Mozes and the Firstborn is weer terug! De heren uit Eindhoven maar met een sterk internationaal profiel, die een loopy maar krachtige variant op garagerock en neo-psychedelie spelen, brengen op 25 januari hun 3e studioalbum Dadcore uit.
En wat een sfeervolle gitaarplaat! Eentje die de jaren negentig sound weer een flink stuk dichterbij brengt. Volwassen en toch, zoals de mannen dat op geheel eigen wijze kunnen, heerlijk onbevangen en vrij.
Met veel plezier maken we drie nieuwe namen voor de jubileumeditie van Vestrock op 31 mei, 1 en 2 juni 2019 bekend.
Triggerfinger (BE) Davina Michelle Navarone Sophie Francis The Wood Burning Savages (IRL) Broken Witt Rebels (UK) From Inside (UK) T!M Ned (USA)
Tijdens onze tweede editie in 2011 was Triggerfinger onze eerste grote headliner. Acht jaar later hebben we allebei wat te vieren: VESTROCK bestaat 10 jaar in 2019, Triggerfinger 20 jaar. Ruben Block en de zijnen vieren hun jubileum met een overdonderende best of tour die ook langs Hulst raast.
Davina Michelle schreef vorige week Nederlandse hitgeschiedenis. Haar megahit Duurt Te Lang staat exact elf weken op 1 in de Top-40, en daarmee verbreekt de Rotterdamse zangeres het staande record van Céline Dion.
De Nijmeegse band Navarone betrad in 2015 al de VESTROCK weide. Afgelopen vrijdag wonnen ze The Battle in The Voice of Holland.
Eerder kondigden we Nothing But Thieves, Kaiser Chiefs, RONDÉ, Blaas of Glory en nog vele andere namen aan. Er volgen nog tientallen namen voor de jubileumeditie van VESTROCK en VESTROCK JUNIOR.
VESTROCK
VESTROCK beleef je op het eiland in de stadsgracht van het prachtige, pittoreske Hulst dat omringd is door middeleeuwse stadswallen. In 2019 orgaiseren we het driedaags onafhankelijk festival voor rock-, pop- en danceliefhebbers voor de tiende keer. Dankzij de prachtige ligging heeft VESTROCK een intiem, gezellig en kleinschalig karakter. Je gaat niet snel een gemoedelijker festival tegenkomen. Op VESTROCK ontdek je als bezoeker nieuwe opkomende acts naast gevestigde namen. Dat is het lekkerste met een bijzonder bier in de hand. Onze eigen VESTROCK bier misschien? Daarna kun je kruipend naar onze heerlijke camping die volgens bezoekers wordt beschreven als één van de beste festivalcampings van de Benelux.
VESTROCK 2019 kaartverkoop is gestart
De kaartverkoop voor VESTROCK 2019 gebeurt via www.vestrock.nl en fysieke adressen in Zeeuws Vlaanderen. VESTROCK is op een eiland waardoor het aantal beschikbare kaarten net als andere jaren beperkt is.
Biohazard deed in 1990 voor het eerst Nederland aan en gelijk werd elke zaal plat gespeeld. Drie jaar later bracht de band tijdens Dynamo Open Air met een reusachtige pit een aardbeving teweeg waarmee de Europese zegetocht werd bekroond. Zanger-gitarist Billy Graziadei lijkt de eeuwige jeugd te hebben, want hij blijft één brok energie. Ook bij zijn soloproject BillyBio spuwt hij vuur en vlam. Het in november verschenen album Feed The Fire is breed opgezet en gaat van knallende core naar punk-singalongs die soms neigen naar Blood For Blood, waarvan Billy in 2010 tijdelijk deel uitmaakte. Als kers op de hardcore-taart staan er nog enkele Biohazard-krakers op de setlist. Yep, that’s How It Is.
Cutthroat weet ook dondersgoed waar Abraham de moshtaart haalt. Afgelopen zomer trok de band zowat scheuren in het Baroeg beton tijdens het tiende Live Hard Or Die Fest. Het viertal bestaat uit zwaargewichten van de Californische scene, met een verleden in bands als Blood Stands Still, Murder Death Kill en Downset. Al hun stijlen komen samen in het bandgeluid, van hardcore hiphop tot thrash en beatdown met het mes op de keel.
