Author: Flip van der Enden

Pol – Masks

De Polletjes worden steeds beter in wat ze doen, het recreëren van sounds, stijlen en sferen die zo rond 1980 gangbaar werden, toen een nieuwe golf bands met synths na decennia lange overheersing van bands met gitaren een geslaagde greep naar de macht deden,

Niet alleen worden Matijs en Ruben Pol beter, ze krijgen ook steeds meer een eigen gezicht. De periode waaruit ze hun inspiratie plukken is onveranderd, maar het wordt steeds lastiger om ze te koppelen aan een duidelijk voorbeeld. Of hun bronnen worden wat obscuurder. Zo doet Masks aan Yellow Magic Orchestra denken, een baanbrekend Japanse synthipop trio uit de vroege jaren tachtig. Een album hebben de Polletjes nog niet. Masks zou een goede voorzet zijn.

Faerybabyy – Lobotomy song

Faerybabyy heeft haar uiterlijk mee. Daar hoeft ze het echter niet van te hebben. Ze schrijft en zingt bovengemiddeld sterke liedjes zoals Lobotomy Song dat zoals een Youtuber opmerkte klinkt als een vrolijke Siouxie & The Banshees.

Faerybabyy alias Payton Morse heeft 13 singles uit. 8 daarvan staan op de Lucky Star EP, haar debuut. Alle liedjes zijn retro en new waverig op een Britse manier. Dat is opvallend want Payton groeide op in Texas en kreeg met de paplepel vooral hardcore country ingegoten. Er ging een andere wereld voor haar open  toen ze The Smiths en The Cure ontdekte. Voeg dat allemaal samen en je krijg zoals Payton het zelf omschrijft, ‘a weird mix of really happy guitars and kill myself lyrics’.

GIFT – Later

Er is momenteel een hausse aan bands met zachtzingende zangeressen en contrasterende, corpulente gitaren. Allemaal zijn ze actief in de schemerzone tussen shoegaze en dreampop. We kunnen dus wel spreken van een trend. Aan ons de schone taak het kaf te scheiden van het koren.

GIFT is door onze strenge selectie gekomen dankij nieuwe single Later.  De band lijkt de termen shoegaze en dreampop te vermijden en spreekt liever over psychpop. Daar is op zich wel iets voor te zeggen hoewel de term neo new wave de lading ook denkt.

Later is afgevaardigd om de aandacht te vestigen op de release van het tweede album van de best wel Brits en ook wel retro klinkende band uit New York. Die heet Illuminator en verschijnt eind augustus.

The Dare – Perfume

The Dare is geen band, maar de artiestennaam van Harrison Patrick Smith. Hoewel Smith Brits oogt en klinkt, is hij een Native New Yorker.

The Dare debuteerde in 2023 met The SEX EP. Mede door Smith’s praatzangstijl heeft zijn muziek iets postpunkerigs. Op Perfume, de eerste single van debuutalbum ‘What’s Wrong With New York’ horen we elektrische gitaren maar ook elektronische beats en invloeden van zowel Talking Heads (een band die al postpunk was toen punk nog nieuw) was en LCD Soundsystem. Behalve muzikaal is The Dare ook classy. Als je de clip van Perfume bekijkt zie je meteen wat we bedoelen. Maar van iemand die over parfum zingt verwacht je ook niet anders.

Astéréotypie – Que la biche soit en nous

Het is weer tourtijd, dus zijn we op zoek gegaan naar een geschikt Franstalig liedje om onze playlist mee te verluchtigen. Dat is namelijk traditie. Het was even zoeken, want Franstalige pop ook de afdeling indie is vaak nogal gladjes. Maar we denken met Que la biche soit en nous van Astéréotypie een nummer te hebben gevonden dat waarschijnlijk wel een vakantiegevoel teweeg brengt.

Even een misverstand uit de weg ruimen. Het biche uit de titel is niet Frans voor bitch/teef, maar voor hert. De vertaling van de titel is dus ‘ als het hert onder ons is’. Het chanson van Astéréotypie lijkt een antwoord of reactie op Que la biche soit en moi van Rebekka Warrior et Claire Ottoway. Hoe de vork precies in de vork steekt is niet relevant voor onze doeleinden.  Wij zochten gewoon een leuk Franstalige liedje en dat is dus de post-punk surfsong Que la biche soit en nous geworden.

Astéréotypie is een jaar of tien geleden opgericht door een aantal studenten aan de Médico Educatief in Bourg-la-Reine. Aanvoerder is Christophe L’Huillier die naast muzikant ook pedagoog is. De naam van de chanteuse van Que la biche soit en nous moeten we je nog even schuldig blijven.

Foxlane – Reflect

Foxlane is de beste onbekende band van Nederland. Misschien moeten we dat een beetje afbakenen. Foxlane is de beste onbekende indieband van Nederland.

