Category: Nieuwe Muziek

Birds In Row – Cathedrals

Het is lang geleden dat we zo’n puist teringherrie in de aanbieding hadden als Cathedrals van Birds In Row. De band komt uit Frankrijk waar ze leidend zijn in de hardcore punkscene aldaar.

10 jaar geleden trapte Birds In A Row af met een album dat legendarisch is in hardcore kringen. Pas 6 jaar later kwam er een opvolger en volgende week voegt de band een derde hoofdstuk toe aan hun compacte oeuvre. De lange pauzes tussen de releases zouden best wel eens nodig kunnen zijn om de zanger de tijd te geven zijn stembanden volledig te laten herstellen. Mon Dieu wat gaat die gast tekeer!

Dubbelsingle Noah/Cathedrals moet de kar trekken en doet dat met verve. Deel 1 van het tweeluik is te abstract voor de radio, maar de muzikale woedeuitbarsting die Cathedrals is, willen we je toch niet onthouden. Let wel Birds in Row komt met de waarschuwing dat je buren niet blij zullen zijn met deze Franse geluidsuitbarsting. 

Te zien op eigen risico op:

14/10 Hedon, Zwolle.

10/11 Patronaat, Haarlem

11/11 Neushoorn, Leeuwarden

12/11 Merleyn, Nijmegen

Gargäntua – Alcool Alcool

Het Franse duo Gargäntua lijkt zich het liefst op te houden in de krochten en stegen van de maatschappij, daar waar men het niet zo nauw neemt met zaken als moraliteit en legaliteit. Anders noem je je nieuwe EP niet Immoral & Illégal, toch?

Hun flirt met verboden vruchten levert wel boeiende muziek op. Zoals hun ode aan alcohol dat ze schrijven alcool. Zo spreken de Fransen het uit en kan in geschreven vorm doorgaan als soort van woordspeling. De mannen van Gargäntua spelen sowieso wel graag met woorden. Hun namen schrijven ze als GOD3ROY en J4N D4RK.

Alcool Alcool is best wel representatief voor de stijl van Godfroy en Jean; een mix van punk, death metal en verschillende soorten elektronica. Niet voor al te tere zieltjes dus, maar dat had je vast al begrepen.

Puma Blue – Hounds

Het zal Jacob Allen a.k.a. Puma Blue regelmatig overkomen dat hij voor vrouw wordt aangehoord. Dat komt omdat de Londenaar over een uitzonderlijk soepele kopstem beschikt, waarmee hij makkelijk noten pakt die normaal buiten het bereik van de mannelijke stem liggen.

Die falset is niet het enige bijzondere aan de 25 jarige Brit. Hij verstaat ook de kunst van het weglaten, weet als weinig anderen spanning aan te brengen in de opbouw van zijn songs en speelt ook nog eens diverse instrumenten.

Puma Blue is een serieus artiest. In voorbijgaande jaren ging hij gebukt onder sombere gedachten die gepaard gingen met chronische insomnia. Wat helpt in zulke gevallen is een gewillig oor. Dat heeft Jacob gevonden bij zijn publiek. Hounds mag dan wel onze kennismaking met Puma Blue zijn. Op Spotify trekt hij maandelijks een dikke 600 k luisteraars.

Puma Blue debuteerde opvallend genoeg in 2019 met een live album, opgenomen in de Amerikaanse stad Atlanta. Daarop klinkt hij als een, hoorbaar door Jeff B geïnspireerde crooner. Op zijn studiodebuut lijkt hij zijn invloeden palet te hebben uitgebreid met triphop a la Massive Attack en kamer-electro in de stijl van James Blake. Die ontwikkeling zet door op Hounds, dat productioneel een forse stap vooruit is.

De climax van het vijf minuten durende sfeerstuk over de onvermijdelijkheid van eenzaamheid is een saxofoonsolo, een instrument dat we steeds vaker horen de laatste tijd*. Mocht je ook na het horen van Hounds nog twijfelen aan ‘s mans kwaliteiten check dan op Youtube zijn concertfilm van ruim een uur, die inmiddels meer dan twee miljoen keer is bekeken.

  • Rubblebucket, The Waeve e.a.

Nieuw album artpop trio Chabliz: ‘Heroes and Foes’

Het nieuwe album van de Haagse artpop-, popnoir- en gothicjazz band Chabliz is uit, getiteld ‘Heroes and Foes’ op Spotify en vele andere streamingplatforms. Het album is deels tot stand gekomen middels een bijdrage van het Sena Muziekproductiefonds.

Chabliz heeft een lange, roerige geschiedenis. Het vorige album kwam uit in de herfst van 2017. In 2021 werden een single en een EP uitgebracht, als voorproefje op het nieuwe album. De band speelde op vele podia in Nederland en meermaals op festivals in Boekarest, Roemenië. Ook gaf Chabliz een concertreeks in New York City, USA. Tijdens corona gaf dit trio diverse livestream concerten. De band staat dankzij haar fans jaarlijks steeds hoger in de befaamde Snob 2000.

