Popwarmer: Mark Ronson & RAYE – Suzanne

Geen Valerie, maar Suzanne op de nieuwe single van Mark Ronson. Inderdaad, deze nieuwe track doet veel denken aan Amy Winehouse, maar daar doen we superster RAYE veel te kort mee. De Britse perfomer lijkt qua soulvol stemgeluid wat op Amy en de productie van Mark Ronson is heerlijk jazzy. Wij kunnen niet wachten op een liveversie, want RAYE is op de bühne waan-zin-nig.

Turnstile – LOOK OUT FOR ME

Net nu we ons erbij neer hebben gelegd dat Turnstile het iets rustiger aandoet komen ze met een nieuwe single waar de vonken weer van afslaan. Hoewel?

In de eerste drie minuten van LOOK OUT FOR ME herkennen we de relschoppers van vroeger. Maar na die vliegende start krijgen we een best wel lang stuk dat we als dromerig (dreampunk?) zouden willen omschrijven. Wie hoopt op een reprise van de rock-eruptie van het begin heeft pech. Het outro heeft nog het meest weg van een drums ‘n’ bass track. Ruim zes en halve minuut duurt LOOK OUT FOR ME dat we nog wel wat keer vaker moeten horen om te kunnen bepalen wat voor vleesch er nou precies in de kuip zit. Nou, dat komt goed deze week als Breekijzer op Pinguin On The Rocks. Intrigerend is het wel. Nieuw album NEVER ENOUGH is nu uit.

Cliffords – My Favourite Monster

Cliffords is een nieuwe Ierse band geformeerd rond zangeres Iona Lynch. Miss Lynch is een performer type natuurkracht. Ze kan fluisteren als een briesje en uithalen als een orkaan, we horen er wel wat Sinéad en Dolores in terug. Maar ze is heel spaarzaam met haar super power en mede daarin schuilt haar kracht. Maar als ze los gaat sleept ze alles en iedereen mee. Een ander talent is – daarbij geholpen door de rest van de band – haar vermogen sterke songs te schrijven met aansprekende teksten. Case in point is nieuwe single My Favourite Monster. De nieuwe single van Cliffords staat op de Salt Of The Lee EP, hun derde. Cliffords viel al op in het woud van bands op ESNS begin dit jaar en onlangs wisten ze vele harten te veroveren op Best Kept Secret. Ook werd afgelopen donderdag Cliffords nog eventjes snel bevestigd voor Into The Great Wide Open.

Nieuwe singles week 27 Indie, On The Rocks, Pop en Pluche

Dagelijks houdt de muziekredactie van Pinguin Radio nieuwe releases in de gaten. Die komen terecht in onze playlists op Spotify en op onze streams. Hieronder een overzicht van de nieuwe toevoegingen op Pinguin Indie, Pinguin On The Rocks, Pinguin Pop en Pinguin Pluche.

PINGUIN INDIE

  1. Cliffords – My Favourite Monster (IJsbreker)
  2. Wet Leg – davina mccall
  3. The Black Keys – Man On A Mission
  4. Miles Kane – Love Is Cruel
  5. Lola Young – Not Like That Anymore
  6. Wednesday – Wound Up Here (By Holdin On)
  7. Sprints – Descartes
  8. Cass McCombs – Peace
  9. WITCH – Kamusale (ZM)
  10. TJE – This Is (B)
  11. Queen’s Pleasure – Eva (NL)
  12. FUZZY TEETH – FUCK IT UP (NL)
  13. Texoprint – Flag (NL)

PINGUIN ON THE ROCKS

  1. Turnstile – LOOK OUT FOR ME (Breekijzer)
  2. Muse – Unraveling

PINGUIN POP

  1. Mark Ronson & RAYE – Suzanne (Popwarmer)
  2. Audrey Hobert – Bowling alley
  3. Central Cee – Guilt Trippin (feat. Sexyy Red)
  4. Chef’Special – Love Of My Life (NL)
  5. CMAT – Take A Sexy Picture Of Me
  6. James Morrison – Fight Another Day
  7. Lady Wray – You’re Gonna Win
  8. Lola Young – Not Like That Anymore
  9. Marcus King – Carolina Honey
  10. Megan Moroney – 6 Months Later
  11. Melle – Easy To Love (NL)
  12. Muda – 5 tot 9 (feat. Joël Domingos) (NL)
  13. Nambyar – Blood Moon (NL)
  14. Nectar Woode – Ama said
  15. Nona – Something Over Nothing (NL)
  16. RAMAN. – Boat (BE)
  17. Sam Fender – Tyrants
  18. Wet Leg – Davina McCall
  19. YUNGBLUD – Zombie

PINGUIN PLUCHE

TBA..

