Category: Nieuwe Muziek

Los Bitchos – Las Panteras

Het in Londen gevestigde, pan-continentale vrouwelijke instrumentale viertal, Los Bitchos, kondigt de release aan van hun langverwachte debuutalbum, Let The Festivities Begin!, op 4 februari 2022 uit via City Slang Records. Het album werd geproduceerd door Alex Kapranos van Franz Ferdinand in Gallery Studios, Londen – de opnameruimte die eigendom is van Phil Manzanera van Roxy Music.

Samen met de album details deelt de band hun nieuwe single en video, “Las Panteras”, een disco-funk insluiper die klinkt alsof hij vanaf een andere planeet wordt binnengestraald. Wassingen van synth en uitzinnige gitaarlijnen worden onderbroken door de stuwkracht van stonewashed jaren 80 rock, bongo’s, cowbells en cabasa. Inspiratie voor de video is een cocktail van Kill Bill, Scooby Doo, Wannabe van de Spice Girls afgetopt met Bram Stoker’s gevecht in Dracula.

Los Bitchos is misschien wel je nieuwe favoriete feestband, met instrumentale reizen die scènes oproepen van iemand met veel swagger in een saloonbar in de woestijn en het in brand steken van een rij vlammende sambuca’s, of een Tarantino-heldin die kunst weet te brengen met een jachtgeweer, of het vieren van het feest van je leven onder een gigantische piñata met al je vrienden. Ze zijn de girl gang waarbij je zeker weet dat het geen straf is met ze vast te zitten in een tourbus.

Serra Petale (gitaar), Agustina Ruiz (keytar), Josefine Jonsson (bas) en Nic Crawshaw (drums) komen uit verschillende delen van de wereld, maar leerden elkaar kennen via huisfeestjes die de hele nacht door gaan. Hun unieke geluid bindt ze samen, met een retro-futuristische mix van Peruaanse chicha, Argentijnse cumbia, Turkse psych en surfgitaren. Het doet denken aan hun spirituele neven (en tevens Los Bitchos fans) van Khruangbin, met wie ze mooie herinnering delen van een te lange nacht met goedkope mezcal bij het legendarische Shacklewell Arms.

“Ik wilde klinken als Van Halen en Cocteau Twins – maar dan uit Turkije”, zegt multi-instrumentalist Serra, die zelf in West-Australië is geboren en veel inspiratie haalt uit de rockplaten van haar moeder uit de jaren 70. De rest van de band brengt ook invloeden uit hun opvoeding mee. Agustina komt uit Uruguay en de groep werd verliefd op haar Latijns-Amerikaanse muziekcollectie (net als Madonna’s ‘La Isla Bonita’-periode). Dan is er Josefine uit Zweden – “die een vleugje ongecontroleerde pop brengt”, grappen haar bandleden – en Nic uit Zuid-Londen, die in verschillende punkbands drumde voordat ze toe trad tot Los Bitchos. “Omdat we uit al deze verschillende plaatsen komen”, zegt Serra, “betekent dit dat we niet vastzitten in één genre en dat we het rulebook een beetje kunnen verscheuren als het gaat om onze invloeden.”

Let The Festivities Begin! is een maximale Technicolor-stijl van een album met hallucinerende surf-exotica, en een feestelijke titel, een uitspraak om te doen terwijl je proost met je borrelglaasje en we het einde van het pandemische tijdperk met wilde overgave inluiden. “Het gaat om samen zijn en een hele leuke tijd hebben”, zegt Los Bitchos. Let The Festivities Begin!

Hana Vu – Gutter

Of Hana Vu heeft haar draai nog niet gevonden of ze weigert zit vast te pinnen op één stijl. De zangeres uit L.A. liet afgelopen week haar debuutalbum verschijnen, een verzameling genre-bending  songs die één ding gemeen hebben, ze zijn somber. Okay twee dingen, over Hana’s zang zit een dikke laag galm.

Die verscheidenheid van stijlen typeerde ook de diverse EP’s en singles die Hana eerder heeft uitbracht. Goed nog een derde ding dan. Haar muzikaliteit. Alle songs hebben sterke melodieën, fantasievolle arrangementen en worden met smaak en stijl door de schrijfster gezongen. Dat haar nieuwe liedjes beter klinken dan de oudere heeft te maken met opnamebudget, maar ook met ervaring. Hana was 14 toen ze als supportact de baan op ging met bands als Wet en Soccer Mommy.

Een muzikale kameleon als miss Vu heeft geen songs die representatief zijn, maar wel nummers die wel of niet in ons kraampje van pas komen. Gutter is daar een duidelijk voorbeeld van. Met zijn dromerige tempo, grungy gitaartapijten en fuzzy zang is Gutter wat onze oosterburen ‘gefundenes fressen’ noemen, vrij vertaald spekkie voor ons bekkie. En zo staan er nog wel een paar pareltjes voor Pinguïns op haar Public Storage album.

