Category: Nieuwe Muziek

Sports Team – R Entertainment

Sports Team is goed op gang in R Entertainment. Met deze nieuwe single kondigen de Cambridge alumni de komst aan van hun tweede album. Titel en releasedatum zijn al bekend; Gulp! En 22 juli. Voor het zover is zullen er nog wel meer singles verschijnen. Als die net goed zijn als R Entertainment gaat Sports Team het hoge niveau van de eersteling makkelijk halen.

Grote veranderingen zijn er niet of het moet zijn dat de band wat serieuzer is geworden. R Entertainment is een straf rockend nummer met een pakkende riff en een tekst waarin frontman Rob Knaggs zich beklaagd over wat vroeger wel de vertrossing van de maatschappij werd genoemd, alles moet gezellig of spraakmakend zijn. De eigentijdse term is clickbait.

Peter McPoland – Come Around

Peter McPoland is een 22 jarige singer-songrocker uit Texas. Hij brengt sinds 2018 met een ijzeren regelmaat songs uit, bij elkaar al ruim voldoende voor een album, maar een echt album, een coherente collectie songs moet hij nog maken.

Dat zou wel iets voor hem zijn want, de tekst staat centraal in zijn composities. McPoland noemt o.a. Bob Dylan en de ‘late great’ John Prine als mannen die hem op het muzikale spoor zetten. Je zou Peter McPoland in het Americana hokje kunnen stoppen, maar dan puilt het wel uit. 

De meeste Americana valt, is redelijk gezapige beschouwende muziek. Niet die van de jonge Peter.  Het gaat wat ver om hem een opgewonden standje te noemen, maar in een song als Come Around klinkt hij alsof de politie hem op de hielen zit. Het nummer begint in draf en eindigt in galop. ‘If I Ever Die, I Would Die Loving You For The Rest Of My Lief’ schreeuwt hij uit tegen het einde. Ondertussen kan de band kan hem maar net bijhouden. Noem het Americana + wat hij doet. Plus pit.

 

Saliva – Revelation Man

Je zou toch denken dat een band die maandelijks ruim tweeënhalf miljoen luisteraars trek makkelijk te googelen zou zijn. Maar dus niet als je je band Saliva heet , en al helemaal niet als je een nummer maakt dat aan de bijbel refereert. Maar als je het mondwater en het boek der openbaringen (3:16-18 WE) bent gepasseerd * valt er nog genoeg te vinden over, Revelation Man, de nieuwe single van de lawaaipapegaaien uit Memphis die sinds 1996 de buurt onveilig maken met hun gepassioneerde brulmetal.

Van een metalband kan je veel verwachten, hel en verdoemenis, blauwe plekken en gehoorverlies, maar geen vernieuwing. De beste metalbands houden zich bij hun leest.  Zo ook Saliva dat wel steeds beter wordt in wat ze doen, qua vorm en inhoud. Revelation Man klinkt als een heel klokkenspel, en wie na twee keer horen niet luidkeels meebrult heeft te vaak vooraan gestaan bij Saliva of een vergelijkbaar betonorkest. Over een nieuw album is nog niks bekend, maar dat zal waarschijnlijk niet heel lang meer op zich laten wachten. het laatste is alweer 4 jaar oud.

*Grappig is ook de entry over ‘what does the bible say about saliva’ (mondwater niet de band 😉

King Gizzard & The Lizard Wizard – Magenta Mountain

Die-hard fans zullen in Magenta Mountains misschien meteen hun helden herkennen, maar wij stonden even met de oren te klapperen toen we door kregen dat dat lekker lome liedje de nieuwe single is van het Australische toverballenrockcolletief King Gizzard & The Wizzard Lizard!

Niet de gitaren maar de keyboards zetten dit keer de toon, verdwenen zijn de barokke tempowisselingen en ook de onverwacht opduikende solo’s ontbreken. Zelfs de zang is anders. Maar het grootste verschil tussen Magenta Mountain en alles wat er voor kwam is dat de nieuwe single relatief rustig is, ontspannen kalm en relaxt .

