Category: Nieuwe Muziek

The Vices – Strange Again

Tot nu toe hebben we de songs van The Vices altijd gewogen en niet niet indie genoeg bevonden. Dat lag aan ons en zeker niet an de kwaliteit van de songs, die we net even te ‘gewoon’ vonden. Dus wie schetst onze verb.. etc, toen Strange Again op ons pad kwam.

Dat Again kan je dus weglaten, maar lekker Strange is de nieuwe single van The Vices zeker. We horen oude INXS gitaren, een uit The Twilight Zone weggelopen keyboard-riedel en genoeg energie om een Tesla van hier tot Tokyo te laten rijden. Kortom geen kwaad woord over de nieuwe van The Vices.

Popwarmer: Lucius – Next to Normal

Met het ijzer nog loeiheet van de hitsingle ‘I Don’t Live Here Anymore’ die Lucius met The War On Drugs maakte, kondigt de veelgeprezen indiepopband vandaag hun langverwachte nieuwe album Second Nature aan dat op 8 april uitkomt op Mom + Pop Music (VS en Mexico), Dine Alone (Canada), Second Nature Records/Secretly Distribution (rest van de wereld). Het album, geproduceerd door Dave Cobb en Brandi Carlile, bevat tien nieuwe nummers, waaronder de eerste single, “Next To Normal”. Om het album te vieren, begint de band dit voorjaar aan een Noord-Amerikaanse headline-tour, gevolgd door een reeks Europese shows in september. Haltes zijn inclusief de Botanique (25.09.22) en Paradiso Noord (29.09.22).

Second Nature is een portret van zangeres en songwriters Holly Laessig en Jess Wolfe’s gedeelde reflectie op seismische levensveranderingen – moederschap, echtscheiding, ongeplande carrièrepauzes – Dit album is een open boek van die reflectie, op muziek gezet.

“Het is een plaat die je smeekt om niet in de moeilijke momenten te zitten, maar er doorheen te dansen”, zegt Wolfe. “Het raakt al deze stadia van rouw aan – en een deel daarvan is trouwens een doorbraak. In staat zijn om het volledige spectrum van de ervaring te hebben die we hebben gehad, of die ik heb gehad tijdens mijn scheiding, of die we hadden in lockdown, waarbij onze carrières bij wijze van spreken tot stilstand kwamen. Ik denk dat je het spectrum van emoties echt kunt horen en voelen en hopelijk de vreugde in de duisternis kunt vinden. Het bestaat. Daarom hebben we Second Nature gemaakt en wilden we dat het klonk zoals het klonk: onze focus lag op dansen door de duisternis.”

Het album met 10 nummers, voornamelijk opgenomen in Nashville’s historische RCA Studio A, is geschreven door Laessig en Wolfe en bevat hun oude bandleden Peter Lalish, Dan Molad naast Solomon Dorsey met aanvullende bijdragen van Drew Erickson, Rob Moose en Gabriel Cabezas met mixen door Rob Kinelski en Molad evenals Carlile en Sheryl Crow op achtergrondzang. Over het werken aan het project deelt Carlile, “Lucius is een van mijn favoriete bands sinds hun eerste studioalbum. Ik kwam ze steeds tegen op festivals en merkte dat ik verbijsterd werd door hun kracht. Dit album voelt als thuis voor mij en iedereen die opgroeit omringd door pop uit de jaren 80 en 90, maar op de een of andere manier is Second Nature het begin van een nieuw tijdperk – niet alleen voor Lucius, maar voor ons allemaal. We moeten weer op de been en dat is waar dit album op aandringt. Dit is mijn eerste coproductie met mijn dierbare vriend Dave Cobb en ik weet niet of ik ooit trotser ben geweest om iets te zien, laat staan ​​het in handen te krijgen. Het is een absolute knaller.”

Second Nature is het derde volledige album van Lucius en de eerste sinds Good Grief uit 2016. Naast hun werk in de band, hebben Laessig en Wolfe opgenomen met Sheryl Crow, Harry Styles, The War on Drugs, Ozzy Osborne en John Legend en hebben ze uitgebreid getourd met Roger Waters.

