Author: Flip van der Enden

David Lynch zit tegenwoordig vaker in een opnamestudio dan in de montagekamer van een filmstudio. Ons hoor je niet klagen. De muziek van de maker van Twin Peaks en Blue Velvet is minstens zo sfeervol, surrealistisch en subtiel als zijn fims. Lynch is meer een bedenker en producer dan uitvoerend artiest, vooral de vocalen laat hij graag over aan meer geschoolde talenten zoals de Zweedse schone, Lykke Li. I’m Waiting Here is onderdeel van The Big Dream, alweer de 8ste release van de 67 jarige cineast annex platenmaker.

Waarschijnlijk is Ways To Go de laatste single die we zullen draaien van Grouplove. De band wordt te populair. Tot nu toe is Pinguin het enige radiostation in NL dat kond’ deed van de muzikale avonturen van de mannen en meid uit L.A, maar dat zal niet lang meer duren. Waren Tongue Tied en Colours als mega successen in de VS en Australië, met Ways To Go zal Grouplove ook Europa in de ban krijgen. De reden daarvoor is tweeledig, niet alleen maakt de band geïnspireerde ‘don’t worry be happy indiepop’, live zijn ze minstens zo goed als op plaat. De recensent van het zelden scheutig met complimenten zijnde 3v12 gaf de band een 9 voor hun show op Metropolis in 2011. Dat zal dus wel een dikke onvoldoende worden als ze volgens jaar op Pinkpop staan 🙂

Het gerucht gaat dat Beck binnenkort niet met één maar met twee nieuwe albums komt. Je zou denken dat zij nieuwe single op een van die twee langspelers zou verschijnen, maar dat is niet het geval. Defriended is een geïnspireerd tussendoortje, een electroballad die duidelijk maakt dat Beck zijn vernieuwingsdrift nog niet is verloren. De nog naamloze albums zullen Beck’s eerste geluidsdragers zijn sinds Modern Guilt uit 2008. Vorig jaar bracht hij ook nieuwe muziek uit, maar alleen in de vorm van bladmuziek. Stond Beck tot voor kort onder contract bij Universal, zijn nieuwe werk verschijnt op zijn eigen label. Wat eigenlijk veel beter bij hem past

De informatie is summier, maar er schijnt op 18 september in Den Haag een festival te zijn in of rond het Vredespaleis met als thema muziek en vrede. Wat is dan de ideale band om te programmeren? Peace natuurlijk, Peace at the Peace Palace! Van hen weten we ook dat het festival bestaat, want het staat op hun site: Korenfestival: Music & Peace. Het is vooralsnog het enige
optreden van de indie rockers uit Worcester in ons land deze zomer. Peace heeft nog maar één album uit, maar daarom staan al vijf succesvolle singles. In de UK wordt het kwartet getipt als ‘the next big thing’. Nu zijn ze daar al snel van de kook als het om eigen kweek gaat, maar dit keer zouden ze zo maar eens gelijk kunnen hebben.

Met zijn 39 lentes is Richard Thornburn alias R.A. The Rugged Man geen groentje meer. Hij heeft zelfs nog met Mobb Deep en Notorious B.I.G gewerkt. R.A. is niet heel erg productief, tenminste niet als rapper. Hij heeft weliswaar heel veel features gedaan op albums van anderen, zelf heeft hij pas twee langspelers gemaakt, met een tussenpoos van bijna tien jaar! Het is echter niet zo dat R.A. op non actief stond, vanwege een verblijf achter tralies of in een rehab. De rapper is ook filmjournalist en schrijft scripts voor horrorfilms. Maar, 2013 staat weer in het teken van de muziek, vorige maand verscheen Legends Never De titel is niet alleen maar borstklopperij, maar slaat ook op zijn overleden vader, die na een ‘tour of duty in ‘Nam’ nooit meer de oude is geworden. O ja de sample is van The Swingle Singers.

Fans van The Shins en Beck kunnen de naam Jessica Dobson wel eens zijn tegengekomen in de kleine lettertjes op de hoezen van hun helden. Een paar jaar geleden switchte Jessica van sidekick naar leading lady. Haar eerste EP nam ze grotendeels alleen op. Daarna ging ze op zoek naar een band. Dat werd Deep Sea Diver met wie ze in 2010 als voorprogramma van Conor Oberst door de V.S. trok. In 2011 ging het stel de studio in en begin vorig jaar verscheen een langspeler. Dat Deep Sea Diver nu pas in ons vizier komt, bewijst dat een goede plaat vroeg of laat altijd komt bovendrijven. De ster van Jessica is gestegen via het live-circuit en dan met name de sessies voor lokale Amerikaanse radio en tv stations, die in vrij grote getale op Youtube te bezichtigen zijn.
Wij dachten voordat je het van een ander hoort, check die Deep Sea Divers, want dat wordt wel wat.

Als Quentin Tarantino rapper was geweest i.p.v. filmer, dan had hij geklonken als The Bullitts. They Die By Dawn is een spaghettiwestern in hip hop vorm. De muziek is puur Ennio Morricone, maar voldoende veranderd om niet beschuldigd te worden van plagiaat. De man achter The Bullitts is Jeymes Samuel, naast muzikant is hij ook filmmaker en liefhebber. Zijn debuut als The Bullitts heet They Die By Dawn And Other Stories. Alle songs hebben een andere stijl met voor filmfanaten herkenbare quotes. Verwijzingen naar klassieke films zitten er ook ten over in de clips die Samuel vervaardigt.
The Bullits is dan wel een eenmanszaak, de uitbater heeft zich omringd met een aantal big shots uit het het Hollywoodse, zoals daar zijn de lieflijke Lucy Liu, producer/rapper/filmcomponist Jay Electronica en rapper Yassiin Bey a.k.a. Dante Smith a.k.a. Mos Def.

Vår is een punkband uit Denemarken. Punk zoals onze The Ex punk is, meer vanwege hun attitude dan stijl. Vår maakt geen twee akkoorden geluidsexplosies van 1 minuut 48, maar semi-abstracte audiocollages met toeters en bellen, spoken word, samples en ‘found sounds’. Klinkt flink intellectueel en conceptueel en dat is het ook. Maar dat neemt niet weg dat het erg intrigerend is wat de Denen doen. Al kan je er niet op pogoën, headbangen of zelfs maar meezingen Vår is je aandacht waard. Speciaal geschikt voor fans van Genesis P-Orridge.