Je kunt wetenschappelijk dissertaties schrijven over het inmiddels 19 albums omvattende oeuvre van de band uit Melbourne, maar het woord relaxt zal daar niet of nauwelijks in voorkomen. Zelfs in hun rustigste songs zaten psychedelische passages die problematisch waren voor airplay op bijvoorbeeld Radio 2. Wat nog wel typische des King Gizzard‘s is is dat Magenta Mountain een dikke zes minuten duurt, eenderde maar van de vorige single, maar wederom ver boven de gemiddelde speelduur van een 21ste eeuwse popsong.

Het nieuwe 20ste! album van King Gizzard & The Lizard Wizard (in 11 jaar) staat voor eind april, heet Omnium Gatherum, en uiteraard is het een dubbelaar.

MONOKINO RELEASES NEW SINGLE: ‘BABY’

Today, Monokino shares a brand new single entitled “Baby.” The track’s accompanying visual, created by Monokino himself, is made entirely of ASCII characters.

Lyric Video: https://youtu.be/T3GoVmP4odw
Spotify: http://open.spotify.com/album/61SxmmcswoOwGaiAWE3bfe
Soundcloud: https://soundcloud.com/monokino/baby/s-DmsgJv0Awd4?
Streaming platforms: https://monokino.ffm.to/baby
Youtube (lyric video): https://youtu.be/T3GoVmP4odw

Monokino is the work of enigmatic Dutch pop composer and visual artist George van Wetering who currently resides between Nanjing, Shanghai and Amsterdam. His sound is an exhilarating, eccentric explosion of driving alternative-rock guitars, off-kilter electronica, and devilishly unadulterated POP!

Stylised new earworm Baby is another illustration of Monokino’s distinctive, quirky approach to song writing and his technicoloured imagination. The infectious, high-octane track is on a high-speed acceleration throughout with a rush of hyper-fast beats and infectious rapid fire guitar riffs laced with van Wetering’s distinctive transatlantic drawl.

The song’s energy and attitude wholly embodies the imagery in van Wetering’s head whilst he composed the track, as he explains…“I saw myself driving a racing car, singing ‘Baby’ in this Billy Idol kind of way,” with the lyrics loosely inspired by a personal experience of a one-sided relationship and the universally relatable regret at staying too long in a bad situation. As van Wetering expands:

“I was never enough for someone who claimed that I was her one and only. She often wanted to be alone, but when I was gone, it was not good either. Some days I was too feminine, other days just too masculine. People like Billy – in a speeding car – would have let go a long time ago already for sure.”

Baby’s accompanying visual is made entirely of ASCII characters and has a stylistic kind of retro-futurism perfectly befitting of Monokino’s sound.

Monokino has previously released two long-players, Fake Virtue and Human Error winning fans across Asia, Europe and North America, with Monokino releasing music via China’s largest independent label Modern Sky and Zip Records in the USA/the Netherlands. He has also collaborated with renowned American record producer and artist Tony Visconti and the artist Kristeen Young on their most popular track New Kid, alongside Dutch artist/producer Jacco Gardner.

Monokino has extensively toured the USA, Canada, China and the Netherlands and played huge international festivals from Strawberry Festival, Beijing and World Expo in Shanghai, to South by Southwest, Texas.

Baby follows the 2021 singles No Return, Bend or Break and Your Underground, all taken from Monokino’s forthcoming third album (expected later in 2022). All singles received attention from blogs worldwide, with plays from the late Janice Long on BBC Radio.

“A woozy fusion of alternative-rock and off-kilter electronics that certainly deserves your attention.” The Vinyl District

“Energetic, stylish alternative pop sitting somewhere between the new romantic sound of 80s and Gary Numan.” MXDWN

” Monokino has a knack for quirky, but engaging songwriting.” Fame Magazine

“Monokino takes no prisoners as electro is formidably melded with rock-style guitar.” Fortitude Magazine

“If Adam Curtis made music instead of documentaries Monokino would be the sound. Magnificent.” Yack Magazine

MONOKINO LINKS:
Website: www.monokino.com
Instagram: www.instagram.com/monokino1
Facebook: www.facebook.com/monokino
Twitter: www.twitter.com/monokino
Spotify: https://open.spotify.com/artist/1j1SytNuBSzXUkCMOfRVhH?si=Y4f1ucUMSDGMPvGsxX22pw&dl_branch=1&nd=1
Soundcloud: https://soundcloud.com/monokino

