Category: Albums

Heaven Albums van week 31: Courtney Marie Andrews, Taylor Swift en meer

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Courtney Marie Andrews – Old Flowers
Voorganger May Your Kindness Remain mocht dan niet helemaal het niveau halen van doorbraakalbum Honest Life, met het nieuwe Old Flowers bewijst de Amerikaanse singer-songwriter Courtney Marie Andrews dat haar vermogen aangrijpende countryfolkliedjes te brengen zeker niet minder is geworden. Opnieuw schittert ze met materiaal dat het hart diep raakt.

Rock/Pop
Taylor Swift – Folklore
Ik moet eerlijk bekennen dat ik al heel lang een zwak heb voor Taylor Swift. Dat ze als een jong meisje al zulke goede, succesvolle liedjes kon schrijven en produceren getuigde van een immens talent. En ze hield zich ook nog staande in de van haaien vergeven muziekbusiness. Met het sobere Folklore toont Swift haar muzikaal meest serieuze gezicht en laat ze horen dat ze tot de eredivisie van hedendaagse singer-songwriters behoort.

Blues/Jazz/Soul
The Allergies – Say The Word
Je zou kunnen stellen dat de grootste kracht van het Engelse The Allergies gelegen is in de vernuftige wijze waarop ze funk, soul en hiphop combineren tot een uiterst smeuïg geheel. Heel veel diepgang dicht ik de band niet toe, maar dat neemt niet weg dat Say The World het ideale party-album is voor deze corona-tijden, al lijkt het godsonmogelijk de vereiste anderhalve meter aan te houden.

Wereld
Trio Tekke – Strovilos
Hoezeer ik ook van klassieke rembetika houd, ik ben altijd blij met een nieuw album van het Londense Trio Tekke, een gezelschap van uitgeweken Grieken die een moderne twist aan deze oerstijl geven. Op Strovilos, hun vierde album, klinkt het trio vooruitstrevender dan ooit en is rembetika geschikt gemaakt voor een hedendaags rockpubliek.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Jarv Is… – Beyond The Pale

Jarv Is… – Beyond The Pale (Rough Trade/Konkurrent)

Toen Jarvis Cocker in 1995 met zijn band Pulp een van de belangrijkste en sterkste platen van dat decennium uitbracht, had je even het idee dat Pulp weleens tot het eind der tijden een belangrijke band zou blijven en dat alles wat Cocker en zijn kornuiten nog uit zou brengen in goud zou veranderen. Maar Different Class bleek een uitschieter en was natuurlijk al zó veel beter dan zijn vier voorgangers. Ook de volgende albums This is Hardcore (1998) en We Love Life (2001) konden geenszins tippen aan Pulps magnum opus.

Cocker verkoos na die laatste plaat het solopad boven werk met zijn band en dat leverde met Jarvis (2006), Further Complications (2009) en Room 29 (met Chilly Gonzales, 2017) een drietal albums op dat zich kwalitatief ook al niet kon meten met Different Class. Zo blijft het überhaupt wonderlijk dat artiesten opeens met een meesterwerk op de proppen komen, terwijl ander werk verre van inferieur is, maar niet in de schaduw mag staan ván dat meesterwerk.

Maar dan is er plotseling Jarv Is…, de nieuwe band van Cocker. Een bandnaam die te kolderiek voor woorden is en toch zien we dat met veel plezier door de vingers. Omdat er opeens veel van de grandeur van Different Class is terug te vinden op Beyond The Pale. Jarvis Cocker is er zelfs in geslaagd weer met een urgente plaat op de proppen te komen en velen hadden daar absoluut geen rekening meer mee gehouden. Het gaat om zeven tracks die Cocker al opnam in 2018 en 2019 en die nu pas op plaat zijn gezet. Drie ervan duren langer dan zes minuten en de andere vier hebben ook geen doorsnee singlelengte. Ook dat maakt Beyond The Pale zonder meer tot een volwaardig album, terwijl we muziek vooral dienen te beoordelen op kwaliteit. Niettemin zal er een enkele muggenzifter zijn die er het stempel met ep op wil plakken. Ga uw gang.