Donderdag om 21:00 uur Musicmaker Radio #176

Donderdag van 9 tot 10 ’s avonds hoor je op Musicmaker Radio muziek die bij Musicmaker.nl hoort, het online magazine voor de muzikant.

Playlist Musicmaker Radio #176 – uitzending do 26 juni 2025 21.00-22.00 uur.

Zodra de zomer zich aankondigt neemt het aantal nieuwe albumreleases zienderogen af. Maar aan losse tracks geen gebrek! We laten in dit Musicmaker Radio uur weer nieuwe muziek van Nederlandse en Belgische bodem horen, van onder anderen My Baby, Hiqpy, Fuzzy Teeth, Steven Faber Trio en Psychonaut.

Fuzzy Teeth – Fuck It Up

Levi Boon – Having A Body

My Baby – Siren Song

The Magic Mumble Jumble – Beautiful

Cindy – Pirouette

Hiqpy – Red Flag Magician

Psychonaut – Endless Currents

Genevieve – Soap

Texoprint – Flag

Flying Horseman – Anaesthesia

Plonki – Heard You Wrong

Steven Brezet – Tem Bafafa

Inge Lamboo – Call Out Your Name (ft Pete Townshend)

Steven Faber Trio – Black Fly

De Niemanders – Oorlogskind

Vrijdag Pinguin Radio Showcase in Groningen

Op vrijdagavond 27 juni hebben we weer een Pinguin Radio Showcase voor je in de aanbieding en wel in De Drie Gezusters in Groningen!

Zoals altijd is de entree gratis, en de line-up is als volgt:

21:00 VLIEGTUIG
VLIEGTUIG is een vierkoppige Nederlandstalige rockpunkband uit Groningen, met leden afkomstig uit illustere bands als The Blind Roofers, Seb Zukini en Titt’n, Welbekend van ‘Ben je geil of wil je een koekje’ & ‘Wie zeurt krijgt een beurt’. Onder de keiharde, professionele conservatorium-begeleiding van niemand minder dan Mr. Beekmans, blaast VLIEGTUIG je omver met lieve, rebelse maar vooral vuige nummers over liefde en andere ongenoegens. Met nu al hits als Chantal, Hetero Parallel Universum en Jim Bakkum bouwen ze een muzikaal monument van pure energie. VLIEGTUIG. WEL VLIEGEN NIET LANDEN.
22:00 Sabine

Sabine (24) komt uit Groningen en maakt popmuziek met elektronische invloeden. Ze treedt op met band en is aan het werk aan debuut EP die volgend jaar zal uitkomen. Toch heeft ze al best wat airplay veroverd en shows gespeeld. Zoals op de Grote Markt tijdens ESNS, maar ook op Bevrijdingsfestival, Simplon en binnenkort op Noorderzon. Een graag geziene gast in het Groningse dus.

En nog een Groningse band in de spotlight. The Last Mandrill die je misschien al kent van de Penguin Pool en de 2 Minuten Show. Een heavy 90’s altrock band die bijvoorbeeld al speelden op Grunnsonic. Na de zomer komt een nieuwe single uit. Die staat vast al op de setlight op deze Pinguin Showcase.

Interview met Kaiser Chiefs op Pinkpop 2025 “We grew as a band over the last couple of years, for sure!!”

De Kaiser Chiefs staan dit jaar voor de zesde keer op het legendarische Pinkpop Festival. De indie pop/rockband uit Leeds is zonder twijfel een van de meest geliefde acts op het festival in Nederland. Met energieke shows en hits als Oh My God, I Predict A Riot en natuurlijk Ruby is een optreden van de Kaiser Chiefs altijd een feestje voor het publiek in Landgraaf. Hun succesvolle debuutalbum Employment is dit jaar twintig jaar oud, en dat wordt gevierd. Voor het optreden had ik (Martien Koolen) een kort maar boeiend gesprek met Ricky Wilson (zang) en Simon Rix (basgitaar).

Jullie zijn terug in Landgraaf, voor de zesde keer alweer. Is er een Pinkpop-optreden dat je je extra goed herinnert — positief of negatief?
Simon: “Ik denk dat ze allemaal goed waren, maar 2008 was wel speciaal. Ons tweede album Employment deed het toen erg goed, en we speelden vlak voor de Foo Fighters. Het publiek was die dag indrukwekkend, dus die editie staat me goed bij.”

