Category: Nieuwe Muziek

Etienne De Crécy, Damon Albarn – Rising Soul

De dansers onder ons kennen Etienne De Crécy vast nog wel van zijn Super Discount album uit 1998. Het dubby Prix Choc is een gecertificeerde dance classic.

Erg actief is de Franse producer nooit geweest, zes albums in 37 jaar is ‘pas beaucoup’. Maar hij is er weer. Qua formule wijkt het WARM UP album niet af van zijn voorgangers. De Crécy heeft weer voor elk nummer een gastvocalist gecharterd. Daar zitten een paar opvallende namen bij waaronder Caroline Rose, Master Peace en …Damon Albarn. Damon Albarn + een dansproducer = een Gorillaz achtige track. Niet dus. Rising Soul is een typisch Damon Albarn nummer: een beetje weemoedig en mooi georchestreerd. Je kunt er wel op dansen maar alleen close, real close.

The Hook – Smile Baby Smile

The Hook uit Utrecht heeft een geslaagd toertje als support act van het herrezen Daryll-Ann.

Een paar weken geleden bracht de band haar debuut EP uit, die als het aan ons ligt best wel wat meer aandacht mag krijgen. Bij deze dus. Het is niet makkelijk kiezen, want elk nummer heeft wel wat, maar uiteindelijk hebben wij track twee er uitgepikt. Omdat Smile Bay Smile een uiterst geslaagde poging is om het wat verwaarloosde garage-rock genre nieuw leven in te blazen. En vanwege zijn lekkere … inderdaad.

Volbeat – By a Monster’s Hand

Een gloednieuwe single van Volbeat! Wat wil een fan nog meer? Een nieuw album? Een tour?

U wordt op uw wenken bediend. De Deense metalmannen pakken breed uit in 2025. In juni komt het 9e Volbeat album uit, God Of Angels Trust (G.o.a.t) geheten en in dezelfde maand begint in Vancouver en wereldtournee die de lawaaipapegaaien op 23 in Amsterdamse Ziggo Dome laat landen. Vooruitgestuurde single By a Monster’s Hand genereert al  heel wat voorpret. Doorspekt met heavy hooks dendert de song voor als een bergafwaarts rijdende goederentrein. In Volbeat We Trust!

The Moonlandingz, Nadine Shah – Roustabout

Fat White Family is waarschijnlijk met sabbatical, want diverse bandleden zijn momenteel druk met andere dingen. Een paar weken geleden maakten we kennis met offshoot Y.

Deze week is er een uitstekende nieuwe single van een al wat ouder side project The Moonlandingz, met gastzang van Nadine Shah. Roustabout is een sfeervolle retro-ballad, smaakvol aangekleed met een elektrische klavecimbel, mistige blazers en een spacy sopraan, zo’n hoge vrouwenstem die je ook wel hoort in oude SF films. Roustabout komt in april op het langverwachte tweede album van The Moonlandingz. No Rock Required verschijnt 7 jaar na Interplanetary Class Classics en telt naast Nadine Shah ook bijdragen van Iggy Pop en de Schotse acteur Ewwen Bremner.

Peter Alexander Jobson – Burn The Ration Books Of Love

Peter Alexander Jobson – Burn The Ration Books Of Love (Concord Music)

Peter Alexander Jobson is de voormalige bassist van I Am Kloot, de Engelse indiepopformatie die er een jaar of tien terug de brui aan gaf. Burn The Ration Books Of Love is zijn eerste soloalbum.

Dat staat vol (elf liedjes) met muziek waarin we met name Leonard Cohen herkennen, terwijl iemand als Tom Waits bovendien een inspiratiebron is. Jobson is ook niet te beroerd om leentjebuur te spelen bij Nick Cave & The Bad Seeds door met Mountain te knipogen naar de beeldschone Cave-klassieker Into My Arms. Mogelijk ietwat onbewust.

Peter Alexander Jobson voornaamste wapen is zijn stem, waarschijnlijk gekweekt door decennialang overdreven veel zware shag te roken gecombineerd met glazen whisky. Wie zal het zeggen. Het is een geluid dat subliem gedijt in de wat jazzy, naar country neigende liedjes waarin hij geen enkele keer het achterste van zijn tong hoeft te laten horen om te overtuigen. Burn The Ration Books Of Love is een plaat waar heel veel rust van uitgaat, met een vleugje humor

Jobson krijgt in vijf van de elf songs vocale ondersteuning van zijn goede vriend Guy Garvey, de Elbow-zanger die ook tijd vond om wat productiewerkzaamheden te verrichten. Naast die van Ben Christophers, bekend van zijn werk voor onder anderen Françoise Hardy, Tori Amos en eerdergenoemde Garvey, waardoor de lijntjes lekker kort zijn.

