Gary Numan – Savage (Songs From A Broken World) (BMG)
Voor wie de beste man al een tijd niet meer volgt: dit is het 22ste studioalbum van Gary Numan. Dat is met de twee Tubeway Army-albums en zijn samenwerkingen met Michael R. Smith en Bill Sharpe meegeteld, maar zonder zijn soundtrack voor de animatiefilm From Inside uit 2014.
Savage (Songs From A Broken World) is qua geluid de opvolger van Splinter (Songs From A Broken Mind) uit 2014. Maar waar Splinter een kijkje was in zijn eigen ziel, is Savage vooral zijn kijk op de wereld. Het concept is een wereld waar water schaars is, waardoor een groot deel van de bevolking is uitgestorven en degenen die overgebleven zijn het moeten zien te redden met wat ze hebben.
Dingen als herkomst, religie en politieke voorkeuren spelen geen enkele rol en er ontstaat daardoor een ras mensen dat er samen het beste van moet zien te maken. Alle culturen die er waren zijn verwaterd tot een conglomeraat. Vandaar ook de Engelse titels in iets dat lijkt op Arabisch schrift. Hiermee is hij terug bij de science fiction, wat de voornaamste inspiratie was voor zijn eerste paar albums en in het bijzonder voor nummers als Are Friends Electric? en Down In The Park. Het laat tevens enige politieke voorkeur doorschemeren van de onlangs naar Amerika verhuisde Brit. Het terugtrekken van Trump uit het Parijs Akkoord was de directe aanleiding om dit idee, dat oorspronkelijk bedoeld was als boek, uit te werken tot een album.
Muzikaal, zoals gezegd wordt de lijn van Splinter doorgetrokken en het beste te omschrijven valt als een vrij subtiele, donkere versie van industrial. Vanwege het thema en de typografie van het album zitten er hier en daar invloeden uit het Midden-Oosten in, zoals de Arabische zang in de kraker van single My Name Is Ruin en de extra melodielijn in Bed Of Thorns. Uiteraard spelen de synths nog steeds een grote rol, maar vaak meer als sfeerelement en niet meer als het instrument waar de voornaamste melodie op gespeeld wordt. De gitaar, zoals het industrial betaamt, is dik, gruizig en vol distortion met veel powerakkoorden en grote gebaren. De refreinen zijn groots en zo ontiegelijk catchy dat ze de tweede luisterbeurt al klinken of je ze al jaren kent. Maar dat was wel te verwachten van een liedjessmid die op zijn 21ste al twee monsterhits had geschreven en inmiddels al 40 jaar liedjes schrijft.
Natuurlijk wordt er hier en daar leentjebuur gespeeld bij Nine Inch Nails, zoals wel duidelijk te horen is aan de melodielijn van Pray For The Pain You Serve. Trent Reznor is sowieso een inspiratie voor Numan en waarschijnlijk ook verantwoordelijk voor zijn overstap van synthpop naar industrial ten tijde van het zeer goed ontvangen Pure uit 2000. En dan te bedenken dat Nine Inch Nails op hun beurt weer geïnspireerd is door Numan, zoals te horen was op Things Falling Apart waarop ze Metal coverden. De rustige nummers zijn vol van sfeer en klinken soms zelfs als een soundtrack. Zo had afsluiter Broken zo gebruikt kunnen worden in zowel de originele als de nieuwe versie van Blade Runner.
Savage (Songs From A Broken World) is een sterk conceptalbum dat goed in elkaar steekt en tegelijkertijd een paar dijken van singles bevat. Het laat een ervaren songschrijver horen die zich in de studio en als producer blijft ontwikkelen. Hij klampt zich niet krampachtig vast aan zijn oude geluid of succesformules, maar probeert ook niet geforceerd hip te doen en heel erg met de trends mee te gaan. Zijn geluid blijft geleidelijk aan evolueren en toont een stijlvol ouder wordende meneer Numan wiens uiterste houdbaarheidsdatum nog lang niet verstreken is. Tekst Muzine Fabian Hofland
LIVEDATA 19/10 Het Depot, Leuven (sold out) 21/10 Paradiso, Amsterdam (sold out)
Courtney Barnett & Kurt Vile – Lotta Sea Lice (Marathon)
Mooon – Mooon’s Brew (Excelsior)