Category: Graadmeter

Arcade Fire – The Lightning I, II

Om de een of andere reden heeft Arcade Fire hun nieuw single gesplitst in twee delen. Bij elkaar duren part I en II vijf en halve minuut, niet bijzonder lang dus. En II gaat verder waar I ophoudt. Aan de andere kant is het niet voor het eerst dat de band in delen denkt, denk aan het vierdelige The Neighbourhood van het debuutalbum, of Sprawl 1 & 2 van The Suburbs. Het maakt verder ook niks uit, want wij hebben de losse delen gewoon aan elkaar geplakt.

Dit gezegd hebbende, de eerste nieuwe track van de Canadese geweldenaars is puur Arcade Fire; gedreven, ambitieus en vol gas. Plus een tekst met religieuze referenties. The Lightning doet wel aan The Who denken. Win’s stem heeft hier iets weg van die van Roger Daltrey, en het zal zeker niet verbazen als Arcade Fire ooit nog een keer met een rockopera komt aanzetten. Misschien wordt ‘We’ dat wel, het nieuwe album dat op 6 mei uit moet komen.

The Mysterines – Dangerous

Daar zijn ze weer, of eigenlijk nog steeds. Er staan al twee nummers van The Mysterines op onze playlist en daar komt nu dus een derde bij. Alle drie afkomstig van Reeling, het debuutalbum van de band uit Liverpool dat op 11 maart gaat uitkomen.

Het is niet nieuw wat The Mysterines doen en de originaliteitsprijs gaat ook aan hun neus voorbij, maar het klopt of beter het rockt als een donderbus wat ze uitspoken! Wat de  band boven het maaiveld doet uitsteken is frontvrouw Lia Metcalfe. Als je haar voor het eerst hoort, denk je even met een vocalist van het mannelijke geslacht te maken te hebben, zo donker is haar timbre. Maar voeg beeld bij geluid en je ziet een bevlogen rockband waarvan we nog veel plezier gaan beleven.

The Afghan Whigs – I’ll Make You See God

The Afghan Whigs verbreken een stilte, die zo’n jaar of vijf heeft geduurd met misschien wel hun vuigste, hardste en ruigste nummer. Het lijkt wel of Greg Dulli (die in 2020 nog wel met een goed soloalbum kwam) wil laten horen dat 56 ook maar een nummer is. Ze zijn er dus weer, 32 jaar nu hun albumdebuut laat The Afghan Whigs horen dat er nog volop leven in de band zit!

Vooralsnog is I’ll Make You See God een losstaand liedje, bedoeld om een nieuwe tournee aan te kondigen en dus geen nieuw album. Aangezien de mannen de baan op gaan zal dat nog wel even op zich laten wachten.

I’ll Make You See God is het eerste nummer van de Whigs zonder gitarist Dave Rosser, die in 1997 is overleden. Wie zijn vervanger is weten we niet, maar zo te horen zijn het er minstens twee. Aan I’ll Make You See God gaat de band overigens een leuk zakcentje overhouden. Het nummer zit namelijk in de game Gran Turismo 7.

Franz Ferdinand – Curious

Franz Ferdinand pikt de draad weer op waar ze hem vier jaar geleden netjes neervlijden.  Curious is een gestroomlijnde dance-track, disco-achtig, maar niet ordinair en ook niet spectaculair, maar wel weer erg lekker. Aan de nieuwe single hoor je overigens goed waar de band uit Glasgow een belangrijk deel van hun mosterd vandaan haalt, Talking Heads.

Voor een nummer dat uitnodigt tot dansen is twee en halve minuut wel wat kort, een langere instrumentale break was welkom geweest. De componist is als vanouds meneer Kapranos. Produceren deed hij met technicus Julian Corrie en hitmachine Stuart Price, die kind aan huis is bij o.a. Pet Shop Boys, The Killers en Dua Lipa.

Band of Horses – In Need Of Repair

De beste roots/Americana muziek heeft een kwaliteit die wel ‘High and Lonesome’ wordt genoemd, iets ongrijpbaars dat de ziel raakt. De eerste en volgens velen nog steeds de beste ‘high and lonesome’  zanger was Hank Williams, vertolker van songs waarbij zelfs de stoerste cowboy het moeilijk droog kon houden.

Ook Band Of Horses weet soms de ‘high and lonesome’ snaar te raken, in The Funeral, in There’s A Ghost en ook (een beetje) in nieuwe single In Need Of Repair. Op de momenten dat de stem van Benjamin Britten de hoogte ingaat begint ook de band te stijgen en komt de extase nabij.

In Need Of Repair is Band Of Horses op zijn best dus, een tijdloze countryrockballad met de meerwaarde van Britten’s bijzondere stem.

Na Crutch is In Need Of Repair de tweede wegbereider van het nieuwe BOH album, Thing Are Great (ja ja). Er is ook een nieuwe single uit, Warning Signs, die is ook erg goed en iets steviger.

Archive – Fear There & Everywhere

Archive bestaat al bijna drie decennia. In die tijd is de Britse band altijd zijn eigen gang gegaan. Dat dwarse, het weigeren de waan van de dag te volgen is een goede overlevingsstrategie gebleken, want Archive draait nog steeds op een hoog niveau mee. We schrijven band, maar Archive is meer een collectief, een wisselende pool muzikanten die min of meer op afroep beschikbaar zijn. Degenen die dan het sein verzamelen geven zijn Darius Keeler en Danny Griffiths. Di duo komt oorspronkelijk uit de trip hop, maar van dat verleden is nog maar weinig over, of het moet hun gevoel voor ambiance zijn.

