AlascA – Plea For Peace

alascaAlascA – Plea For Peace (King Forward Records)

Er zijn van die Nederlandse bands die over de landsgrenzen bekender zijn dan in Nederland. Birth Of Joy is daar een goed voorbeeld van en ook AlascA heeft die bedenkelijke status. Ik probeer even een quote van Louis van Gaal te verwerken (“Zijn wij nu zo..”) maar kom er niet uit. Ja, dat AlascA, uit Volendam, had de liedjes allang, met de eerste twee albums, Actors & Liars (2012) en Prospero (2015). Heel erg goeie liedjes, hoewel mogelijk net niet catchy genoeg om het grote publiek wakker te schudden.

Daar komt verandering met Plea For Peace, dat geen stijlbreuk is met eerder werk, en bovendien geen knieval voor de commercie inluidt, maar wel songmateriaal bevat waarmee definitief sprongen kunnen worden gemaakt. Ook in Nederland, want de plaat puilt uit van de pakkende uptemposongs, terwijl het kwaliteitsstempel van Frank Bond er andermaal in donkere inkt is opgedrukt.

Bond is het brein achter de band. Hij bedenkt tekst en muziek en zingt. Hij heeft weer folkliedjes geschreven die herinneren aan de muzikale helden van de band, zonder vragen over authenticiteit op te roepen. Natuurlijk doet het titelnummer Plea For Peace wat denken aan To You van I Am Kloot en zou Jim Morrison (jawel) zich niet hebben geschaamd voor The Comedy Of Distance. Daarnaast galmen Tim Buckley en The Beatles na op deze derde worp van de Volendammers. Zonder meer.

Bond neemt op humoristische wijze het wereldleed onder de loep. “There is no denying that we live in remarkably turbulent times“, laat de band weten en daar is geen speld tussen te krijgen.

In Red Herring neemt hij alles en iedereen op de hak. “Poor Mohammed begged us not to steal the show, but then Beyoncé’s shaking hips made him explode. Then Buddha smiled and said ‘They will be back, just like Jesus Christ, myself and Kerouac‘.” Om te vervolgen met “Even dinos think my thoughts are quite antique.” Dat Bond Engelse litaratuur studeerde aan de universiteit legt hem tekstueel in elk geval geen windeieren. Het proza van de Volendammer zit vol smaakvolle kwinkslagen, is heerlijk narratief en niet gespeend van humor.

Game Over is domweg een van de mooiste liedjes die de laatste jaren zijn verschenen wereldwijd, met een refrein om smoorverliefd op te worden. Wie stil kan blijven staan op het verrukkelijk swingende The Ugliest Girl Alive heeft een levensgroot probleem, want wát een hit! Plea For Peace is een album dat alles heeft om AlascA definitief door te laten breken in binnen- en buitenland. Pieter Visscher

LIVEDATA 02/12 Hedon, Zwolle 08/12 P3, Purmerend 22/12 Tivoli, Utrecht 12/01 De Neushoorn, Leeuwarden 13/04 PX, Volendam

Fucked Up – Dose Your Dreams

fucked upFucked Up – Dose Your Dreams (Merge Records/Konkurrent)

Het roept altijd wel wat controverse op, een bandnaam met het woordje fuck erin. Geen kans op al te veel commercieel succes bovendien, omdat het domweg een rol speelt, hoe je het wendt of keert. Het Canadese Fucked Up zit daar ook niet echt op te wachten, want een knipoog naar die commercie is ook op het vijfde studioalbum in geen velden of wegen te bekennen. Niettemin is dubbelaar Dose Your Dreams, met zijn achttien nummers, soms verrekte toegankelijk. Maar meestal niet.

Dat zit vooral opgesloten in het nogal schreeuwerige stemgeluid van de volslanke zanger Damian Abraham, met zijn geestige hipsterbaard. Het komt allemaal wat woest over, terwijl hij zo’n sympathieke blik in de ogen heeft. Abraham kijkt je aan en je weet bijna zeker dat hij iets over zijn cavia gaat vertellen.

Wanneer de wat studentikoze bassiste Sandy Miranda Abrahams stem aanvult met haar zoetgevooisde geluid levert dat de fraaiste contrasten op. Neem een lied als Tell Me What You See, dat hardcore-elementen combineert met de opgewekte sopraan van Miranda. In Torch To Light, als ze haar begeerlijkste fluisterzang laat horen, leidt het helemaal tot grote krachtsverschillen. Kan dat niet een beetje minder bozig, beste Damian, is wat je dan denkt. Vertel nog eens over die cavia.