Beyond The Pale bevat enkele nummers die zo op Different Class hadden kunnen staan. Am I Missing Something? bijvoorbeeld, met Cocker ‘ouderwets’ desperaat als in de jaren 90. Wat ook opvalt zijn alle blikken elektronica die worden opengetrokken. Roland TR-808, Wasp en Korg, maar ook een elektrische piano van Wurlitzer, die over het afsluitende Children Of The Echo een onweerstaanbaar sausje giet.

Tekstueel blijft Cocker ook onnavolgbaar, met verhalen over politiek en klimaat, alsook gentrificatie; het vernieuwen en opknappen van oude, wat deplorabele gebouwen in steden. Gedanst kan er worden op onder meer House Music All Night Long en Must I Evolve?, dat óók al zo op Different Class had kunnen staan. Cocker (56) brengt al dan niet bewust, her en der praatzingend, een ode aan zijn onlangs overleden held Leonard Cohen, maar is er vooral in geslaagd een album uit te brengen dat geen enkel zwak moment kent en waarmee hij de toekomst te lijf mag gaan. Hulde! Pieter Visscher

Heaven Albums van week 30: Tré Burt, Spygenius, Zara McFarlane

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Tré Burt – Caught It From The Rye
Waar de muziek van Bill Withers en Terry Callier zelfs in hun meest folky vorm een onmiskenbare rhythm & blues-inslag bezat, daar klinkt de zwarte singer-songwriter Tré Burt als een echte Dylan-adept. Het onderstreept weer eens dat muziek geen kleur heeft, zolang je over voldoende talent beschikt en talent heeft Burt in overvloed.

Rock/Pop
Spygenius – Man On The Sea.
De carrière van de Britse muzikant Peter Watts reikt terug tot in de jaren tachtig. Zijn band Spygenius is beduidend minder oud, maar is met Man On The Sea toch ook alweer aan zijn vijfde album toe: een prachtplaat met intelligente gitaarpop. Hoog tijd dus dat deze band uit Canterbury wat bekender wordt.

Blues/Soul/Jazz
Zara McFarlane – Songs Of An Unknown Tongue
De muziek van de Britse Zara McFarlane is altijd meer jazz dan rhythm & blues-geweest, al maakt juist de kruisbestuiving tussen deze stijlen haar platen zo bijzonder. Songs Of An Unknown Tongue overtuigt misschien nog wel meer dan de drie voorgangers, zo knap en naadloos laat McFarlane beide genres versmelten.

Wereld
Wu Fei & Abigail Washburn – Wu Fei & Abigail Washburn
De Amerikaanse folkzangeres en banjospeelster Abigail Washburn had al langer iets met China. Ze werkte ook al eerder samen met de van oorsprong Chinese guzheng-speelster en zangeres Wu Fei. Het is dus niet verrassend dat ze de handen ineen hebben geslagen voor een duoalbum, waarop ze Amerikaanse en Chinese folkliederen met elkaar verweven. Het eindresultaat verbluft wel.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Luister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Heaven Albums van week 29: Lynn Miles, Rufus Wainwright en meer

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Lynn Miles – We’ll Look For Stars
Leek de carrière van de Canadese singer-songwriter Lynn Miles het laatste decennium wat te stagneren, met We’ll Look For Stars presenteert ze onverwacht een van haar beste platen. De nieuwe samenwerking met multi-instrumentalist en mede-producer Dave Draves lijkt haar nieuw elan te hebben bezorgd.

Rock/Pop
Rufus Wainwright – Unfollow The Rules
Laten we zijn vier jaar oude bewerkingen van 9 Shakespeare sonetten buiten beschouwing, dan was het 2012 dat we Rufus Wainwright hoorden als singer-songwriter. Met Unfollow The Rules is hij helemaal terug en geeft opnieuw blijk van zijn formidabele talent als zanger, componist en arrangeur.

Blues/Jazz/Soul
Redman/Mehldau/McBride/Blade – RoundAgain
Een soort reünie van Joshua Redmans akoestische kwartet uit de jatren negentig. De statuur van alle groepsleden is sindsdien alleen maar gegroeid. Inmiddels behoren saxofonist Joshua Redman, pianist Brad Mehldau, bassist Christian McBride en drummer Brian Blade tot de elite van de huidige Amerikaanse jazzwereld. Waar deze hernieuwde samenwerking van getuigt.

