Category: Nieuwe Muziek

Nieuwe Noorse melodieuze (post)metalcoreband Fixation releaset 1e single Stay Awake van aankomend debuutalbum

Enkel en alleen op basis van de EP ‘Global Suicide’ die in het najaar van 2020 verscheen, stonden platenlabels en boekingskantoren in de rij om de melodieuze (post) metalcore band Fixation uit Noorwegen in te lijven. De vier muzikanten hielden echter het hoofd Scandinavisch koel en tekenden bij het internationaal gevierde Noorse platenlabel Indie Recordings. Het debuutalbum van Fixation verschijnt in 2022, maar vandaag zet de band alvast de 1e single-video ‘Stay Awake’ online.

De tekst van ‘Stay Awake’ ontstond na de bestorming van het Congres in Amerika vorig jaar, waarna Fixation de behoefte voelde om zijn mening hierover te uiten. De song vraagt om op te komen tegen onwetendheid, haat en onrecht, en wil aandacht vragen voor dubbele standaarden die bijdragen aan een onveilige en verdeelde wereld. Frontman Jonas Hansen: “’Stay Awake’ speaks up against the hypocritical way some people view today’s society. A lot of people choose to be blind to situations they don’t want to face. While turning away from injustice, they focus instead on what’s most beneficial for themselves. It also brings up how a lot of people fight a revolution that they really don’t know what’s about.”

Gitarist Martin Selen voegt daar aan toe: “The song is dark and mysterious with tons of energy and rage, but at the same time it has a longing and melancholy character.“

Fixation combineert elektronische elementen vrijelijk met stadionrock en metal. Aanstekelijke riffs, dynamische melodieuze synthesizers, zware bas en drum ritmes vormen een achtbaan van melancholische agressie. Met serieuze teksten en een verfrissende kijk op maatschappijkritiek duidt de band de actualiteit. De band wijkt zowel visueel als muzikaal (als qua lyrics) af van hetgeen gangbaar is in het metalcore genre. Voor frontman Jonas Hansen is Fixation de ideale uitlaatklep voor zijn psychische demonen waartegen hij al een tijd (openlijk) strijdt, waaronder claustrofobie.

Calexico – El Mirador

Calexico’s Joey Burns en John Convertino keren in 2022 terug met hun lumineuze tiende studioalbum, El Mirador; een hoopvol, caleidoscopisch baken van rock, bluesy overpeinzingen en Latijns-Amerikaanse klanken, dat op 8 april via City Slang wordt uitgebracht. De band deelt de eerste single en titeltrack van de plaat, samen met een geanimeerde video van regisseur Elefanto en MERO ESTUDIO.

Het album schommelt tussen beklijvende woestijnnoirs en uitbundige impulsen van cumbia en Cubaanse hints. Het is doordrongen van verlangen, hypnotiserende baslijnen en zorgvuldig opgebouwde percussie zorgen voor een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Het titelnummer “El Mirador” roept beelden op van een vuurtoren, die in de nacht naar verloren zielen wenkt, zoals je in de video terug ziet.

De band zal dit voorjaar voor het eerst sinds 2018 door Europa touren, op 3 mei treffen we Calexico in Nijmegen bij Doornroosje, op 10 mei bij Paradiso in Amsterdam, het nieuwe album op zak. El Mirador kwam samen in de thuisstudio van oud bandlid Sergio Mendoza in Tucson, Arizona, en werd opgenomen in de zomer van 2021. Het blijkt een van hun meest meeslepende en grillige producties tot nu toe te zijn geworden.

Burns en Convertino treden al meer dan 30 jaar samen op, delen een diepe liefde voor jazz en bouwen meestal nummers op bas en drums. Zoals we van Calexico gewend zijn, benadrukt de band de unieke sociale en taalkundige kruispunten aan de grens tussen de VS en Mexico en de prachtige mogelijkheden van een grenzeloze wereld. Maar al die jaren later bewandelt Calexico nog steeds nieuwe wegen. El Mirador laat een zonniger kant van de band zien en snijdt door twee jaar pandemische mist met een explosie van dansbaar optimisme. Het album, dat samen met Sergio Mendoza (toetsen, accordeon, percussie) is geschreven en opgenomen, borduurt voort op langlopende invloeden van cumbia, mariachi, ranchera’s, corridos en de overvloed aan diaspora-geluiden die in het zuidwesten floreren.

