Category: Nieuwe Muziek

Wet Leg – catch these fists

Bijna vier jaar na debuutsingle (en -oud-IJsbreker) Chaise Longue en drie jaar na de release van hun zeer geslaagde debuutalbum is er een nieuw levensteken van Wet Leg.

En En En? Is het wat? Jazeker! De impact is wat minder groot dan van de vroege singles. Dat komt omdat de band niet echt van sound is veranderd, maar hun tomeloze energie is intact net als de aanstekelijke gekte van Rhian Teasdale en partner in crime Hester Chambers. De glasheldere productie is weer van Dan “the Man” Carey. En waarover praatzingen zij? Over opdringerige haantjes en hoe ze zo’n figuur het liefste een knal voor z’n kanis zouden willen verkopen.

Album 2, Moisterizer volgt in juli. Live kan je de dames en heren gaan zien op Best Kept Secret en/of Rock Werchter.

Jadu Heart – Mild To Moderate Pain

De overeenkomst zal op toeval berusten, maar de nieuwe single van Jadu Heart lijkt niet niet op Radiohead. Radiohead met een drums ‘n’ bass beat dan.

Dat de Britse band de kunst niet van een ander hoeft af te kijken weten sinds we I Shimmer tot IJsbreker verhieven. Dat was in 2022. Ook dat nummer combineerde gevoelige vocalen met prominent drumwerk, hun handelsmerk dus. Ondnks die nadruk op percussie is Jadu Heat geen dance duo, wiki laat het duo navigeren tussen electro, dreampop en shoegaze. Alex Headford en Diva Jeffrey maken nu bijna tien jaar samen muziek. Mild To Moderate Pain komt van een vierde album, Postheaven dat volgende maand uitkomt.

Supersister – Nancy Never Knew

Supersister – Nancy Never Knew (Soss Music/Sony)

Het is overweldigend hoe populair de band Supersister nog altijd is. In zowel binnen- als buitenland. Gaat daar verandering in komen met Nancy Never Knew? Ja. Die populariteit gaat nog meer toenemen. Wat een plaat.

Supersister anno 2025 is oudgediende, kernlid, zanger, toetsenist én liedjesschrijver Robert Jan Stips. Hij krijgt hulp van zijn vrienden Rinus Gerritsen (bas) en Leon Klaasse (drums). Supersister klinkt in de huidige samenstelling nog net zo levendig én urgent als in 1970, toen de band debuteerde met Present From Nancy. De titel van het nieuwe album refereert daar aan op spitsvondige wijze. Een sublieme knipoog.

We horen op Nancy Never Knew simpelweg een supergroep die twaalf songs lang nog veel beter tovert dan Tita in zijn beste jaren. Het is filmische progrock met elementen uit de pop, jazz en psychedelica. Stips (75, eeuwige jeugd) zingt nog als in zijn beste jaren, hoewel iets doorleefder, maar nog net zo smedig. Wat een plaat is dit zeg. In huize Visscher staat-ie inmiddels een week op repeat.

Nance Never Knew is de opvolger van Retsis Repus, in 2019 uitgebracht als Supersister project 2019. Zes jaar later heet de band gewoon weer Supersister en, daar kunnen we kort over zijn, is er een meesterwerk gemaakt, dat zich moeiteloos kan meten met de topalbums uit de jaren 70. De pure liefde voor muziek klatert werkelijk uit de luidsprekers.

Je doet songs tekort om er enkele parels uit te lichten. Komt ook doordat het zo’n coherent geheel is geworden. We horen een band die de wereld zó ongelooflijk veel mooier maakt. Onvoorstelbaar veel schoonheid. Haal de champagne maar uit de koelkast. Proost! Pieter Visscher

Mei Semones – I can do what I want

Niet dat je nooit eerder zoiets gehoord hebt als I can do what I want van Mei Semones, maar i.i.g. niet bij ons. Gezongen fusion is, zeg maar niet ons ding.

Toch zijn we gevallen voor de jongste single van de muzikale omnivoor uit Brooklyn, NY.  Omdat het anders is dan we gewend zijn. Omdat I can do what I want is een zeer intrigerend nummer is en uiteindelijk omdat het goed en bijzonder is wat Mei maakt. De Japans-Amerikaanse zangeres, componiste en (akoestische) gitarist brengt al vanaf 2020 muziek uit. In totaal zijn er 26 tracks beschikbaar. Het ene nummer is wat jazzier dan het andere, soms speelt ze bossa nova dan zingt ze weer in het Japans, maar alles draagt haar stempel en is ondanks de geëtaleerde virtuositeit van alle muzikanten toch meer indie dan jazz jazz. Waar dat precies aan ligt? Moeilijk uit te leggen, maar zowel Lowlands als North Sea Jazz hebben een hele goede aan Mei Semones.

Martje Serveert nieuwe muziek week 14 2025

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Car Seat Headrest – Gethsemane / IJSBREKER
  2. Foxwarren, Andy Shauff – Listen2me
  3. Alison’s Fall – What If
  4. Mt Joy – Coyote
  5. The Pill – Problem
  6. Men I Trust – I Come With Mud
  7. Grandmas House – Haunt Me
  8. Badminton – Come On Over
  9. Jadu Heart – Mild To Moderate Pain
  10. CIVIC – Chrome Dipped / BREEKIJZER
  11. PUNCHBAG – I’m Not Your Punchbag / POPWARMER
  12. VLURE – Better Days / MARTJES SPECIAL

Foxwarren, Andy Shauf – listen2me

Foxwarren komt uit het gelijknamige plaatsje in de provincie Manitoba in wat Trump graag als 51ste staat zou zien. Canada dus.

