Category: Albums

Eight Rounds Rapid – Love Your Work

Eight Rounds Rapid – Love Your Work (Tapete Records/Sonic Rendezvous)

Love Your Work is het derde album van het uit het Engelse Southend afkomstige Eight Rounds Rapid. Een formatie die zich met de eerste twee albums al goed op de (post)punkkaart zette en met worp drie weleens definitief kan doorbreken.

Een pure punkband is Eight Rounds Rapid niet, omdat de heren net zo veel rhythm and blues in hun muziek stoppen. Opvallendste verschijning in het kwartet is niet eens gitarist Simon Johnson, die een zoon is van Feelgood-gitarist Wilko Johnson, maar zanger/tekstschrijver David Alexander, die geregeld net zo veel wegheeft van Johnny Rotten als van IDLES’ Joe Talbot. Muzikaal ontlopen IDLES en Eight Rounds Rapid elkaar bovendien niet overdreven veel.

Eight Rounds Rapid houdt van fratsen, evenals Sleaford Mods, dat bovendien in de buurt is. Dezelfde in-your-face-attitude en zeggingskracht. Hoewel er bij Eight Rounds Rapid geen elektronica aan te pas komt.

Goed te horen is dat het album is geschreven tijdens de coronatoestanden, die de wereld nog immer in een wurggreep hebben. We krijgen teksten over verwarring, angsten en isolatie voorgeschoteld. Beklemmend wordt het trouwens nergens. Integendeel.

Je hoort goed dat Simon Johnson zich uitleeft met gitaarvervormingsapparatuur, zoals het fuzz-pedaal. Opgeteld bij het wat staccato drumgeweld van Lee Watkins en Jules Coopers woeste bas leidt dat tot een berg energie die we zo graag live hadden willen horen, dit jaar. In een zaal of op een festival. Tijd voor een vaccin! Pieter Visscher     

Heaven Albums van week 35: Bright Eyes, The Killers en meer

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Bright Eyes – Down In The Weeds, Where The World Once Was
Het is alweer bijna een decennium geleden dat Conor Oberst werk uitbracht onder de Bright Eyes-noemer. Niet dat hij in de tussentijd stil zat, want onder eigen naam verschenen vier soloplaten en hij werkte met Phoebe Bridgers samen als Better Oblivion Community Center. Op Down In The Weeds, Where The World Was Once excelleert hij met mooie rootsy folkrock, en we de plaat kunnen scharen onder Bright Eyes’ beste albums.

Rock/Pop
The Killers – Imploding The Mirage
Waar ik doorgaans een broertje dood heb aan stadionrock, slaagt Killers-frontman Brandon Flowers als een van de weinigen erin liedjes te schrijven waarvoor stadions en festivalterreinen de natuurlijke habitat lijken. Imploding The Mirage is een van hun meest complete en overtuigende albums, wat na een carrière van bijna 20 jaar een topprestatie genoemd mag worden.

Blues/Soul/Jazz
Nubya Garcia – Source
In groepen als Maisha en Nérija toonde de Britse saxofoniste Nubya Garcia zich al als een van de grootste talenten van de huidige Londense jazzscene, en daar doet ze op haar solodebuut Source nog een schepje bovenop. Haar kosmische jazz, vermengend met soul, dubstep en afrobeat, zorgt voor een van de definiërende jazzplaten van 2020.

Wereld
The Mavericks – En Español
Achteraf bezien snap je niet dat het bijna dertig jaar heeft geduurd voordat The Mavericks een Spaanstalige plaat maakten. Hun immer gloedvol gebrachte latin/tex-mex/countrypop leek geknipt voor de Cubaans-Amerikaanse voorman Raul Malo. En Español is geen plaat waarop ze gemakzuchtig wat van hun oude hits in het Spaans brengen, maar getuigt van grote liefde voor Mexicaanse muziek en latin.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

James Dean Bradfield – Even In Exile

James Dean Bradfield – Even In Exile (The Orchard/ DGR Music)

James Dean Bradfield kennen we vooral als zanger van Manic Street Preachers, uit Wales. De band brak in 1992 door met Motorcycle Emptiness. Bradfield schreef mee aan de epische track. Manic Street Preachers is een band die songideeën in de groep gooit en tot composities komt. Geen unicum.