“Ik speel al ongeveer 15 jaar met Calexico en ik bewonder de constante zoektocht van Joey en John naar nieuwe geluiden”, zegt Mendoza, wiens nieuw gebouwde thuisstudio een toevluchtsoord voor de band werd. “Na zoveel albums,” voegt hij eraan toe, “ben ik echt trots dat we samen iets zo fris hebben kunnen bereiken.”

De rijke mengelmoes van invloeden, met complementerende bijdragen van dichter Pieta Brown en achtergrondzang door Sam Beam van Iron & Wine, voeren de luisteraar op El Mirador mee naar een met papel picado versierd achtertuinfeest, vertelt een universeel verhaal van veerkracht. El Mirador is zowel een uitkijkpunt als een baken in het donker; een kans om te reflecteren, na te denken over onze verbindingen met de aarde en haar mensen, en hopelijk een pad voorwaarts te verlichten. Na tientallen jaren onderweg is Calexico’s muziek grenzeloos en romantisch, nog steeds starend naar de horizon op zoek naar hun volgende avontuur.

“El Mirador is toegewijd aan familie, vrienden en de gemeenschap”, zegt Burns; zanger, multi-instrumentalist en medeoprichter van Calexico. “De pandemie benadrukte alle manieren waarop we elkaar nodig hebben, en muziek is mijn manier om bruggen te bouwen en inclusiviteit en positiviteit aan te moedigen. Dat gaat gepaard met verdriet en melancholie, maar muziek zorgt voor verandering en beweging.”

Afterpartees – Family Names

Afterpartees is gespecialiseerd in gitaarliedjes die op het eerste gehoor losjes en luchtig lijken, maar die na herhaaldelijk blootstelling wel degelijk body (en soul) blijken te hebben.

Family Names is weer een sterk staaltje van de kunst en de kracht van de Limburgers. Het nummer gaat eerst het ene oor in, maar na een paar keer komt hij het andere oor niet meer uit, want genesteld in je geheugen. Op dat moment ga je ook naar de tekst luisteren en die blijkt dan ook ergens over te gaan. Die van Family Names roept diverse vragen op. Hoe zit het bijvoorbeeld tussen de zanger en zijn vader? En waarom zeggen familienamen hem zo weinig, en waarom is Family Names het titelnummer van de nieuwe EP? En waarom schreeuwt hij het uit aan het slot? 

Popwarmer: Sevdaliza – High Alone

De internationale, Rotterdamse (met Iraanse roots) artpop zangeres komt heel binnenkort (25 februari) met haar nieuwe EP Raving Dahlia. De single daarvan is de sterke song High Alone. En weer een bijzonder nummer, zoals we haar kennen van haar intrigerende videoclips, markante verschijning en hoe we Sevdaliza vorig jaar beter leerden kennen in het tv-programma Zomergasten. High Alone baseert zich op een elektronische beat, bijna triphop-achtig, die zeer verslavend werkt.

Foals – 2 A.M.

Je bent (eindelijk weer) aan het stappen, maar zit er doorheen. Het is 2 A.M. Eigenlijk wil je naar huis, maar je bent je vrienden kwijt. Foals trekt dit niet onbekende probleem breder en maakt er een filosofische betoog van over alleen zijn en zoekende. Wie wil kan hier eens goed over nadenken.

Wie daar geen zin in heeft kan lekker dansen op de onweerstaanbare beat of meezingen met het fijne refrein. Single twee van het nieuwe Foals album bevestigt het idee dat de plaat in ieder geval op het eerste niveau vlot en feestelijk gaat worden. De eerste single, Wake Me Up had ook al zo’n opgewekte beat. Maar Foals zou Foals niet zijn als er onder het glanzende oppervlakte geen sombere gedachten op de loer zouden liggen.

Het zevende album van Foals heet Life Is Yours, een releasedatum is nog niet bekend.

LIA LIA – I’m a Moth!

I’m A Moth is een rock miniatuurtje (baby punk zegt ze zelf) over een mot die graag een rockster wil zijn. De zangeres noemt zich LIA LIA. Volgens de legende zou ze haar jeugd deels in een Duits dorp en in een Chinese megastad hebben doorgebracht. Tegenwoordig verdeelt ze haar tijd tussen Tokyo en Berlijn. De clip voor I’m A Moth is geschoten in Moskou. Het klinkt allemaal te mondain om waar te zijn. Waar we niet aan twijfelen is aan LIA LIA‘s talent.