Hebben jullie nog bepaalde verwachtingen voor het optreden van vandaag?
Simon: “Niet echt verwachtingen, nee. Het is vandaag een ander soort optreden dan normaal. Gewoonlijk vieren we een nieuw album en spelen we nieuwe nummers, gemixt met hits. Dan hoort het publiek vaak ook songs die ze nog niet kennen. Maar vandaag zit de setlist vol met nummers van Employment en een paar ‘deep cuts’. We zijn vooral benieuwd of de jongere mensen de teksten van die oude nummers nog kennen.”
Ricky: “Waar ik me het meest druk om maak, is of er wel genoeg mensen komen opdagen. Dat vind ik altijd spannend. En of de mensen die er zijn het leuk vinden. Dus misschien maak ik me zorgen dat we niet het grootste publiek hebben, maar goed… we zullen zien.”

Dus geen speciale Pinkpop-setlist dit jaar? Omdat de focus toch vooral op Employment ligt?
Simon: “We hebben dit jaar nog nauwelijks festivals gedaan — dit is eigenlijk ons eerste. Dus nee, we hebben geen speciale setlist voor Pinkpop gemaakt.”

Hoe moeilijk is het eigenlijk om een setlist samen te stellen met zo’n groot repertoire?
Simon: “Deze keer is het makkelijk, omdat we vooral songs van Employment spelen — dat album is, zoals je al zei, twintig jaar jong. Maar we spelen ook een paar nummers van andere albums.”

Twintig jaar geleden kwam Employment uit. Hoe kijken jullie daar nu op terug?
Ricky: “Best indrukwekkend eigenlijk. Het is beter dan ik me herinnerde. Het klinkt precies goed, van het eerste nummer Every Day I Love You Less and Less tot Caroline, Yes aan het eind. Het hele album voelt als ons pure zelf. Het is een eerlijk, echt album. Toen we het voor het eerst speelden, traden we op in plekken waar we nog nooit waren geweest, en mensen kenden de nummers al — dat was geweldig. Maar je hebt op dat moment geen tijd om ervan te genieten. Nu, twintig jaar later, denk ik dat het moment er is om die nummers weer te spelen én ervan te genieten. Toen wilden we vooral geweldige songs maken, maar onze performance was toen nog niet zo goed als nu. Nu, met twintig jaar ervaring, zijn we er live veel beter in geworden. Alle nummers op Employment zijn gebaseerd op energie — en die zijn we niet kwijtgeraakt, maar we hebben wel meer vakmanschap ontwikkeld. We zijn als band echt gegroeid.”

Hoe is jullie muziek over de jaren heen geëvolueerd?
Ricky: “Ik denk dat we vooral veel fouten hebben mogen maken, en dat is echt een voorrecht dat niet veel bands hebben. We houden altijd het geloof in onszelf, en komen er telkens sterker uit. Ik ben blij met elk album dat we gemaakt hebben, want in een band zitten is sowieso tricky — je bent de pineut als je niet verandert, en ook als je het wel doet. Als je steeds hetzelfde maakt, zeggen mensen dat je een one-trick pony bent. Je moet risico’s nemen, doen wat je wilt, en je daar niet te druk om maken… al maken we ons er wél druk om, ha ha.”

Raken jullie dan nog steeds van slag door slechte recensies?
Simon: “Ik lees de goede recensies nooit — waarschijnlijk omdat ze niet bestaan, ha ha. Tegenwoordig krijg je zo 500 negatieve reviews, want iedereen is een recensent op social media, maar niemand leest die dingen echt nog.”

Hebben de Kaiser Chiefs een speciale band met Nederland?
Ricky: “Ja, absoluut. Na het Verenigd Koninkrijk komt Nederland op nummer twee. De fans hier zijn altijd supertrouw, en dat werkt beide kanten op. Wij stellen de Nederlandse fans niet teleur, en zij ons ook niet. Het is een geweldig land.”

Waar zijn jullie het meest trots op tot nu toe?
Simon: “Op de band zelf, en op de optredens. Het is zó leuk om in deze band te zitten. Dat we na al die jaren nog steeds samen muziek maken, dat voelt bijzonder.”

Hebben jullie nog ambities?
Ricky: “Oh ja… Je weet wel, we hebben op allerlei festivals gespeeld, maar we hebben er nog nooit een geheadlined. En dan denk je: dat is ons nooit gegund. Dus dat zou mooi zijn om alsnog te bereiken.”

