Turnstile, BABADNOTGOOD, Blood Orange – Alien Love Call

Turnstile hield zich makkelijk staande in de polder van Biddinghuizen en maakte zelfs heel wat nieuwe vrienden en vriendinnen met hun mix van hardcore punk, vieze funk en hip hop. Live is de band als een tornado die alles en iedereen in zijn spoor meesleept. Op doorbraak album Glow On staan ook wat rustpuntjes, nou ja ééntje dan, Alien Love Call.

Dat nummer is nu uit in een remake of remix – dat is niet helemaal duidelijk- van BADBADNOTGOOD. Blood Orange deed ook iets. Het nummer is nog geen eens zo anders geworden. De nieuwe versie van Alien Love Call is dubbier, clubbier om niet te zeggen druggier dan het origineel. De reggaebeat die gesuggereerd werd in versie 1 is dikker aangezet en er is een warm dub-deken over het nummer uitgespreid.

In totaal hebben Turnstile en BADBADNOTGOOD drie tracks van het album gereviseerd en uitgebracht op  New Heart Designs EP.

Nog even iets over de collaborateurs. BADBADNOT GOOD is een door muzikanten op handen gedragen psychedelisch psych/jazz/funk trio uit Canada. Blood Orange is een van oorsprong Britse neo soulzanger die ook muziek heeft gemaakt met of als Test Icicles en Lightspeed Champion.

Drift – Burden

Drift is een jonge shoegrunge band uit Wollongong, from down under dus met een zevental songs op hun strafblad.  Neem Burden, dat is geen single maar een statement; een vierenhalve minuut durende maalstoom van getoonzette gevoelens.

Het is jammer dat Drift zover weg woont. We hadden ze graag van dichtbij meegemaakt, maar het zal nog wel even duren voordat ze bekend genoeg zijn om een wereldtournee te overwegen. Maar zoals een bekend filosoof ooit zei, ‘alle nadeel heb ze voordeel’. Tegen de tijd dat de boys hierheen komen, hebben ze zoveel kilometers gemaakt dat ze zullen vlammen als een uitgedroogde kerstboom. Of zo iets.

Ty Segall – Void   

De aanjager van de Californische garagerock-scene, Ty Segall verrast vriend en misschien ook wel zichzelf met een nieuwe single die net zo jazzy is als fuzzy. Horen we hier een nieuwe genre, fuzzion?

Ty slaat dus nieuwe wegen in op wat zijn 13e album moet gaan worden. Void valt uiteen in 3 delen. Het eerste deel is onversneden jazzrock. De muzikanten moeten goed opletten om de tel niet te verliezen.
In het middenstuk heeft vooral de drummer het druk. Het slot breekt met het voorafgaande in die zin dat we hier de oude Ty herkennen. In het laatste deel  wordt Void poppy, proggy, fuzzy en komen de gitaren uit de kist. O ja, Ty’s nieuwe single klokt bijna zeven minuten! Ty is nog niet zo van rock los dat North Sea Jazz hem gaat uitnodigen, maar wat niet is kan nog komen.

Queen’s Pleasure – Living A Lie

Op de derde single van hun tweede album krikt Queen’s Pleasure het tempo weer wat op en doen wat ze het beste doen, reuring veroorzaken.

QP zou QP niet zijn als ze rechtstreek van a naar b zouden rocken. Living A Lie zit vol snufjes en foefjes die de luisteraar, en de band scherp houden. We treffen frontman Jurre in een filosofische bui in Living A Lie. Dat is geen reden voor de band om zich bescheiden op e stellen. Integendeel eigenijk. Het album met de moeilijke titel, Shy Bairns Get Nowt of zo iets volgt in oktober. Clubtour begint in december.

The National – Space Invader

Het jongste album van The National is nog geen half jaar oud, maar toch komt de band alweer met nieuw werk aanzetten, geen één maar twee singles.

De vraagt dringt zich op. Zijn Atlantic City en Space Invader nummers die om de een of andere reden buiten de boot viel voor de eindselectie van First Two Pages Of Frankenstein of heeft de band het op zijn heupen? Antwoord op die vraag moeten we nog even schuldig blijven, want de release komt zonder bijsluiter.

Beide nieuwe nummers zijn weer stemmige, zwaar georchestreerde ballades met diepgravende teksten en serieuze zang van Matt Berninger. Omdat twee nieuwe nummer op de playlist zelfs voor ons fans wat te veel van het goede is hebben we een keuze moeten maken. Die is gevallen op Space Invader, want net wat spannender en ontregelender dan Alphabet City waarop The National dicht bij zijn leest blijft.

