Author: Flip van der Enden

Alex G – Headlight

Alex G (Pennsylvania 1993) is zo’n artiest waarvan je je in eerste instantie afvraagt waarom hij zo populair aan het worden is. Hij nadert de 10 miljoen luisteraars per maand op Spotify.

Het antwoord ligt in periodieke blootstelling aan zijn muziek. Zijn op het eerste gehoor wat lijzige liedjes hebben tijd nodig om te groeien. Met een half oor klinkt Alex Giannascoli als een ongeïnspireerde Beck. Met volle aandacht hoor je een diepgravende zanger die zijn emoties en melodieën via avontuurlijke omwegen naar zijn luisteraars stuurt.

Dat succes is Alex G overigens niet komen aanwaaien. Hij had al een album of tien online staan toen hij eindelijk werd opgemerkt door een kapitaalkrachtig muziekbedrijf dat dus alleen maar het laatste duwtje hoefde te geven. Met zijn introverte zang, expressieve gitaren en ‘aparte’ instrumentatie is Headlight representatief voor G’s nieuwe album. Het is dan ook niet voor niets het titelnummer. Tot slot valt op dat Alex G op zijn major label debuut audio-technisch beschouwd beter klinkt dan ooit.

Concerten 9 & 8 november Paradiso.

Nabeel – wasal

nabeel is de artiestennaam van Yasi Razak, een in de V.S. wonende/studerende Irakees.

Toen we begin dit jaar een nummer van de Iraki indie-artiest oppikten spraken we de hoop uit dat Yasi niet door de Amerikaanse vreemdelingenpolitie het land zou worden uitgezet. Niemand met een visum en kleurtje is momenteel nog veilig in ‘the land of the free’. Maar tot dusver lijkt hij de dans ontsprongen. nabeel heeft in ieder geval kans gezien zijn debuutalbum te lanceren. De release van ‘ghayoom’ is een goede aanleiding om eens dieper in ‘s mans werk te duiken. En dat loont. Wasal is een midtempo rocksong met extra gitaar die wel iets weg heeft van Dinosaur Jr. Shoegaze maar dan net even anders.

Higher Power – All The Rage

Higher Power is een filosofisch ingestelde hardrock/metalband uit Noord Engeland. Dat moet je weten want horen doe je het niet.  Dat filosofische dus.

Tenzij je naar hun teksten luistert natuurlijk. Die van All The Rage gaat over de zoektocht naar ‘inner peace’. Die ligt binnen ieders handbereik volgens zanger Jimmy Wizzard, maar je moet er wel iets voor doen. Muziek maken bijvoorbeeld. Alhoewel je je afvraagt als je het het nieuwe derde album* van Higher Power hoort hoe je ooit de rust vindt om even aan je gemoedstoestand te werken. De band rockt op een zeer hoog niveau zowel wat volume als muzikaliteit betreft en wekt met hun auditieve geweld eerder gevoelens op van baldadigheid dan van innerlijke rust. Maar na de storm volgt stilte. Tenzij je de plaat nog een keer opzet natuurlijk 😉

*There’s Love In The World If You Want It staat nu online.  Vinyl volgt in september.

Suede – Dancing With Europeans

Terwijl Oasis oude tijden doet herleven, probeert generatiegenoot Suede (en Pulp en Blur) relevant te blijven met fris repertoire.

De nieuwe nummers zijn wel in de oude stijl, maar meer dan flauwe remakes. Ook zijn niet alle songs even geslaagd. Maar met zijn Beatles gitaren en Bowie zang is Dancing With Europeans weer een schot in de roos. De meerwaarde van deze derde single van het nieuwe Suede album,  ‘Antidepressant’ (5/9) zit hem in het aanstekelijke spelplezier. De band van Brett Anderson heeft nooit echt in de zelfde league gespeeld als Blur en Oasis, maar wel een eigen publiek opgebouwd dat de band al ruim 30 jaar trouw is. De mannen zijn misschien wel niet rijk, maar ook niet ongelukkig en dat hoor je.

Pynch – Post Punk/New Wave

Pynch is een ongrijpbare band uit London die is toe aan hun tweede album (A Beautiful Noise 10/3). De komst van die langspeler wordt ingeleid met een single die laat horen Psych niet het zoveelste leuke Britse bandje is.

Opvallend genoeg is het de tekst van Post Punk/New Wave die ons als een blok voor het nummer deed vallen. Normaal letten we namelijk nooit zo op teksten. Post Punk/New Wave lijkt te gaan over keuzestress. Zanger Spencer Enoch zit klaar in zijn homestudio starend naar zijn laptop. Zoveel opties, maar zijn hoofd is leeg. Uiteindelijk heeft hij daar maar een liedje over gemaak, over zijn writers block; een leuk, slim en vooral ook ironisch nummer.

“It’s Lo-Fi, it’s Britpop, It’s Speed Metal, Space Rock
Concerns about the future from a working class preacher
Jaguars and Casios, five minute solos
Lyrics about dying, I swear to God we’re trying”.