Laatste vraag: als ik nu een bandlid van Kaiser Chiefs was en jij de muziekjournalist, wat zou dan je laatste vraag zijn?
Ricky: “Ha ha… Ik zou vragen: ‘Word je weleens jaloers op andere bands — op wat zij bereiken?’ En natuurlijk is het geen competitie, maar de enige manier om daarmee om te gaan, is om als band beter te worden. Blijf hongerig…”

Ricky: “Ja, ambitie is echt een ongelooflijk sterke drijfveer, dus…”

Bedankt voor jullie tijd.
Ricky & Simon: “Dankjewel — leuk interview!”

MARTIEN KOOLEN

Woensdag om 19:00 uur Discords Radio #105

Alles draait om muziek! Dat merk je direct als je Discords.nl aan de Lange Hezelstraat 32 in Nijmegen bezoekt. Vanuit onze passie voor het ontdekken, ervaren en verzamelen van muziek, bouwen wij (Renate, Rene en Roland) een platenzaak met nieuwe en tweedehands vinyl en CD’s; met gevestigde namen en aanstormend talent; met veel moois voor muzikale omnivoren en audiofiele fijnproevers.

Samen met het team van Pinguin Radio stappen wij in het avontuur om wekelijks een uurtje kikke muziek uit te zenden. Benieuwd naar onze ‘Everbody Wants To Be A DJ’-capriolen? Luister dan naar Discords Radio en stem op woensdagen om (ongeveer) 19.00 uur af op Pinguin Indie: een mixtape van al het moois in onze platenbakken!

Playlist 25 juni 2025:

01 Creedence Clearwater Revival – Bootleg
02 Merce Lemon – Backyard Lover
03 Elephant – Hometown
04 Iguana Death Cult – Tiny Tears
05 De Jeugd Van Tegenwoordig – Bewuste Sabotage
06 Nena – Nur Geträumt
07 Justice – New Lands
08 David Bowie – Modern Love
09 New Candys – Night Surfer
10 Dead Parties – Reverie
11 Sex Pistols – Bodies
12 Burning Spear – Marcus Garvey
13 Soft Play – Everything And Nothing
14 Bad Nerves – USA
15 Son Volt – Sinking Down
16 Los Lobos – Bootleg

Dinsdagavond om 22:00 uur Heaven Radio #482

Pinguin Radio en Popmagazine Heaven delen twee belangrijke eigenschappen: een passie voor goede muziek en een volstrekt onafhankelijke opstelling. Dat moest natuurlijk tot een samenwerking leiden.

Heaven verzorgt iedere dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 een uur lang de muziek op Pinguin Radio. Net als Pinguin heeft Heaven oor voor – bijna – alle popmuziek. In het uurtje radio hoor je muziek uit verschillende genres: (classic)rock, roots, folk, soul, world, jazz en blues.

Liefhebbers van Heaven Radio luisteren natuurlijk ook naar ons zachtere zusje Pinguin Pluche.

Playlist uitzending #482

Salif Keita – Aboubakrin (cd: So Kono)
Patterson Hood – A Werewolf And A Girl (feat. Lydia Loveless) (cd: Exploding Trees & Airplane Screams)
Lorraine Feather – The Green World (cd: The Green World)
Robert Forster – Breakfast On The Train (cd: Strawberries)
Peter Doherty – The Day The Baron Died (cd: Felt Better Alive)
Arbeid Adelt – De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen (Dromen Zijn Vervlogen – De Vlaamse Onderstroom 1980-1988)
Samantha Fish – Sweet Southern Sounds (cd: Paper Doll)
Ganavya – Nine Jeweled Prayer (cd: Nilam)
McKinley Dixon – Run, Run, Run Pt. II (cd: Magic, Alive!)
Jeffrey Lewis – 100 Good Things (cd: The Even More Freewheelin’ Jeffrey Lewis)
D.K. Harrell – No Thanks To You (cd: Talkin’ Heavy)
Jethro Tull – One For John G (cd: A New Awakening – AdventuresIn British Jazz 1966-1971)
Vazie – Dans (Dromen Zijn Vervlogen – De Vlaamse Onderstroom 1980-1988)

Interview met Biffy Clyro op Pinkpop 2025 “The live experience has to be a different animal from the record!”

Biffy Clyro is een Schotse rockband, nog steeds bestaande uit Simon Neil (zang, gitaar) en de tweelingbroers James (basgitaar) en Ben Johnston (drums). Albums als Opposites (2013) en The Myth of the Happily Ever After (2021) behaalden aanzienlijk commercieel succes. De band heeft nooit onthuld waar de naam Biffy Clyro vandaan komt — maar het is in ieder geval een naam die blijft hangen. Dit jaar staat het Schotse trio opnieuw op het programma van Pinkpop, en vóór hun optreden kreeg ik (Martien Koolen) de kans om met de tweelingbroers te praten. Dus, daar gaan we…

Back on home ground, right? This isn’t your first time here — I believe it’s your fourth time?
James: “Really? Fuck me, mate — that often? We always enjoy it here, but today it’s ridiculously hot. Especially for us Scots — we’re not used to these temperatures! Ha ha.”
Ben: “The lineup is always great here, with lots of eclectic bands. We always end up hanging out with friends from other bands. It’s a great festival.”
James: “The Dutch crowd is always a challenge — not an easy one. You really have to work hard to convince them!”