Een van de dingen waar Archive nooit echt rekening heeft gehouden is radio. Tracks van een kwartier of meer zijn geen uitzondering. Archive is echter ook bij machte om het klein en fijn te houden zoals op het onderkoelde Fear There & Everywhere. De titel verwijst naar het stemmige en eveneens meerstemmig gezongen ‘Here There & Everywhere’ van The Beatles.

Het nummer is afkomstige van het 13e studioalbum van Archive, hun eerste in zes jaar. De titel is  Call To Arms & Angels, de releasedatum 8 april.

Fontaines D.C. – Jackie Down The Line

Het zou overdreven zijn te stellen dat Fontaines DC de verwachtingen overtreft met nieuwe single Jackie Down The Line, maar jee wat is het weer een goed nummer! De club uit Dublin gaat duidelijk voor de hoofdprijs met hun derde album.

Jackie Down The Line is wat minder onstuimig dan we van de Fontaines gewend zijn, wat minder punk misschien wel, maar niet minder overtuigend. En ook niet minder Iers. Waarschijnlijk moet je van Ierse komaf zijn om de finesses van de tekst van Jackie Down The Line te begrijpen, maar ook vastelanders zullen de zorgen herkennen die de band heeft omtrent de toekomst van de Ierse cultuur die dreigt te worden opgeslokt door de Engelse.  

Het derde studioalbum van Fontaines DC in even zovele jaren heet Skinty Fia. Dat is Iers voor De verdoemenis van het Hert. Met dat hert wordt het uitgestorven Ierse Reuzenhert bedoeld. Het trefwoord is doem. Het moge duidelijk zijn dat Jackie Down The Line meer is dan een zomaar een leuk liedje. 

The Haunted Youth – Gone

Mocht een dezer dagen een bericht verschijnen dat er is ingebroken in een studio waar in de jaren tachtig veel new wave hits zijn opgenomen en dat er een aantal vintage synthesizers is gestolen dan weten wij wie de dader is; Joachim L uit H in B ook alias The Haunted Youth. Het bewijs is zijn nieuwe single Gone.

Niet dat Joachim van plagiaat beschuldigd kan worden. Dat is juist het knappe. Gone doet aan van alles denken, maar waar hij nou precies de mosterd vandaan heeft, blijft gissen. Erg belangrijk is het ook niet. Waar het om gaat is dat The Haunted Youth een uitstekende smaak heeft, kan spelen als de beste en weet hoe je een liedje in elkaar schuift. En hij heeft dus de juiste spullen om dat wat er in zijn hoofd zit op de harde schijf vast te leggen. Gone is pas het derde liedje dat Joachim loslaat. Als hij zo door gaat wordt zijn debuut meteen een Greatest Hits album!

The Mysterines – The Bad Thing

Ja ja, we weten dat we niet zo lang geleden een ander nummer (Hung Up) van The Mysterines op het Breekijzer-schild hebben gehesen. Maar de spoeling is aan het einde van het jaar altijd dun en omdat volgens ons water  The Mysterines in het nieuwe jaar waarschijnlijk een speler van belang op het harde rockveld gaat worden, leek het ons een goede zaak om de band nogmaals in het zonnetje te zetten.

De vraag is eigenlijk niet zozeer of, maar wanneer The Mysterines doorbreken.  Zoals de meeste  bands die graag lawaai maken, komt ook The Mysterines het best uit de verf als er mensen op hun lip staan, als de geur van zweet die van bier verdringt en als er spontaan moshpits ontstaan. Als de boel op slot blijft zal de doorbraak dus wat langer op zich laten wachten. 

Voor wie nieuw is hier of de vorige ronde heeft gemist. The Mysterines komt uit Liverpool en wordt aangevoerd door zangeres-gitariste Lia Metcalfe. Zij ziet er heel anders uit dan ze klinkt. Ze oogt als het leukste meisje van de klas, maar klinkt als …..haar broer? Alle gekheid op een stokje. Ze heeft een opvallend lage stem. Maar zingen kan ze als de beste!

The Bad Thing is een live favoriet van zowel het publiek als de band; een dreigende rocksong vol alibi’s voor de gitaristen om zich eens lekker te buiten te gaan aan solo’s. Als halverwege de drummer dan ook nog even op de versnelling trapt begint het dak zijn eerste scheuren te vertonen. 

The Mysterines is relatief nieuw. Na twee EP en drie singles verschijnt volgend jaar maart hun debuutalbum, Reeling geheten. Daarvan is The Bad Thing ( net als Hung Up) een zeer geslaagde voorbode. 

Stereophonics – Do Ya Feel My Love?

Het Zuid-Welshe Stereophonics leek de laatste paar jaar de weg een beetje kwijt met -eerlijk gezegd gewoon- suffe nummers. Maar de band rondom Kelly Jones heeft de draad weer opgepakt en weer de weg ingeslagen zoals de we SPH’s graag horen. Behoorlijk stevig en natuurlijk heerlijk rauw met Kelly’s stem. Misschien heeft de pandemie voor nieuwe inspiratie gezorgd bij Stereophonics? We gaan het horen op het aanstaande twaalfde (!) album Oochya! van de Britpoppers. Breekijzer Do Ya Feel My Love? belooft in ieder geval veel goeds, terug naar de hoogtijdagen van Stereophonics met classic songs als Dakota.