Spoon – Wild

Eigenlijk is het heel ongebruikelijk dat een band zo lang zo houdbaar blijft als Spoon. Wild is de tweede single van het tiende album van het Texaanse trio. Een verklaring voor het lange artistieke leven van Spoon, dat nu als zo’n dertig jaar meedraait kan zijn dat de band regelmatig van bloed ververst.

De enige constanten zijn oprichters Britt Daniel en Jim Eno. Verder is het een komen en gaan van muzikanten. Of dit bewust beleid is, of dat sommige bandleden na verloop van tijd gillend weglopen, of dat er sociaal-financiële oorzaken aan de transfers ten gronde liggen weten we niet. Maar de band lijdt er duidelijk geen schade onder.

Wild is een langzaam aanzwellende rocksong die in mindere handen had kunnen stranden in bombast, maar door team Spoon met smaak en zorg  in de juiste banen wordt geleid.

Lucifer On The Sofa is de naam van het nieuwe Spoon album en 1 februari de releasedatum.

Widowspeak – Everything Is Simple

Widowspeak maakt sfeermuziek, veelal trage tracks met laag gestemde gitaren en zachte dameszang. Het is geen toeval dat een van hun succesvolste songs een cover is  van Chris Isaac’s Wicked Game.

Molly Hamilton en Robert Earl Thomas timmeren al een jaar of tien aan de weg met als vrucht van hun samenzijn een vijftal albums. Thomas is een begaafd gitarist die ook solo actief is in een vergelijkbare cinematografische stijl. Voor wie Widowspeak nog niet kent is Everything Is Simple een goed instappunt. Molly zingt als of ze aan de Xanax zit, Robert speelt gitaar als Lou Reed, maar dan virtuoos. Everything Is Simple gaat over de druk die je voelt als je aan iets nieuws begint.

Op 11 maart volgt Widowspeak album #6, The Jacket.

Neil Young & Crazy Horse – Welcome Back

De meningen lopen sterk uiteen over het nieuwe album van de oude Young. ‘Barn’ is zijn 41ste in totaal en zijn 14e met Crazy Horse. Sommigen vinden Barn een ramp anderen menen dat Neil Young weer terug is op het hoge niveau dat hij in de jaren zeventig haalde. Schaar ons in kamp twee.

Er staan veel meer goede dan matige nummers op het album. In zijn geheel is de plaat ook veel consistenter dan we de laatste decennia van Neil zijn gewend. En hij doet niet alsof hij nog steeds 22 is. Dat is goed te horen aan Welcome Back dat met zijn lengte van acht minuut plus en weelde aan gitaarsolo’s best wel aan Like A Hurricane doet denken, maar dan bedaard en berustend. Als je de begeleidende beelden bekijkt zie je een stel wijze grijze mannen waardig oud worden.

Fontaines DC – Jackie Down The Line

Het zou overdreven zijn te stellen dat Fontaines DC de verwachtingen overtreft met nieuwe single Jackie Down The Line, maar jee wat is het weer een goed nummer! De club uit Dublin gaat duidelijk voor de hoofdprijs met hun derde album.

Jackie Down The Line is wat minder onstuimig dan we van de Fontaines gewend zijn, wat minder punk misschien wel, maar niet minder overtuigend. En ook niet minder Iers. Waarschijnlijk moet je van Ierse komaf zijn om de finesses van de tekst van Jackie Down The Line te begrijpen, maar ook vastelanders zullen de zorgen herkennen die de band heeft omtrent de toekomst van de Ierse cultuur die dreigt te worden opgeslokt door de Engelse.  

Het derde studioalbum van Fontaines DC in even zovele jaren heet Skinty Fia. Dat is Iers voor De verdoemenis van het Hert. Met dat hert wordt het uitgestorven Ierse Reuzenhert bedoeld. Het trefwoord is doem. Het moge duidelijk zijn dat Jackie Down The Line meer is dan een zomaar een leuk liedje. 

Rival Consoles – Overflow

Rival Consoles – Overflow (Erased Tapes)

Rival Consoles klinkt nog altijd als een bandnaam, terwijl we sinds 2007 weten dat de Brit Ryan Lee West schuilgaat achter de act die met zijn muziek nooit de stap naar een groot publiek gaat maken, maar dat waarschijnlijk ook niet ambieert.