MINKA – SSEXM

De nieuwe videoclip van MINKA voor de single SSEXM is uit! Ingrediënten: 1 verfroller, 135 liter roze verf, een hond vernoemd naar de Motörhead frontman; Lemmy én 1 busje roze poedersuiker.

In de clip strijd een knalroze set (als wolk vol creativiteit) tegen het grijze decor van de sleur, routine en saaiheid. En laat dat nou ook net het thema van de song SSEXM zijn. SSEXM is een afkorting van het refrein; Speed, Speed, Exstacy, Mdma. Maar gaat de song nu alleen over drugs? Of maakt de sleur soms nog meer kapot dan je lief is?

Yard Act – Land of the Blind

Het is weer tijd voor een nieuwe verhaaltje van Yard Act. Het is alweer een paar maanden geleden dat James Smith zijn licht liet schijnen op het wat excentriekere deel van de Britse samenleving.

Land Of The Blind gaat over ‘the art of illusion’ zegt Smith, de kunst van het oplichten kan je ook zeggen, van balletje balletje spelers tot en met bedenkers van zogenaamde Ponzi schema’s. In het Engels heet iemand die anderen probeert op te lichten met mooie praatjes een ‘con man’. Het zijn meestal mannen die onnozele types een arm uitdraaien. De con komt van confidence, vertrouwen.

Smith is niet zonder bewondering voor een goede oplichter, vandaar dat hij het heeft over The Art Of. Instrumentaal wordt Yard Act steeds wat minder post-punkerig, wat melodieuzer zeg maar. Land Of The Blind heeft zelfs een pa-pa-pa refreintje. Verder toont Yard Act met hun nieuwe single zich weer een waardig opvolger van Ian Dury al komt de band niet uit Londen maar uit Leeds.

Debuutalbum ‘The Overload’ komt uit op 7 januari. Op 22 februari staat Yard Act in de Paradiso.

Placebo kondigt nieuw album Never Let Me Go aan

Placebo kondigt vandaag het nieuws aan van hun langverwachte 8e studioalbum. Negen jaar na de release van hun laatste album (Loud Like Love), is Never Let Me Go bevestigd voor release op 25 maart 2022. Ook werd vandaag een nieuwe track van het album, ‘Surrounded By Spies’ aangekondigd. De band staat op 24 oktober 2022 in de Ziggo Dome.

In september ontwaakte Placebo uit een lange winterslaap om na vijf jaar hun eerste single ‘Beautiful James’ van het nieuwe album uit te brengen. Frontman Brian Molko destijds over de release van ‘Beautiful James’: “Als deze single een middel wordt om bekrompen en kortzichtige geesten te irriteren, dan moet het maar zo zijn.”

De unieke manier waarop Placebo de grenzen van zowel de gebreken als de schoonheid van het ‘mens zijn’ heeft verkend, maakt van hun muziek een veilige haven voor hen die zich verstikt voelen door de traditionele normen en waarden in de maatschappij. Wanneer de band in 2021 uit de pandemie kruipt, in een landschap van intolerantie en een dreigende eco-catastrofe, voelt het voor hen belangrijker dan ooit om hun stem te laten horen. Verwacht op de nieuwe track ‘Surrounded By Spies’ geen grote vocale uithalen maar een krachtige levering van een songtekst door Brian Molko die gepaard gaat met een sluipend gevoel van claustrofobie.

“Ik begon de songtekst te schrijven toen ik ontdekte dat mijn buren mij bespioneerden. Toen begon ik na te denken over de talloze manieren waarop onze privacy is uitgehold en weggenomen sinds de introductie van beveiligingscamera’s die nu gebruikmaken van racistische gezichtsherkenningstechnologieën; de opkomst van internet en de mobiele telefoon, die praktisch elke gebruiker in een paparazzo en toeschouwers in hun eigen leven heeft veranderd, en hoe we doorgaans allemaal persoonlijke informatie hebben aangeboden aan enorme multinationals die alleen maar tot doel hebben ons uit te buiten.

Ik gebruikte de cut-up-techniek, ooit uitgevonden door William S Burroughs en populair geworden door songs van David Bowie. Het is een waargebeurd verhaal verteld door een lens van paranoia, complete afkeer van de waarden van de moderne samenleving en de vergoddelijking van het surveillancekapitalisme. De verteller is ten einde raad, hopeloos en bang, volledig in strijd met onze hernieuwde vooruitgang en de god van het geld,” aldus Brian Molko.

Sinead O’Brien – GIRLKIND

De Ierse singer-songwriter en dichteres Sinead O’Brien is aan een heuse opmars bezig. Niet zo verwonderlijk misschien, want door het samenvoegen van poëzie, spoken word en postpunk, kan rustig gesproken worden van een unieke sound, die enthousiast omarmt wordt door toonaangevende media.

Ook haar optredens zijn een indrukwekkende beleving. Zo werd haar show op de online editie van SXSW eerder dit jaar als een van de hoogtepunten beschouwd en pronkte ze hier bijv. op #1 in 3voor12’s SXSW 2021 Top 21.