Ook op dit nieuwe album spelen diverse gastmusici mee, waaronder strijkers, blazers, een gitarist en een drummer. Chabliz gaat live door het leven als een trio met Pim van Riezen op vleugel, orgel en synthesizers, Marcel Peters op contrabas en basgitaar en Petra de Winter als zangeres. Live speelt de band meestal unplugged versies van de songs op hun albums.

‘Heroes and Foes’ telt naast al het eigen werk ook een coversong, dat is ‘New Dawn Fades’ van Joy Division, dat in december jl. op EP is uitgebracht. ‘Ondergewaardeerde Liedjes’ schreef daarover: ‘…Alle overige bij mij bekende covers kunnen zo de prullenbak in, want ze voegen niets toe. Tot begin december. Ik kreeg namelijk een mailtje dat de Haagse popnoir band Chabliz een nieuwe EP uitbracht met daarop ook New Dawn Fades, want de zangeres en de bassist zijn al jarenlang fans van Joy Division. Na vele jaren hebben ze het eindelijk aangedurfd om één van hun songs op te nemen. In deze versie heeft het een ‘gothic vibe’ meegekregen, met opera-achtige zang en koor verpakt in een orkestraal arrangement dat het midden tussen Wagner en Philip Glass houdt.’

Op ‘Heroes and Foes’ worden monumentjes opgericht voor kleine helden en heldinnen, die soms worden bedreigd door hun vijanden. In één nummer zingt de Dood zelf een lied, in een ander (het enige Nederlandstalige) nummer wordt een politieman bezongen, hij is soms een hero en soms een foe. Er is een song over kunstenares Elsa von Freitag (was zij wel of niet de uitvinder van de pleepot van Duchamp?) en een lied over het niet-bestaande stadje Twin Peaks van David Lynch. Senta uit de Vliegende Hollander zingt een swingend jazzy nummer over een knappe meerman met wie ze het niet durft aan te leggen (de enige vrolijke song van het album!). De zes overleden vrouwen van Hendrik de Achtste zingen in de kasteeltuin van Blauwbaard, waar zij rondwaren en één nummer is een kleine ode aan Jimi Hendrix, Jimmy Page en Jim Morisson.

Een greep uit eerdere recensies:

‘Gewoon een sterk album, een zwart gat dat vrolijk stemt.’
OOR

‘Altijd muzikaal, fantasievol met een breed spectrum aan sferen.’
Muziekwereld

‘Vocaal vuurwerk.’
NRC

‘Deze dame kan Zingen. Dat maakt vooral live indruk, kan ik je verzekeren.’
Heaven

Het album is fysiek te bestellen via Bol.com, Amazon en de website van Chabliz, https://www.chabliz.com. Het artwork is verzorgd door David Gosker (collages) en Karianne Hylkema (grafisch ontwerp).

Check hier het artiestenprofiel van Chabliz

Powered by Penguin Artists

Marlon Williams – My Boy

Marlon Williams – My Boy (Dead Oceans)

My Boy is het derde soloalbum van Marlon Williams en ook zijn avontuurlijkste. Hij verkent de uithoeken van zijn muzikale interesses en dat leidt tot veel wonderschone liedjes. Opnieuw.

De Nieuw Zeelander heeft op zijn titelloze debuut (2018) en met name op de plaat die twee jaar later verscheen laten horen wat hij allemaal in petto heeft. Make Way For Love staat stijf van de klasse. Het was zo’n zogenaamd break-upalbum, nadat de relatie met zijn geliefde, minstens zo getalenteerde, Aldous Harding op de klippen liep.

My Boy is vooral een Williams die volop geniet van het leven. Ook van zijn andere carrière; die van acteur. De vorm die Williams is die van een onbezorgde wereldreiziger, die alles en iedereen omarmt. Easy Does It is wat dat betreft een titel die boekdelen spreekt.

Hoewel de boventoon wordt gevoerd door een zekere vrolijkheid is Williams ook niet te beroerd zijn kwetsbaarheid te tonen. In het titelstuk bijvoorbeeld. Prijsnummer is het (goeie video!) discoachtige Don’t Go Back, met een glansrol ook voor Hollie Fullbrook (geinige naam), die het nummer van nog meer Nile Rodgers-achtige elementen voorziet. My Boy is Williams’ meest poppie album tot nu toe – vol met scherpe radjes, dat wel – en zet de deur naar wereldwijd succes nog wat wijder open. Pieter Visscher

WITCH – Waile

Of Waile van WITCH nou echt goed is of niet is afhankelijk van je smaak, maar dat het een curieus plaatje is, zal niemand kunnen ontkennen. Alleen al het feit dat het een rockband uit Zimbabwe betreft is al bijzonder. En dat het hun eerste nieuwe release is in 38 jaar! Het nummer is nog ouder, 43 jaar om precies te zijn.

Waile was een live-favoriet tijdens de gloriedagen van WITCH in de jaren zeventig en tachtig. De band van toen is op een enkeling na, waaronder zanger Emanyeyo ‘ Jaguar’ Chandra niet meer die van toen, maar klinkt nog wel zo. Waile is een soort van funkrock met Afrikaanse koortjes en een vuige gitaarsolo, in een stijl ergens tussen Hendrix en Santana in. De Afrikaanse Funkadelic? Meer grappig dan goed misschien, maar leuk genoeg om een paar keer te horen.