West schreef de muziek op Overflow voor de gelijknamige dansproductie van choreograaf Alexander Whitley. Een samenwerking om in te lijsten, omdat je aan alles voelt dat West toch wat uit zijn comfortzone wordt getrokken. Onbewust misschien. Overflow betekent een dik uur avontuurlijke elektronica van het allerhoogste niveau. Geen geplaveide wegen, geen clichés, geen overduidelijke opbouw naar climaxen, maar – licht gechargeerd – een continue climax. Mind you: voor wie beschikt over de juiste speakers of geweldige koptelefoon. Cruciaal voor het beluisteren van deze enerverende trip.

“Tijdens generale repetities van de dansvoorstelling in theaters componeerde ik in het moment korte werken op mijn laptop die uiteindelijk werden gebruikt, zoals het nummer Scanning, dat werd gemaakt van een elektromagnetische opname van de interne werking van een iPhone tijdens het gebruik van sociale media. In de big-data-wereld van sociale media en cookies is alles onzichtbaar, stil en verborgen achter een aangename, verleidelijke esthetiek. Ik dacht dat het interessant zou zijn om het tegenovergestelde te doen en een zeer krassend, mechanisch, lawaaierig scangeluid te hebben dat licht werpt op wat er werkelijk gebeurt”, duidt West zijn muziek op Overflow, dat net zo ambitieus als fascinerend is.

Een plaat die schuurt en wringt, overloopt van verrassende wendingen en soundscapes. Met een enkele track waarop vocalen worden gesampled. Zoals in het wonderlijke I Like, wanneer je een manspersoon ietwat stotterend “I like” en “It’s like” hoort brabbelen.

Op Overflow 13 pulserende, hypnotiserende tracks, vaak hoogst repetitief met veel bas en techno-elementen. Terwijl het nooit écht dansbaar wordt. Het aantal beats per minute blijft aan de lage kant, hetgeen extra nieuwsgierigheid opwekt met betrekking tot die dansproductie. Zonder twijfel net zo innovatief als de muziek die Rival Consoles er voor schreef. In de clip van het tien minuten durende openingsnummer Monster krijg je er een voorproefje van. Pieter Visscher

Trentemøller – No More Kissing In The Rain

Trentemøller brengt vandaag ‘No More Kissing In the Rain’ uit, de vierde single van zijn nieuwe album ‘Memoria’ dat verschijnt op 11 februari.

Op ‘No More Kissing In The Rain’ zingt Lisbet Fritze “Is this the end of everything?”. Is dit het einde van een relatie of van het aardse bestaan?

Deze melancholishe dreampopsingle is de meest radiovriendelijke single tot nu toe, met haar orkestrale synths en galmende gitaren en past perfect bij deze donkere winterdagen. Perfect voor fans van Beach House. De clip gaat over twee zoekende tieners die elkaar terugvinden.

Als de regels het toelaten speelt hij op de volgende data in Nederland:

02.03.2022 Amsterdam, Paradiso

03.03.2022 Nijmegen, Doornroosje

04.03.2022 Maastricht, Muziekgieterij

Girlpool – Faultline

Hij heet Avery Tucker, zij Harmony Tividad. Samen trekken ze sinds 2013 op als Girlpool. De drie albums die het duo tot nu toe heeft geproduceerd bevatten averechtse soms bijna atonale gitaarliedjes. De grilligheid van hun songs staat een doorbraak naar een groter publiek in de weg. Een albumtitel als ‘What Chaos Is Imaginary’ helpt ook niet echt, maar geeft wel aan dat we hier met denkers te maken hebben. Roem en fortuin lijken dus niet het primaire doel van Girlpool te zijn.

Nieuwe single Faultline is een van hun meer conventionelere songs. Qua vorm dan, de tekst is even vreemd als altijd. Faultline gaat o.a. over engelen en spoken en flinterdunne lichamen. Qua muziek is Faultline een elegant droompopnummer, wat tekst betreft is nachtmerriepop een betere term.