Na haar goed ontvangen debuut EP Drowning In Blessings uit 2020, bracht ze een paar maanden terug haar single Kid Stuff uit waarmee ze ook in Nederland op radio airplay kon rekenen.

Nu is er de nieuwe én een wederom intrigerende single GIRLKIND, waarmee alvast een voorproefje wordt gegeven op haar nog aan te kondigen debuutalbum.

Op 19 november is ze te zien in De Nijverheid in Utrecht.

Franz Ferdinand – Billy Goodbye

Ondanks de ongeplande zeeën van tijd heeft is Franz Ferdinand niet in staat gebleken om voldoende nummers te schrijven voor een nieuw album. Twee liedjes maar zijn er gevloeid uit de pen Alex Kapranos. Die zijn toegevoegd aan een nieuw te verschijnen Greatest Hits c.q. Best Of album.

20 nummers komen er op te staan op Hits To The Head, 18 classics en 2 die hun waarde nog moeten bewijzen. Wat Billy Goodbye betreft zit dat wel snor. Het is geen opzienbarende single, maar wel een erg lekker nummer in de beproefde glamrock stijl van oude Slade en vroege Bowie.

De band hoopt duidelijk op een hit, anders zou de album titel de plank misslaan ook. Om die reden hebben ze Stuart Price aangetrokken als co-producer. Price uitgebreide staat van dienst telt namen als New Order en Everything Everything, maar ook Madonna en Dua Lippa. Hits To The Head verschijnt op 11 maart.

Ramkot brengt nieuwe EP uit

Het Gentse trio Ramkot (winnaars De Nieuwe Lichting 2021) brengt een nieuwe EP uit: ‘What Exactly Are You Looking For’.

De band bestaat uit Hannes Cuyvers en de broertjes Tim en Tom Leyman. Na een eerste EP, waarmee Ramkot met hun single ‘Red’ zich wist te kronen tot ‘winnaar van De Nieuwe Lichting 2021 van Studio Brussel’, is het Gentse trio klaar voor de volgende stap.

Afgelopen jaar speelden ze veel shows en maakte zowel België en Nederland kennis met de ramrock van Ramkot. Op de reeds uitgebrachte singles ‘Am I Alright Now’ en ‘Fever’ klinkt de band steviger en dansbaarder dan ooit en wisten ze de nodige airplay te behalen. ‘What Exactly Are You Looking For’ klinkt als een mix van Millionaire, Soulwax, STAKE en De Staat, maar dan op de Ramkot manier.

De band speelde afgelopen weekend op Vestrock in Hulst en tourt de komende maand door België.

alt-J – Get Better

De Britse band alt-J bracht deze week hun nieuwe en oh zo mooie single Get Better uit. Het is, na de succesvolle track U&ME, het tweede ‘tipje van de sluier’ afkomstig van het vierde album The Dream, dat op 11 februari uitkomt.

Get Better is het indrukwekkende middelpunt van The Dream en een van de meest emotionele nummers van de band tot nu toe. Het raakt nog eens extra omdat nu bovendien is gekozen voor het weglaten van de verschillende lagen die ze normaal in hun songs gebruiken.

Over Get Better zegt frontman Joe Newman:

“Get Better is the union of two songs. The first was an improvised song I sang in 2018 to my partner who was suffering from period pain. To her I sang ‘Get better my Darcy, I know you can’. She filmed it and I kept revisiting the fragment with a plan to write more. The second was a chord structure I worked on in lockdown that focused on someone living through a bereavement. I felt a nervous heat when writing ‘Get Better’. The context of the Coronavirus pandemic lent my words a chilling weight and gave me a new sense of responsibility as a lyricist. Whilst the direct events described are fictional, I believe – or I hope – that it’s emotionally the most honest song I’ve written.”

De Staat – What Goes, Let Go

Maar liefst drie nieuwe nummers heeft De Staat uitgebracht; drie smaken, drie emoties die worden gesymboliseerd door de kleuren rood, geel en blauw.

Rood (Look At Me) is boze Staat. Geel (Numbers Up) is Staat standje happy en blauw (What Goes, Let Go) is droevige De Staat. Rood en geel zijn aspecten van De Staat die we al kennen, met blauw (bleu) begeeft de band zich op nieuw terrein. En met succes. What Goes, Let Go is een exquisiet geproduceerde ballad met Torre in de rol van gekneusde minnaar. Treurige Torre blijkt heel mooi en oprecht emotioneel te kunnen zingen. Heel anders dus dan de strenge toon die hij doorgaans aanslaat.  Je wenst niemand ongeluk toe maar we zouden hem graag vaker zo horen.

Binnen het repertoire van De Staat klinkt What Goes, Let Go dus als een buitenbeentje. Torre schreef het nummer dan ook niet met zijn gebruikelijke partners in de band, maar met Matthias Janmaat en Tjeerd Bomhof, respectievelijk ex Bombay en ex Voicst.

Of het nieuwe drieluik een vervolg krijgt en welke vorm dat dan zou aannemen weet ook de band nog niet, maar er zijn nog genoeg kleuren over.