Powered by Penguin Artists

Clipprimeur: Jono McCleery – From A Place

Op 29 april verschijnt het nieuwe studioalbum van singer songwriter Jono McCleery getiteld Moonlit Parade via Ninety Days Records. Het album werd opgenomen in Master Chords Studios in London samen met producer Ronan Phelan (Adele, Chilly Gonzales, Ed Sheeran) en de master werd verzorgd door Matt Colton (Arctic Monkeys, Thom Yorke, Coldplay). De nieuwe single From A Place gaat nu bij ons in premiere. Aan stukje vakmanschap dat doet denken aan singer/songwriters als Fink en Ben Howard.

Het pure, blues-geïnspireerde geluid van Jono’s stem wil alles blootleggen en ook zijn teksten geven hun poëzie met verfrissende eenvoud prijs. Samen met zijn begeleidingsband, Dan See (drums), Dan Gulino (bas) en Steve Pringle (toetsen), bereikt Jono een helderheid die even openhartig als op zichzelf staand is. Elk moment krijgt precies wat het nodig heeft – soms is dat de eenzaamheid van de nachtelijke uren, de ongeremde vrijheid om alleen te zingen wat echt telt, en soms is dat de zelfverzekerde, flow van een groove die ontleend is aan de rhythm & soul van de jaren ’70.

Jono McCleery is afkomstig uit de culturele scene van Londen, maar woont alweer een hele tijd in Rotterdam. Hij werd doof geboren en hoorde tot zijn derde jaar niets. Op 17-jarige leeftijd hield hij voor het eerst een gitaar vast en verloor die nooit meer uit het oog, ondanks het feit dat hij zich ook vele andere muzikale vaardigheden eigen maakte. Aan het begin van het nieuwe millennium werd de jonge muzikant onderdeel van het ‘One Taste Collective’. Jono McCleery is altijd muzikaal veelzijdig geweest en samenwerken met andere artiesten leverde een natuurlijk onderdeel voor de evolutie van zijn muziek, zoals met Portico Quartet.

In 2008 produceerde Jono McCleery zijn eigen debuutalbum, getiteld Darkest Light. Daarna volgden zijn eerste tournees, als voorprogramma van onder andere Gil-Scott Heron, Bonobo en Fink. Gerenommeerde labels begonnen al snel interesse te tonen in deze Britse muzikant, en in 2011 bracht hij zijn labeldebuut There Is uit. Daarop volgde nog twee albums die lovende kritieken kregen.

Clipprimeur: GGGOLDDD – Spring

Spring is de nieuwe single van de Rotterdamse band GGGOLDDD, afkomstig van het album ‘This Shame Should Not Be Mine’ dat vandaag uitkomt. Ze spelen 5 april in TivoliVredenburg met Amenra. Check hier de video:

“‘Spring’ is about the moment right after the assault. I knew something was wrong, but I was still in shock, so I tried to make sense of it all. I remember opening the curtains and being surprised by the sun and the activity of people in the streets. I was struck with the harsh reality of other people just living their lives as usual. While mine came to a stand still, like someone cast a spell on me.

Together with Iris Schuttevaar/Rauwkost Collective we made this visually striking video to capture this. The video is a reference to Sleeping Beauty. A fairytale that, like almost every other fairy tale, is misogynistic and heteronormative. Sleeping beauty does not give consent to be kissed. There are better stories to tell our children.” aldus GGGOLDDD.

De muziek werd afgelopen jaar voor het eerst live gespeeld als ‘commissioned work’ voor de online Roadburn Redux. Op 22 april speelt de band het album integraal op het toonaangevende Tilburgse festival, met een uitgebreide bezetting. Milena Eva en Thomas Sciarone van GGGOLDDD zijn er dit jaar ook curator.

TV Priest – Bury Me In My Shoes

TV Priest zal My Other People, het vervolg van de groep op Uppers, hun veelgeprezen debuut, wereldwijd uitbrengen op 17 juni 2022 bij Sub Pop. Het album bevat de hoogtepunten “One Easy Thing” en de nieuwe single “Bury Me In My Shoes”, die je nu kunt horen. My Other People werd geproduceerd door bandlid/multi-instrumentalist Nic Bueth in Studio East in Londen.