Wereld
Yilian Cañizares – Erzulie
Twee jaar geleden maakte de Cubaans-Zwitserse zangeres Yilian Cañizares al het prachtig e duoalbum Aguas met de Cubaanse toetsenist Omar Sosa. Op haar nieuwe Erzulie tilt Cañizares haar Cubaanse wereldjazz zo mogelijk naar een nog hoger niveau op even spannende als sensuele wijze.

Tekst: Eric van Domburg ScipioLuister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Hanni El Khatib – Flight

Hanni El Khatib – Flight ( Because Music/NEWS)

Hanni El Khatib neemt als Amerikaan met Palestijns en Filipijns bloed diverse invloeden mee wanneer hij zijn liedjes componeert. Die zijn divers en waaieren uit van disco en r&b tot rock-‘n-roll en garagerock. Dat horen we al sinds zijn debuut Will The Guns Come Out, dat negen jaar terug verscheen. El Khatib doet wat hij wil. Dat is geregeld verrassend.

Flight vertelt het verhaal van een man die zichzelf enigszins kwijt raakte de afgelopen jaren. Misschien wel een paar tatoeages te veel liet zetten. Hij overleefde een zwaar auto-ongeluk. We kennen de gebruikelijke cyclus van vele muzikanten; ze maken een album en toeren ermee de volgende 18 maanden. Plots merkte El Khatib dat hij in de war was, door depressies en angst. Wat ooit een blijmakende, creatieve uitlaatklep was, voelde opeens als een baan. Dat overviel ‘m. Die routine. Dus stopte hij met drinken, hij stopte met toeren en liet voor een bepaalde tijd de studio ook links liggen. Maar hij deed wel inspiratie op in de periode sinds 2017, toen het knallende, hard rockende Savage Times verscheen. Een wereldplaat met negentien songs die werkelijk uitpuilt van de hoogtepunten.

Op Flight ‘slechts’ dertien nummers en het album rockt wat minder dan zijn voorganger. Hanni El Khatib plaatst bruggen tussen garagerock en hiphop en leeft zich uit met soul, blues en psychedelica. Dertien nummers dus, stuk voor stuk in één woord samengevat. Titels zijn onder andere Colors, Stressy, Room, How en Dumb.

Hoewel de plaat minder opwindend is dan het sublieme Savage Times valt er meer dan genoeg te genieten. El Khatib is wat recalcitranter, heeft zichzelf nog wat minder conventies opgelegd en laat vooral horen welk een begenadigd muzikant én zanger hij is. Met die stem kan hij werkelijk alle kanten op en hij doet dan dan ook.

Flight rammelt en wringt en is bij vlagen onnavolgbaar. Het werd geproduceerd door Leon Michels, die eerder samenwerkte met onder anderen Mark Ronson en Eminem. Wie aandachtig luistert, hoort dat wel. Pieter Visscher

Heaven Albums van week 28: Stu Larsen, Paul Weller, Rachelle Garniez

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk
Stu Larsen – Marigold
De Australische singer-songwriter Stu Larsen is zeker niet de enige met een opgepepte folky stijl, maar deze wereldreiziger komt op het nieuwe Marigold weer met een prima verzameling liedjes die net dat beetje meer oomph heeft dan die van de meeste concurrenten.

Rock/Pop
Paul Weller – On Sunset
Op On Sunset ruilt de oud-Jam-voorman de sonische experimenten van zijn meer recente soloalbums weer in voor soulvolle, jazzy liedjes. Niet dat de ‘modfather’ opeens The Style Council opnieuw tot leven wekt, maar solo is hij zelden dichter in de buurt geweest. Een onvervalst Paul Weller-album, met ook meerdere prachtige folkliedjes.

Blues/Soul/Jazz
Rachelle Garniez – Gone To Glory
De New Yorkse Rachelle Garniez is al jaren een formidabel talent. Op Gone To Glory, haar zevende soloalbum, stort ze zich op een eclectische verzameling liedjes (van Motörhead tot Sharon Jones, en van David Bowie tot Kenny Rogers) die ze akoestisch uitvoert als old school folk, roots, blues en jazz, en ze à la Tom Waits nagenoeg tijdloos maakt.

