Category: Nieuwe Muziek

Popwarmer: PUNCHBAG – I’m Not Your Punchbag

Eerder dit jaar kondigde Mute Records aan dat ze PUNCHBAG hebben getekend, een broer-en-zus-duo waarvan de vorige single, “Fuck It” een dikke vette knipoog lijkt naar Icona Pop’s I Love It. Herinner je Basement Jaxx’s nog met Where’s Your Head At’? Daar doet het ons ook wel wat aan denken.

Deze week heeft PUNCHBAG hun debuut-EP I’m Not Your Punchbag aangekondigd, die in mei uitkomt, en ze geven ons alvast een voorproefje met de titeltrack.

De razende electroclash-banger I’m Not Your Punchbag werd geschreven nog voordat PUNCHBAG een bandnaam had bedacht. Maar na het voltooien van het nummer beseften Clara en Anders Bach dat het hun ethos perfect leek te vangen. “Het komt voort uit een ‘onschuldige’ opmerking die ooit tijdens een etentje tegen me werd gemaakt en die me echt diep raakte,” zegt Clara in een persbericht. “Uit dit kleine zaadje, als je wilt, groeide het nummer uit tot een soort anthem voor verzet — een weigering om toe te laten dat mensen hun troep op jou afreageren.”

Ze spelen in mei op The Great Escape in Brighton. Wij zien dit ook wel al los gaan in de X-Ray op Lowlands hoor.

Tindersticks – Don’t Walk, Run

Tindersticks is bezig aan een tweede jeugd, al is deze uitdrukking misschien iets te frivool voor een van de meest serieuze bands van de laatste -pakweg- dertig jaar.

Aanleiding voor de hernieuwde aandacht en waardering is een serie optredens die weer voortvloeiden uit de release in oktober van Soft Tissue, het 14e studioalbum van de band uit Nottingham. Om de aandacht vast te houden heeft men Don’t Walk, Run als single uitgebracht. Het had net zo goed een andere albumtrack kunnen zijn, want allemaal de moeite waard en allemaal van een zelfde soberte en somberte. Inderdaad Don’t Walk, Run doet best wel aan Nick Cave denken, maar Tindersticks maakte deze muziek al toen Cave nog ‘the wild man of punk’ was. Ook Elbow en Doves zijn muzikaal verwant, maar Tindersticks was er eerst. Voor de ingewijden niks nieuws dus, maar voor fans van de andere genoemde acts zou Don’t Walk, Run een naar veel meer smakende kennismaking kunnen zijn.

CIVIC – Chrome Dipped

Met thuisland Australië in de pocket richt CIVIC zijn pijlen nu op ons. In die strijd is de eerste single, tevens titeltrack van hun tweede album een sterk wapen.

Chrome Dipped is punky, rocky en heavy maar zeker geen allemansvriend. Daarvoor is de spanning te hoog en de sfeer te donker. Chrome Dripped gaat over onze steeds groter wordende afhankelijkheid van machines. Het nieuwe album van de band uit Melbourne kun je vanaf 30 mei afhalen. Lijfelijk aanwezig is CIVIC op 12 juli op het Sjock Festival in Antwerpen en op 24 juli in Paradiso, Amsterdam.

Car Seat Headrest – Gethsemane

Een livealbum als zoethoudertje om het lange wachten wat te verzachten daargelaten is het toch al gauw weer zo’n jaar of vijf, zes geleden dat we voor het laatst iets van Car Seat Headrest hebben vernomen.

Dat gemis maakt de band van Will Toledo in 1x klap goed door met een single te komen van ruim 10 minuten! Gethsemane is opgebouwd uit negen verschillende delen. Daarom spreekt de bandleider ook van een mini-rockopera. Vanwege de vele Bijbelse verwijzingen, de release niet ver voor Pasen en niet op de laatste plaats de songtitel* zou je het nummer ook een ingedikte rockversie kunnen noemen van de Mattheus Passion.  Alleen gaat de song niet over de lijdensweg van Jesus maar van ene Rosa die in de clinch ligt met Behemoth (het mythische dier niet de band). Het nieuwe album van Car Seat Headrest heet The Scholars  en komt 2 mei uit.

*Gethsemane is de naam van een tuin aan de voet van de Olijfberg in Jerusalem waar Jezus zou hebben gepredikt op de vooravond van zijn kruisiging.

