Category: Graadmeter

Porcupine Tree – Harridan

Op hun eerste levensteken in twaalf jaar kiest Porcupine Tree voor de heavy kant van de prog-rck, zij het met een jazzy afdronk. Drummer Gavin Harrison zoekt en vindt een middenweg tussen John Bonham en Billy Cobham, toetsenist Richard Barbeiri toont zich een geslaagde leerling van Keith Emmerson en bandbaas Steven Wilson toont zijn ware aard. Onder eigen naam flirtte hij het met pop. Hier klinkt hij als door de duvel bezetten.

Een funky basloopje blijkt de opmaat naar een net geen acht minuten durend epos dat strak staat van de spanning. Na de zoveelste eruptie volgt een Queen waardig stukje samenzang en keert de rust weder.

Samen met deze comebacktrack komt het nieuws dat er een compleet nieuw album aan zit te komen. PC plaat # 11 heet Closure/Continuation en verschijnt op 24 juni 2022, ruim op tijd dus voor het optreden in de Ziggo op 7 november.

Rats On Rafts – Osaka

Rats On Rafts is de tweede Nederlandse band die Osaka bezingt. Het uit Zoeterwoude afkomstige The Shoes gingen de Rotterdammers voor. 51 jaar om precies te zijn. Met het delen van een songtitel houden de overeenkomsten tussen The Shoes en The Rats meteen op. De eerste maakte naam met mierzoete meezingnummers. De tweede geniet een internationale reputatie dankzij een kwartet albums in het -bij gebrek aan een betere omschrijving- post punk segment.

Nieuwe single Osaka is hoekig en elegant tegelijk. Een oosters klinkend gitaarloopje maakt duidelijk dat de belangstelling voor de Japanse (muziek)cultuur wel wat dieper gaat dan het noemen van een nummer naar de miljoenenmetropool. De inspiratie voor Osaka komt van de stad zelf. De band heeft er een keer mogen spelen tot wederzijds genoegen.

Osaka is geen voorbode van een nieuw album, maar een nummer dat de selectie van het eerder dit jaar verschenen Excerpts From Chapter 3 album niet haalde. Live bleek het echter een favoriet, dus deed de band het enige verstandige wat je kunt doen in zo’n situatie.  Ze brachten het alsnog uit.

Møtrik – Streamline

Vergeet post-punk, de nieuwe trend is Krautrock. Krautrock lijkt op post-punk, maar dan Duits en chronologisch gezien iets ouder dan punk, een soort pre-punk dus. Møtrik heeft zelfs een Duits aandoende naam, maar de band komt uit Portland, het noord oosten van de VS dus.

Møtrik komt van motoriek, de naam van een vierkwartsmaat die erg in zwang was bij oorspronkelijke Krautrock bands als Can en Neu!. Luister naar Streamline en alles zal je duidelijk worden.

Møtrik liep een beetje op de muziek vooruit. Toen de band debuteerde in 2014 was er van een post punk revival nog geen sprake, laat staan van een opleving van Krautrock. Gelukkig hield de band stug vol en nu aan de vooravond van de release van hun vierde album lijkt de aanhouder alsnog te winnen.  In de loop van hun bestaan is Møtrik iets minder stikt in de leer geworden. Met zijn lekkere beat en poppy zang is Streamline de perfecte song voor een ritje op de autobahn.   

MØØN: The Cosmic Electrics Of Møtrik verschijnt op 12 november.

The War On Drugs – I Don’t Live Here Anymore feat. Lucius

Nieuwe fans zal The War On Drugs niet winnen met I Don’t Live Here Anymore, het titelnummer van het nieuwe album van Adam Granduciel. Of het zouden Radio 2 luisteraars moeten zijn.

Maar de fans zullen smullen van alweer zo’n heerlijk hypnotisch stukje -nou ja stuk- eigentijdse classic rock. Je zou een weddenschap kunnen afsluiten wie Adam het eerste uitnodigt voor een feature op zijn nieuwe album, Bob Dylan, Eric Clapton of Mark Knopfler.

Waarin I Don’t Live Here Anymore enigszins afwijkt van de formule is de afwezigheid van een langere gitaarsolo en de aanwezigheid van een dameskoortje, het uit Brooklyn afkomstige duo Lucius. Het album staat voor 29 oktober.

Amyl and The Sniffers – Hertz

Het zijn spannende tijden voor Amy Taylor and The Sniffers. De bende heeft net voor Corona toesloeg een stevige fundering weten te leggen voor toekomstige activiteiten met hun debuutalbum en een zeer geslaagde wereldtournee. Vorige week is album 2 uitgekomen en nu is de de vraag, kunnen de Aussies de aandacht vasthouden en hun populariteit verder uitbouwen of is de piek al bereikt? Het zogenaamde moeilijk tweede album syndroom.

Als we een voorlopige conclusie mogen trekken. Wij denken we dat Amyl and The Sniffers zich geen zorgen hoeven te maken. De eerste twee singles van het Comfort To Me album waren al sterke voorzetten, de derde is een inkoppertje.