Dromerig is Fucked Up ook, in How To Die Happy. Sandy Miranda solitair op zang en het had zo op een plaat van M83 kunnen staan. Net zo soepel schakelt de band over naar skapunk, met het voor een stevige pogo geschikte Living In A Simulation. Dan krijgt Miranda even rust.

Het subversieve I Don’t Wanna Live In This World Anymore wordt opgedirkt met een saxofoon en zelfs een jongenskoor in de finale, terwijl Ben Cook dan ook zijn stem laat horen; de gitarist die het geluid van Fucked Up van nog meer kleur voorziet. Volgend jaar komt de band naar Nederland en België. Pieter Visscher

LIVEDATA 26/01 Zappa, Antwerpen 27/01 Melkweg, Amsterdam

LAKSHMI – Siren (Sounds Haarlem Likes Vinyl / Suburban)

LAKSHMIVorig jaar kwam LAKSHMI met haar prachtige, gelijknamige debuut. Gelukkig komt ze een jaar later snel met opvolger Siren, want we kunnen er geen genoeg van krijgen.

Haar warme, intieme stem staat in prachtig contrast met de donkere arrangementen en persoonlijke teksten over de zoektocht naar zichzelf. De basis voor het album is gelegd in een kapel in Tilburg, een perfecte locatie om de juiste toon voor Siren te zetten.

Opener Blue Lights is wat we van LAKSHMI kunnen verwachten, breekbare strijkers, grauwe synths en een prachtige, volle productie. Later verrast ze met het uptempo When No One Sees Me, een nummer vol energie met die lekkere 80s synthesizer sound.

Ander hoogtepunt is Falling Free, een intiem nummer waar in de refreinen een dromerig duet met J.W. Roy is te horen. Op haar tweede album weet LAKSHMI de juiste elementen uit de pop, elektronica en singer-songwriter werelden te combineren tot een weergaloos goed geheel. Tekst Mania | Tim Jansen

LAKSHMI start op 25 oktober met een uitgebreide theatertournee.
Meer info / livedata tref je hier!

LAKSHMI

 

 

Nile Rodgers & Chic – It’s About Time (Virgin EMI / Universal)

Nile RodgersDat het tijd werd om na ruim 25 jaar met een nieuw album te komen weet Nile Rogers zelf overduidelijk. En dat de tijd er rijp voor is blijkt al snel na het beluisteren van de eerste tonen. Wat heeft deze mede-oprichter van CHIC vandaag de dag nog te melden?

Het is niet gering wat je te horen krijgt tijdens het beluisteren van deze 10 songs. Vele gasten uit de dance-scene maken er een feest van. Ook Craig David, Elton John, Emili Sandé, Lady Gaga laten goed geproduceerd van zich horen. Geen wonder, want Nile is tegenwoordig veelvuldig werkzaam in de beroemde Abbey Road Studio’s, waar dit album ook gemixed en gemastered is, als Chief Creative Advisor.

De man voor wie de tijd niet stil heeft gestaan met zijn werk voor Madonna, David Bowie, Diana Ross, Daft Punk, Avicii, en Sam Smith weet maar al te goed hoe je muzikale massa tot groot enthousiasme kunt brengen. En dat was precies het doel van Nile Rodgers: “er breekt wereldwijd een tijd van hoop en verlangen naar positiviteit aan”. It’s About Time. Tekst Mania | Wim Velderman

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin Grooves!

LIVEDATUM 10/12 AFAS Live, Amsterdam

EUT – Fool for the Vibes (V2 Records Benelux)

EUTEut, helemaal van ons. Uit Amsterdam, van eigen bodem. Als je de nieuwste muziekgebeurtenissen in Nederland een beetje hebt gevolgd de laatste jaren, bent je het vijftal naar alle waarschijnlijk al eens tegengekomen. Op internet, de radio, live.

Dat livegebeuren geldt zéker voor de noorderlingen onder ons, aangezien Eut in 2018 zowel op festival Eurosonic / Noorderslag als Noorderzon stond. Stormachtig weer op Eurosonic zorgde ervoor dat Eut mocht invallen voor Janice. De band kwam, zag en overwon. Enkele dagen later evenzo op Noorderslag, waar tijdens de track Supplies – een lied over het verstoppen van verdovende middelen op donkere plekjes – het dak eraf ging.

Het debuutalbum van het kwintet muzikanten heet Fool For The Vibes en behelst maar liefst dertien nummers. De band geeft aan zichzelf niet te serieus te nemen en vooral te genieten van elke vibe die ze weten neer te zetten. Popliedjes vol contrasten, waarbij hard en stoer worden afgewisseld, dan wel verweven met grappig en beeldig.