Bradfield bracht veertien jaar terug zijn eerste soloplaat uit, die niet geheel solitair tot stand kwam en dat geldt in sterkere mate voor zijn nieuwe soloalbum: Even In Exile. Het leven wordt gevierd op de plaat en zo horen we het graag. We rommelen immers gemiddeld een jaar of 80 wat aan op deze verwarde planeet en dan komt Magere Hein maar ‘ns kijken. Vier het leven! is daarom het credo van Bradfield en wij vieren het feest dolgraag met ‘m mee. Al is dat nog geen sinecure, zeker niet tijdens zo’n vervelende pandemie. Wees eerlijk.

Bradfield slingert met Even In Exile een elftal songs de wereld in die veelal uitnodigen tot meezingen. Het liefst alleen, in de auto, waar niemand anders er last van heeft. De nummers verwijzen, verre van onomwonden, maar welzeker, naar de dood en voorál het leven van de Chileense zanger, dichter en activist Victor Jara. Hij was geen fan van de bourgeoisie in het algemeen en die van Chili in het bijzonder. Jara evenwel omarmde de liefde met dezelfde geestdrift en hij zong daar graag over. Zoals velen in de muziekgeschiedenis graag zongen en zingen over het belangrijkste aspect dat het leven ons biedt. Die liefde inderdaad. Met de godvergeten anderhalve meter afstand wordt ook dat allemaal wat krampachtiger, maar enfin. Jara kwam op een verschrikkelijke manier aan zijn einde, zoals dat vaker gaat met verzetshelden. Hij werd gemarteld en ten slotte vermoord, tijdens het bewind van fucking Pinochet. Vlak voor zijn dood schreef Jara nog een lied tegen fascisme en dictatuur. Zwanenzang om in te lijsten.

Op Even In Exile zijn de teksten, over Jara, geschreven door dichter/toneelschrijver Patrick Jones. Voor de muziek is Bradfield zelf verantwoordelijk. Het is muzikaal een album geworden dat in het verlengde ligt van de muziek van Manic Street Preachers, zoals we vaker zien bij bandleden die op eigen benen eens wat gaan proberen. Niks mis mee. Alternatieve rock, met een boodschap. Met een vleugje bombast, her en der. Wat extra elektronica, soms. Het past er allemaal bij. Rustpunten genoeg, bovendien. Bradfield wil dolgraag dat geweldenaar Victor Jara doorleeft in ieders gedachten en heeft met Even In Exile een prachtig, bij vlagen (Thirty Thousand Milk Bottles en met name There’ll Come A War, waarin piano en elektronica elkaar omhelzen) indringend eerbetoon op plaat gezet. Victor Jara zou er beretrots op zijn geweest. Held! Pieter Visscher

 

Heaven Albums van week 34: Scott Cook, Rumer, Sara Marini

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Scott Cook – Tangle Of Souls
Hoewel de Canadese singer-songwriter Scott Cook heel goed beseft dat het in deze tijd feitelijk waanzin is om nog fysieke albums uit te brengen, verpakt hij zijn muziek zo fraai mogelijk. Voorganger Further Down The Line kwam uit als een prachtig fotoboek, dit nieuwe Tangle Of Souls in een hardcover boek van 240 pagina’s. Het maakt zijn fraaie folkrootsliedjes alleen maar begerenswaardiger.

Rock/Pop
Rumer – Nashville Tears
Alsof de voorbije vijftig jaar nooit hebben bestaan, zo tijdloos is de romantische countrypop die de Britse Rumer ons voorschotelt op haar vijfde album Nashville Tears, een eerbetoon aan het werk van liedjesschrijver Hugh Prestwood. Rumer maakt country tot een universele vorm van popmuziek, die veel muziekliefhebbers zal raken.

Blues/Soul/Jazz
Minco Eggersman, Theodoor Borger & Aaron Parks, Óskar Gudjónsson– Unifony II
Minco Eggersman en Theodoor Borger verrasten ons twee jaar terug met het fraaie album Unifony, opgenomen met de Noorse multi-instrumentalist Mathias Eick. Een album op de grens van neoklassiek, jazz en ambient. Voor Unifony II gingen ze in zee met pianist Aaron Parks en saxofonist Óskar Gudjónsson. Het resultaat neigt ditmaal iets meer richting jazz, maar is zeker weer zo mooi en ontroerend.