De band bestaat al best lang, maar is niet erg daadkrachtig. Hun eerste en enige album is uit 2018. Een mogelijke verklaring voor de geringe output kan zijn dat bandleider Andy Shauf ook een solo actief is. De verschillen tussen band en solist zijn overigens vrijwel te verwaarlozen. Nieuwe single listen2me staat op naam van Foxwarren & Andy Shauf. Waarschijnlijk omdat Andy als solist net even wat meer naamsbekendheid geniet dan de band. Listen2me is een door piano aangevoerde rocksong met een onverwacht ‘klassiek’ slotstuk. Album 2 van Foxwarren heet gewoon 2 en komt eind mei uit.

Neil Young – big change

De big change waar Neil  Young (79) over zingt gaat in ieder geval niet over zijn muziek. Op de nieuwe single van Neil Young & The Chrome Hearts rockt hij zoals hij al bijna 60 jaar doet; niet erg subtiel maar wel bevlogen.

Big change is een soort protestsong, maar voor wie of tegen wat laat Neil in het midden; ‘big change is coming could be bad could be good’. Bijzonder is dat Neil’s nieuwe album Talking To The Trees mede is geproduceerd door de 91 jarige Lou Adler (Mama’s and Papa’s/Carole King/Cheeck & Chong). Officieel mag het geen afscheidstournee heten, maar de kans dat Young nog een keer terugkomt is niet erg groot. Dus zou zijn optreden in het Stadspark van Groningen op 1 juli met Van Morrison (79) als voorprogramma wel eens zijn laatste bezoek aan ons land kunnen zijn. Ook staan Neil Young & The Chrome Hearts deze zomer op het Glastonbury Festival.

Popwarmer: PUNCHBAG – I’m Not Your Punchbag

Eerder dit jaar kondigde Mute Records aan dat ze PUNCHBAG hebben getekend, een broer-en-zus-duo waarvan de vorige single, “Fuck It” een dikke vette knipoog lijkt naar Icona Pop’s I Love It. Herinner je Basement Jaxx’s nog met Where’s Your Head At’? Daar doet het ons ook wel wat aan denken.

Deze week heeft PUNCHBAG hun debuut-EP I’m Not Your Punchbag aangekondigd, die in mei uitkomt, en ze geven ons alvast een voorproefje met de titeltrack.

De razende electroclash-banger I’m Not Your Punchbag werd geschreven nog voordat PUNCHBAG een bandnaam had bedacht. Maar na het voltooien van het nummer beseften Clara en Anders Bach dat het hun ethos perfect leek te vangen. “Het komt voort uit een ‘onschuldige’ opmerking die ooit tijdens een etentje tegen me werd gemaakt en die me echt diep raakte,” zegt Clara in een persbericht. “Uit dit kleine zaadje, als je wilt, groeide het nummer uit tot een soort anthem voor verzet — een weigering om toe te laten dat mensen hun troep op jou afreageren.”

Ze spelen in mei op The Great Escape in Brighton. Wij zien dit ook wel al los gaan in de X-Ray op Lowlands hoor.

Tindersticks – Don’t Walk, Run

Tindersticks is bezig aan een tweede jeugd, al is deze uitdrukking misschien iets te frivool voor een van de meest serieuze bands van de laatste -pakweg- dertig jaar.

Aanleiding voor de hernieuwde aandacht en waardering is een serie optredens die weer voortvloeiden uit de release in oktober van Soft Tissue, het 14e studioalbum van de band uit Nottingham. Om de aandacht vast te houden heeft men Don’t Walk, Run als single uitgebracht. Het had net zo goed een andere albumtrack kunnen zijn, want allemaal de moeite waard en allemaal van een zelfde soberte en somberte. Inderdaad Don’t Walk, Run doet best wel aan Nick Cave denken, maar Tindersticks maakte deze muziek al toen Cave nog ‘the wild man of punk’ was. Ook Elbow en Doves zijn muzikaal verwant, maar Tindersticks was er eerst. Voor de ingewijden niks nieuws dus, maar voor fans van de andere genoemde acts zou Don’t Walk, Run een naar veel meer smakende kennismaking kunnen zijn.

CIVIC – Chrome Dipped

Met thuisland Australië in de pocket richt CIVIC zijn pijlen nu op ons. In die strijd is de eerste single, tevens titeltrack van hun tweede album een sterk wapen.

Chrome Dipped is punky, rocky en heavy maar zeker geen allemansvriend. Daarvoor is de spanning te hoog en de sfeer te donker. Chrome Dripped gaat over onze steeds groter wordende afhankelijkheid van machines. Het nieuwe album van de band uit Melbourne kun je vanaf 30 mei afhalen. Lijfelijk aanwezig is CIVIC op 12 juli op het Sjock Festival in Antwerpen en op 24 juli in Paradiso, Amsterdam.