Author: Flip van der Enden

Daryll-Ann – A note about time

Toen de wederopstanding van de aartsvader aller neder-indie bands werd aangekondigd werd er bij gezegd dat er misschien ook nieuwe muziek in het vat zat. Dat was een teasertje, want Daryll zou Ann niet zijn als de band schaamteloos zou teren op oude roem.

Dat zou hun eer te na zijn geweest. Dus zal Daryll-Ann tijdens hun comeback tour in het najaar naast evergreens als Stay, Surely Justice en Summerdaze ook nieuw werk spelen. De hamvraag is natuurlijk; ‘en is het wat, die nieuwe Daryll-Ann?’ Het antwoord is een volmondig ja. A note about time klinkt gretig, hongerig, urgent. Zo heeft de band nog maar zelden geklonken sinds hun debuutalbum uit ’95. In later werk zat een berusting, een wereldwijsheid die hier wordt weggeduwd door een nu of nooit gevoel. Niet dat Daryll-Ann nu plots op de hardrock toer is, maar er wordt wel flink gerockt en met verve. De reünie van Daryll-Ann blijkt niet alleen leuk, maar ook nodig. Voor alle betrokkenen.

Johnny Stranger – Hesperien Death Horse

Eerst maar even over dat paard. Een Hesperien Death Horse lijkt een verzinsel van Johnny Stranger zelf, een mix van Griekse mythologie en Oud testamentische voorspellingen.

De goede verstaander weet dat we in metal sferen verzeild zijn geraakt. Niet de hersenloze ‘knallen en gaan’ categorie, maar de symfonische dan wel progressieve variant. Johny Stranger komt uit L.A. en wordt aangevoerd door Peter Anthony die zich genoodzaakt zag een doorstart te maken nadat het personeel van zijn vorige band was gaan muiten. Het heeft even geduurd, een jaar of tien, maar uiteindelijk is hij gesterkt uit de strijd gekomen.  Er is weer een nieuw album in aantocht van het vernieuwde en verbeterde Johnny Stranger. Het apocalyptische Hesperien Death Horse is daar een enthousiasmerende voorbode van.

Ploegendienst – Interessant (feat. Spinvis)

Ray Fuego is een rapper met een punkhart. Of andersom dat kan ook. Rappen doet hij onder eigen naam. Punken doet hij met de Ploegendienst.

Met die band rockt Ray nu ruim een jaar of zes en niet zonder gevolgen. Hun opruiende songs bereiken een steeds breder publiek, en dat zal in deze tijden van onheil en ongenoegen alleen maar toenemen. Punk gedijt nou eenmaal het beste als de maatschappij in brand staat. Zoals elke NL-talige act van de 21ste eeuw is Ploegendienst of wel schatplichtig of gewoon fan van Spinvis. Een samenwerking stond hoog op de verlanglijst en heeft nu zijn beslag gekregen in de gezamenlijke single Interessant. Die precies klinkt zoals je je hem voorstelt, Spinvis goes punk. Of Ploegendienst goes Spinvis dat kan ook.

Nick Cave & The Bad Seeds – Frogs

Nick Cave & The Bad Seeds maken voornamelijk ballads de laatste jaren, gedragen serieuze liederen over leed en lijden. Wie weet wat hem in zijn leven is overkomen weet waarom.

Al maakt Cave introverte muziek met gematigde tempo’s. Je zult hem niet snel horen op zenders als Sky en Q. Daarvoor is zijn muziek te ‘uneasy listening’, te weinig vrijblijvend. Dat neemt niet weg dat mensen die zijn meest recente releases, Wild God en nieuwe single Frogs ietwat kitscherig vinden geen ongelijk hebben. Naast aanzwellende pianotonen horen we ook koren en andere bombastische instrumenten die de songs een bijna Wagneriaans karakter geven. Dat is niet aan iedereen besteedt en al helemaal niet aan degenen die zich Nick Cave herinneren als punk en podiumbeest. Zij zijn dus gewaarschuwd. Maar wie niet vies is van een beetje pathetiek kan dus zijn/haar/hen hart ophalen. Album Wild God staat voor 30/8/24.

Nice Biscuit – Rain  

Als we zeggen dat Nice Biscuit een vrouwelijke versie is van King Gizzard weet je eigenlijk al voldoende. Maar gelukkig er is wel wat meer te vertellen over de makers van Rain.