Wat Post Punk/New Wave echt af maakt is dat het nummer niet echt postpunk is en ook geen new wave en ook niet een van de andere stijlen die Enoch in zijn tekst noemt, maar van alles een beetje. Pynch onthoudt die naam.

Amie Blu – shadow

Als artiest is Amie Blu eigenlijk meer Pinguin-Pop dan Pinguin-Indie. Haar nieuwe single shadow is echter zo goed dat we hem toch maar stiekem op de indie playlist hebben gesmokkeld.

Je kunt de Frans-Britse zangeres zien als het kleine zusje van Michael Kiwanuka. Net als hij produceert ze indie-soul pareltjes. Al zijn die van haar een stuk  intiemer dan die van hem. Het introverte shadow is een mooi voorbeeld van de stijvolle, stille sound van miss Blu. De song heeft een ingehouden spanning die pas vrij komt in het gospel-achtige slot. Ideaal voor de zondagochtend dus.

Panic Shack – Pockets

Onze favoriete meidenpunkband Panic Shack heeft haar debuutalbum gedropt. Daarop staan uiteraard in het verleden behaald Pinguin successen als Gok Wan, Thelma & Louise en Girl Band Starter Pack.

Pockets is het titelnummer en te leuk om hem niet even mee te nemen. De tekst is weer geweldig – over waar je als vrouw je spullen moet laten (just the essentials: vape, keys, phone lip gloss) als je geen tasje mee wil nemen (don’t feel like accessorising), maar je jeans zo strak zitten (perfectly fitted) dat er niks in je zakken past. Een soort van modern girl blues, maar dan in punkvorm.

Ga even langs bij Panic Shack zien als ze op 20 november in de Melkweg staan.

They are gutting a body of water – trainers

In het kader van ‘je mist meer dan je meemaakt’, willen we je graag voorstellen aan they are gutting a body of water. Ook wel TAGABOW genoemd.

De band uit Philly heeft al drie* albums in de catalogus, maar trainers is voor ons dus een eerste kennismaking. Dat roept de vraag op hebben we iets gemist? Het antwoord is eigenijk wel ja. TAGABOW is een eigenwijze band die werkzaam is in het shoegazeveld. Trage tempi, verzonken zangpartijen, grof vervormde gitaren dat werk, maar binnen de grenzen vrij origineel. Jammer alleen dat het gros van hun songs zo kort is. Met zijn 2 minuut 45 seconden is trainers een van hun langere liedjes.

they are gutting a body of water begon in 2017 als soloproject van gitarist-songwriter Douglas Dulgarian, maar groeide in de loop der albums uit tot een meerkoppig monster. Critici zijn al langer laaiend over TAGABOW. Met een song als trainer zou de band zomaar eens de weg naar een groter publiek kunnen vinden. Het zou verdiend zijn.

*5 als je live + verzamelaars meetelt.

Robin Kester – The Daylight

Fans van Robin Kester boffen maar met zo’n idool. Met een ijzeren regelmaat releast Robin nieuwe liedjes en nooit stellen ze teleur.

The Daylight is alweer het vierde nummer dat ze dit jaar het daglicht laat zien (sorry) en hij mag weer worden gehoord. De gerenommeerde Amerikaanse muzieksite Stereogum noemt Robin’s jongste single ‘another enrapturing gem’ (nog een betoverend juweeltje). Nu hoor je het eens van een ander! Robin schreef The Daylight weer zelf. Op bas en gitaar horen we A.M. Sam van Hoogstraten, de achtergrondzang wordt verzorgd door collega Rozi Plain en de productie en mix zijn weer van de Engelse producer Ali Chant. Robin’s nieuwe album, Dark Sky Reserve verschijnt in september op het Britse Memphis Industries.

Automatic – Mercury

Mercury begint met een onheilspellend orgel. Daarna volgen een laagvliegende synth en een onweerstaanbare breakbeat en dan is er nog die bezwerende zang. Noem het horrorpop of griezelrock. Feit is dat Halle, Isabella en Lola een track hebben afgeleverd die opvalt en indruk maakt.

Het eerste album van Automatic was aardig, het tweede leuk, maar album drie*  lijkt de plaat te worden waarmee het Amerikaanse trio uit de schaduw gaat treden. Positief ook is dat Mercury een heel ander beest is dan ex IJsbreker Is It Now. Dat is een garagerockliedje met sixties smaak. Mercury is een dark wave danstrack. Hoezo veelzijdig?

Automatic is vernoemd naar een nummer van het Beaty and the The Beat album van The Go Go’s, net als zij een all girl band uit L.A. Nog een leuk weetje. Zangeres-percussionist Lola Dompee is de dochter van Bauhaus drummer Kevin Haskins. De volgende single van Automatic zou dus zo maar een Goth-rock track kunnen worden. Spannend!

*Is It Now (26/9)