Tijdschema
20.00-20.45 Cutthroat (US hardcore)
21.15-22.30 BillyBio (US hardcore, solo project of Biohazard)
Na het veel belovende debuut Colfax uit 2014, leek auteur en songschrijver Willy Vlautin zijn band Richmond Fontaine te verruilen voor The Delines. Het liep allemaal anders toen zangeres Amy Boone door een auto werd geschept op een parkeerterrein. Haar herstel verliep uiterst moeizaam, maar nu is ze gelukkig weer terug op haar oude stek.
Met The Delines schuiven Vlautin’s liedjes van avontuurlijke roadtrip Americana, naar meer stadse en donkere lome soul voor in de late uurtjes. Wanneer Boone begint te zingen wordt het duidelijk dat ze niet zonder haar verder hadden gekund. Ze draagt de liedjes met haar stem en vertelt hiermee echt het verhaal.
Willy Vlautin weet zijn personages en de situaties uit onderkant van de samenleving treffend en met opvallend respectvolle liefde te beschrijven. Zoals ook op Where Are You Sonny?, uitgevoerd met een bescheiden blazerssectie zoals ook op het fijne He Don’t Burn For Me. The Imperial werd net als de albumtitel een majestueuze plaat, discreet, eerlijk en op eigen wijze een indrukwekkend geheel. Een album om volledig in op te gaan. Tekst Mania | Corné Ooijman
LIVEDATA 27 april Bakkeveen, Muziekpodium Bakkeveen 28 april Wageningen, Theater Junushoff 30 april Den Haag, Acoustic Alley 1 mei Rotterdam, Kantine Walhalla 2 mei Goes, ‘t Beest 3 mei Amen, De Amer 6 mei Eindhoven, Meneer Frits 7 mei Utrecht, TivoliVredenburg
De Belgische postpunkband Whispering Sons brengt met hun donkere en atmosferische geluid vertwijfeling en nervositeit samen tot één onheilspellend geheel.
De in 2013 opgerichte band bracht eind 2015 de EP Endless Party uit op het Gentse Wool-E-Tapes en werd gereissued op vinyl door Minimal Maximal. Beide platen verkochten uit in minder dan één maand. Ook werd Whispering Sons tijdens de meest prestigieuze muziekcompetitie van België gekroond tot winnaar van Humo’s Rock Rally.
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Dit najaar verscheen ‘Gracias Señor’ van The Sore Losers, alweer het vierde album van de Belgische rockers sinds het ijzersterke gelijknamige debuut uit 2010. De combinatie van vooral op gitaargeoriënteerde stijlen waarin stevige rock, vuige garage, 70s psychedelica maar ook verfijnde pop en dansbare rhythm & blues is terug te vinden, valt goed in de smaak bij een steeds groter wordende fanbase in de Lage Landen en ver daarbuiten. Vooral sinds ‘Skydogs’ dat hiervoor werd uitgebracht, lijkt het viertal stevig te hebben doorgepakt op de internationale podia. De uitstekende live-reputatie is een belangrijk wapenfeit gebleken maar het kwam natuurlijk mooi uit dat de populaire Amerikaanse televisie-host Conan O’Brien plotseling een helpende hand bood, Guitar World de band in de armen sloot en daarnaast zouden ook de sterke optredens tijdens South By Southwest in Austin, Texas niet helemaal zonder gevolgen blijven. Hoog tijd dus om even een korte tussenbalans op te maken.
Tekst: Jeroen Bakker
In de Benelux heeft inmiddels iedere club of festival de heren al eens op de planken gehad maar er is nog altijd veel terrein te winnen zo laat zanger/gitarist Jan Straetemans weten. “De huidige tournee verloopt uitstekend. Het nieuwe materiaal wordt heel goed ontvangen. Je bent iedere keer weer benieuwd hoe men daar op reageert tijdens een optreden. We zijn halverwege oktober in de clubs begonnen met de Gracias Señor Tour maar afgelopen augustus tijdens Pukkelpop speelden we al vijf nieuwe tracks in onze set. We hebben al vaker op het festival gespeeld maar het is toch best spannend hoor wanneer de eerste keer ‘Dark Ride’ of ‘Little Baby (Doughboy)’ worden ingezet als je nagaat dat er in een volle Marquee-tent zo’n tienduizend mensen kunnen.”