Space Invader dat net geen zeven minuten duurt is een soort tweetrapsraket met een beschouwend eerste deel en een zeker voor The National onstuimig slot. Uit de bocht schiet de band natuurlijk niet, het is en blijft The National, hofleveranciers van het serieuze liefdesverdrietlied.

The Menzingers – Hope Is A Dangerous Little Thing

De zanger van The Menzingers zit in een situatie waar al tig boeken, ontzettend veel films en ontelbaar veel liedjes over zijn gemaakt. Toch zal het thema nooit uitgekauwd raken. Niet zo lang mensen hoteldebotel raken van het lief van een ander.

Hope Is A Dangerous Thing is een geslaagde variatie op het thema van de verboden liefde. The Menzingers hebben een aanstekelijke melodie bedacht en een refrein dat je zelfs na tien bier niet uit je hoofd krijgt. De band uit Pennsylvania zal er dan ook niet meer onderuit komen om Hope Is A Dangerous Little Thing tot aan het einde der dagen te moeten spelen.

Hope Is A Dangerous Little Thing is niet de eerste maar wel de beste aankeiler van het Some Of It Was True album dat half oktober uitkomt op Epitaph.

HotWax – Drop

Drop is de kortste en misschien ook wel hardste en beste single tot nu toe van HotWax. Het nummer begint relatief neutraal, maar al snel komt de eerste uitbarsting en eigenlijk keert de rust niet meer terug.

HotWax werd eerder dit jaar onthaald als een van de grote beloftes aan de Britse indierockfront. Met releases als A Thousand Times, Rip It Out en nu Drop heeft het ffm trio het vertrouwen op geen enkel manier geschaad. In tegendeel eigenlijk. Met het opnemen van een debuutalbum lijkt de band te wachten to na de UK en US tour met Royal Blood. Met die kilometers erbij op de teller zal het trio helemaal niet meer te houden zijn.

Pinguin Radio Podcast – Nieuwe muziek week 35 2023

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

Peter McPoland – Dog IJSBREKER!

Death Cab For Cutie – An Arrow In The Wall

Future Islands – Deep In The Night

HotWax – Drop

The Menzingers – Hope Is A Dangerous Little Thing

The National – Space Invader

Turnstile, BABADNOTGOOD, Blood Orange – Alien Love Call

Hot Apple Band – So Long

MICH – Burning Arms

Jordan Ward – Zombies POPWARMER

My Ugly Clemntine – No  MARTJE’s HARTJE

Future Islands – Deep In The Night

Op Deep In The Night treffen we Future Islands in een mineurstemming. Het liefdesleven van frontman Sam Herring heeft niet die draai genomen die hij had gehoopt.

Sam verwerkt en verwoord zijn liefdesverdriet in een fraaie synthesizerballad die gepaard gaat met een sfeervolle zwart/wit clip. Wat de plannen op plaatgebied zijn van de new new romantics weten we niet. Hun laatste album is alweer drie jaar oud. Op korte termijn hoeven we echter niks van de band uit Baltimore te verwachten. Ze hebben het even te druk met een tournee waarbij ook ons land niet wordt overgeslagen.  Op 6 september staat FI in de Paradiso en een dag later in de Maassilo in Rotterdam.

Death Cab For Cutie – An Arrow In The Wall

Het einde der tijden is nabij waarschuwt Ben Gibbard op An Arrow In The Wall, en dan heeft hij nog geen eens over de snelle opwarming van de aarde, maar over het dreigende verval van de moderne maatschappij. The Arrow In The Wall/ de pijl in de muur is een typisch Amerikaans beeldspraak, waarschijnlijk afkomstig uit een western.

‘The Arrow In The Wall, Take It As A Warning’ zingt Ben. Bij een alarmerende boodschap hoort verontrustende muziek en dat is wat je krijgt op de nieuwe single van Death Cab For Cutie. Dansbaar is de nieuwe Cutie ook, helemaal in de simultaan verschenen remix van CHVRCHES, die waarschijnlijk bedoeld is om ook jongeren te waarschuwen voor het dreigende onheil dat alleen nog kan worden afgewend als we nu met zijn allen ingrijpen. Gibbard zingt natuurlijk over de situatie in de V.S. met zijn ‘culture wars’ en wankelende democratie, maar helaas is zijn boodschap ook relevant voor Europese oren.

An Arrow In The Wall is een tussendoor release van Death Cab For Cutie. D.w.z. dat het nummer geen voorbode is van een nieuw album. Dat zou ook wel heel snel zijn. De meest recente langspeler van de Amerikaanse alt-rockers is nog geen jaar oud. DCFC gaat ook weer de baan op, vooralsnog alleen in de V.S.