Wereld
Sara Marini – Torrendeadomo (Ritornoacasa)
Torrendeadomo is een Sardijns woord dat zoveel betekent als terugkeren naar huis, vergelijkbaar met het Italiaanse ritornoacasa. Sara Marini hanteert het hier als uitgangspunt voor deze folky prachtplaat die op zeldzaam fraaie wijze Marini’s verbondenheid met het eiland van haar jeugd, Sardinië, schildert, als ook met het Umbrië (‘eiland tussen de bergen’) waar ze later verzeild raakte.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Mike Polizze – Long Lost Solace Find

Mike Polizze – Long Lost Solace Find (Paradise Of Bachelors/Konkurrent)

We zitten midden in een hittegolf en dan is het natuurlijk wel lekker dat er net een geweldig hittegolfalbum is verschenen. Het heet Long Lost Solace Find.
Geschreven en op plaat gezet door Mike Polizze.

Het gaat om het eerste soloalbum van Polizze, bij een enkeling mogelijk bekend als boegbeeld van de formatie Birds Of Maya en als gitarist in het ook wel licht obscure Purling Hiss. Uit Philadelphia komt-ie. En daar komt Kurt Vile ook vandaan.

Vile kennen we als voormalig gitarist in The War On Drugs. En vooral als solomuzikant. Vile en Polizze zouden we een superduo kunnen noemen. En dat doen we ook. Want zet de twee in een studio en de mooiste muzikale dingen gebeuren.

Waar Polizze met zijn bands stevige, soms wat overdreven geforceerde rockmuziek op plaat zet, daar vindt hij zijn rust als soloartiest.
Met de hulp van Vile, die niet alleen op de achtergrond zingend hoorbaar is, maar ook slidegitaar speelt, zijn harmonica tevoorschijn tovert en zelfs even met een trompet gaat zwaaien. We zagen het allemaal niet aankomen.

Het album is geproduceerd door Jeff Zeigler, die we ook al kennen van The War On Drugs. Muzikaal ligt Polizzes gitaarmuziek sterk in het verlengde van die van zijn vriend Vile. Vocaal, allebei wat lijzig, ontlopen ze elkaar bovendien al niet te veel.

Long Lost Solace Find is een album net zo rustgevend als inspirerend. Gevuld met twaalf folky rockliedjes, die niet alleen gelukzaligheid etaleren, maar ook twee gitaarvirtuozen laten horen die hun vriendschap bezegelen met een plaat die net zo ingetogen als hartverwarmend is. Heb ik nou al iets gezegd over een barbecue? Pieter Visscher

Heaven Albums van week 32: Arca, Fontaines D.C. en meer

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Mike Polizze – Long Lost Solace Find
In Mike Polizze’s lawaiige indierockband Purling Hiss heb ik me nooit echt verdiept. Dat hij echter meer noten op zijn zang heeft, bewijst hij op dit verrassend folky solodebuut Long Lost Solace Find. Een album met een onmiskenbare indie-inslag, dat verwant is aan het werk van de hier ook  aanwezige Kurt Vile, maar dan met vooral een sterk akoestische basis.

Rock/Pop
Fontaines D.C. – A Hero’s Death
Geen band die vorig jaar in de Ierse punkgolf meer de aandacht trok dan Fontaines D.C. uit Dublin en hun debuut-cd Dogrel. Met opvolger A Hero’s Death laten de Ieren horen echte blijvers te zijn. Donkerder en complexer, en zeker zo meeslepend, blijkt A Hero’s Death het soort plaat waarmee zowel de band als hun publiek nog jaren vooruit kunnen.

Blues/Jazz/Soul
Arca – KiCk i
Geboren in Venezuela, maar opgegroeid in de Verenigde Staten, heeft Alejandra Ghersi (artiestennaam Arca), zich ontwikkeld tot een van de meest baanbrekende muzikanten van nu. Haar albums zijn zowel experimenteel als toegankelijk, en die beide kanten komen ook op haar vierde album KiCk I weer tot uiting in een geïnspireerde mix van electro, pop, hiphop en rock.

Wereld
Klezmer-ish – Dusty Road
Zoals de naam Klezmer-ish aangeeft is klezmer het ijkpunt voor deze vier klassiek geschoolde musici die elkaar kennen van het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. Maar deinzen ze er niet voor terug hun vleugels veel breder uit te slaan. Op Dusty Road komt het muzikaal hoogstaande kwartet tot fraaie kruisbestuivingen met tango, zigeunerjazz en nog zo wat verleidelijke muziekstijlen die de grenzen van klezmer behoorlijk oprekken.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Protomartyr – Ultimate Success Today

Protomartyr – Ultimate Success Today (Domino/V2)

Opeens hoor je een vrouwenstem, in June 21, het vijfde nummer van het vijfde album van Protomartyr. Het is Nandi Rose, die Joe Casey vergezelt. Het is iets wat je niet meteen verwacht bij Protomartyr. Zeker niet wanneer het zo’n lieflijk stemgeluid is. Rose, normaliter opererend als Half Waif – haar elektronische geesteskind – matcht wonderwel met de donkere bariton van Casey. Het is een van de verrassingen op Ultimate Success Today. Een titel zwanger van ironie.