Na het eerste optreden dat 13 oktober in Hengelo plaatsvond zullen vrijwel alle uithoeken in Nederland en België tijdens deze tournee worden bezocht maar tussentijds wordt ook even uitgeweken naar Frankrijk en Zwitserland. Via de Brusselse Botanique op 10 februari zal deze eerste serie optredens eind maart worden afgesloten in Frankrijk. Gekeken wordt nog of er daarbuiten optredens geboekt kunnen worden. Het viertal heeft inmiddels zelfs goede connecties aan de andere kant van de oceaan.
“Iemand heeft ons gezien tijdens een optreden en die bleek ons tof te vinden. Het gevolg was dat er voor ons in Amerika een weg naar binnen werd geopend. Plotseling konden we de spullen pakken om daar optredens te doen”, aldus basgitarist Cedric Maes. “Het is daarna snel gegaan. We hebben een optreden gedaan in New York voor voornamelijk mensen uit de muziekindustrie en voordat we het wisten had Conan O’Brien ons op zijn radar. Wij waren plotseling te vinden op Team COCO, zijn populaire YouTube online-platform. Kon het dus zomaar gebeuren dat je daarop de track ‘Nightcrawler’ tegenkwam en dan te bedenken dat er ruim drie miljoen Facebookvolgers zijn en ook nog eens vijf miljoen abonnees op YouTube zitten.”
Kort daarna viel een uitnodiging voor het beroemde showcasefestival in Texas op de deurmat. Na eerdere ontmoetingen met de Amerikaanse band White Denim in Europa, voor wie The Sore Losers ook het voorprogramma verzorgden, werd daar in Austin afgesproken met de bandleden James Petralli en Steve Terebecki om samen te werken aan het nieuwe album. “We hebben die jongens voor de eerste keer ontmoet tijdens Down The Rabbit Hole in Nederland en we bleven elkaar daarna steeds weer tegenkomen. Wij zijn bij ze thuis geweest en zij boden zelf aan om hun diensten te verlenen toen wij vertelden over het plan om een vierde album te gaan maken.”
De samenwerking met producer, en Grammy-winnaar, Dave Cobb voor ‘Skydogs’ was niet alleen prettig maar daarnaast ook nog eens succesvol. Cobb heeft in Amerika veel succes in de country-hoek, hij was bijvoorbeeld grotendeels verantwoordelijk voor enkele Rival Sons-albums. Zou toch logisch zijn om, evenals de Amerikaanse rockers, ook met hem aan een opvolger te werken? The Sore Losers kiezen er echter voor om iedere keer met een ander deze klus te klaren. “Het is een bewuste keuze. Het is niet alleen leerzaam maar daarnaast ook nog eens verfrissend en vooral ook verrassend. Voor ‘Skydogs’ wilden wij een rauwe rocksound, een geluid zoals dat bijvoorbeeld ook op ‘Some Girls’ van The Rolling Stones te beluisteren viel. Voor ‘Gracias Señor’ wilden wij mooie popliedjes waarin de rock iets minder prominent aanwezig was. Naar onze mening is dat goed gelukt”. De track ‘Denim On Denim’ schijnt overigens niets met White Denim te maken te maken en helaas, die prachtige dame in de clip bij ‘Dark Ride’ is geen vriendin, groupie of zelfs niet eens een bekende van de band. Voor het filmpje was de sfeer belangrijk. Het moest goed bij de muziek passen. Niets werd in scene gezet.
“Veel tijd voor het maken van een nieuw album na ‘Skydogs’ was er eigenlijk niet. Alles moest tussen de optredens gedaan worden. We hebben wel een plaats waar we samen kunnen komen om te schrijven maar iedereen heeft ook ideeën die thuis afzonderlijk kunnen worden uitgewerkt. Op een bepaald moment komen we dan bij elkaar en maken het af. Het ging deze keer razendsnel. Onze producers hadden een engineer meegenomen die dan de spullen op de juiste plaats neerzet. Wanneer wij zelf eens een keer iets heel anders dachten te gaan doen dan pakten we slechts een andere gitaar. Maar deze gast was echt fantastisch en zeer bepalend voor het geluid zoals dat op het album terecht is gekomen. Kijk, je kunt zelf de duurste spullen kopen die er zijn maar dan ben je er nog lang niet. Het gaat er toch voornamelijk om dat je er het beste geluid uit weet te halen.”