De inspiratie komt vanuit de hoek Beck, Weezer en Pixies. En dat is hoorbaar. Van elkaar leren kennen op de lokale kunstschool naar een album vol leuke, luisterrijke liedjes over jeugdigheid en opgroeien. Deze formule werkt. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA
25.10 Paradiso Noord, Amsterdam (Album Release Show)
09.11 Molotow, Hamburg (DE)
10.11 Rosis Berlin, Berlin (DE)
29.11 Willem Twee poppodium, ’s-Hertogenbosch
30.11 ‘t Beest, Goes
08.12 Podium Victorie, Alkmaar
13.12 EKKO, Utrecht
14.12 Poppodium Metropool, Hengelo
15.12 Simplon, Groningen
19.12 Merleyn, Nijmegen
20.12 Bibelot Poppodium, Dordrecht
28.12 Hall of Fame, Tilburg
05.01 De Kroepoekfabriek, Vlaardingen

Macy Gray – Ruby (Mack Avenue Records)

Macy GrayEnkele weken na haar 51ste verjaardag komt Macy Gray’s tiende album uit in de vorm van Ruby. We kennen Macy als een R&B en soul-zangeres met een karakteristieke stem (u weet wel, met dat lekkere kraakje, waar ze met de single I Try van debuut On How Life Is in 1999 in één klap wereldberoemd werd), die niet schroomt om af en toe wat anders te proberen.

Na het rauwe en pure album Stripped uit 2016 (met jazzy alternatieve versies van eigen liedjes én hits van anderen) is ze nu terug met Ruby. Een zeer degelijk geproduceerde R&B/pop-plaat, waar de jazz en soul invloeden nooit ver weg zijn.

Macy laat herhaaldelijk horen hoe mooi haar stem is, in liedjes die even pakkend zijn als dat ze gemakkelijk te beluisteren zijn. Een grote dosis toegankelijke pop-songs in een badje van soul en jazz. Met als belangrijkste instrument de prachtige kraakjes in Macy’s stem. Tekst Mania | Remco Moonen

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin Grooves!

LIVEDATA 05/11 Paard, Den Haag (Sold Out) 06/11 TivoliVredenburg, Utrecht

Swearin’ – Fall Into The Sun (Merge Records / Konkurrent)

Allison Crutchfield en Kyle Gilbride hadden verkering en zoals dat soms gaat met relaties, was dat ineens over. Tijdens die relatie werden snel achter elkaar (2012 en 2013) twee platen opgenomen, die goed in de smaak vielen bij het indieminnende publiek.

Het leek een jaar of vijf dat de band er door die relatieperikelen de brui aan had gegeven, maar niets blijkt ineens minder waar. Het door drummer Jeff Bolt gecompleteerde Amerikaanse trio Swearin‘ is terug, met een album dat sterker is dan de twee voorgangers. Waar een relatiebreuk al niet goed voor is. Crutchfield en Gilbride delen dan weliswaar de lakens niet meer, ze gaan wel weer door één studiodeur. Soepel en glimlachend. We zien dat graag.

Fall Into The Sun staat vol met hoekige punkrockliedjes, waar we de band van kennen, en er is bovendien weer veel enthousiasme te vinden in de songs. Prettig blijft de wisseling van de leadvocals door Crutchfield en Gilbride, die beiden niet over een overdreven begenadigd stemgeluid beschikken gelukkig, want dat zou veel te veel detoneren met het geluid van de band, dat soms wat dreinerig is, à la Dinosaur Jr. Het gejaagde, opwindende, in feite zelfs fantastische én subiet beklijvende Grow Into A Ghost lijkt een klassieker in wording. Fijn dat de band terug is. Pieter Visscher 

LIVEDATUM 05/02 Sugar Factory, Amsterdam

Scram C Baby – Give Us A Kiss (Excelsior Recordings)

Scram C BabyDe Amsterdamse veteranen – Scram C Baby – van Excelsior, geformeerd in 1992, brengen hun zevende reguliere album uit. Maar is de illustere band rond John Cees Smit, 8 jaar na hun laatste worp, inmiddels niet ingehaald door zoonlief Willem (Canshaker Pi)? Dat is de hamvraag.

Een zo eenduidig mogelijk antwoord? Wel, niet zozeer. Hoogstens zou je de band ervan kunnen betichten niet louter nog te spelen wat doorgaat voor onvervalste indie rock ‘n roll. De plaat opent met twee relatief trage nummers, waarvan het grillige Elephant de meeste indruk maakt.