Hermanos Gutiérrez, Dan Auerbach – Tres Hermanos

Dan ‘Black Keys’ Auerbach heeft nieuwe vrienden, de gebroeders Alejandro en Estevan Gutiérrez. Hun namen geven al aan dat we hier te maken hebben met een duo met Latijns-Amerikaanse roots. Wat pas duidelijk wordt als je de heren hoort is dat hun instrumentale gitaarmuziek teruggrijpt sound die populair was in de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw.

Hun afkomst ten spijt zijn Hermanos Gutiérrez in Europa bekender dan in de V.S. Daar zal nu zeker verandering in komen nu Dan Auerbach zich over hen heeft ontfermt. Dan produceerde hun nieuwe album (El Bueno y El Malo 23/10) en speelt op Tres Hermanos ook een moppie mee. 

Niet toevallig komt Hermanos Gutiérrez hier ook concerteren. Nu maar hopen dat TivoliVredenburg op 12 en Paradiso op 13 oktober tequila, maar liever nog mojito’s schenken. 

CCR daagde The Beatles uit: grootste groep ter wereld

Na 50 jaar is het zorgvuldig gerestaureerde album Creedence Clearwater Revival at the Royal Albert Hall uitgebracht samen met de aankomende documentaireconcertfilm: Travelin’ Band: Creedence Clearwater Revival in the Royal Albert Hall. Met het legendarische optreden in zijn geheel, bevat de opname hits als Fortunate Son, Proud Mary en Bad Moon Rising.

Decennialang al mdeden er geruchten de ronde onder de fans van Creedence Clearwater Revival over een lang verloren gewaande opname van hun legendarische show uit 1970 in de Royal Albert Hall in Londen. Craft Recordings was verheugd om aan te kondigen dat de geruchten inderdaad waar zijn. De langverwachte Creedence Clearwater Revival in de Royal Albert Hall presenteert het concert in zijn geheel en vindt CCR op het hoogtepunt van hun carrière, op de meest prestigieuze locatie in Londen. Het album plaatst luisteraars centraal bij de show en bevat John Fogerty, Tom Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook die (nu klassieke) hits uitvoeren.

Creedence Clearwater Revival in de Royal Albert Hall is verkrijgbaar op 180 gram vinyl, cd en cassettebandje. Bovendien is het album beschikbaar op digitale platforms, inclusief in hi-res en Dolby® ATMOS-audioformaten. Een gelimiteerde Super Deluxe Edition Box Set volgt later in het jaar.

Na ongeveer 50 jaar in opslag te hebben gelegen, zijn de originele multitrack-tapes minutieus gerestaureerd en gemixt door het GRAMMY® Award-winnende team van producer Giles Martin en ingenieur Sam Okell, die samen talloze veelgeprezen projecten hebben geleid, waaronder de edities van het 50-jarig jubileum van The Beatles van Abbey Road en Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, evenals audio voor de Elton John biopic Rocketman en Peter Jackson’s The Beatles: Get Back Series. De lp werd gemasterd door de gevierde ingenieur Miles Showell in Abbey Road Studios met behulp van halve snelheidstechnologie voor de hoogste kwaliteit luisterervaring.

Toen Creedence Clearwater Revival 14 april 1970 het podium van de Royal Albert Hall betrad – slechts enkele dagen nadat The Beatles hun breuk aankondigden – waren de Californische rockers misschien wel opeens de grootste band ter wereld. In de aanloop naar de show had CCR een ongekend ‘magisch jaar’ achter de rug, zoals Jeff Bridges in de film vertelt. “In slechts 12 maanden had de band vijf top-10-singles en drie top-10-albums [Bayou Country, Green River, Willy and the Poor Boys] in de Amerikaanse hitlijsten behaald, waarmee ze The Beatles overtroffen. Ze waren verschenen op de legendarische Ed Sullivan Show en speelden voor meer dan een miljoen mensen in heel Amerika, waaronder de honderdduizenden die bij Woodstock waren verzameld. John, Tom, Stu en Doug hadden misschien niet de bekende klank van John, Paul, George en Ringo, maar Creedence daagde The Beatles uit voor de titel van de grootste groep ter wereld.

Inderdaad, het zuidelijk doordrenkte moerasrockgeluid van de band doordrong de wereldwijde ether in 1969.

The Skinner Brothers – Lonedon

Het heeft even geduurd – we zijn kritisch- maar The Skinner Brothers hebben met Lonedon eindelijk een waardige opvolger van Graadmeter hit, Feels So Right in handen.

Wilde de band van Zac Skinner in het verleden nog wel eens klinken als adolescente neefjes van Ian Dury,  op nieuwe single Lonedon tonen ze zich verrassend volwassen. De wat flauwe woordspeling is het enige zwakke aan een beschouwende rocksong over de teloorgang van de Britse hoofdstad. Bewust of niet, met zijn handclaps en glamrockgitaarsolo doet Lonedon wel aan Slade denken. Wat natuurlijk niet verkeerd is.