Juist die feilloze productie zorgt ervoor dat je, met de juiste luidsprekers of koptelefoon, om de haverklap nieuwe briljante vondstjes (marxofoon, harp en bas met name) ontdekt, die vrijwel elk, steevast verhalend nummer naar een hoger niveau tillen. Burn The Ration Books Of Love is een groeibriljant die zorgt voor innerlijke rust in roerige tijden. Decent job, mister Jobson. Fijn verdwalen in onder meer dat elf minuten durende, verrukkelijke Kesta. Pieter Visscher

Dutch Interior – Fourth Street

Zoals bij meer bands die proberen platgetreden paden te vermijden hebben de songs van Dutch Interior even de tijd nodig om in te dalen en aan te slaan.

Dat gold voor oud-IJsbreker Ecigs, dat gold voor opvolger Sandcastle Molds en dat geldt misschien nog wel het meest voor Fourth Street. Dutch Interior heeft een countryrockverleden. Dat is op Fourth Street beter te horen dan op de twee voorgangers. Vooral de gitaarinjecties hebben een lekkere landelijke en luie twang. Om het allemaal niet te gezellig te maken is er een einde dat eerst wat chaotisch overkomt, maar  na een korte gewenningsperiode perfect op zijn plaats valt. Ecig  staat niet, maar Sandcastle Molds en Fourth Street staan wel op het eerste album van Dutch Interior voor Fat Possum (The Weather Station/Youth Lagoon).

Moneyball is een productie van Phil Ek, die we kennen van zijn werk met o.a. Modest Mouse en Fleet Foxes.

Pivots – She Wears It Well

Pivots is een nieuw Frans/Brits trio dat de afgelopen tien maanden in Parijse achterbuurt hard heeft gewerkt aan hun stijl en hun sound.

Dit om de opname van hun debuut EP zo vlekkeloos mogeijk te laten verlopen. Het eerste tipje van de sluier, She Wears It Well is ondanks zijn geringe lengte -krap 2 minuten maar- zeer veelbelovend.  Vorig jaar zijn er ook al twee singles van Pivots verschenen, maar die zijn duidelijk minder. Wel kun je al horen dat Emmanuel, Nicolas en Roman uitblinken in het schrijven van slimme rocksongs en dat een van de drie ook een opvallend goede zanger is met een eigen, onderscheidend geluid. Ofwel, zoals de Engelsen zeggen, ‘one to watch’.

Odd Couple – Allein In Berlin

Een van de redenen dat Odd Couple onze nieuwe favoriete Duitse band is, is omdat het duo lijkt op op onze oude favoriete band uit Duitsland, neue welle helden Trio. Je weet wel van Da Da Da en andere prachtliederen als Kummer en Sabine.

Allein in Berlin is de titeltrack van het nieuwe album van Jascha en Tamo. De overeenkomst van Odd Couple met Trio hier is de primitieve beat, de eveneens rudimentaire elektronische begeleiding en de monotone Duitstalige zang. Op papier klinkt dat misschien niet zo aantrekkelijk, maar op plaat veroorzaakt het zelfs enige opwinding. Odd Couple is al eens in ons land gesignaleerd. Misschien wordt het tijd voor een nieuw bezoek.

Jopy – Twisting

Jopy is zo’n band die is opgehangen aan één persoon, haar naam is Jo Parnell.

En die Jo die kan wel wat: zingen, gitaarspelen en ook hele aardige liedjes schrijven. Ze is ook de producer van Twisting, een half instrumentaal surfplaatje met een straffe boogie beat. Redelijk retro dus en best opwindend. De nieuwe single is pas het vijfde liedje van Jopy en misschien wel de leukste van het stel. Live, laten we ons vertellen is Jopy, dat uithangt in Brighton nog leuker. Dus mocht dit bericht onder ogen komen van iemand die bands boekt, je weet wat je te doen staat.

3 TO KNOW – The Murder Capital

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan The Murder Capital.