Wereld
Bongeziwe Mabandla – iimini
Met iimini laat de Zuid-Afrikaan Bongeziwe Mabandla perfect horen waarom hij in zulk hoog aanzien staat. Gezegend met een prachtige, wendbare stem en gewapend met schitterende folky liedjes, op moderne wijze gebracht tegen een achtergrond van zacht sluimerende elektronica, tilt hij afrofolk naar de 21ste eeuw.

Tekst: Eric van Domburg ScipioLuister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Public Practice – Gentle Grip

Public Practice – Gentle Grip (Wharf Cat/Konkurrent) 

Postpunkbands die hun stijl vermengen met disco en funk treffen we niet zoveel aan in het muzieklandschap. Public Practice is dan ook wel een beetje een vreemde eend in de bijt.

De New Yorkse formatie kwam in 2018 met een smaakvolle ep op de markt en toen wist je eigenlijk al dat het een act was om in de gaten te blijven houden. Gentle Grip is het debuutalbum van het kwartet en wie goed luistert hoort dat de geest van Talking Heads nog altijd rondwaart. Ook horen we sporen van Blondie en zijn de B-52’s van invloed geweest. Die eerste twee acts zijn niet geheel toevallig ook afkomstig uit New York.

Gentle Grip is een plaat die we kunnen plaatsen in het gebied tussen dansbare funkpunk en de wat modernere kunstpunk. En dat met niet al te gek veel instrumentatie. Dat zorgt ervoor dat het nergens héél erg uitgelaten wordt. Maar dat geeft niks. Want er staan prettige liedjes op het album, dat, en dan noemen we nog een inspiratiebron, ook schatplichtig is aan het werk van Magazine.

We hebben te maken met een speels, ​​leuk en levendig debuutalbum. Ook wel wat recalcitrant. Met Sam York heeft Public Practice een indrukwekkende en veelzijdige frontvrouw binnen de gelederen. Elke lettergreep vraagt om ​​aandacht. Wanneer ze bijvoorbeeld half gesproken passages uitspreekt. Ook de ingewikkelde riffs van gitarist Vince McClelland verdienen een vermelding.

Het is niet zo dat Public Practice met Gentle Grip een grensverleggende plaat heeft gemaakt, maar wel een waarmee je van je barbecuevisite deze zomer geheid de vraag krijgt: “Hé, wat lekker! Wat draai je momenteel joh?” Pieter Visscher

 

Heaven Albums van week 27: Ray LaMontagne, The Academy Of Sun, Immanuel Wilkins

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk

Ray LaMontagne – Monovision.
Nadat Ray LaMontagne ons dit laatste decennium vooral trakteerde op een meer spacey versie van zijn singer-songwriterfolk, keert hij op het grotendeels in zijn eentje opgenomen Monovision terug naar de akoestische folkstijl waarmee hij in zijn begintijd furore maakte.

Rock/Pop

The Academy Of Sun – The Quiet Earth
Als The Academy Of Sun één groot nadeel heeft, is het dat deze Britse band rond zanger/componist Nick Hudson hun muziek alleen digitaal uitbrengt. Ook The Quiet Earth is dus nergens fysiek te koop. Dat is doodzonde voor zulke prachtige psychedelische folkpop die heel veel mensen zal aanspreken.

Blues/Soul/Jazz

Immanuel Wilkins – Omega
De Amerikaanse jazzsaxofonist Immanuel Wilkins deed al van zich spreken op Joel Ross’ Blue Note-album KingMaker. Op zijn eigen debuut Omega brengt hij vooral vertrouwd klinkende post-bop, maar injecteert die met zoveel energie en ideeën dat het album zich kan meten met menige klassieker van weleer.

Wereld

Ssewa Ssewa – Nva K’la
De Oegandese multi-instrumentalist en componist Ssewa Ssewa mag dan reeds twee decennia actief zijn, met Nva K’la maakte hij zijn meest opvallende plaat tot nu toe en toont zich een van de grotere talenten uit Afrika. Knap zijn niet slechts zijn liedjes, maar ook de eigen stijl die hij heeft ontwikkeld.

Tekst: Eric van Domburg ScipioLuister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.

Flying Horseman – Mothership

Flying Horseman – Mothership (N.E.W.S./Unday)

Bert Dockx is het brein achter spannende soloprojecten en de formaties Dans Dans, Sweet Defeat, Ottla én Flying Horseman. Een bezig baasje. Maar laten we daar maar rap bezige baas van maken, want een baas is-ie.