“Het grote verschil met de voorganger is dat wij als muzikant zijn geëvalueerd. We zijn niet alleen twee jaar ouder geworden maar hebben ook behoorlijk meer ervaring opgedaan in de tussenliggende periode. We hebben daarnaast, zoals gezegd, weer met andere producers samengewerkt maar waarmee we nu ook een persoonlijke connectie hebben. Een bepaald idee over het geluid was er deze keer niet maar we wilden in ieder geval geen trucjes, een minimum aan overdubs, en niet te veel effecten gebruiken. Het moest zo natuurlijk mogelijk en met zo weinig mogelijk franje. Electronica? Een gitaar-stem-apparaatje en een wah-wah-pedaaltje maar dat was het dan wel.”
Naast Amerika is ook Japan inmiddels geen onbekend terrein meer voor The Sore Losers. Wederom werd een trip gemaakt naar het land van de rijzende zon. “In Japan woont een Belg die daar een festival organiseert, en ja er is zelfs Belgisch bier verkrijgbaar! We zijn er inmiddels 2 keer geweest. De eerste keer konden we het niet geloven toen we de mail lazen van een voor ons vreemde gast. Onze boeker attendeerde ons op het bericht en de vraag was of we daar interesse in hadden. We reageerden nogal achteloos geloof ik. Zoiets als ja doe maar. Alles leek in orde, alles was betaald. We hoefden slechts ‘de vlieger op te stappen’. De eerste keer waren we daar in Tokio met Triggerfinger, de tweede keer met Balthazar. Beide optredens uitsluitend voor Japans publiek. Japanners die Belgische cultuur komen opsnuiven. Snap je dat? Het was niet voor weinig mensen ook. We hebben er voor een paar duizend man gespeeld. Is het niet idyllisch dat die Japanners interesse toen in onze cultuur? We hebben toen wel de smaak te pakken gekregen. De shows die we daar hebben gedaan zijn ons goed afgegaan. We hebben er mensen leren kennen en we zouden er graag eens een tourtje doen. Als je het via YouTube terugkijkt wat we daar gedaan hebben… Man dat ziet er waanzinnig uit.”
Staat er nog iets op de bucket-list? “We hebben veel grote festivals gedaan maar Lowlands moeten we nog eens ‘kapot maken’. Een plan om de wereld zo snel mogelijk te veroveren is er nog niet. We proberen ons beetje bij beetje te concentreren op enkele landen in Europa zoals Frankrijk en Duitsland. Kijken hoe de kansen daar liggen. Je kunt ook niet overal tegelijk zijn. Wij hebben geen uitgekiende promotiemachine waarmee we alleen de grote steden in Europa kunnen doen. Het is per keer uitzoeken en bekijken of we zieltjes kunnen winnen en een volgende keer eventueel een grotere zaal in dezelfde stad kunnen vullen. In Nederland wordt bijvoorbeeld werkelijk in alle uithoeken gespeeld. Wij gaan meer in de diepte. Zelfs in Vlaanderen proberen we in iedere provincie een optreden te doen. Verschillen per regio zijn er duidelijk. We merken dat zeker. We spelen soms voor een uitzinnige menigte maar een andere keer denk je aanvankelijk een wat stug publiek te treffen met een ietwat afwachtende houding. Ik vind dat je daar respect voor moet hebben. Laat het maar zien en overtuig ze maar. Het gaat er om dat je je daar als persoon en als band niet door laat afschrikken. Het hoeft bij ons niet allemaal heel snel te gaan maar het is heel gaaf om te horen dat je mensen ontmoet die al vaker naar onze optredens zijn gekomen. Ik vind het persoonlijk heel tof als iemand iets in onze muziek hoort zoals wij het indertijd bedoeld hebben toen we het maakten. Dan heb je iets overgebracht zoals je dat graag wilde. Wij hebben een trouwe aanhang maar na iedere tournee breidt het zich weer uit.”
The Sore Losers is volgens Cedric een serieuze zaak geworden. “De financiele kant heeft nooit de artistieke kant in de weg gestaan. Ruzies, of beter: hevige meningsverschillen, zijn er zeker geweest maar de muziek heeft altijd bij alle vier voorop gestaan. Daarom werkt het bij ons ook goed. Stel dat Jan iets beters heeft geschreven dan ik, prima. Als dat de plaat beter maakt dan moet het ook. Dat is nog altijd niet veranderd. We zijn behoorlijk direkt tegen elkaar. Er mag ook ruzie gemaakt worden. Een uurtje ‘hardgaan’ in de boksring is niet erg. Alle randzaken veroorzaken meer dreiging dan het samen muziek maken. Mensen onderschatten al die zaken. Daar moet je mee kunnen omgaan. We zijn allemaal geen twintig meer en hebben intussen al veel meegemaakt. Er zijn ons veel auto’s en zwembaden beloofd maar die zijn waarschijnlijk nog steeds onderweg.”
