Author: Flip van der Enden

Lionlimb – Dream Of You (feat. Angel Olsen)

Lionlimb is een duo bestaande uit singer-songwriter Lionel Bronaugh en zijn muzikale rechterhand Joshua Jaeger.

Onze mannen uit Nashville zegt zich te laten inspireren door Italiaanse filmmuziek uit de jaren 70, 60’s girl groups en funk en soul ballads uit diezelfde tijd van toen. Van dit al is echter nauwelijks iets terug te horen op nieuwe single Dream of You featuring Angel Olson. Bronaugh heeft een vrij zachte, zeg maar vrouwelijke stem dus je moet goed luisteren om te weten wei wat zingt. Dat er weinig is terug te horen van de genoemde inspiratiebronnen is niet helemaal waar. De gitaristen tonen zich bekend met het vroege werk van Isaac Hayes en de zang heeft zeker Europese roots. Zij het geen Italiaanse maar Franse. Angel O. klinkt hier als Jane B., de duet partner van Serge Gainsbourg. Verder heeft Dream of You een serene sfeer die wel aan d’oude Pink Floyd doet denken. Al met al een zeer fijn nummer dat per draaibeurt aan waarde wint.

Mooon – How I Learned (To Say Goodbye)

Niet veel bands klinken zoals ze er uit zien. Het Brabantse Mooon dus wel. Als je foto’s van de drie mannen bekijkt, zie je een stel hippies met ‘vies’ lang haar en kleding die qua mode terug gaat naar de 19e eeuw en/of de traditioneel hash producerende landen als Afghanistan en Marokko.

En zo klinkt Mooon ook, alsof ze deel uitmaken van de golf hippiebands, die tussen 1965 en 1970 als paddo’s uit de grond schoten aan de Amerikaanse West-Coast. The Byrds. Buffalo Springfield, Moby Grape; dat werk. Zoek je originaliteit dan ben je bij Mooon aan het verkeerde adres, zoek je blitze psychpop dan zit je bij hen gebeiteld.

Foxlane – Disenchantment

Met Disenchantment bevestigt Foxlane wat we al een tijdje vermoeden. Dat we hier te maken hebben met een van de betere bands van ons taalgebied.

En wel hierom. Foxlane lijkt op geen enkele andere band van dit moment en sluit aan bij geen enkele trend. Neem alleen al de nieuwe single. Disenchantment is een dik vijf minuten durende suite voor zanger en gitaar, een dynamische en gelaagde rocksong met een mantra waar je een refrein zou verwachten. Is de muziek al gecompliceerd, over de tekst kan je uren discussiëren. Toch is het nummer toegankelijker dan je op basis van het voorgaande zou verwachten. Disenchantment is de verre voorloper van een debuutalbum van de band uit Nijmegen dat volgens de laatste plannen ergens in februari 2015 moet gaan uitkomen.

Sundazer – Echoes

We citeren uit de bio van Sundazer, ‘Sundazer is een onafhankelijk muzikaal project dat fragmenten uit de vervlogen MTV cultuur combineert in zijn geluid in een mix van shoegaze, grunge en metal’. So far so good.

Maar de oorspronkelijke tekst is in het Russisch en dan gaan er toch wel een paar alarmbelletjes af en wat rode lichtjes knipperen. Dus hebben we de tekst er even bij gehaald, die is wel in het Engels. Gelukkig wijst niets er op dat we in onze onschuld voor het karretje worden gespannen van Putin.

Sundazer alias Nikita Shirobokov begint Echoes met de strofe, ‘Get better or worse, The sense of what is right is slowly getting lost‘. Dat is ietwat cryptisch, maar toch eerder te interpreteren als voorzichtige kritiek dan oorlogspropaganda. Ook in de rest van de tekst lezen we niks onoorbaars. Hier is een man aan het woord is die niet helemaal lekker in zijn vel zit. ‘I break myself, I’m drowning in the darkness, It’s the perfect circle of Eternal return’. En dan de muziek, die is stevig tot hard om niet te zeggen heavy met raakvlakken met zowel Nirvana als Metallica, een mix dus van grunge en metal. En Nikita heeft meer van dit moois. Nog geen album, maar wel een handvol singles.

Been Stellar – Sweet 

Na een aanloop van twee EP’s, een handvol singles en tig optredens is Been Stellar nu klaar voor Het Grote Werk.