Frontman Charlie Drinkwater zegt over het album: “My Other People is een meer “open” reeks nummers, zowel muzikaal als in onze thema’s; tijdens het schrijven merkten we dat we het over andere dingen hadden dan woede of agressie. We wilden het ook hebben over liefde, verlies en vreugde. Het is een plaat over persoonlijke desintegratie en vernietiging, maar ook over de wederopbouw daarna. Het is ook sterk geworteld in de plaats, de muziek is een zeer directe reactie op Groot-Brittannië en Engeland in 2021, maar in een meer abstracte en gestructureerde zin. Een modderig veld gezien vanuit een treinraam tussen steden, een veldje wilde bloemen dat groeit naast een snelweg, plakkerige tapijten in een pub met plat dak in de buitenwijken, pissing rain op een feestdag in augustus en de geur van diesel in een supermarktauto buiten de stad park. Een boos, hoopvol, waardeloos, prachtig eiland.”

Wat betreft de nieuwste single afkomstig van My Other People, voegt hij eraan toe: “‘Bury Me In My Shoes’ is een kater van een nummer. Vorig jaar stond in het teken van onszelf eraan herinneren om vast te houden aan goede dingen; om te onthouden dat je in gelijke mate kunt liefhebben en haten. Dat de antwoorden zelden worden gevonden door achterom te kijken. “Bury Me” is geschreven als reactie op dat algemene gevoel van onbehagen en sluipende angst. Een gevoel dat je krijgt van slecht nieuws zonder ontbijt.”

Midlake – Exile

Je zou het het ‘t Phil Collins effect kunnen noemen. Bepalend bandlid verlaat om wat voor reden dan ook het schip waarna een ander opbloeit en wel op zo’n manier dat de ‘deserteur’ totaal niet wordt gemist. Zo iets is er aan de hand bij het Texaanse  Midlake.

De voortijdige bandverlater is Tim Smith, zijn bevlogen vervanger heet Eric Pulido. In 2013 brengt Midlake met Antiphon een album uit waarop ze laten horen dat het vertrek van Smith niet onoverkomelijk is. Daarna wordt het echter angstig stil. Tot eind vorig jaar een nieuwe single verschijnt en begin dit jaar nog een en afgelopen week weer een, tegelijk met het ‘For The Sake Of Bethel Woods’ album. Bedoeling was dat een en ander al in 2019 uit zou zijn gekomen, maar ja Corona en zo.

Maar nu is Midlake dus weer terug. Dat is extra goed nieuws omdat de band met Pulido als voortrekker minstens net zo goed is al toen met Smith aan het roer. En ook flink anders. Point in case is Exile dat prettig onrustig klinkt, een beetje spooky zelfs met zijn bewerkte gitaren, zweverige fluit en dwarse beat. Het nummer roept eerder de sfeer van de moerasgebieden van Louisiana op dan de lieflijke wouden van het dorpje Bethel uit de albumtitel, waar in 1969 het Woodstock Festival plaats vond. 

Angel Olsen – All The Good Times

Angel Olsen kondigt haar nieuwe album, Big Time, aan op 3 juni op Jagjaguwar en presenteert haar eerste single/video, “All The Good Times”. ‘Big Time’ werd gesmeed in een whiplash; de zeldzame, vruchtbare momenten waarop zowel vers verdriet als nieuwe liefde optreden, wanneer rouw en treurnis elkaar versterken, compliceren en verklaren.Verlies is al lang een onderwerp van Olsens liedjes, maar weinigen kunnen elegieën schrijven met de roekeloze energie als zij. Als dat barsten-uit-de-naden, bergafwaarts rennen onhandelbaar is geworden voor haar werk, bewijst ‘Big Time’ dat Olsen nu schrijft vanuit een meer gewortelde plaats van helderheid. Ze werkt met een elastische beheersing van haar stem, zowel sonisch als artistiek. Dit zijn liedjes die niet alleen gaan over transformationele rouw, maar over het vinden van vrijheid en vreugde in de ontberingen die zich voordoen.