De Antwerpenaar is in eigen land al vaak gelauwerd en het wordt tijd dat hij ook in Nederland de honneurs ontvangt die hem toekomen, omdat ook het zesde album van Flying Horseman hoogstaande alternatieve muziek oplevert. Deze keer wat dansbaarder dan op de vorige vijf albums en dat bevalt erg goed. Te  beginnen met de huppelende openingstrack Citizen, met een hoofdrol voor de bas van Mattias Cré.

Mogelijk is de aanwezigheid in de studio van producer Jasper Maekelberg (Faces On TV, Bazart, Balthazar, Warhaus) er de oorzaak van dat Flying Horseman wat swingender uit de hoek komt dan in het verleden, al geldt dat slechts voor de helft van het album. Van een echte stijlbreuk is geen sprake.

Wat je merkt is dat Dockx nog altijd ‘jongleert’ met zijn liedjes. Voor welk project gaat hij een song inzetten? Zo had het jazzy, zevenenhalf minuten durende Where Do You Live ook op een album van Ottla gepast. Het is een song waarmee hij hoorbaar meerdere kanten op had gekund.

Prijsnummer is het opwindende Secrets, een nummer met veel dreiging en een hoofdrol voor Dockx, die letterlijk het achterste van zijn tong laat horen. Fraai is ook nu weer de vocale inbreng van zowel Martha als Loesje Maieu, die ook gitaar- en synthesizerpartijen voor hun rekening nemen. Zo gebeurt er veel op Mothership en sluit je de plaat per draaibeurt sterker in je hart. 38 minuten lang word je de luidsprekers ingetrokken. Pieter Visscher

 

 

 

Heaven Albums van week 26: Neil Young, Bob Dylan en Wire

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop in de (betere) bladenkiosk en platenzaak. Nog beter: neem een abonnement!

Roots/Folk

Neil Young – Homegrown
Bob Dylan – Rough And Rowdy Ways
Twee legendes brachten afgelopen vrijdag significante albums uit. Dylan kwam met zijn eerste album met nieuw materiaal in acht jaar tijd, terwijl Homegrown van Young maar liefst 45 jaar op de plank had gelegen. Klinkend als de ontbrekende schakel tussen Harvest en Comes A Time is Homegrown countryfolk op Youngs best. Dylans Rough And Rowdy Ways blijkt in weerwil van de titel een van zijn meest ontspannen, bijna lieflijk klinkende platen ooit te zin, waarop hij precies weet hoe het beste uit zichzelf kan halen.

Rock/Pop

Wire – 10:20
Nog geen half jaar nadat Wire ons het uitstekende Mind Hive voorschotelde, brengt de onverslijtbare Britse (post-)punkgroep 10:20 uit, een album waarop de band zeldzame tracks uit hun rijke verleden in nieuwe jasjes giet en zo en passant een alternatieve geschiedenis van de groep schrijft, die heerlijk wegluistert.

Blues/Soul/Jazz

Harald Grosskopf – Synthesist (40th Anniversary Edition)
Ik moet eerlijk bekennen dat ik Synthesistst van de Duitse electropionier Harald Grosskopf niet kende. Na 40 jaar kan ik deze omissie in mijn popkennis goedmaken, want deze synthesizer-klassieker is beslist een van de beste platen in het genre die mij ooit ter ore kwam. Een album dat niet onderdoet voor het beste van veel bekender geworden Duitse electro/synth-acts.

Wereld

Vusa Mkhaya – Umanyanyatha: Songs From The Soul Of Zimbabwe
Met Umanyanyatha trakteert de Zimbabwaanse singer-songwriter Vusa Mkhaya ons op een nieuw album met prachtig soepel klinkende afrofolk, waarin hij de ziel van Zimbabwe blootlegt in prachtige zang en dito liedjes. Mocht Paul Simon ooit een nieuwe Graceland willen opnemen, met Vusa Mkhaya aan zijn zijde zou hij ver komen.

Tekst: Eric van Domburg ScipioLuister elke dinsdagavond van 22:00 tot 23:00 uur naar Heaven Radio op Pinguin Indie.