Hertz heeft een riff als een bergketen en een gitaarsolo waarvoor Keith Richards het slechte pad op zou gaan. En dan is er nog de dame die de lakens uitdeelt. Met achteloos gemak houdt Amyl zich staande in het geweld en brengt ze de tweeënhalve minuut durende energie explosie tot een happy end. Wat Hertz ook laat horen is dat The Sniffers aan het evolueren zijn van primitieve 123 punk naar een eigen merk rock ‘n’ roll. Kortom; we gaan nog veel en lang plezier beleven aan Amyl en haar Sniffers.

Big Red Machine – Phoenix (feat. Fleet Foxes & Anaïs Mitchell)

Voordat het tweede album van Big Red Machine, How Long Do You Think It’s Gonna Last?, op 27 augustus uit komt, deelt het steeds veranderende project van Aaron Dessner met Bon Iver’s Justin Vernon, het vierde voorproefje. Een album dat voor 2/3 uit samenwerkingen bestaat, komt nu met “Phoenix”, de track van Dressner, Vernon, Anaïs Mitchell én Fleet Foxes’ Robin Pecknold!

De genereuze geest en het verlangen om muziek vooruit te stuwen is nog nooit zo diep geworteld als op Big Red Machine’s “How Long Do You Think It’s Gonna Last?”, het tweede album van Aaron Dessners steeds veranderende project met Bon Iver’s Justin Vernon.

Bewonderingswaardige collega’s en vrienden verschijnen op het album en zetten de wederzijdse uitwisseling van ideeën voort die hun creatieve gemeenschap hebben bepaald. Nummers bevatten gastvocalen en schrijfbijdragen van bevriende artiesten, waaronder Fleet Foxes’ Robin Pecknold (“Phoenix”); Ben Howard en This Is The Kit (“June’s a River”); Naeem (“Easy to Sabotage’); Sharon Van Etten, Lisa Hannigan en My Brightest Diamond’s Shara Nova (“Hutch”); Taylor Swift (“Birch” and “Renegade”). Swift’s albums “folklore” en “evermore” werden mede geproduceerd door Dessner en haar aanmoediging hielp Dessner te beseffen “how connected this Big Red Machine music was to everything else I was doing, and that I was always supposed to be chasing these ideas.”

“That’s what makes it special,” zegt Dessner. “With everyone that’s on this record, there’s an openness, a creative generosity and an emotional quality that connects it all together.”

Turnstile – FLY AGAIN

Als een band een beursgenoteerd bedrijf was zouden we al ons geld steken in aandelen van Turnstile. Alles wijst er op dat de band uit Baltimore heel snel heel groot gaat worden. Het vijftal heeft nu na 2 en halve albums proeven en proberen de perfecte mix van punk, pop en metal gevonden en daar een flinke dot eigenheid aan toegevoegd.

Een aantal weken geleden is hun nieuwe album uitgekomen. ‘Glow On’ heet de plaat. Alleen maar kneiters staan er op, nummers van krap 2 minuten met meer energie dan de kerncentrale van Borssele en Dodewaard bij elkaar! Ex-Breekijzer BLACKOUT staat er op dat met reuze sprongen door de GM denderde, en FLY AGAIN dat misschien nog wel heter en beter is! En nu dus de nieuwe -1.

Turnstile gaf pas een benefietconcert voor daklozen in een park in Baltimore, daar staan nu filmpjes van op Youtube. Als lemmingen duiken de fans het publiek in. Aanstekelijke opwinding, wat hebben we dat gemist! Dus hebben we onder het mom van ‘Unmute Us’ besloten gewoon eens gek te doen en FLY AGAIN tot IJsbreker uit te roepen! Dat bleek een goede keuze. Bewijs is het aanstaande concert in Patronaat dat binnen no-time was uitverkocht.

Placebo – Beautiful James

Het gerucht gaat al jaren in het Placebo kamp, dat er nu echt nieuwe muziek aan zit te komen. Deze keer lijkt er niet alleen rook, maar ook vuur te zijn. Vijf jaar na de laatste single en bijna negen jaar na het laatste album van mister Molko en partner is er dan echt een nieuwe single. Plus de toezegging van een compleet nieuw album.

Beautiful James is helemaal nieuw, maar klinkt vertrouwd in de oren. Wat meer synths dan gitaar in de mix, maar in opzet en executie is Beautiful James Placebo ten voeten uit. Zoals een van de commentatoren op Youtube opmerkte, ‘het is alsof je bezoek krijgt van een oude vriend’. Nieuw maar ook nostalgisch dus. De momenteel besnorde Brian is overigens uitstekend bij stem.

Harde data over het nieuwe album zijn er nog niet, maar voor mei volgend jaar moet het 8ste Placebo album toch echt een feit zijn, dan begint namelijk de tour. Hou daarvoor de site in de gaten.