You do work hard!
Ben: “Yes, we always go full out as a band, ha ha. It’s always nice to play for such a big crowd — they sing along and really connect with our music.”

Did you prepare anything special for Pinkpop 2025?
James: “No, not really… ha ha. Every show is special. We’re starting this one with our new song.”
The one that was released as a single — A Little Love?
Ben: “Yeah, exactly. I think it’s quite bold to open with a brand-new song that the crowd doesn’t really know yet.”
James: “But every show feels special. We’ve been doing this for over twenty-five years, so I think we know what we’re doing, right?”

How difficult is it to put together a setlist when you have so many songs to choose from?
Ben: “We don’t — ha ha. Simon does that. We don’t care! He’s the one digging for the right songs to get the right vibe. And he does a great job.”

Are there songs you have to play — the so-called crowd-pleasers?
James: “That’s tough. We’ve got so many great songs — pretty much every song in the set is a single. But there’s always someone in the crowd who’ll complain about a song we didn’t play. So yeah, it’s difficult.”

Are there Biffy songs you’ve never played live?
Ben: “There are a few, yeah — but maybe those just don’t fit the live vibe or the energy of the set.”

How has Biffy’s music evolved over the years?
James: “I think our songs have become simpler. Over the years, we’ve developed a unique Biffy sound that keeps evolving. We’re not a band like Iron Maiden — though I love Maiden — who have a clear signature sound. We like to experiment and mess around a bit. We enjoy surprising our fans.”

There’s quite a difference between your studio sound and your live performance. Why is that?
Ben: “Yeah, the albums are a bit softer. But live — all the energy and adrenaline comes out. We turn into fucking monsters, ha ha!”
James: “We do play faster live than in the studio. But I think it’s good to have that contrast. The live experience should feel like a different beast than the record.”

The new album is nearly finished. How does it differ musically from the last one?
Ben: “It’s definitely a different album. We worked with a brand-new producer — a younger guy who brought fresh ideas to the table. The production techniques are quite different. Especially the way the drums were recorded — I’ve never recorded like that before.”

You’re a power trio. Have you ever thought about bringing in a fourth member to change up the sound?
James: “For the album, no. But live, we’ve got a couple of extra guys helping us out this time. I think there’ll be seven of us on stage later — ha ha.”
Ben: “In the studio, we’re happy just the three of us.”

What are the musical advantages of being a trio?
James: “It’s easier to reach a consensus. If you’ve got six people in a band, it’s much harder to get everyone on the same page.”
Ben: “And of course, James and I are twins, so we’re basically one person, ha ha. Our way of communicating is hard to follow for outsiders. We’re a tight unit.”

What are you most proud of so far?
James: “Still being here. That’s what I’m proud of. We’ve had a lot of ups and downs. Many of the bands we’ve been friends with have broken up, but we’re still going — longer than most marriages, and we’re not divorced yet, ha ha.”
Ben: “And we’ve just finished our tenth studio album. That’s fucking amazing. To still be doing it, still enjoying it, still feeling hungry. It’s not about the money or treating it like a job. It’s about our musical ideas and sharing them with the audience. We still love what we do — even though it gets tougher as we get older, ha ha.”

Any ambitions left to fulfil?
James: “Yes, we still haven’t played in a lot of countries. So yeah, we’re ambitious — but quietly so. As Scotsmen, we’re a bit more reserved. We’re not planning to fucking land on the moon — but we want people to hear our music.”
Ben: “If we’re still playing live ten years from now, that’s the dream!”

Which band would you love to share a stage with?
James: “Ooooh, nice question, mate… Pearl Jam. They were huge for us growing up. They’re very down-to-earth, and I love that. They just plug in and play — that’s it. Massive respect for Pearl Jam. They’ve been around forever.”

Final question — if I were in Biffy Clyro and you were the music journalist, what would you ask?
Ben: “Oooooooh, another great question. How about: ‘Would you like a million pounds?’ Ha ha.”
What would be your answer?
James: “Yes!” (very loud laughter)

Thanks for your time, gentlemen.
Ben/James: “Thank you — great interview, mate. Interesting questions!”

—Martien Koolen