Author: Flip van der Enden

Stornoway is een stadje op het eiland Lewis op een van de Hebriden eilanden ten Noord Westen van Schotland. En Stornoway is de naam van een band uit de omgeving van Oxford. Toen de muzikanten aan de slag gingen als Stornoway waren ze nog nooit in het stadje geweest, inmiddels hebben ze er een keer opgetreden. Stornoway is een folkband met lijnen naar Noah & The Whale en The Head and the Heart. Het kwartet klinkt zowel traditioneler als experimenteler dan de vakbroeders. Farewell Apalachia is redelijk representatief voor hun stijl, een slimme song met sterke zang, filmische begeleiding en een tekst, die meer diepte heeft dan de ‘moon is blue en so are you’. Van het album Tales From Terra Firma.

Spannende tijden breken aan voor The Jezabels. Album nummer twee is klaar om aan het volk te worden gepresenteerd en dat is altijd een bijzonder moment voor een band. Het lijkt echter wel goed te komen met de dames en heren uit Sydney. Wat meteen opvalt aan The End, de voorbode van het nieuwe album, is dat de productie drie keer dikker is dan die van het debuut. En dat Haley beter is gaan zingen. The End klinkt als Paramore voor volwassenen, groots en meeslepend. Dat gaan veel mensen waarderen. Als die lijn op de nieuwe langspeler, The Brink wordt voortgezet dan zullen Rotown (R’dam 9/3) en Bitterzoet (A’dam 12/3) letterlijk en figuurlijk te klein blijken.

Net als eerder Fleetwood Mac, Genesis en naar het zich laat aanzien Midlake heeft Yuck het vertrek van een geluidsbepalend bandlid overleeft. Niet dat de band lijkt op genoemde namen. Yuck maakt rock met een randje. Opvallend is dat de Britten voor inspiratie naar de overkant van de oceaan kijken. Het zijn bands als Pavement en Dinosaur Jr die ze op ideeën brengen. Somewhere is redelijk stemmig voor Yuck’s doen. Wellicht heeft het plotselinge vertrek van medeoprichter Dan Blumberg toch zijn sporen nagelaten.

De bandnaam betekent gezamenlijk belang en het lied waarmee Mutual Benefit op de Pinguinplaylist zijn beland gaat over valkenjacht voor gevorderden (= jagen met en niet op valken). Inderdaad Mutual Benefit is niet de zoveelste poprockband die zijn/haar geluk beproeft in de overvolle popvijver. Mutual Benefit is meer een project dan een band. Aanzwengelaar is Jordan Lee, die zich op zijn debuut vestigt in de buurt van acts als Sparklehorse, Devendra Banhart en Sufjan Stevens. Zijn muziek, Advanced Falconry is daar een mooi voorbeeld van, vergt enige aandacht. Als je even niet oplet is het voorbij. Storen doet het allerminst, maar oplettendheid wordt beloond met betoverende klanken. Mocht Mutual Benefit onze kant opkomen, hopen wij op een show in een theater liever dan in een (klets)club. Als je begrijpt wat we bedoelen.

Say Lou Lou zijn de zusjes Elektra en Miranda Kilbey. Pa is Australisch, ma komt uit Zweden. Het duo is een eigen å Deux, niet omdat er geen belangstelling voor hen is, maar omdat de dames geen bemoeienissen van derden dulden. Dat is nou indie. Better In The Dark, de derde release van Say Lou Lou is een dreampopsong met zachte damesvocalen, een flinke portie galm en echo’s uit de sixties, maar modern genoeg om een paar remixen aan te kunnen. Een album is in de maak.

Uit Horst Limburg komt Afterpartees een nieuwe loot aan de snelgroeiende Hollandse garagerock-boom. Ze zijn met zijn vijven, Niek, Sjors, Teun, Jesse en Bas en beginnen het nieuwe jaar goed met de release van deze single en een tournee die hen op 18/1 in Groningen brengt voor een show op de Noorderslag. En je weet, de noorderslag is een daalder waard. Het ziet er naar uit dat Afterpartees een groot deel van 2014 onderweg zal zijn o.a. als support van het verwante Traumahelikopter. En zo hoort het, want ondanks de naam gedijt garagerock het best op de bühne.

Drew Philips en Ben Berry komen uit Detroit maar vonden hun draai pas nadat ze naar Laurel Canyon waren verhuisd, die magische plek in L.A. waar zo’n 45 jaar geleden de eerste generatie singer-songwriters zich verzamelde, de geboorteplek ook van de country rock. De debuut EP van Drew en Ben, opererend onder de naam Moke Hill bestrijkt beide genres. Bij Moke Hill ben je dus aan het verkeerde adres als popstpunk of lo fi je ding is. Maar als je muziek zoekt voor zonsondergangen, standwandelingen of gewoon lekker thuis schemeren dan zit je goed bij de heren. Hun debuut EP kan je streamen op Spotify of gewoon gratis downloaden op mokehillmusic.com.

The Head and the Heart is een beetje buiten beeld bezig aan een zegetocht. Hun belangrijkste wapens zijn lyric video’s en beklijvende liedjes, nummers in de 21ste eeuwse folktraditie. Another Story had van Mumford kunnen zijn, maar waar Marcus en zijn maten wel eens uit de bocht willen schieten met hun enthousiasme en energie houdt The Head and The Heart uit Seattle het subtiel en binnen de perken. Dat heeft als voordeel dat de songs langer meegaan, rijpen als het ware en niet snel vervelen. Another Story staat net als de vorige single Shake op het tweede album van de band van Josiah en Jonathan. Uit op Sub Pop.