Category: Nieuwe Muziek

Youth Sector – Always Always Always

Youth Sector is een strakke gitaarband uit het Britse Brighton. Hun songs zijn compact en kordaat en worden gebracht zonder onnodige versierselen. Verre voorgangers lijken The Buzzcocks, een band die ook een sterk ontwikkeld popgevoel koppelde aan een punky attitude. En Talking Heads met wie ze een zekere nervositeit delen.

Naast een ruime voorraad knisperend songs als Alway Always Always beschikt Youth Sector in de persoon van Nick Thomas een fijn zingende frontman, die indien nodig ook flink kan uithalen.

De Staat – One Day

De Staat is feitelijk een schizofrene band, met een dark side en een lichte kant. Of zoals ze het zelf zien, een blauwe en een gele kant. Blauw is De Staat op standje romantisch, geel is De Staat op standje streng. Maar zelfs als bandbaas Torre in the mood for love, is is hij vaak nog serieus. Luister maar naar One Day, een somber liefdeslied dat hij schreef met Tess Douwstra alias Luwten.
Dat One Day toch onder het blauwe label verschijnt is omdat het een mooie, elegante ballad is met de zanger in de rol van lover. Er is ook een nieuw geel nummer uit, Who’s The Goat dat klinkt als een strafexpeditie. Het Pinguin volk geeft, gelukkig de voorkeur aan de melodieuze Staat. Misschien wel omdat Torre op de blauwe tracks laat horen dat hij echt ontzettend goed kan zingen.

Porridge Radio – Back To The Radio

Na een zo goed als onopgemerkt debuutalbum in 2016 wist Porridge Radio vorig jaar te imponeren met een sterke plaat vol uitgebalanceerde songs met een hoofdrol voor de emotioneel geladen stem frontpersoon, Dana Margolin.

Dana heeft een stem, of een manier van zingen die niet iedereen zal aanspreken. Vaak klinkt ze alsof het huilen haar nader staat dan het lachen. Incidentele boosheid en gevoelens van frustratie lijken haar ook niet vreemd. Geen feestband dus dat Porridge Radio, maar wel een band met een verhaal. Het gestaag opbouwende Back To The Radio gaat over angst en eenzaamheid en de behoefte daaraan te willen ontsnappen. De ambitie is om het nieuwe album episch te laten klinken, ‘like Coldplay’, zegt Dana. Dat eerste is gelukt, dat tweede (gelukkig) niet.

Sinead O’Brien – Holy Country

Sinead O’Brien is een Ierse dichteres/schrijfster, kunstenares en singer-songwriter. Zoomen we in op het muzikale aspect van deze multi-disciplinaire artiest, dan kan haar geluid worden omschreven als poëzie meets spoken word meets postpunk.

Met haar unieke sound trekt ze al geruime tijd de aandacht van veel internationale toonaangevende media. Op 10 juni verschijnt haar debuutalbum Time Bend And Break Bower. De nieuwe single Holy Country is hiervan afkomstig.

In september is O’Brien te zien in Nederland:

17 september: Rotterdam, Rotown

18 september: Amsterdam, Paradiso Noord

BODEGA – Standbeeldje op de Console

Bodega had het leuke idee om hun nieuwe single in negen talen uit te brengen, waaronder het Nederlands. Vermoedelijk hebben ze geen tolken in de hand genomen, maar Google Translate zijn ding laten doen. Console is in de meeste talen gewoon console gebleven, zo’n ding waarmee je gamet. Alleen in het Duits is het Stehtisch geworden, zeg maar bijtafeltje, de oorspronkelijk betekenis van console.

Bodega is een vrij succesvolle post-punkband uit NYC, maar in geval van Standbeeldje Op De Console volgen ze het gepatenteerde punkpatroon zoals ooit uitgestippeld door The Sex Pistols et al. De meeste songs op de tot nu twee verschenen albums van Bodega worden gezongen door Ben Hozie, Standbeeldje mocht Nikki Belfligio zingen. Voor de goede orde. De andere versies van Statuette On The Console zijn naast Engels, Duits en NL in het Frans, Grieks, Italiaans, Spaans, Oekraïens en Portugees.

Mdou Moctar – Nakanegh Dich

Het Afrique Victime album van Mdou Moctar heeft zo goed gelopen dat er een super de luxe heruitgave is uitgekomen met maar liefst negen bonustracks. Bedoeling is nieuwe zieltjes winnen en reeds beleerde fans te bewegen tot het aanschaffen van het fysieke album.

