De Australische alternatieve rockband Violent Soho gaat er uit met een knal. Na 18 jaar en 5 albums kondigt het gezelschap een pauze aan voor onbepaalde tijd. Kamikaze is de laatste aanval van de gitaarveroveraars. En een terechte Breekijzer op Pinguin On The Rocks. De track doet de hoogtijdagen herleven zoals op Pinguinklassieker Covered In Chrome. Violent Soho doet nog één show; op 10 september in hun thuisstad Brisbane met bevriende bands als DZ Deathrays. Tot ooit!
Category: Nieuwe Muziek
Voka Gentle – DREAD/TKOE (feat. BELLS)
Avant pop trio Voka Gentle komt uit London en bestaat uit William J Stokes en de tweeling Ellie en Imogen Mason. Het stel bracht vorig jaar een tweede album uit dat door Britse publicaties werd onthaald met lovende woorden als ‘Hard to classify and even harder not to love’ (Uncut), en ‘Ambition and self assured daring’ (Mojo).
Voko Gentle gooide hoge ogen in 2017 met de single, Branscombe. Het twee jaar later uitgebrachte debuutalbum, Start Clainging Cymbals deed niet veel en de eind vorig jaar verschenen opvolger, Writhing nog minder.
De band leek het lot beschoren een ‘critics darling’ te worden – goede pers, geen verkopen- tot een van de songs van het Writhing ( kronkelend) album een eigen leven ging leiden. Waarom is niet duidelijk maar DREAD/KTOE dook steeds vaker op in door ons gefrequenteerde playlists. Het duurt even voordat het nummer zijn schoonheid prijsgeeft – en schoonheid is misschien ook niet het goede woord- maar een bijzonder is het zeker, en na herhaalde blootstelling ook bijzonder goed.
De vijf minuten durende album versie – er is sinds kort ook een single mix- begint met een alarmerende synthesizer, die blijft lang doorloeien zelfs als de zang al begonnen is. Die zang, mooi meerstemmig is een van de sterke punten van de popsymfonie die DREAD/TKOE eigenlijk is. Na twee minuten valt er een stevige beat in die de sirene synth naar de achtergrond verdrijft. De spanning stijgt tot part 2 begint, met een mysterieus intermezzo waarin BELL rapt over haar Caribische herkomst. Het nummer eindigt na vijf minuten met een herhaling van het refrein ‘The King Of England’.
DREAD/TKOE lijkt te gaan over het koloniale verleden van Engeland en de sombere toekomst. Brexit? Wees wel gewaarschuwd DREAD/TKOE is een van de normalere nummers op het album.
Ren – Violet’s Tale
We gaan vast klachten krijgen over Violet’s Tale van Ren. Ook zullen er mensen zijn die het nummer het mooist vinden dat ze in lange tijd hebben gehoord. Een tussenweg lijkt niet mogelijk. Het is dan ook een bijzondere track.
Laten we eerste even Ren voorstellen. Ren Gil is een 26 jarige singer-songwriter, producer rapper etc uit Brighton. Er werd bij hem op jonge leeftijd een mysterieuze aandoening ontdekt die later de ziekte van Lyme bleek te zijn, waarschijnlijk als gevolg van een tekenbeet. Het kostte hem vijf jaar van zijn tienerleven. Veroordeeld tot een bestaan in bed begon hij met het maken van muziek. Hij ontwikkelde een eigen stijl die soms overhelt naar hip hop en op andere momenten naar folky pop. Een stamceltransplantatie bracht genezing waardoor Ren zijn leven weer kon oppikken en serieus werk maken van zijn muziek. Het verhaal is ingewikkelder dan dit, maar je begrijpt dat Ren‘s leven tot dusver niet over rozen is gegaan.
Zijn songs met teksten over (zijn) ziekte, isolatie en depressie, en de video’s die hij daarbij maakte met een vriend vinden wereldwijd gehoor. Zijn jongste project is een serie songs over het leven van een aantal jongeren in een grote stad (Londen). Violet’s Tale is het slotdeel van The Tale Of Jenny & Screech. Het akoestische nummer, dat begint met een flamenco-achtig intro gaat over een meisje dat wordt misbruikt door haar vader en later ook door haar vriend. Ren maakt het verhaal van Violet niet mooier dan het is. Je hoort nooit meer dan een gitaar en zijn indringende voordracht. Ren toont zich een meesterverteller. Het nummer komt hard aan, de video nog harder. Absolute geen lekker weg luisterend popliedje dus, maar wel een nummer dat je gehoord/gezien moet hebben, al is het maar één keer.
Hallo Venray – World As It is
Hallo Venray is misschien wel de meest eigenzinnige band van Nederland indie-land. Het trio, Henk Koorn, Hank Jonkers en Peter Konings lapt alle conventies aan hun gezamenlijke laars. Inclusief de muzikale.
Ze laten zich niet afleiden door platenbazen, dingen als radiovriendelijkheid en andere zaken die niet direct met musiceren te maken hebben. Beroemd is de band dan ook nooit geworden, maar geliefd wel en gerespecteerd ook.
World As It Is is het titelnummer van het nieuwe album van Hallo Venray. Het is een breekbaar liedje met cowboy ritme, doo-wop koortjes en een soort van surf gitaarsolo. Kortom een nummer zoals alleen Hallo Venray ze maakt. Goed dat ze terug zijn.
Dry Cleaning – Anna Calls From The Arctic
Anna Calls From The Arctic, je denkt hoe bedenkt ze het? Die ze is Florence Shaw, de woordvoerder van Dry Cleaning. Maar wat wil het geval? Ze heeft een kennis die op de Noordpool woont en werkt! Niks verzonnen dus, maar gebaseerd op waargebeurde feiten.
Maar ook weer niet helemaal. Zoals gebruikelijk laat Flo haar gedachten weer de vrije loop en kan er dagenlang gediscussieerd worden over wat ze nou precies bedoelt. Waarschijnlijk weet ze het zelf ook niet helemaal. Maar ze heeft een stem waardoor je aan haar lippen hangt, wat er ook uitkomt en de band heeft weer een sfeervolle track bedacht geïnspireerd door de filmmuziek van John Barry, de componist van het gros van de (oude) James Bond films, wat de sensuele sax verklaart.
Anna Calls From The Arctic zal terechtkomen op het tweede album van Dry Cleaning, Stumpwork dat we op 21 oktober mogen verwachten.
THUS LOVE – Inamorato
Eigenlijk wilden we de nieuwe single van THUS LOVE op onze playlist zetten, maar die is alleen nog maar te zien en te streamen. Nog even geduld dus.
Maar, Inamorato de debuutsingle van het lbTg trio uit de Amerikaanse staat Vermont is ook niet te versmaden, en onze stellige indruk is dat we hier te maken hebben met een band die wel wat in hun mars heeft.
THUS LOVE is duidelijk in de ban van de eighties, maar van welke bands ze de kunst precies hebben afgekeken is niet zo makkelijk te zeggen. Wij zoeken het in de buurt van Echo & The Bunnymen en The Associates . Zeg maar de wat meer theatrale vertegenwoordigers van de vroege new wave.
THUS LOVE komt uit een klein gehucht, waar hun anders geaardheid op veel onbegrip stuitte. Voor de drie leden is hun band dus meer dan een hobby, het is een ‘way of life’ en een ‘way out’. Met sterk werk als Inamorato en nieuwe single In Tandem zullen er deuren voor hen open gaan.
Vieux Farka Touré, Khruangbin – Savanne
Dat vieux is misleidend, junior zou meer op zijn plaats zijn. Vieux Farka Touré is namelijk de zoon van de vermaarde Malinese woestijngitarist Ali Farka Touré.
Farka Touré de jonge trad zo’n vijftien jaar geleden in het voetspoor van zijn vader, maar heeft nog niet de status van zijn pa. Dat zou best eens kunnen gaan veranderen nu Vieux een nummer heet opgenomen met Khruangbin. Zijn vader brak ook pas door buiten Global music kringen nadat hij een album had gemaakt met de Amerikaanse stergitarist Ry Cooder.
Het zou logisch zijn geweest zijn als het Texaanse trio en de zanger-gitarist uit de sub-sahara een desert rocksong hadden gemaakt. Ze zijn echter een heel ander pad opgeslagen. Savanne is een reggae dub nummer, weliswaar met een sahara sausje, maar toch meer Kingston dan Timboektoe. Savanne klinkt wel alsof het is opgenomen in een woestijn, of anders wel tijdens een hittegolf. Met een minimale inspanning wordt een maximaal effect bereikt. Best te nuttigen tijdens of na zonsondergang.
Plains, Waxahatchee – Problem With It
Pinguin goes country! Nou ja soort van. Dankzij een ruime portie gitaar valt de debuutsingle van Plains binnen de indie grenzen, maar dat Problem With It naar roots ruikt is een ding dat zeker is.
Plains is de naam van een nieuwe samenwerking tussen Waxahatchee alias Katie Crutchfield en Jess Williamson. Van de twee is Katie het bekendst, maar vlak ook Jess niet uit. Zij heeft weliswaar een kleinere maar niet minder trouwe schare fans vergaard met haar sfeervolle luisterliedjes. Of ze samen sterker zijn hang van je smaak af, dat ze het beste in elkaar naar boven halen laat Problem With It goed horen. Kom maar door met dat album. Of heeft iemand daar problemen mee?
Anberlin – Nothing Lost
Of het ietsje meer mag zijn? Anberlin houdt wel van een vette sound. Nieuwe single Nothing Lost is één grote golf van diepe bassen, knallende drums en dikke lagen gitaar. Maar in het middelpunt van Nothing Lost staan stemmen, veel stemmen, op de voorgrond en in het goed gevulde achtergrondkoor.
Dat maakt track twee van de nieuwe EP* van de herrieschoppers uit Florida een nummer van Queen-achtige proporties. Of ze deze mega productie live kunnen waarmaken zonder steunbanden of andere trucjes zien we wel als ze komen spelen. Dat is voorlopig toch niet. Tot december houdt Anberlin de gemoederen in eigen land bezig.
*Silverline = nu uit!
Solomon – Run (You’ve Got To)
Namen noemen ze niet, maar in het begeleidend schrijven van de platenmaatschappij staat dat Solomon zich heeft weten te verzekeren van de technische assistentie van mensen die eerder o.a. Bastille, Thom Yorke, Björk hebben gemixt en gemastered.
We mogen niet uitsluiten dat de mannen van Solomon diep in de buidel moesten tasten om zulke topkrachten te strikken, maar waarschijnlijker is dat die gewoon enthousiast waren over wat ze hoorden en om die reden met de Limburgers in zee zijn gegaan. En gelijk hebben ze!
Voor een beginnende band, ze hebben pas acht liedjes uit klinkt Run (You’ve Got To) zwaar overtuigend. Nou ja, beginnende band? We horen hier een stel muzikanten dat duidelijk kilometers heeft gemaakt. Dilettanten klinken niet als een jazzy versie van The National.
Run (You’ve Got To) is de tweede single van het eerste album van Solomon dat voor begin volgend jaar staat, maar eerst gaan ze Popronde doen.