Author: Marcel van Gastel

Zo was Pinkpop 2019 dag 1: 

Het oudste pop/rockfestival van Europa is dit jaar aan de 50ste editie toe en dat is natuurlijk een mijlpaal in de historie van Pinkpop. Het hele jaar waren er al geruchten en verwachtingen over de line up van Pinkpop 50 en “beruchte” namen zoals U2, The Police, Direstraits en Neil Young zouden misschien weleens op deze jubileumeditie kunnen optreden. Toen de eerste headliner, Fleetwood Mac, bekend werd gemaakt was er dan ook hoop op een prachtige affiche.

Toch zijn uiteindelijk veel Pinkpopfans, onterecht trouwens, “teleurgesteld” in de Pinkpop 50 line up; maar er is echt wel genoeg te genieten dit jaar en de kick-off van Pinkpop is natuurlijk weer het optreden van de winnaar van Nu Of Nooit en dat is dit keer de Heerlense band Mt.Atlas en om 13:30 openen zij Pinkpop 50 op het Brightlands podium.

Met een veelbelovende en strakke set serveert Mt.Atlas een muzikale cocktail van metal, stoner, grunge, garage en punkrock aan een nog niet volledig wakker Pinkpoppubliek. Zanger Sven Vlek toont aan wat hij kan en de vette grooves van bassist Hanssen en gitarist Jacobs doen de rest; een waardige openingsact voor deze jubileumeditie en van Mt. Atlas gaan we nog veel horen. Luister HIER naar het interview met de band

Een band die zich niet meer hoeft te bewijzen is natuurlijk Golden Earring –  toch wel de beste Nederlandse rockband aller tijden.- maar Hay, Gerritsen, Kooymans en Zuiderwijk zetten een set neer die er weer zijn mag. Hay in afgetekend leder schittert tijdens Another 45 Miles, Going To The Run en Twilight Zone, de heavy, lange versie, maar helaas doen de overbodige bas solo en het akoestische niemendalletje Johnny Make Believe een beetje afbreuk aan die spetterende, tijdloze nummers. De toegiften zijn echter weer super, twee oudjes worden van stal gehaald, She Flies On Strange Wings (met Bertus Borgers op saxofoon) en Holy Holy Life en met deze twee knallers beëindigt de Earring alweer een legendarisch concert.

Badflower speelt Stage 4 helemaal plat met hun energieke mix van metal, hardrock en punk. Deze Amerikaanse rockband uit L.A. wordt “aangevoerd” door de opvallende frontman Josh Katz en hij trekt vooral de aandacht door zijn zang, gitaarspel en energie; hij speelt zelfs een gitaarsolo liggend op zijn rug. Het geluid is rauw, hard en retestrak en nummers zoals de hit Ghost of Die, doen het meer dan uitstekend bij het enthousiaste publiek. Meer horen van deze band luister HIER naar het interview.
Hun debuutalbum Ok, I’m Sick is zeer aan te bevelen en die plaat zal het na dit wervelende optreden zeker goed gaan doen. 

Een enigszins vreemde eend in de bijt vandaag is Halestorm, deze Amerikaanse band wordt namelijk door velen betiteld als een puur hardrock cliché, maar hun laatste wapenfeit Vicious toont aan dat het ook anders kan. Frontvrouw Izzy Hale laat er echter weer geen gras over groeien en vanaf het begin “blaast” de band met Freak Like Me, I Get Off en Do Not Disturb, een ware hardrock storm over het publiek uit. Halestorm biedt het publiek een ongecompliceerde, amuserende hardrock set met helaas wel weer een totaal; overbodige drumsolo!

Een van de grootste verrassingen op PP50 is wat mij betreft Cage The Elephant, met een prachtig nieuw album getiteld Social Cues op zak maken deze Amerikanen onder leiding van Matt Schultz er een echt rockfeestje van. Vooral Schultz is “all over the place”, wat een energie en wat een emotie; hij is echt een geboren super performer. We hebben een exclusief interview met hem weten te scoren. Beluister het HIER.
Cage The Elephant speelde al drie keer op Lowlands en in 2011 stonden ze ook al op PP, nu acht jaar later is deze band nog beter geworden. De set is strak, hard en emotioneel en Schultz gekleed in een prachtig grijs streepjespak zingt der sterren van de hemel in kippenvelsongs zoals Come A Little Closer en Ready To Let Go.

Elbow is een band die eigenlijk live altijd boven zichzelf kan opstijgen en dat is precies wat Guy Garvey en Co. Vandaag dan ook weer doen. Voor de vierde keer “betovert” de band uit Manchester Landgraaf met prachtige uitvoeringen van hun meesterwerken zoals Lippy Kids, One Day Like This en Magnificent, een nummer dat zijn naam eer aan doet bij Elbow.

Mumford & Sons sluit deze eerste dag dag van Pinkpop 50 af, maar het is toch niet de echte headliner die men had verwacht. Natuurlijk is het een verdienstelijk optreden dat de heren Mumford, Marshall, Lovett en Dwane neerzetten, maar toch ontbreekt het “gewisse etwas”. Hoogtepunten van de set zijn Believer en het confettimoment tijdens Delta