Category: Graadmeter

Secret Machines – Everything Starts

Een nieuwe -1 in de Graadmeter, eigenlijk een song van een band die we niet van te voren zagen aankomen op deze positie. Secret Machines is een alternatieve rockband uit Dallas (Texas) die onder een bepaald publiek van 2004 tot 2008 een flinke fanbase wist op te bouwen, waaronder David Bowie die ze zelfs heeft geïnterviewd in een radioprogramma.

Secret Machines combineert progressive met krautrock en tourde in de hoogtijdagen met Foo Fighters, Spiritualized, Oasis, Kings of Leon en Interpol om maar wat grote namen te namen. Maar toen gitarist Benjamin Curtis het trio verliet leek de angel wel een beetje uit de band. Toch ruim een decennium later verschijnt er afgelopen zomer weer een album van Secret Machines. De comeback doet ons een beetje denken aan die van Doves.

Het album heet Awake In The Brain Chamber en de single daarvan Everything Starts belandt op de playlist van Pinguin. Blijkbaar heeft de comeback wat tijd nodig, want na een paar maanden rijpen belandt de groep uit Dallas op -1. Wat de meeslepende song extra bijzonder en emotioneel maakt is dat gitarist Benjamin Curtis te horen is op Everything Starts. De broer van zanger Brandon Curtis was één van de oprichters van Secret Machines en degene die dus in 2008 de band verliet. In 2013 stierf Benjamin op 35-jarige leeftijd aan een ernstige vorm van leukemie. Gelukkig hebben we de muziek nog.

Black Foxxes – Jungle Skies

Black Foxxes was toch al geen vrolijke band, maar het nieuwe album van het trio uit Bristol dat volgende week uitkomt is nog donkerder dan we van ze gewend zijn. Daar is ook alle reden toe.

Frontman Mark Holley schreef het leeuwendeel van de nieuwe songs in een periode van onrust en tegenslag. En dat bedoelen we nog geen eens de Corona ellende. Holley lijdt aan een akelige ziekte, niet levensbedreigend, maar wel zeer in grijpend. De officiële naam voor zijn kwaal is alopecia androgenetica. In gewone mensentaal, haaruitval. De ziekte is erfelijk en ongeneselijk en bij Holley al zo ver gevorderd dat hij zijn hele hoofd kaal heeft moeten scheren.

Min of meer tegelijkertijd ging zijn ritmesectie er vandoor. Of hij heeft ze de laan uitgestuurd. Het is niet helemaal helder wat er precies is gebeurd. Maar het gevolg was dat Holley in een zwart gat viel. Daar is hij weer uit geklommen mede dankzij zijn muziek.

Gelukkig is Mark Holley kunstenaar genoeg om zijn persoonlijke perikelen zo te verwoorden dat zijn teksten meer zijn dan verkapte dagboeknotities. Ook muzikaal klinkt hij zeer geïnspireerd. Jungle Skies, de vierde preview van het nieuwe album is een smeulende ballad in een stijl ergens tussen The Smashing Pumpkins en Radiohead in. Een bijzonder nummer van een bijzondere band.

Django Django – Spirals

Django Django is één van de vele bands die het maar niet wil lukken om het succes van hun eerste album te overtreffen. Van de tien meest beluisterde songs van de band op Spotify komt de helft van het 8 jaar oude debuut.

Verschil met de meeste collega’s is dat Django Django geen wanhopige pogingen doet om het eerder behaalde succes te evenaren of overtreffen. De drie albums die sinds het debuut zijn uitgekomen zijn allemaal anders. Ontwikkeling en muzikaal avontuur, daar kiest het kwartet uit Londen voor.

Dat je toch vrijwel meteen hoort met Django Django van doen te hebben komt door de zang. David McLean heeft een herkenbaar stemgeluid en samenzang is en blijft een karakteristiek van de band. Nieuwe single Spirals heeft een intro dat doet denken aan dat van Baba O’Riley, de classic rocksong van The Who. De lange versie dan. Op de single edit van Spirals is het begin er afgeknipt. Elektronica speelde altijd een belangrijke rol in de sound van Django Django. Dat is dit keer, ondanks de opening met een synthesizer-loop minder het geval. De basgitaar zit voor in de mix en de solo is toebedeeld aan de gitarist die daar ruim de tijd voor krijgt. Geheel in samenhang met de tekst, higher and higher in spirals wordt het tempo langzaam opgevoerd tot de climax is bereikt. Het outro is een herhaling van het intro en derhalve een mooie afsluiting.

Ben Hopkins – Laugh Track

Met zijn Laugh Track maakte Ben Hopkins een nummer dat hoog zal eindigen in de P75 van 2020.

Het gedreven Laugh Track nam Hopkins op in de nasleep van een onfrisse affaire. Hij is door een ex beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag. Het werd een wellis nietes verhaal dat Hopkin’s toenmalige band PWR BTTM de kop kostte. Tot een rechtszaak is het niet gekomen en nu probeert hij zijn naam te zuiveren en een doorstart te maken onder eigen naam.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zo’n beschuldiging gaat je niet in je koude kleren zitten. Hopkins doet dan ook niet alsof er niks is gebeurd. Al zou hij dat wel willen.

