Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!
Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Wishy. Die na Sick Sweet met een heel lekkere feestelijk het jaar uitgaan Planet Popstar komen.
Tips: CPR, how to sow on a button, change a tire, read a book, a good morning stretch, learn the alphabet in sign language.
En plots is er dan een nieuwe single van LCD Soundsystem. In de bijsluiter van x-ray eyes belooft James Murphy dat er een nieuw album in aantocht is, wanneer durft hij nog niet te zeggen, maar er wordt aan gewerkt.
X-ray eyes klinkt als de soundtrack van een oude videogame, een heel oude video game. We vragen ons af of we het nummer ook zouden draaien als het niet van LCD was geweest. Er is weinig ontwikkeling, is niet echt dansbaar en de tekst heeft weinig om het lijf. Hypnotisch is het wel en de geluidjes zijn geinig, dus misschien is het gewoon een kwestie van even wennen. X-ray eyes maakt in ieder geval wel benieuwd naar het nieuwe album van de James Murphy gang.
La Sécurité is een drie vrouwen en twee mannen tellend art-punk collectief uit Montreal. De band boerde niet slecht, maar kwam in een stroomversnelling toen een van hun tracks opdook in de Netflix-serie Emily In Paris.
Nieuwe single Détour is een beweeglijk, eigengereid en minimalistisch nummer. Een beetje zoals The B52’s ze placht te maken toen ze nog op Planet Claire vertoefden. De Franse taal geeft de song elan, de fraaie gitaren maken Le Détour tot wel iets meer dan een novelty song.
Sean Thompson mag dan rare oren hebben, doof is hij in ieder geval niet. Je zou de zanger-gitarist uit Nashville een ‘musician’s musician’ kunnen noemen. Echt beroemd zal hij wel nooit worden, maar door collega’s wordt hij op handen gedragen.
Riding In The Van laat horen waarom. Thompson’s jongste single is luie rockballad met een inventieve gitaarsolo die bijna de helft van het nummer in beslag neemt. Zang en sound zijn behoorlijk psychedelisch. Op Riding In The Van valt het wel mee, maar doorgaans zit er ook een (cosmic) country luchtje aan Sean’s songs. De goede man is tenslotte niet voor niets geboren en getogen in Nashville.
Album, Head In The Sound, het tweede van Sean Thompson’s Weird Ears volgt begin volgend jaar.
Wishy weigert zich vast te pinnen op een bepaalde stijl. De band schakelt zonder moeite over van poppy songs naar donkere band-jams.
Planet Popstar valt ondanks de titel in de laatste categorie. De track, die niet op het nog vrij recente Triple Seven album staat komt uit de koker van Kevin Krauter. De meer poppy songs zijn vaak van Nina Pitchkikes, het vrouwelijke lid van de vijf leden tellende band, die onlangs nog in het land was. Planet Popstar stamt van de zelfde sessies als het jongste album, maar haalde dus de eindselectie niet. Waarom is een raadsel.
Als je het fijne ervan wil weten moet je zelf even googelen, maar in het kort komt het hier op neer. De Britse alleskunner Cosmo Sheldrake heeft een song gemaakt samen met Los Cedros Cloud Forest. Dat is geen band of andersoortige act, maar een bos, een nevelwoud om precies te zijn in Equador.
Een natuurreservaat opvoeren als wetmatige mede-eigenaar van een geluidsopname moet de rechtszekerheid van het bedreigde woud versterken. Tenminste dat is de bedoeling. Een behartigenswaardig initiatief dat we van harte toejuichen en graag steunen. Maar dat is niet de hoofdreden dat we Songs of The Cedars draaien. Dat doen we simpelweg omdat het een prachtig nummer is. Je hoort niet veel meer dan een tribale trom, tjirpende vogels, ademende woudreuzen en de gestapelde stem van Cosmo Sheldrake, maar wat een wonderschoon nummer is Song of the Cedars. Een heel album zou helemaal mooi zijn.
Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra (MARS Worldwide)
“Laat ons bidden voor de mensen met een auto met open dak”, klinkt Roos Rebergen in We Hebben Alles. De afsluiter van Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra, het eerste album dat de eigenzinnigste zangeres van Nederland opnam met een orkest. Het is weergaloos.
De Gelderse boerendochter heeft nog altijd een timbre waarvan je moet houden, maar dat is ook het geval bij Elvis Presley. Rebergen (36), doorgebroken in 2008 met het onderscheidende album Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten is tekstueel van de buitencategorie. Iets wat ze ook weer laat horen op dit sublieme werk dat tot stand kwam met het Vlaamse strijkkwintet SunSunSun Orchestra, geleid door Tim Vandenbergh, ook bekend van zijn studiowerk voor onder meer Tamino, John Cale, Einstürzende Neubauten en Het Zesde Metaal.
Op Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra zijn negen songs te vinden die Rebergen opnam met haar band Roosbeef. Nummers die zich goed lenen voor strijkersarrangementen. Dat pakt allemaal geweldig uit. Hoor ze eens verrukkelijk exalteren in Rodeo.
Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra is een op zichzelf staand meesterwerkje dat nog gedeeltelijk is meegekregen door Roosbeef-bandlid Tom Pintens, die vorig jaar overleed aan darmkanker. Pintens werd 48. Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra mag ook worden gezien als een eerbetoon aan Pintens, die meteen liet blijken enthousiast te zijn toen Rebergen hem vertelde over het project. Je luistert nu toch anders naar een song als Hoe Je Leven Moet, zeker met die indringende violen. Pieter Visscher
Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!
Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan POM. Want we hebben trek gekregen van A Craving.
Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.
Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:
En weer gooit King King Gizzard & The Lizard Wizard het roer om! Vrij rigoureus dit keer zelfs. Als je niet zou weten dat de mannen van Sense, Gamma Knife en Shanghai achter Phantom Island zitten, zou je het misschien niet eens horen.
Tenminste niet meteen. Phantom Island begint met piano en violen gevolgd door blazers. Pas als het tempo omhoog gaat en de zang begint komt er iets van herkenning. Maar met zijn symfonische opzet en jazzy arrangement blijft het een a-typisch nummer, zelfs voor een band die van variatie haar handelsmerk heeft gemaakt.
Goed is het natuurlijk weer wel, beetje neurotisch tegen het eind, maar dat went vast. Het meest recente album van de Australische veelplegers is alweer drie maanden oud. Hoog tijd dus voor een nieuwe. Wat en wanneer is nog niet bekend, wel weten we dat King Gizzard & The Lizard King weer uitgebreid op tournee gaat. En ze nemen een dirigent mee om de nieuwe songs in volle glorie uit te kunnen voeren. De orkesten charteren ze waar ze spelen. In Nederland zou bijvoorbeeld het Metropool orkest een optie kunnen zijn. Het is nog steeds niet saai in het King Gizzard kamp.
