Author: Flip van der Enden

Personal Trainer – Cyan

Begon het Amsterdamse Personal Trainer als postpunkband inmiddels is postpop een betere omschrijving voor wat de band te berde brengt.

De singles van wat album twee gaat worden van de band rond Willem Smit zijn speels, vrolijk, dans en meezingbaar. Met als nieuw hoogtepunt Cyan, een duet van Smit met Lena Hessels, net als Willem een telg uit een muzikaal geslacht. Lena’s vader is Terrie Hessels van The Ex. Bij pop denk je al snel aan de hitparade, maar daar zien we Cyan toch niet zo snel belanden. Het nummer heeft een ongebruikelijke opbouw en behoeft een diverse draaibeurten voordat je grip krijgt op de materie. En dan laten we de sax en vocale improvisaties waarmee het nummer eindigt maar even onbesproken. Al met al weer een lekker gek plaatje van een van Neerland’s betere bands.

3 to Know met Personal Trainer:

Nilüfer Yanya – Call It Love

Nilüfer Yanya staat garant voor kwaliteitspop met een indie-signatuur. Het is niet alleen haar stem die haar muziek kleurt, ook de verzorgde instrumentatie en de ruimte voor solo’s zijn kenmerkend voor haar sound en stijl.

Feitelijk maakt Nilüfer luistermuziek om op te dansen. Of vice versa. Het lijkt een kwestie van tijd voor ze een vaste gast wordt op North Sea Jazz en andere festivals die muzikaliteit hoog in het vaandel hebben staan. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze op een regulier popfestival niet op haar plek zou zijn. Call It Love is binnenkort terug te vinden op het nieuwe album van de Ierse-Turkse-Barbadaanse singer-songwriter-gitarist-keyboardsspeler, My Method Actor (13/9).

Highly Suspect – The 8th Of October (to august 17th)

Highly Suspect speelde zich een jaar of tien geleden in onze kijker met Lydia. Sindsdien zijn we de rootsy rockers best wel trouw gebleven. Een track of tien hebben we in de loop der tijd van ze opgepikt en gesteund.

Maar toen kwam de klad er in. Overproductie, gewenning, maar vooral gebrek aan gitaarsolo’s maakten dat we onze interesse verloren in de ‘best southern rockband’ die niet uit het zuiden van de V.S. komt (maar uit Cape Cod, Massachusetts). Blijkbaar is er binnen de band ook onvree ontstaan, want op het nieuwe album wordt er weer vaardig en vurig aan de snaren getrokken. Voorlopige favoriet van As Above As Below (nu uit), de vijfde langspeler van Highly Suspect is The 8th Of October (to august 17th), een smeulende gospel rocksong die culmineert in een minutenlange solo waarin zanger-gitarist Johnny Stevens ziel en zaligheid en zijn hele hebben en houwen heeft gestopt. Welkom terug mannen.

Merce Lemon – Backyard Lover

Een groot succes is de vorige single van Merce Lemon niet geworden, ook al hebben we van Will You Do Me A Kindness een IJsbreker gemaakt.

Geen probleem proberen we het gewoon nog een keer met Merce. Niet als IJsbreker dit keer, daarvoor is haar nieuwe single Backyard Lover te breekbaar. Zo’n teder nummer moet je niet opgedrongen krijgen. Bedoeling is dat hij af en toe langs komt je de oren spits en even checkt wie daar zo mooi zingt en mogelijk nog mooier gitaar speelt. Merce Lemon is van de sloppy country, beetje zoekende, uit de losse pols gespeeld en in country gewortelde rock zoals de oude Neil die maakt(e).  Hou je van Merce dan hou je ook van MJ Lenderman, Wednesday, Florry, SG Goodman, Waxahatchee, etc. En wie doet dat niet?

Bacchae – Dead Man

Ondanks de titel is vrolijkheid is troef op Dead Man, de nieuwe single van Bacchae uit Washington DC. De band van -actief sinds 2016- is van de punk.

Op Dead Man is dat de cartooneske variant die we kennen van bands als The B52’s. Dead Man staat met 9 vergelijkbare punkrockoefeningen op het nieuwe, derde album van Bacchae dat je schijnt te moeten uitspreken als Bock Eye en oorspronkelijk de titel is van een Griekse tragedie. Voor originaliteit moet je niet bij de band van frontvrouw Rena Hagins zijn, maar het kan niet worden ontkent dat Bacchae een goed oor heeft voor de haakjes en oogjes en andere details die maken dat liedjes bijven plakken.