Jason Isbell & The 400 Unit – Overseas

En weer leveren Jason Isbell en zijn begeleidingsband een subliem album af. Reunions is het zoveelste bewijs van de eenzame hoogte waarop Isbell zich momenteel in het americanagenre bevindt. Je kunt opmerken dat Reunions weinig echte verassingen biedt, maar het voegt gewoon weer tien foutloze nummers toe aan zijn imposante oeuvre. Waaronder Pinguinfavoriet Overseas.

Glass Animals – It’s All So Incredibly Loud

Gevraagd naar de populairste indie-bands van dit moment zullen er waarschijnlijk maar weinig mensen op de naam Glass Animals komen. Toch heeft de club rond Dave Bayley maandelijks meer luisteraars op Spotify dan bijvoorbeeld War On Drugs, Arcade Fire of Vampire Weekend. Om maar een paar concullega’s te noemen.

Dat aantal zal alleen maar toenemen, want ook het afgelopen vrijdag verschenen derde album van de band uit Oxford staat weer bol van de memorabele tracks. Een aantal was al vooruit gestuurd. Daarvan viel op hoe gevarieerd ze zijn. Eerste single Tokyo Drifting is hip hop featuring rapper Denzel Curry, GM hit Your Love (Dejá Vu) is een ABBA-esque synthipoptrack, titelnummer Dreamland  een dromerige ballad met ondersteunende dameszang en Heatwaves pure pop met een r&b coating.

Een week voor de albumrelease verscheen nog It’s All So Incredibly Loud, de beste van het stel. De jongste Glass Animals single is niks minder dan episch. Het intro is lang en allesbehalve luid, maar vanaf de eerste tonen is al duidelijk dat er iets groots staat te gebeuren. Woodkid meets Muse, met een scheutje Radiohead.

Er is een compacte single-edit, maar uiteraard hebben wij gekozen voor de volle album versie van ruim vier glorieuze minuten. Corona volente staat Glass Animals volgend jaar mei in Paradiso en in Tivoli Vredenburg.  Dat zijn waarschijnlijk de laatste keeren dat je de band nog kunt zien in zo’n relatief kleine venue. 

Hoops – Fall Back

Hoops heeft nogal een ingewikkelde voorgeschiedenis.

De band uit Bloomingville, Indiana begon in 2011 als soloproject van de zanger (Drew Ascherman). In 2014 kwamen daar een bassist, een drummer en een gitarist bij. De opnames die het kwartet maakte zetten ze op een ongebruikelijk plek, Youtube. De reacties waren zo positief dat een label zich aandiende (Fat Possum) om de songs officieel uit te brengen. De eerste EP was nog maar net uit of de drummer pakte zijn biezen.

Het resterende trio bracht in 2017 een goed ontvangen debuutalbum uit met songs die sterk deed denken aan de college rock van de jaren 80. Niet lang na de release hield Hoops het voor gezien.

De bassist (Kevin Krauter) kwam met een solo-album. Van de andere twee geen kik. En nu zijn ze weer samen! Zij het nog steeds zonder de drummer. Het trio heeft zelfs een compleet nieuw Hoops album gemaakt, Halo, dat in oktober uit moet gaan uitkomen.

Fall Back mag de kar trekken en doet dat met smaak en gemak. Het zijn de gitaren die de comeback van Hoops tot een waar feest maken. Uit alle gaten en hoeken komen ze en stromen ze. Tegen de tijdsgeest in is Hoops ook geheel niet bang voor een gitaarsolo. Of twee. De laatste minuut is zelfs helemaal gereserveerd voor de gitarist. De kans dat die de band binnenkort de rug zal toekeren lijkt dan ook klein. Van de andere twee is het even afwachten.

En nu blijkt dat Hoops uit elkaar is vanwege sexueelmisbruik..

TTRRUUCES – I’m Alive

Veel zomersers dan I’m Alive van TTRRUUCES wordt het waarschijnlijk niet in 2020. Er gebeurt zoveel in het nummer dat je bijna kunt spreken van een potpourri. Stel je voor dat Beck’s Loser een Winner was, gezongen door zijn zus en geproduceerd door Manu Chao. Zo iets.

TTRRUUCES is een duo. De vrouwelijk helft heet Natalie Findlay en is Brits. Natalie kennen we nog als de stevig rockende Findlay. Haar single Your Sister is een oude IJsbreker. Daarna werd het stil rond miss Findley. Nu weten we dus waarom. Ze heeft een partner in crime gevonden.

Hij luistert naar de schone naam Jules Appolinaire en komt uit inderdaad Frankrijk. 

I’m Alive staat op het deze week verschenen debuutalbum van TTRRUUCES dat ze zelf omschrijven als een popopera over Sad Girl Sadie en Lost Boy Syd. Afgaand op I’m Alive krijgen ze elkaar aan het eind.

Natalie en Jules hebben hun album over een periode van acht maanden opgenomen in een huis in Bretagne. Ze spelen alle instrumenten zelf en traden ook op als producer. De mix lieten ze over aan Alan Moulder die we kennen van o.a. Jesus & Mary Chain, Arctic Monkeys en Foals) en het masteren aan monsieur Chab die deed eerder deed voor o.a. Daft Punk en Christine & The Queens.