Bijvoorbeeld dat ze uit Brisbane komen, in 2018 een eerste album uitbrachten en dat we in 2019 het nummer Goodbye Luya van ze hebben gedraaid. Of dat ze vernoemd zijn naar een kokoskaakje. En ze hebben dus dames in de gelederen, twee zelfs. Billie en Grace zingen samen en tegelijk het stevige edoch trippy Rain. De song gaat over de gevolgen van klimaatsverandering in Australië.  Met name in de streek waar zij vandaan komen. Daar heeft het in 2022 wekenlang geregend waardoor grote delen van Brisbane onder water kwamen te staan. Dat plus de gigantische bush fires die de regio teisteren zou reden genoeg moeten zijn voor de autoriteiten om in actie te komen, zou je denken. Dat dacht Nice Biscuit dus ook. Maar er gebeurde nada waarna ze Rain schreven, als -zeg maar- ecologische protestsong. Check ook eene een live clip van Nice Biscuit. Ze mogen dan wel klinken als King Gizzard. Lijken doen ze er helemaal niet op, dankzij die dames dus.

The The – Cognitive Dissident

Meestal zijn we wat wantrouwend als een held uit het verleden weer eens een poging waagt om relevant te zijn. Negen van de tien keer slaat men namelijk de plank mis, maar Matt Johnson/The The zou wel eens de uitzondering kunnen zijn die de regel bevestigt.

Hij is ook niet over een nacht ijs gegaan. Cognitive Dissident is het eerste nieuwe The The nummer in 25 jaar! Misschien is dit het moment om al te hoog gespannen verwachtingen te temperen. De nieuwe single is geen meesterwerk als This Is The day of Love Is Stronger Than Death. Maar als een reminder aan het unieke talent van Matt Johnson voldoet van Cognitive Dissident uitstekend. Aan zijn stem is niet te horen dat er een kwart eeuw is verstreken sinds Naked Self. Ook aan de sound is niet al te veel gesleuteld. Wel bespeuren we een zekere gretigheid en spanning die doen uitkijken naar het nieuwe album. Soul Encampment komt op 6 september uit.

Beth Gibbons – Lost Changes

30 jaar na Dummy, het debuutalbum van Portishead heeft Beth Gibbons eindelijk kans gezien om te debuteren als solo-artiest.

Lives Outgrown is niet haar eerste post Portishead release. In 2002 bracht ze een album uit dat ze had gemaakt met voormalig Talk Talk bassist Paul Webb a.k.a. Rustin Man, maar haar nieuwe album is het eerste waar ze alleenzeggenschap over had. Als de h.h. critici niet hebben overdreven in hun lof voor de langspeler gaat Beth hoge ogen gooien in de eindejaarslijstjes.

Miss Gibbons is een stemmingmaker. Als geen ander weet ze sfeer te creëren, moods te scheppen, te kleuren met muziekinstrumenten. Lost Changes is een fraai voorbeeld van haar unieke talent, een song die klinkt als Pink Floyd als die band onder leiding zou staan van een empathische vrouw i.p.v. een nukkig manspersoon. Veel meer van dit fraais dus op het langverwachte solo debuut van de inmiddels 59 jarige trip hop diva.

Wunderhorse – July

Nieuwe Wunderhorse single July is een neobluesrocktrack van een ongemakkelijk intensiteit die we sinds John Lennon op zijn soloalbum om zijn Mother riep nog maar zelden hebben gehoord. Als je er van houdt is het prachtig. Als je er niet van houdt heb je pech, want we gaan July gewoon draaien.

July komt net als Midas op het nieuwe album van Wunderhorse dat ook Midas blijkt te heten en niet in juli uitkomt maar in augustus. Voor hun tweede album is de band in zee gegaan met producer Craig Silvey, die eerder heeft samengewerkt met o.a. Artic Monkeys, The National en The Rolling Stones.

Personal Trainer – Round

Met Round levert Personal Trainer misschien wel zijn meest poppy single tot nu toe af. Niet dat je de band binnenkort bij 3FM of 538 kunt verwachten.

Daarvoor is de zang te eigenwijs, de compositie te eigenzinnig en de instrumentatie te eigenaardig. Maar Round heeft wel een aanstekelijk refrein en een opwindende opbouw. De nieuwste single is de tweede smaakmaker van het tweede album van het Amsterdamse pretcollectief rond gangmaker Willem Smit, dat begin september wereldwijd zal worden verspreid door het Britse Bella Union label. De titel van de opvolger van Big Love Blanket (2022) is Still Willing.

Slow Fiction – End Of The Night

Met uw welnemen gaan we nog even door met het pluggen van Slow Fiction. De jonge New Yorkse band wist on eerder te paaien met songs als Apollo (ex- Ijsbreker) January en Monday.

End Of The Night is net als haar voorgangers een mix van vrouwenpowerpop met een postpunk randje aangelengd met typisch New Yorkse bravoure. Soort van Blondie meets Sonic Youth. End Of The Night staat net als eerder genoemde titels op debuut EP Crunch. Slow Fiction stond onlangs op ontdekkingsfestival  The Great Escape in Bristol. Daar verzorgden ze  hun eerste, maar hopelijk niet laatste Europese optreden.