Category: Nieuwe Muziek

Real Farmer – Big Stepper

Real Farmer zingt over universele onderwerpen als oorlog en (het gebrek aan) vrede. Dat resoneert niet alleen in eigen land, maar ook elders in Europa.

Niet verwonderlijk dus dat de Groningse noiseband welkom is in Engeland en een plek heeft veroverd op het prestigieuze Primavera Festival in Barcelona. Als je het intense Big Stepper hoort, kan je je verliezen in de muzikale opwinding van het nummer,  maar het is dansen op een vulkaan. De clip laat zien waar Big Stepper over gaat: de opkomst van het fascisme en andere onfrisse ismes. De nieuwe single van Real Farmer is dus een onvervalste protestsong. Helaas zijn die momenteel broodnodig.

EP: RFII komt uit op 2 mei.

Bria Salmena – Rags

Voor ons is Bria Salmena een nieuwe naam, maar in Canada is ze beroemd in de punkscene als als voormalig frontvrouw van de band FRIGS en in de post-countryscene kent men haar als als zangeres in de band van Orville Peck.

Nu staat Bria op eigen benen en mogen we de eerste vruchten proeven van haar ‘harde’ leerschool. Kwaliteitslabel Subpop bracht eind vorige maand haar debuutalbum uit, Big Dog met daarop een dozijn groeidiamantjes. Net als met haar oude band maakt Bria poppy punk, meer Blondie dan Patti zeg maar. Denk echter niet dat het licht amusement is wat ze maakt, tekstueel wordt ze soms zeer persoonlijk en muzikaal toont ze haar goede smaak en brede kennis door invloeden te verwerken zo divers als krautock, shoegaze en darkwave. En wie in Bria Salmena een goth herkent heeft geen ongelijk. Single Rags is een goede instapper, spannend en sensueel met een lekker stukje venijn in de staart.

Concerten: 16 mei London Calling. Paradiso, Amsterdam. 17 mei Roodkapje, Rotterdam.

Car Seat Headrest – CCF (I’m Gonna Stay With You)

Ook de tweede single van het nieuwe album van Car Seat Headrest is alleen in naam een single d.w.z. een los uitgebracht liedje bedoelt om een album te promoten.

CCF (I’m Gonna Stay With You) voldoet op geen enkele manier aan de criteria van een traditionele (hit)single. Alleen al de lengte. Klokte Gethsemane een volle tien minuten, met zijn speelduur van ruim 8 zit CCF (I’mGonna Stay With You) daar nauwelijks onder. Refreinen ontbreken net als rustpunten en het intro klinkt eerder als een soundcheck dan een interesse opwekkend beginstuk. Net als zijn voorganger is ook CCF een uit verschillende delen opgebouwde mini-indie-rockopera met een cultuur-historisch onderwerp; (fictieve) student Beolco en de door hem bewierookte toneelschrijver The Scop. Nadere duiding van de tekst laten we graag over aan experts. Maar goed is het dus wel. En bijzonder.

Album: The Scholars volgt over een week of drie.

3 TO KNOW – Bowl

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Vos van Bowl. 

Honey I’m Home – Wishful Thinking

Wishful Thinking is de debuutsingle van Honey I’m Home, een nieuwe band met Amsterdam als uitvalsbasis.

Als je het nummer hoort, hoor je meteen de makers van dit smaakvol en zorgvuldig opgebouwde, meerstemmig gezongen barokke kunststukje wel vaker een opnamestudio van binnen hebben gezien. Dus zijn we op onderzoek uitgegaan en op de volgende informatie gestuit. Van de vijf bandleden hebben er drie een ‘verleden’. Zangeres-gitarist Sofie Oosterman komt uit Marathon, zanger-gitarist Thom Schotanus is of was bassist bij Jagd en Jasper Meurs drumde in WIES en bij Banji. Vooralsnog ontraceerbaar zijn toetsenist Hugo de Groot en bassist Evelien Keesmaat. Nu maar hopen dat Honey I’m Home van de lange adem is, want van deze close harmony shoegazeband willen we graag nog meer horen.