3 TO KNOW – Afterpartees

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan een in het wild lopende Niek Nelle van de Afterpartees.

Lézard – Manifastique

Het Belgische Lézard debuteerde in 2023 met het veelbelovende Nothing At All.

Een proefballonnetje blijkt nu, want wat er volgde was stilte. Nu pas hebben de jongens en meisje een nieuw nummer losgelaten, het half in het Frans en half in het Engels gezongen Manifastique. Lézard vertegenwoordigt het dansdeel van de postpunk, specifieker gezegd de artistieke New Yorkse onderstroom van rond 1980 die als no wave de geschiedenis is ingegaan. Beoefenaars van dat hoekige genre waren o.a. The Contortions, Suicide en Talking Heads. De no wave is een beetje stille dood gestorven. Dat dat jammer is maakt Lézard duidelijk met Manifastique. We hopen dan ook dat de band nu wat meer songs op voorraad heeft.

Django Duyns – Leather Skin

Django Duyns, ex Moon Tapes en tot voor kort actief als Pale Puma heeft nu zijn laatste alias afgeschud en treedt voortaan op onder eigen naam.

Nieuwe single Leather Skin is een dromerige indie-song met een belangrijke rol voor de elektrische gitaar. Of beter gitaren, want we horen ze tokkelen, soleren en smaakvol begeleiden. De hoofdrol is echter weggelegd voor het aangenaam warme geluid van de auteur van Leather Skin dubbel D zelf dus. Leather Skin is een productie van mister ‘Moss’ Marien Dorleijn en als je heel goed luistert hoor je op de achtergrond ook Robin Kester zingen.

Album Lost In A Loop komt 4.4.25 uit op Excelsior Recordings

 

Ty Segall – Fantastic Tomb

Ty Segall lijkt zich te hebben laten inspireren voor Fantastic Tomb door de wat avontuurlijkere singer-gitaristen uit de jaren 70.

Vooral een pre-Eagles Joe Walsh lijkt een bron voor ideeën te zijn geweest voor de eerste single van Ty’s 17e! album. Niet alleen de sound en solo’s doen seventies achtig aan. Ook de lengte van dik vijf minuten is heerlijk ouderwets. De tekst van Fantastic Tomb is een hervertelling van een verhaal van Edgar Allen Poe, The Cask of The Armadillo. Het bijbehorende album verschijnt in mei en heet Possesion.

Jacob Alon – Don’t Fall Asleep

Jacob Alon is een Schotse regenboogzanger die zich kan meten met de grootste vocalisten der pophistorie.

Het bijzondere en ook goede aan Alon is dat hij daar niet mee te koop loopt. Ook Don’t Fall Asleep zingt hen uiterst beheerst. Heel af en toe is er een suggestie van een dieper liggende kracht en vocale lenigheid, maar nergens probeert hen te imponeren. Dat zou ook afleiden van de intieme sfeer van het breekbare -val niet in slaapliedje- dat dienst doet als het vierde voorproefje van Jacob’s door Dan Carey geproduceerde debuutalbum. (In Limerence 30/5).

Car Seat Headrest – Gethsemane

Een live album als goedmakertje voor het lange wachten daargelaten is het toch zeker vijf jaar jaar geleden dat Car Seat Headrest iets nieuws uitbracht.

Dat gemis maken ze in 1x goed door met een single van ruim 10 minuten te komen. Het woord single is ontoereikend om Gethsemane te omschrijven. Het is meer een medley van verschillende stukken, maar wel met een logische opbouw en een climax. Een minirockopera noemt projectmanager Will Toledo zelf de nieuwe single van zijn band. Car Seat Headrest klinkt hongerig en urgent, blij dat ze weer mogen. Het instrumentarium is breed, van geprogrammeerde drums tot vervormde gitaren. De tekst van Gethsemane is net zo ambitieus als de muziek. De titel komt van de tuin aan de voet van de Olijfberg in Jerusalem waar Jezus zou hebben gepredikt op de avond voor zijn kruisiging. Een mini Mattheus Passion? Niet echt. De tekst zit weliswaar vol bijbelse referenties, maar gaat over een medicijnen studente die in haar queeste om te leren pijn te verlichten allerlei beproevingen moet doorstaan. Zware kost dus, maar je mag de tekst best overslaan en gewoon genieten van een herboren klinkende Car Seat Headrest.

Nieuw album: The Scholars 2 mei.