De midtempo song klinkt zowaar als een late dEUS. Smit laat in tekstueel opzicht het achterste van zijn tong zien, en vanaf kant B komt Give Us A Kiss ook muzikaal echt los. Dan worden de liedjes beter, want hier en daar weer fijn uit de bocht schietend – die heerlijke gitaareruptie op Magical Town! Arrested By Love is sowieso een hoogtepunt uit hun oeuvre: bescheiden speelduur, overstuurde lo-fi productie, krachtige powerpopsolo. Doodbloeden zit er vooralsnog niet in. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA
14 oktober Concerto, Amsterdam
(instore 16:00 uur)
17 oktober
 EKKO <3 ACU, Utrecht
25 oktober
 Cinetol, Amsterdam (CD presentatie)
26 oktober
 Cinetol, Amsterdam (CD presentatie)
22 november
 Merleyn, Nijmegen
01 december
 Simplon, Groningen

The Sore Losers – Gracias Señor (Ultra Elektric / Caroline Benelux)

The Sore LosersDe Belgische rockers The Sore Losers wisten al te imponeren met de eerste drie albums Sore Losers, Roslyn en Skydogs. Explosieve rock met invloeden uit blues, country en garage. Het leverde het viertal vergelijkingen op met The Rolling Stones, The Black Keys en The Stooges.

Voor het vierde album werden de zaken net even anders aangepakt. Op Gracias Señor klinkt de band funkier dan ooit, zonder ook maar een moment te vergeten om te rocken “like a motherfucker”. James Petralli en Steve Terebecki van de Amerikaanse band White Denim zaten achter de knoppen.

Dat levert een plaat die van begin tot eind groovet als een malle, waarvan de sterke single Dark Ride het eerste voorbeeld is. Het soms wat ijle stemgeluid van Jan Straetemans lijkt nu volledig tot zijn recht te komen. De nummers zijn korter, puntiger, maar op de juiste momenten gaan alle remmen los, zoals in Get It Somehow met het heerlijke gitaarspel van Cedric Maes. Tekst Mania | Erik Damen

LIVEDATA
13/10 Beerland @ Metropool, Hengelo
03/11 Paradiso, Amsterdam
29/11 
Nieuwe Nor, Heerlen
01/12 HINK @ Paard, Den Haag

2019
10/01 Fluor, Amersfoort
11/01 Podium Victorie, Alkmaar
12/01 
Hedon, Zwolle
17/01 
Luxor Live, Arnhem
19/01 Patronaat, Haarlem
23/01 
EKKO, Utrecht
24/01 Effenaar, Eindhoven
25/01 Bibelot, Dordrecht
26/01 Kunstlinie, Almere Flevoland
31/01 Rotown, Rotterdam
01/02 Merleyn, Nijmegen
02/02 Gigant, Apeldoorn

 

alt-J – Reduxer (Infectious / PIAS)

alt-JREDUXER van alt-J is een antwoord op voorganger RELAXER uit 2017. REDUXER, de vierde langspeler van de eigenaardige Britten, kent dezelfde tracklist als RELAXER, al zijn de nummers allemaal in een ander jasje gegoten.

Jassen die voornamelijk werden aangetrokken door bevriende muzikanten en producenten, zoals hiphopper GoldLink, de Australische auteur Tuka en de rappers Pusha T, PJ Sin Suela, Kontra K en Lomepal.

REDUXER schiet, net als RELAXER, flink wat kanten op. Zo is het verschil tussen de trage, spacy opener 3WW (OTG version) en de hardere, dansbare tweede versie van In Cold Blood (Kontra K version) enorm. Maar zoals zo vaak bij Alt-J is er geen reden tot zorg. De contrasten zijn dusdanig slim en geraffineerd verpakt, dat Joe Newman en consorten ermee wegkomen. Niet voor het eerst.

Alt-J is verzot op rap en hiphop. En dus gooien ze die genres over hun laatste plaat heen. Een naar eigen zeggen ‘truly global’ album. Daar is geen woord aan gelogen. Knappe plaat! Tekst Mania | Jelle Teitsma

Tracklisting REDUXER

  1. 3WW (feat. Little Simz) (OTG Version)
  2. In Cold Blood (fest. Pusha T) (Twin Shadow Version)
  3. House Of The Rising Sun (feat. Tuka) (Tuka Version)
  4. Hit Me Like That Snare (Jimi Charles Moody version)
  5. Deadcrush (feat. Danny Brown) (Alchemist x Trooko Version)
  6. Adeline (feat. Paigey Cakey and Hex) (ADP Version)
  7. Last Year (feat. GoldLink) (Terrace Martin Version)
  8. Pleader (feat. PJ Sin Suela) (Trooko Version)
  9. 3WW (feat. Lomepal) (Lomepal Version)
  10. In Cold Blood (feat. Kontra K) (Kontra K Version)
  11. Hit Me Like That Snare (feat. Rejjie Snow) (Rejjie Snow Version)