Protomartyr slaagt er nu al in vijf albums op rij bijzonder hoogstaande postpunk op plaat te zetten en het is inmiddels een band om zielsveel van te houden. Ze laten je niet in de steek. Het vijfde album ook nog eens in acht jaar tijd. Zo productief en nimmer aan kwaliteit inboeten; kom daar nog maar eens om tegenwoordig.

Tekstueel is het allemaal weer zo poëtisch als altijd. Uit June 21:

“Lonely backyard dog sings out to the moon
Beyond the garage, a yellow Zephyr on blocks
Windows rust shut, the fan is not enough
Feel the heat and sorrow descend into my heart”

Heel af en toe rijmt het tekstueel, maar meestal niet. Protomartyr is dé band die bewijst dat dat ook niet hoeft. Muzikaal vaak net zo dwars en dan ook nog de (briljante) brombeer Casey, die er nog altijd uit zou liggen in de voorronde van Idols.

Hij, de anti-ster, met die fles bier steevast in z’n klauwen als hij de planken betreedt. Om zijn podiumangst het hoofd te bieden. Hij schaamt zich er niet voor.

De postpunk van Casey cum suis is nog altijd net zo beklemmend als geestverruimend en subversief. Maar wat kun je veel kwijt in deze muziek. Nu ook nog eens ingekleurd met saxofoon, cello, fluit en klarinet. Protomartyr doet het. Zonder concessies te doen aan het eigen nichegeluid. Pieter Visscher

 

 

Heaven Albums van week 31: Courtney Marie Andrews, Taylor Swift en meer

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Courtney Marie Andrews – Old Flowers
Voorganger May Your Kindness Remain mocht dan niet helemaal het niveau halen van doorbraakalbum Honest Life, met het nieuwe Old Flowers bewijst de Amerikaanse singer-songwriter Courtney Marie Andrews dat haar vermogen aangrijpende countryfolkliedjes te brengen zeker niet minder is geworden. Opnieuw schittert ze met materiaal dat het hart diep raakt.

Rock/Pop
Taylor Swift – Folklore
Ik moet eerlijk bekennen dat ik al heel lang een zwak heb voor Taylor Swift. Dat ze als een jong meisje al zulke goede, succesvolle liedjes kon schrijven en produceren getuigde van een immens talent. En ze hield zich ook nog staande in de van haaien vergeven muziekbusiness. Met het sobere Folklore toont Swift haar muzikaal meest serieuze gezicht en laat ze horen dat ze tot de eredivisie van hedendaagse singer-songwriters behoort.

Blues/Jazz/Soul
The Allergies – Say The Word
Je zou kunnen stellen dat de grootste kracht van het Engelse The Allergies gelegen is in de vernuftige wijze waarop ze funk, soul en hiphop combineren tot een uiterst smeuïg geheel. Heel veel diepgang dicht ik de band niet toe, maar dat neemt niet weg dat Say The World het ideale party-album is voor deze corona-tijden, al lijkt het godsonmogelijk de vereiste anderhalve meter aan te houden.

Wereld
Trio Tekke – Strovilos
Hoezeer ik ook van klassieke rembetika houd, ik ben altijd blij met een nieuw album van het Londense Trio Tekke, een gezelschap van uitgeweken Grieken die een moderne twist aan deze oerstijl geven. Op Strovilos, hun vierde album, klinkt het trio vooruitstrevender dan ooit en is rembetika geschikt gemaakt voor een hedendaags rockpubliek.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Jarv Is… – Beyond The Pale

Jarv Is… – Beyond The Pale (Rough Trade/Konkurrent)

Toen Jarvis Cocker in 1995 met zijn band Pulp een van de belangrijkste en sterkste platen van dat decennium uitbracht, had je even het idee dat Pulp weleens tot het eind der tijden een belangrijke band zou blijven en dat alles wat Cocker en zijn kornuiten nog uit zou brengen in goud zou veranderen. Maar Different Class bleek een uitschieter en was natuurlijk al zó veel beter dan zijn vier voorgangers. Ook de volgende albums This is Hardcore (1998) en We Love Life (2001) konden geenszins tippen aan Pulps magnum opus.