Bowl – The Ghost

Het Utrechtse Bowl weet de ledematen weer in beweging te brengen met nieuwe single The Ghost.

De opvolger van The Weight heeft wel iets van de nerveuze en artistieke dansmuziek die rond 1980 vanuit de V.S. onze richting werd opgestuurd. Denk daarbij aan bands als Talking Heads, B52’s en vooral tijdens het slotstuk waarin een saxofonist opduikt the Contortions van James Chance. De toen gehanteerde verzamelnaam voor deze vroege vorm van postpunk was no wave. Eind deze maand volgt het moederalbum, The Rude Interruption Of Fear, een plaat met als verbindend thema de worsteling van zanger Vos Ploeg met zijn persoonlijke demonen.

Japanese Breakfast – For Melancholy Brunettes (& sad women)

Japanese Breakfast – For Melancholy Brunettes (& sad women) (Dead Oceans)

Een groeibriljant, dit vierde album van Japanese Breakfast, het geesteskind van singer-songwriter Michelle Zauner. Mooiste plaat die ze schreef.

Hoe zit het ook alweer? Japanese Breakfast is die band uit Philadelphia, de stad waar ook The War On Drugs groot is geworden. Hall & Oates zetten er bovendien hun eerste voetstappen. Muzikaal bovendien geen raakvlakken.

Japanese Breakfast maakt indiepop waar door het warme stemgeluid van Zauner extra veel gevoel in wordt gelegd. Zij, geboren in Seoul, een Koreaanse moeder en een Joods-Amerikaanse vader, heeft er voor gekozen een wat organischer plaat te maken dan voorganger Jubilee uit 2021. Het komt het geluid ten goede.

For Melancholy Brunettes (& sad women) is het mooiste album van Japanese Breakfast tot nu toe. Hoor Matt Chamberlain, bekend van onder meer Edie Brickell & New Bohemians, Bowie, Morrissey en Pearl Jam eens op zijn drumvellen slaan in het heerlijke, licht rockende Picture Window. Hij zorgt voor nét wat extra pit.

Mooiste song op het album is Men In Bars, het zalige duet met grootheid Jeff Bridges (The Big Lebowski). Zauner zocht een stem die zowel de lage registers goed pakte en waar veel karakter in zit. Dan ben je bij The Dude inderdaad aan het juiste adres. Pieter Visscher

3 TO KNOW – GURRIERS

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Dan van GURRIERS. Die een heel rondje Nederland komen plat spelen.

Petey USA – The Milkman

‘A poor man’s Bruce Springsteen’, de Amerikaanse Frank Turner. Je kunt Petey USA wegzetten als niet bijster origineel, maar de man is zeker niet gespeend van talent en wat hij misschien mist in originaliteit maakt hij meer dan goed met zijn tomeloze energie.

Los daarvan is zijn nieuwe single The Milkman een nummer waarvan je de zomer in je bol krijgt. We kennen Petey nog van een paar jaar geleden. Toen pikten we een nummer op van zijn USA album. En ging Peter Martin uit Detroit nog gewoon als Petey door het leven. Klaarblijkelijk is er ergens een andere Petey opgestaan waardoor onze Petey zich genoodzaakt zag om zijn artiestennaam aan te passen. Dat hoeft overigens geen muzikale Petey te zijn. Martin is ook actief en populair op TikTok.

Nog even over The Milkman. Ook in de VS worden melkboeren met een schuin oog aangekeken door echtgenoten die twijfelen aan de echtelijke trouw van hun partner. In de clip van The Milkman speelt Petey zo’n flierefluitende huis aan huis leverancier. Maar het nummer gaat eigenlijk over je zelf een schop onder je kont te geven en leren te genieten van het leven.

MICH – Bump In The Road

Op Bump In The Road is Sofie Winterson weer de vocalist van dienst.

Haar zachte zang geeft de up-tempo post new wave song een weemoedige ondertoon die natuurlijk past bij het onderwerp: mal d’amour. Naast Sofie’s zang zijn het weer de klaterende gitaren die 4e -veel te korte- single van evenzovele album van MICH laten opstijgen. Chair, de opvolger van Nuts, NO en MICH is nu uit.