De band kan bogen op een goede interne chemie en een charismatische frontman. Daarnaast is hun mix van shoegaze, grunge en 90’s garage zo hot als een hangijzer. En last, maar zeker niet least schrijven ze songs die opvallen en beklijven.

Sweet is de derde single van Scream From New York, het debuutalbum van de jonge honden, dat we over een maandje mogen verwachten. Voor een ballad is Sweet net even te onstuimig. Maar vergeleken met zijn voorgangers is de nieuwe single wel wat melancholischer, wat toegankelijker ook met zijn frisse riff en plakkende refrein.

We hebben het geluk op de eerste rij te zitten van de verwachte doorbraak van Been Stellar. De band staat namelijk op de voorjaarseditie van London Calling, half mei. Als alles volgens plan, en verwachting verloopt, verkopen ze bij een volgend bezoek Paradiso op eigen kracht uit.

Paceshifters – Aviator

Zeggen dat de nieuwe single van Paceshifters niet tegenvalt is een understatement van jewelste.

Aviator is een breed uitwaaierende rocksong met een meeslepende opbouw en een onontkoombare climax. Maar het mooiste is misschien wel de melancholieke, bijna smachtende zang van de bassende Paul Dokman. Een volgroeide song als Aviator kan alleen maar uit de creative koker komen van een band die het klappen van de zweep kent, die al 15 jaar gezamenlijk optrekt en alle hoeken van Nederland heeft gezien en platgespeeld. Producent van Out-and-Outer, het nieuwe album van Paceshifters en dus ook van Aviator is de uit Gent afkomstige en o.a.van zijn werk met Eefje de Visser bekende Pieterjan Coppejans.

Goodbye June – The Hard Way

Als ZZ Top met de zanger van AC/DC, zo klinkt Goodbye June op nieuwe single The Hard Way.  

Een paar jaar geleden gaven we hoog op van de southern rock ‘n boogie band uit Nashville, maar albums 2 en 3 hielden niet echt over dus verloren we onze interesse. Misschien wel te vroeg lijkt nu, want The Hard Way is weer een prima plaatje. Stilistisch niks nieuws onder de zon, zie vergelijking, maar de energie maakt heel veel goed. De gitaren laten littekens achter en de zang is gewoon geweldig. Wat een strot heeft die gast! Zet Goodbye June op een festival en de boel wordt afgebroken. Figuurlijk dan. Een optreden zit er echter voorlopig niet in. Wel een nieuwe langspeler, Deep In Trouble uit op 28 juni.

Liz Lawrence – Strut

De eerste single van het nieuwe album van Liz Lawrence viel vies tegen. Maar met de opvolger van Big Machine herstelt de zangeres-componist-multi-instrumentalist in één klap het vertrouwen in het welslagen van haar derde album.

Het voornamelijk door electronica aangedreven Strut (pronken/heen en weer stappen) is een aansporing je huis uit te gaan en je onder vreemden te begeven. En waar kan je dat beter doen dan in de pub? Zo beschrijft Liz haar nieuwe single, als ode aan de Britse pub. Met zo’n doel zou je misschien een gezelliger deuntje verwachten dan het strenge Strut, maar een kniesoor etc. 

Beth Gibbons – Reaching Out

De tweede single van het nieuwe album van Beth Gibbons is een spannende om niet te zeggen spooky song over. Ja waarover eigenlijk? Liefde waarschijnlijk.

Maar niet het soort liefde dat resulteert in een lang en gelukkig leven. De dreigende sfeer wordt veroorzaakt door donkere synths, versterkt door duistere beats en opgevoerd door welhaast onaardse achtergrondzang. Beth’s zang stelt ook alles behalve gerust. De unheimische sfeer is goed gevangen in de interactieve clip van Reaching Out die je beter niet na zonsondergang kunt bekijken.

Lives Outgrown is op uit 17 mei.

Nusantara Beat – Mang Becak

Single vijf van het langverwachte debuutalbum van indo-indieband Nusantara Beat is een duet voor dame en heer, met Bollywood beat en surfgitaar.

Lekker en gek dus weer en heerlijk exotisch. Na wat gegoochel gaf Google translate als vertaling voor Mang Becak, ‘echte riskja’. Je weet wel zo’n Aziatische fietstaxi. Wanneer het album eindelijk uitkomt is nog niet bekend, maar lang zal het niet meer duren. Nusantara Beat is vorige week begonnen aan een uitgebreide Europese tournee en dan is het handig en verstandig om iets in de verkoop te hebben. In mei is Nusantara Beat even terug voor een paar festivalshows.