Popwarmer: The Beaches – Takes One To Know One

The Beaches waren een groot succes op Down The Rabbit Hole. Logisch, want wie niet vrolijk wordt van het Canadese dameskwartet kan beter even contact opnemen met de plaatselijke GGZ.

The Beaches (Bitches maar dan uitgesproken op zijn Zuid-Europees) staat al een jaar of zeven garant voor blij makende vrouwenpowerpop in een traditie die minsten is terug te voeren op Blondie, maar waarschijnlijk nog wel ouder is. Hemelbestormend is het allemaal niet, maar geen zomer is compleet zonder een dosis Beaches. Vandaar vanaf heden hier dagelijks te horen, Takes One To Know One.

Seether – Judas Mind

Voor hun 25ste verjaardag trakteert het Zuid-Afrikaanse Seether hun fans op een vers album en een nieuwe tour.

‘The Surface Seems So Far’ is het 9e werkstuk van de band, die door kenners bij de post-grunge wordt ingedeeld. Denk je aan grunge dan denk je al snel aan Nirvana, maar Seether houdt zich meer op aan de metalkant van de gruisrock, meer richting Soundgarden en Stone Temple Pilots.

Het is overigens niet te horen dat de mannen er al weer een kwart eeuw op hebben zitten. Als we hadden beweerd dat Judas Mind van een start-up band zou zijn had je het ook geloofd. 20 september, dan komt de nieuwe langspeler uit. De tour zal waarschijnlijk pas volgend jaar ons continent bereiken.

 .

Wishy – Sick Sweet

Volgende maand lanceert Wishy hun debuutalbum. Dat mag in de krant, want als we de theebladeren goed lezen zal de naam Wishy nog vaak opduiken. Die voorspelling is gestoeld op de drie singles die de band uit Indianapolis heeft losgelaten ter ondersteuning van de officiéle tewaterlating van Triple Seven. De eerste twee hebben we schandelijk over het hoofd gezien, maar aan de nieuwe hangen we ons volle gewicht.

Sick Sweet is rafelige rocksong gedoopt in de momenteel zo hippe 90’s grungesound en gespeeld met zoveel vuur dat je even vreest dat de band uit de bocht vliegt. Gelukkig vallen er geen gewonden.

Op 26 oktober kan je persoonlijk kennismaken met Wishy.  Dan staat de band op de herfsteditie van London Calling.

Dexter and The Moonrocks – Bleach

Western Space Grunge is de veelbelovende titel van nieuwe EP van Dexter and The Moonrocks. De titel geeft ook wel een beetje aan in welke hoek je de band uit Abeline, Texas moet plaatsen. Die van de rootsy, emotioneel geladen gruisrock.

Ze zijn met zijn vieren, baardig en langharig en relatief tattoo-loos. En ze zijn vast begonnen als fans van Kings of Leon, maar inmiddels ruim het punt gepasseerd waarop je hen van imitatie kunt beschuldigen. De drie dit jaar verschenen singles laten horen hoe snel de band zich ontwikkelt. Dexter & the Moonrocks is dan ook een naam om even in je oren te knopen.

Nieuwe Gezichten – Op Gevoel (feat. A.M. Sam)

Nederlandstalige indie, wen er maar aan, want het gaat een ding worden. Onze moerstaal is al doorgedrongen tot in in de meeste lagen van Nederland Muziekland. Binnenkort zal ook de indie-scene inzien dat verzet zinloos is.

Nieuwe Gezichten geeft een goede voorzet met Op Gevoel. Je moet overigens wel goed luisteren wil je horen dat de voertaal Nederlands is. De tekst zit diep begraven in een bed van gitaren. Op Gevoel is een grootstedelijk liefdeslied in schoenenstaarsstijl. Muzikaal sluit Op Gevoel aan bij bands als The War On Drugs en The Haunted Youth, maar juist door de eigen taal krijgt het nummer een eigen smoel.

Nieuwe Gezichten is geen band maar een project. Het idee van Michiel van de Weerd en Arthur van Vliet, beiden ex De Koorts is om in het najaar een EP uit te brengen met voor elk nummer een andere vocalist, een nieuw gezicht. We zijn benieuwd wie Michiel en Arthur naast A.M. Sam, die de show steelt in Op Gevoel, hebben weten te strikken.

3 To Know met Nieuwe Gezichten: