Category: Nieuwe Muziek

The Chats – 6L GTR

Een verklaring voor de heropleving van (post) punk-achtigen is de historische link tussen het genre en maatschappelijke onrust. Blijkbaar hebben The Chats die memo niet ontvangen, want de Australische fun punkers zingen niet over oorlog, inflatie of sluimerend facisme, maar over de kick van het rijden in een Nissan 6- GTR.

Aangezien zo’n bak toch al snel zo’n 180 k kost mogen we wel concluderen dat de SMOKO boys goed boeren. Tenzij ze worden gesponsord natuurlijk. De band zelf ontkent alles. ‘Om eerlijk te zijn. Ik weet nog geen eens hoe zo’n auto eruitziet, Ik kan niet autorijden’ beweert zanger Eamon Sandwith. Ja ja.

Een bezwaar is dat dus niet, Beach Boy Brain Wilson kon ook niet surfen toen hij al die surfhits schreef.  Op de b-kant van die surfsingles stonden overigens vaak nummers over crossen in een auto, voor de fans die ver van zee woonden. The Chats sluiten dus aan bij een traditie. Maar goed.

‘Get Fucked’, zo heet hun nieuwe album. Hun vierde alweer. Op 19 augustus komt-ie uit. Ruim voor die tijd, op 3 juli staan The Chats in de Max/Melkweg.

Sir Chloe – Company

Soms is het verschil tussen een solo-act en een band wel heel erg klein. Neem Sir Chloe. Officieel is het een band, maar wel een waarin de verhoudingen duidelijk zijn. De dienst wordt uitgemaakt een mysterieus ogende brunette uit Brooklyn die luistert naar de naam Dana Foote. Zij zingt, speelt gitaar en piano en schrijft en produceert de songs. Haar adjudant is gitarist/co-producer Teddy O’Mara. Lid nummer drie is Dana’s broertje. Hij drumt.

Als muzikale referentie noemt Dana  Pixies en Igor Strawinksy. Dat ze een Russisch-Amerikaanse modernistische componist opvoert is minder vreemd dan lijkt als je weet dat ze compositie en muziektheorie heeft gestudeerd. Daar kent ze Teddy ook van. Te horen is Stravinsky’s invloed misschien voor medestudenten, maar niet voor ons lekenrockers. Dana liefde voor de Pixies daarentegen is onmiskenbaar, net als die voor Lou Reed’s Velvet Underground en St Vincent en PJ Harvey om nog maar met wat namen te strooien.

Sir Chloe is het imitatiestadium echter al lang voorbij. Dana zingt met autoriteit, voelt zich vrij binnen het gitaaridioom en heeft om het in haar taal te zeggen ‘a way with words’. Dit alles is niet onopgemerkt gebleven. De oogst van drie jaar muziekmaken is een dozijn singles plus een verzamel EP bij elkaar goed voor ruim tweeënhalf miljoen luisteraars per maand. Company, dat dus over eenzaamheid gaat is de allernieuwste single van Sir Chloe, en hopelijk een voorloper van een album.

Kae Tempest – The Line Is A Curve

The Line Is A Curve is het vierde album van Kate Tempest, die tegenwoordig door het leven gaat als de genderneutrale Kae Tempest. De naamswijziging als een soort statement. Ze legt het uit:

“I’ve been struggling to accept myself as I am for a long time. I have tried to be what I thought others wanted me to be so as not to risk rejection. This hiding from myself has led to all kinds of difficulties in my life. And this is a first step towards knowing and respecting myself better. I’ve loved Kate. But I am beginning a process and I hope you’ll come with me … [Kae is] an old English word that means jay bird. Jays are associated with communication, curiosity, adaptation to new situations and COURAGE which is the name of the game at the moment. It can also mean jackdaw which is the bird that symbolises death and rebirth. Ovid said the jackdaw brought the rain. Which I love. It has its roots in the Latin word for rejoice, be glad and take pleasure. And I hope to live more that way each day … This is a time of great reckoning. Privately, locally, globally. For me, the question is no longer ‘when will this change’ but ‘how far am I willing to go to meet the changes and bring them about in myself.’ I want to live with integrity. And this is a step towards that. Sending LOVE always”, is Kaes statement. Een verklaring, een uitleg. Mooi mens. Die sowieso geboren is om boodschappen te verkopen.

The Line Is A Curve gaat over emoties als schaamte en angst en over een sociaal isolement, het proberen los te laten van negatieve gevoelens. Tempest laat geen lastig onderwerp onbesproken, kent geen gêne en gooit alle kaarten op tafel. En zo kennen we haar ook. Daar ligt haar kracht, haar power. Wie Tempest weleens live aan het werk heeft gezien, weet hoe diep haar teksten ook dan kunnen binnendringen. In 2012 won ze de prestigieuze Ted Hughes Award for innovation in poetry.

De spokenwordpoëzie van Kae Tempest gaat natuurlijk over de Brexit met al zijn aanhangsels, hoe het is te leven in het huidige Engeland. Het kroegleven, verdwalen in mobiele telefonie, daardoor worden opgeslokt. Het parallelle universum van de Instagrams van deze wereld. Hoe je wordt bedot, beduveld en bedwelmd door sociale media. The Line Is A Curve is emotioneel geladen. Überhaupt geladen. Tempest memoreert op grillige beats, soms keihard, soms vol nu-soul, alsook underground hiphopbeats. Ze voelt een dagelijkse verplichting haar emoties, haar ontzetting en vertwijfeling de baas te zijn. Terwijl er ook, gelukkig maar, optimisme is. Zon achter de wolken. “There are things I have to say about the fullness and the blaze of this beautiful life,” rapt ze in Grace. Geregeld hoor je haar vechten tegen emoties. Dan is Tempest op haar best. Gastrollen zijn er onder meer voor Lianne La Havas (No Prizes) en de geweldige Grian Chatten van Fontaines D.C. (I Saw Light). Het album is een ronduit therapeutische oefening van Tempest, waarmee ze aantoont al haar demonen de baas te kunnen zijn. Kae Tempest staat 2 juli op Down The Rabbit Hole.

Tekst: Pieter Visscher

Pale Waves – Lies

De inmiddels succesvolle en populaire Engelse band Pale Waves is terug met nieuwe muziek, en hebben hun nieuwe nummer Lies uitgebracht. Pale Waves werd in 2018 opgenomen in de BBC Sound of 2018. In datzelfde jaar wonnen ze de NME Under The Radar Award én brachten ze hun debuutalbum My Mind Makes Noises uit.

En met liedjes als Television Romance, Kiss en New Year’s Eve scoorden ze internationale radio hitjes. Met de aankondiging van hun 3e studioalbum Unwanted is de eerste single Lies verschenen.

Silver Lake – Violet

The Silverfaces was een band die heel beroemd had kunnen worden, moeten worden zelfs. Om de een of andere niet meer te achterhalen reden sneuvelde de band echter voortijdig. Motor van de band was gitaarvirtuoos Jesse Koch.

Uithuilen en opnieuw beginnen was het advies en is het devies. Dat nieuwe begin heet Silver Lake en lijkt in weinig op de onstuimige retrorock van Jesse’s eerste band. Samen met zijn partner in life and crime Marleen Hoebe beoefend Jesse nu een genre dat je droomrock zou kunnen noemen. Droom vanwege Marleen’s zoele zang en de zwoele songs, rock wegens de alom aanwezige gitaren.

Violet en het eerder verschenen ‘Under The Silver Lake’ zijn wegbereiders van een debuutalbum dat later dit jaar zal verschijnen.

 

Stella Donnelly – Lungs

De Australische muzikant Stella Donnelly is terug en kondigt haar tweede album, Flood, aan op 26 augustus bij Secretly Canadian. Samen met dit heuglijke nieuws presenteert ze een wereldtour en de eerste single/video van het album “Lungs”. Na de release van ‘Beware of the Dogs’ in 2019, is de opvolger ‘Flood’ te omschrijven als de plaat van herontdekking; een product van maanden van riskante experimenten, moeilijke momenten van introspectie en veel verandering. Net als de vele gestreepte stelten die zich over de album hoes verspreiden, waadt Donnelly zich op onbekend terrein en leert ze wie ze is als artiest en hoe overvloedig één persoon kan zijn.

Bongloard – The Gram

Bongloard is een midden Nederlands trio dat rockt alsof er geen buren bestaan. The Gram is al de derde single die Bongloard dit jaar heeft uitgebracht. Het wordt dus wel eens tijd om ons aan te sluiten bij het snel groeiende legioen fans.

Van het trio nieuwe nummers is The Gram het meest geschikt is voor thuisgebruik. Het is nog steeds een nummer dat live voor heel wat onrust zal zorgen, maar vergeleken bij de anarchie van ‘I’m Staying In Bed Today’ en de gabberpunk van ‘Problems’ is The Gram een oase van rust. Maar niet heus.

black midi – Welcome To Hell

black midi – het in het VK gevestigde trio van Geordie Greep (gitaar, zang), Cameron Picton (bas, zang) en Morgan Simpson (drums) – kondigen hun derde album Hellfire aan, dat op 15 juli uitkomt op Rough Trade Records, en headlineshows op Somerset House en Central Park NYC. Samen met de aankondiging delen ze de eerste single/video van het album, “Welcome To Hell”. Hellfire, geïsoleerd in Londen geschreven na de release van Cavalcade van vorig jaar, bouwt voort op de melodische en harmonische elementen van zijn voorganger, terwijl het de brutaliteit en intensiteit van hun debuut Schlagenheim uitbreidt. Zoals Greep het beschrijft: “if Cavalcade was a drama, ‘Hellfire’ is like an epic action film” die ingaat op overlappende thema’s van pijn, verlies en angst. Het is hun meest thematisch samenhangende en opzettelijke album tot nu toe.

De eerste single “Welcome To Hell” vertelt het verhaal van een overdaad aan militair ontslag van een door een granaat geschokte soldaat. De setting is een verre militaire campagne – een exotische kustplaats, gevorderd door het binnenvallende leger en wemelt van de soldaten. Het is nacht; grillige mannen rennen de strip op en neer in verschillende stadia van dronkenschap, neonreclames lichten de bars op en uit hun open deuren komen slierten van onbepaalde rook. Oorverdovend gehuil van motormotoren blijft overal in het rond hangen, vergezeld van een mengelmoes van talen – zij het allemaal onduidelijk, grof, hees en ontwijkend voor elke ware emotie, en hij is niet in staat de wereld waarin hij zich bevindt aan te kunnen. Het nummer wordt begeleid door funky gitaarsecties, stuwende blazers en een geleidelijk grommende zang. De begeleidende video werd geregisseerd door Gustaf Holtenäs (die ook de video voor black midi’s “Slow” regisseerde).

Nieuwe single POM: Earth Sick

De Amsterdamse fuzzpop band POM heeft hun nieuwe single Earth Sick uitgebracht. Het nummer gaat over het ontvluchten van een conflict, en zoals frontvrouw Liza zegt:

“Vandaar dat de tekst ook gaat over het beginnen van een boerderij op Mars, wat een super absurd idee is, maar kwam vanuit een gedachtegang dat ik het conflict niet zo serieus wilde benaderen.”

POM heeft in 2021 meegedaan aan de Popronde en gaat weer op tournee:

27 mei – Hellendoorn, Dauwpop Festival

28 mei – Den Haag, Sniester

28 mei – Overzande, Klomppop Festival

11 juni – Schipluiden, Schippop

22 juli – Nijmegen, Valkhof Festival

Beach Bunny – Karaoke

De Amerikaanse indie power pop band Beach Bunny heeft hun nieuwe single Karaoke uitgebracht. Het nummer is het derde voorproefje van Beach Bunny’s album Emotional Creature, dat op 22 juli uitkomt.

Karaoke is geschreven door Trifilio en geproduceerd door Sean O’Keefe (Fall Out Boy, Motion City Soundtrack). Tegelijkertijd is er een bijbehorende videoclip uitgebracht die de inspiratie bam Trifilio, sci-fi verhalen en haar eigen dromerige fantasieën, duidelijk laten zien.

Live:

11 juni – Hilvarenbeek, Best Kept Secret

31 oktober – Amsterdam, Tolhuistuin