Nu is zo’n uitspraak altijd een tikkeltje overdreven, want we kennen de meeste onbekende indiebands van NL niet. Ze zijn tenslotte onbekend. Het is maar om aan te geven hoe hoog wij de band hebben zitten. Reflect is al het vijfde nummer dat we van de band uit Nijmegen draaien. Dus aan ons ligt het niet dat de naam Foxlane niet op ieders lippen ligt.

De nieuwe single heeft alles wat Foxlane zo’n sterke band maakt; een geweldige sound, een spannende opbouw en een refrein waarvan je op je stoel klimt. En die gitaren! En hoor eens hoe zwierig de bassist door het nummer heen fietst! En hun postpunk insteek is ook nog eens origineel. Het wachten is nu op het debuutalbum.

P.S. Compleet onbekend is Foxlane nou ook weer niet. Tenminste niet bij fans van Peaky Blinders.  Hun nummer Birmingham was te horen in de populaire tv-serie.

Badflower – Teacher Has A Gun

Helaas komt het steeds vaker voor in de V.S. een gewapende leerkracht voor de klas. Bedoeling is dat zij eventuele onverlaten kunnen afschrikken of zo nodig uitschakelen. Maar ook onder het onderwijsvolk kom je types tegen die je nog geen zakmes toevertrouwd.

Daarover gaat Teacher Has A Gun van Badflower. De teacher is kwestie heeft het op een leerling gemunt. Laten we hopen dat zanger Josh Katz een levendige fantasie heeft en niet uit ervaring zingt. Het eerste lijkt het geval, want Teacher Has A Gun is een vrolijk rockliedje van een band die meestal niet te heavy tilt aan dingen. Zeker weten doen we het niet, maar Teacher Has A Gun lijkt de eerste single van het derde album van de band uit L.A./Nashville. Wordt dus vervolgd.

Dutch Interior – Ecig

Dutch Interior is een zeskoppige band uit L.A. dat een grote sprong voorwaarts maakt met nieuwe single Ecig, een zes minuten durende gitaarorgie in shoegaze stijl.

De band, die naar wij weten geen banden heeft met NL is niet nieuw. Eerder dit decennium brachten ze twee albums uit op minuscule labletjes, die dan ook nauwelijks werden opgepikt. Dat Ecig ook roemloos verdwijnt lijkt niet te gaan gebeuren al is het maar omdat de single is opgepikt door een radiostationnetje aan de andere kant van de oceaan. Met de nieuwe single neemt Dutch Interior een harde afslag naar links. Ouder werk is veelal akoestische en folky van aard. Ecig schuurt, schaaft en scheurt. Alle drie de gitaristen eisen en krijgen aandacht in dit toch wel epische lied over wraak en verraad. Wat een E-sigaret daarmee heeft te maken, moet je zelf maar uitzoeken.

MJ Lenderman – She’s Leaving You

We waren misschien wat voorbarig met onze voorspelling dat MJ Lenderman wel eens een hele grote zou kunnen gaan worden. Maar inmiddels zijn we in het goede gezelschap van sympathieke sites als Dansende Beren en Stereogum.

Ons enthousiasme was gestoeld op MJ’s vorige album, Boat Song en oud IJsbreker Tastes Like It Costs. De nieuwe fans dankt MJ aan zijn recente werkzaamheden voor Waxahatchee en de eerste twee singles van zijn nieuwe album; Rudolph en vooral She’s Leaving You.

We wagen ons aan een nieuwe voorspelling. Het zal niet heel lang meer duren voordat MJ het succes van zijn band Wednesday gaat overtreffen.

De stijl van MJ Lenderman heeft elementen uit de slacker-rock (Pavement), alt country (Gram Parsons), maar ook uit classic rock (Mick Taylor periode Stones). Maar de naam die zich het sterkst opdringt is die van Neil Young. De rammelende perfectie van een song als She’s Leaving You is puur ome Neil. Een leuk detail is dat Karly Hartzman, de frontvrouw van Wednesday opduikt tegen het eind van She’s Leaving You. Alsof ze MJ nog even succes wilde wensen met zijn nieuwe loopbaan.

Concert: 14 november Bitterzoet/Amsterdam.

Molchat Doma – Son

Een band uit Minsk, zo eentje hebben we nog niet gehad. We gaan er maar even van uit dat Molchat Doma het politiek hart op de juiste plek heeft zitten, want muzikaal zijn de Wit Russen beslist correct.

En anders zouden ze ook niet op een Amerikaans label zitten toch? Molchat Doma (stille huizen) had al veel eerder op onze radar kunnen verschijnen, want al toe aan hun vierde album. Er is zelfs een NL-talige wiki van de band.  Beter laat dan etc. zullen we maar zeggen. Dat duidt toch wel op enige bekendheid van Molchat Doma ook in ons deel van Europa. Het trio is van de post-punk, een symfonische variant. De voertaal is Russisch, dat geeft single Son een licht exotisch/Oost-Europees karakter dat wordt versterkt door de net hoorbare koorzang op de achtergrond. De gitaar daarentegen klinkt westers, surf-achtig bijna. De zo ontstane clash der culturen verdient het om gehoord te worden.

Concert: 27 oktober in MCV/Utrecht.