Alle info over Pinguin Radio Showcases 16 t/m 18 jan 2019
*Deze informatie zal continu updates krijgen ivm de laatste vrije spots in het schema. Alles onder voorbehoud.
Bovenstaand vind je de Pinguin Radio Showcases Gids met alle info. Zowel digitaal en deze week ook verkrijgbaar als papieren variant in de Drie Gezusters, Groningen.
Net als voorgaande jaren, maar nu onder eigen vlag, presenteren we weer drie avonden/nachten lang op zes podia binnen één locatie -het inmiddels toch wel legendarische Grand Café De Drie Gezusters- bij elkaar toch zo’n band/act of honderd.
Volg ons op instagram.com/pinguinradio voor alle updates en exclusieve beelden van Pinguin Radio Showcases.
WOENSDAG 16 JANUARI
klik om te vergroten
DONDERDAG 17 JANUARI
klik om te vergroten
VRIJDAG 18 JANUARI
klik om te vergroten
edit: Jan Terlouw 01.00 – 02.00
Oostblok 02.30 – 03.30
Dus als je in Groningen bent, kom even langs voor een biertje en een bandje. Of twee. En misschien zijn onze gratis Showcases een reden om noordwaarts te trekken en daar te zijn waar het allemaal gebeurt.
2019, let’s go! Tusky komt binnenkort met nieuwe muziek op de ‘Love Love Love EP’. Vijf nieuwe songs, waarvan er vier gewijd zijn aan de liefde… en eentje aan haat, pure haat. Want balans, dat moet er wezen. Samen met de albumaankondiging is vandaag de release van hun nieuwe single en video Mormor. Love Love Love verschijnt op 2 mei via V2 Records, waarna de band ook weer op tour zal gaan in support van de EP.
“We namen de EP op rondom kerst en we dachten: “Fuck it, de wereld kan wel wat liefde gebruiken.” Daarnaast wordt er weer een Woodstock georganiseerd dit jaar en we wilden absoluut geen zomer vol liefde mislopen. Aangezien het goede niet zonder het slechte bestaat schreven we ook een liedje over haat, want boos, dat zijn ook wij zo nu en dan.”
2018 was voor Tusky fantastisch! Met shows op Noorderslag, Zwarte Cross, Sniester, Jera on Air, Madnes en nog een stuk of 20 festivals. Twee clubtours met een paar uitverkochte shows en een rondje van 6000 kilometer door heel Europa met ‘best buds’ Black Peaks.
De band bestaat nog altijd uit Alfred van Luttikhuizen, Sjors Bompa, Bas Allein Richir en Crucial Chris. Ze hebben het nog steeds gezellig. Het recept is onveranderd, maar toch anders. Medio april gaat Tusky weer op pad langs de clubs en festivals. De ‘Love Love Love Tour’ start begin mei.
Love Love Love Tour 02 mei Dynamo, Eindhoven 03 mei dBs, Utrecht (officïele release, EP incluis ticket) 09 mei Vera, Groningen 10 mei Molotow Skybar, Hamburg 11 mei Druckluft, Oberhausen
Een van de meest populaire en gevraagde rockabillybands van Europa is ongetwijfeld THE SPUNYBOYS uit Frankrijk. Zij vermaken het publiek op en top met hun vurige, dampende, intensieve show.
Hun sound doet ook wel denken aan Stray Cats, Buddy Holly en Carl Perkins. Dit trio is een lust om te zien én horen!
Tijdens onze tweede editie in 2011 was Triggerfinger onze eerste grote headliner. Acht jaar later hebben we allebei wat te vieren: VESTROCK bestaat 10 jaar in 2019, Triggerfinger 20 jaar. Ruben Block en de zijnen vieren hun jubileum met een overdonderende best of tour die ook langs Hulst raast.
Na het veel belovende debuut Colfax uit 2014, leek auteur en songschrijver Willy Vlautin zijn band Richmond Fontaine te verruilen voor 
Dit najaar verscheen ‘