Wie nog niet bekend is met de woestijnklanken van meestergitarist Mdou Moctar weet na het horen van Nakanegh Dich genoeg. Als dit nummer je niet over de streep trekt zal dat waarschijnlijk wel nooit gebeuren. Het nummer heeft alles wat onze man uit Niger zo bijzonder maakt, en gewild in het westen; een geweldige drive, exotische zang en spetterend gitaarspel in de beste Hendrix traditie (inclusief wah wah pedaal), maar dan dus op zijn Afrikaans, of eigenlijk Toearegs.  

Popwarmer: Intergalactic Lovers – Lost

De Belgische band Intergalactic Lovers brengt op 18 februari hun nieuwe album Liquid Love uit. Hierop laten ze een frisse met elektronische invloeden verrijkte indiepop vol aanstekelijk melodieën en natuurlijk de prachtige stem van frontvrouw Lara Chedraoi horen. Na de singles Bobbi en Crushing is nu de track Lost uit. En die is de Popwarmer op Pinguin Pop deze week!

In maart staat er een Nederlandse clubtour gepland. Ze zijn o.a. te zien in Paradiso, Tivoli De Helling, Rotown en Doornroosje.

Ocean Grove – SEX DOPE GOLD

Met nieuwe single SEX DOPE GOLD wil het Australische Ocean Grove ons graag wijzen op de gevaren van het materialisme, de consumptiemaatschappij en waarschuwen dat een mens echt niet gelukkig wordt van seks, drugs en/of geldelijk gewin.

Zo nu de boodschap uit de weg is kunnen we ons concentreren op de muziek. En die is weer geweldig. Het trio trekt alle registers open en mengt diverse volumineuze stijlen als rawk, grunge, funk, old & nu metal tot een dampend geheel. Om genoemde boodschap goed verteerbaar te maken wordt SEX DOPE GOLD geserveerd in een lichte popcoating.  

Met SEX DOPE GOLD kondigt Ocean Grove de komst aan van alweer hun vierde langspeler. Up In The Air Forever is uit op 22 april.

Fontaines D.C. – I Love You

Fontaines DC verrast met hun eerste echte ballad, een onvervalst liefdelied met de niet mis te verstane titel I Love You. Tenminste zo lijkt het. Het object van verlangen van zanger Grian Chatten is echter niet van vleesch en bloed. Hij verklaart zijn liefde aan zijn vaderland of moederland of thuisland, of wat de politiek correcte benaming ook is.

I Love You is een liefdesverklaring aan Ierland vanuit het perspectief van een expat. Fontaines DC is van Dublin naar Londen verkast om dichter bij het muziekindustriële vuur te zitten. Heimwee speelt dus een rol, maar ook schuldgevoel. Chatten woont nu in het land dat verantwoordelijk is voor veel van wat er is misgegaan in de geschiedenis van Ierland, en nu met de Brexit voor nieuwe ellende en verdeeldheid zorgt. Gemengde gevoelens dus.

I Love You is net als Jackie Down The Line afkomstig van het Skinta Fia album dat op 22 april moet gaan uitkomen.

Pink Mountaintops – Lights of the City 

Wie had ooit gedacht dat de beste plaat van de 9e week van het 22ste jaar van de 21ste eeuw van een band zou zijn die 8 jaar heeft plat gelegen en daarvoor muziek maakte die je op zijn best interessant zou kunnen noemen. Maar Pink Mountaintops heeft het hem geflikt!

Opwindend is het woord voor Lights Of The City dat zo boordevol gitaren zit dat er geen een meer bij kan. Een ander woord dat opborrelt bij het luisteren van de comebacksingle van Pink Mountainstops is ouderwets, lekker ouderwets, riff, sound en uitvoering grijpen terug op de pre punk seventies.

Pink Mountaintops is de bijband van Stephen McBean, een muzikant uit de regio Vancouver. Zijn dagelijkse band, zeg maar, heet Black Mountain. Daarmee produceert hij duistere, bij tijd en wijle tegen de metal aanleunende rock. Pink Mountaintops klinkt doorgaans wat lichter, folkier misschien. Maar dus niet op Light Of The City dat rockt als een boemeltrein op een bergspoor.

Light Of The City is vooruitgestuurd om aandacht te vragen voor de release van het nieuwe, vijfde album van Pink Mountaintops, Peacock Pools. Daarop zijn naast McBean en leden van Black Mountain ook invalkrachten te horen uit de directe omgeving van Destroyer, The Melvins en Ty Segall. Een releasedatum volgt nog.