Cocker verkoos na die laatste plaat het solopad boven werk met zijn band en dat leverde met Jarvis (2006), Further Complications (2009) en Room 29 (met Chilly Gonzales, 2017) een drietal albums op dat zich kwalitatief ook al niet kon meten met Different Class. Zo blijft het überhaupt wonderlijk dat artiesten opeens met een meesterwerk op de proppen komen, terwijl ander werk verre van inferieur is, maar niet in de schaduw mag staan ván dat meesterwerk.

Maar dan is er plotseling Jarv Is…, de nieuwe band van Cocker. Een bandnaam die te kolderiek voor woorden is en toch zien we dat met veel plezier door de vingers. Omdat er opeens veel van de grandeur van Different Class is terug te vinden op Beyond The Pale. Jarvis Cocker is er zelfs in geslaagd weer met een urgente plaat op de proppen te komen en velen hadden daar absoluut geen rekening meer mee gehouden. Het gaat om zeven tracks die Cocker al opnam in 2018 en 2019 en die nu pas op plaat zijn gezet. Drie ervan duren langer dan zes minuten en de andere vier hebben ook geen doorsnee singlelengte. Ook dat maakt Beyond The Pale zonder meer tot een volwaardig album, terwijl we muziek vooral dienen te beoordelen op kwaliteit. Niettemin zal er een enkele muggenzifter zijn die er het stempel met ep op wil plakken. Ga uw gang.

Beyond The Pale bevat enkele nummers die zo op Different Class hadden kunnen staan. Am I Missing Something? bijvoorbeeld, met Cocker ‘ouderwets’ desperaat als in de jaren 90. Wat ook opvalt zijn alle blikken elektronica die worden opengetrokken. Roland TR-808, Wasp en Korg, maar ook een elektrische piano van Wurlitzer, die over het afsluitende Children Of The Echo een onweerstaanbaar sausje giet.

Tekstueel blijft Cocker ook onnavolgbaar, met verhalen over politiek en klimaat, alsook gentrificatie; het vernieuwen en opknappen van oude, wat deplorabele gebouwen in steden. Gedanst kan er worden op onder meer House Music All Night Long en Must I Evolve?, dat óók al zo op Different Class had kunnen staan. Cocker (56) brengt al dan niet bewust, her en der praatzingend, een ode aan zijn onlangs overleden held Leonard Cohen, maar is er vooral in geslaagd een album uit te brengen dat geen enkel zwak moment kent en waarmee hij de toekomst te lijf mag gaan. Hulde! Pieter Visscher

Heaven Albums van week 30: Tré Burt, Spygenius, Zara McFarlane

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Tré Burt – Caught It From The Rye
Waar de muziek van Bill Withers en Terry Callier zelfs in hun meest folky vorm een onmiskenbare rhythm & blues-inslag bezat, daar klinkt de zwarte singer-songwriter Tré Burt als een echte Dylan-adept. Het onderstreept weer eens dat muziek geen kleur heeft, zolang je over voldoende talent beschikt en talent heeft Burt in overvloed.

Rock/Pop
Spygenius – Man On The Sea.
De carrière van de Britse muzikant Peter Watts reikt terug tot in de jaren tachtig. Zijn band Spygenius is beduidend minder oud, maar is met Man On The Sea toch ook alweer aan zijn vijfde album toe: een prachtplaat met intelligente gitaarpop. Hoog tijd dus dat deze band uit Canterbury wat bekender wordt.

Blues/Soul/Jazz
Zara McFarlane – Songs Of An Unknown Tongue
De muziek van de Britse Zara McFarlane is altijd meer jazz dan rhythm & blues-geweest, al maakt juist de kruisbestuiving tussen deze stijlen haar platen zo bijzonder. Songs Of An Unknown Tongue overtuigt misschien nog wel meer dan de drie voorgangers, zo knap en naadloos laat McFarlane beide genres versmelten.

Wereld
Wu Fei & Abigail Washburn – Wu Fei & Abigail Washburn
De Amerikaanse folkzangeres en banjospeelster Abigail Washburn had al langer iets met China. Ze werkte ook al eerder samen met de van oorsprong Chinese guzheng-speelster en zangeres Wu Fei. Het is dus niet verrassend dat ze de handen ineen hebben geslagen voor een duoalbum, waarop ze Amerikaanse en Chinese folkliederen met elkaar verweven. Het eindresultaat verbluft wel.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.