Big Time is een album over de expansieve kracht van nieuwe liefde, geschreven in de tijd dat Olsen als queer uit de kast kwam en haar eerste ervaring had met queer liefde en liefdesverdriet. Maar deze helderheid en dit optimisme wordt getemperd door een diep en gelaagd gevoel van verlies. Tijdens Olsens proces van het verwerken van haar vreemdheid en het confronteren van de trauma’s die haar ervan weerhielden zichzelf volledig te accepteren, vond ze dat het tijd was om haar ouders in te lichten, een hindernis die ze al een tijdje had vermeden. “Sommige ervaringen geven je het gevoel alsof je vijf jaar oud bent, hoe wijs of volwassen je ook denkt te zijn”, schrijft ze over die tijd. Na dat betraande maar verlossende gesprek vierde ze met haar partner, hun vrienden, oesters en wijn. “Eindelijk, op de rijpe leeftijd van 34, was ik vrij om mezelf te zijn.” Drie dagen later stierf haar vader; zijn begrafenis werd voor Olsen de gelegenheid om haar partner aan haar familie voor te stellen. Slechts twee weken later kreeg Olsen het telefoontje dat haar moeder op de eerste hulp lag. Hospice kwam kort daarna en een tweede begrafenis volgde snel op de eerste. Nog een reis terug naar St. Louis, nog een verdriet om onder ogen te zien, nog een verdieping en intensivering van deze nog nieuwe liefde. Drie weken na de begrafenis van haar moeder zat ze in de studio om dit ongelooflijk wijze en tedere nieuwe album Big Time op te nemen.

“I can’t say that I’m sorry / when I don’t feel so wrong anymore,” begint de plaat, haar stem zachter en opener dan ooit, alsof ze zingt door een moeilijk gewonnen glimlach. “All the Good Times”, een twangy knaller met knipoogjes naar JJ Cale, begint het album op een triomfantelijke en heldere toon. De video van het nummer, met in de hoofdrol Olsen en haar partner, werd geregisseerd door Kimberly Stuckwisch, die vorig jaar meewerkte aan de video “Like I Used To”. Stuckwisch merkt op: “Het verhaal van Angel is een geschenk. Het stelde me in staat om de universele thema’s liefde, verlies en vooral wat ons ervan weerhoudt ons ware zelf te realiseren visueel te verkennen.”

Speelse stukjes Tammy Wynette en Kitty Wells verschijnen op Big Time, net als de complexe orkestraties van haar genre-buigende plaat uit 2019, All Mirrors. Terwijl die plaat vol dramatische verschuivingen en wendingen zat, komen hier de verrassingen in hun eenvoud: een langzame deining van strijkers, instrumentatie die cirkelt als een storm, of sprankelende hoorns in een lichtovergoten break-up ballad, en er is nauwelijks een synth. in zicht. Big Time werd opgenomen en gemixt met co-producer Jonathan Wilson in zijn Fivestar Studios in Topanga, Californië. Drew Erickson speelde piano, orgel en verzorgde strijkersarrangementen, en Olsens oude bandlid, Emily Elhaj, speelde de bas.

Later deze zomer begint Olsen aan The Wild Hearts-tour samen met Sharon Van Etten, Julien Baker en Spencer. Bovendien heeft ze vandaag een Europese herfsttour aangekondigd, kaarten voor de show in Paradiso op zondag 16 oktober, gaan aanstaande vrijdag in de verkoop.

Vanaf nu is de pre-order geopend, waarbij elke CD en/of LP van Big Time die besteld wordt via Angel’s website en Jagjaguwar’s website, een extra toeslag bevat om de CO2-uitstoot van ieder exemplaar te compenseren. Dit is in samenwerking met Terra Lumina Consulting, die emissies en kosten berekend om een CO2-negatief product te bereiken voor gebruik van “van wieg tot graf” van elk fysiek stuk: van het delven van materialen tot het persen en verzenden tot de elektriciteit die wordt verbruikt door uw stereo thuis, tot verwijdering aan het einde van de levensduur. Het zijn immers grote tijden voor ons allemaal.