Beach House – Hurts To Love

Hoor je nieuwe Beach House single Hurts To Love dan duiken namen op als Alphaville, Aha en Eurythmics, kopstukken uit de Europese synthipop-scene van de jaren 80. Het trefwoord is retro.

Dat is relatief nieuwe terrein voor het dreampopduo uit Baltimore dat doorgaans zijn invloeden onder de pet houdt. De primitieve drumcomputerklanken en vintage synthsound passen goed bij de droevige toon van Hurts To Love, een song over de schaduwkanten van het liefhebben.

Hurt To Love is de leadtrack van de 4e EP van Beach House die tezamen het nieuwe album vormen, Once Twice Melody. Beach House heeft gekozen hun nieuwe plaat in delen uit te geven, als een soort feuilleton. Het complete album is nu uit, online en fysiek. 20 songs in totaal.

Brandon Boyd – A Better Universe

Dreigende pauken in het intro zetten de toon van A Better Universe, de nieuwe single van Brandon Boyd. Het is een song over egoïsme, narcisme, hebzucht en alle andere slechte eigenschappen die van homo sapiens een in essentie onbetrouwbaar en vaak ook ronduit slecht wezen maken. Boyd maakt voor zichzelf geen uitzondering.  Als hij in de spiegel kijkt ziet hij ook een wolf in schaapskleren.

Brandon Boyd, waar ken je die naam ook al weer van? Van Incubus! Boyd is de frontman van die Amerikaanse rockgigant. Dat moet je weten, want is niet echt te horen. Veel zangers die al dan niet tijdelijk solo gaan blijven dicht bij de leest van hun band, Boyd tapt uit een heel ander vaatje. Niks geen stoere poses en opera-uithalen, maar ingetogen zang en een spannend muzikaal bed dat past bij de morele waarschuwing/oproep van de song.

A Better Universe is afkomstig van Boyd’s nieuwe, derde solo-album, Echoes and Cocoons (11/3).

PS: doe je zelf een plezier en bekijk de prachtige animatieclip van A Better Universe.

Kurt Vile – Like Exploding Stones 

In deze hectische tijd van oorlogsdreiging, coronastress en grensoverschrijdende gedragingen is Kurt Vile een baken van rust. Tenminste zo lijkt het.

Zijn eerste nieuwe nummer in bijna vier jaar (hij heeft tussen door nog wat covers uitgebracht) is een ruim zeven minuten durende kabbeltrack met een gitaartje hier en een synthesizertje daar en Kurt kalm in het midden. Like Exploding Stones heeft de sfeer van een lome zomerdag en het rime van een schommelstoel.

Maar onder het rimpelloze oppervlak spookt het. ‘Pain ricocheting in my brain like exploding stones’ zingt Kurt in een nummer dat gaat over angst voor psychoses, angst voor pijn en angst in het algemeen. Vile temt zijn dwanggedachten met kalme en kalmerende muziek. Muzikale therapie voor hem, maar ook voor ons. 

Like Exploding Stones is de eerste voortrekker van het nieuwe album van de slow-rocker uit Philadelphia. De plaat heet (watch my moves) en komt in april uit. 14 nieuwe nummers staan er op plus een cover van Wages Of Sin van Bruce Springsteen.

 

Moderat – F4ST LAND

Meer dan zes jaar zijn verstreken sinds het laatste MODERAT-album III (door Pitchfork omschreven als “een must-hear voor gevoelige elektronische soulliefhebbers”) werd uitgebracht. Nadat de band de over de hele wereld de hitlijsten, bestormde en ze in Berlijn een uitverkochte homecoming-show voor voor 17.000 mensen speelden, ging de band in 2017 op pauze. En nu is MODERAT terug. Vandaag lost de band de eerste single FAST L4ND – de eerste nieuwe muziek van de band sinds 2016 – van het aankomende vierde album MORE D4TA, dat uitkomt op 13 mei 2022. Na elkaar meer dan twee jaar niet te hebben gezien gingen Sascha Ring aka Apparat en Gernot Bronsert en Sebastian Szary van Modeselektor terug de studio in en creëerden ze een album dat niet per se dansmuziek is, maar eerder iets dat helder schijnt in het donker van de nacht. ‘FAST L4ND’ zet de toon voor wat je mag verwachten van ‘MORE D4TA’ – een trip in MODERAT’s eigen unieke geluidswereld, een plek waar emotionele pop en uitwaaierende elektronische soundscapes hand in hand gaan.