Albums Archieven - Page 27 of 83

Within Temptation – Resist (Universal Music)

Zonder andere bands te kort te doen, kan toch algemeen worden gesteld dat Within Temptation neerlands exportproduct bij uitstek is op rockgebied. Uit pure liefde voor heavy muziek is de band in 1996 in het normaal gesproken zo rustige Waddinxveen opgericht door zangeres Sharon den Adel en gitarist Robert Westerholt.

Naast gezamenlijk gezinsgeluk bracht Within Temptation hen ook zakelijk voorspoed, want anno 2018 is de band alom gelauwerd en gewaardeerd en staat er thuis een grote kast vol nationale en internationale prijzen en trofeeën. Vanwege die status heeft Within Temptation ook succesvolle uitstapjes gemaakt in het theater en met het Metropole Orkest. Het belangrijkste is natuurlijk de muziek en daarom is het fantastisch dat er vier jaar na Hydra nu een opvolger is: Resist -de zevende studioschijf-.

Resist vroeg een uiterste inspanning van de band, maar laat een volwassen, duidelijk doorontwikkeld en onmiskenbaar Within Temptation horen. De draken en de fantasiewereld hebben plaatsgemaakt voor realisme en een kritische kijk op de moderne wereld en de schijnvrijheid van het internet. Tegelijkertijd heeft de moderne elektronica een subtiele rol gekregen en flirt de band met triphop en pop invloeden.

Resist klinkt mede daardoor super modern, maar het DNA van Within Temptation bestaat onveranderd uit bombastische dynamiek, brede keyboards en refreinen, massieve drumslagen, een donkere gitaarlaag en de krachtige stem van Sharon den Adel. Resist is een logische en vooral weer prachtige nieuwe plaat van een band die daarmee de eigen honger en die van de fans stilt. Tekst Mania | Menno Valk

LIVEDATUM
21 juni Graspop Metal Meeting, Dessel (BE)

White Lies – Five ([PIAS])

Na het overweldigende en terechte succes van hun debuutalbum To Lose My Life uit 2009, zakte de muzikale loopbaan de White Lies met het jaar verder weg.

Met de drie studio-albums en een live-album die volgden zocht de band hardnekkig naar vernieuwing, van hun muziek, maar ook van het inmiddels vergane succes. Het goede nieuws is: met Five slaan de drie Britten keihard terug.

Het is de ware opvolger van de debuutplaat, een album dat van begin tot het einde boeit. Eindelijk is de gezochte ontwikkeling gevonden, eindelijk klinken de songs weer urgent. De nu-of-nooit gedachte sijpelt door alle nummers heen en als recensent kies ik volmondig voor nu.

Alles valt samen, te beginnen met het 7,35 minuten durende Time To Give en eindigend met het retespannende Fire And Wings. Het duurde negen jaar, maar met Five bewijst White Lies zichzelf en het publiek een grote dienst: ze zijn terug. Tekst Mania | Hans van der Maas

LIVEDATA
18 februari Paradiso, Amsterdam (Sold Out)
19 februari Doornroosje, Nijmegen (Sold Out)
20 februari Ancienne Belgique, Brussel (BE) (Sold Out)
21 maart Effenaar, Eindhoven (Sold Out)
18 april Hedon, Zwolle (Sold Out)
19 april Paaspop, Schijndel
20 april Oosterpoort, Groningen
21 april Paard, Den Haag (Sold Out)

Michael Franti & Spearhead – Stay Human Vol. II (Thirty Tigers/Boo Wax)

Stay Human was het eerste album van Michael Franti nadat hij de eerste incarnatie van Spearhead er aan gaf en deze naam ging gebruiken voor zijn begeleidingsband.

In de 18 jaar sindsdien maakte hij menig album waarin hij vele misstanden aan de kaak stelde, maar ook altijd de boodschap van hoop en liefde predikte. Dat is niet anders op dit nieuwe album, dat met het vrolijke R&B/Pop nummer Little Things opent. Met Nobody Cries Alone en This World Is So F*cked Up wordt het allemaal wel wat militanter, tegelijkertijd laat hij er op volgen dat hij nooit opgeeft en in het goede blijft geloven.

De uptempo beats zijn geworteld in de oude soul en zijn altijd voorzien van een eigentijds hiphop geluid, iets wat ook het stemgeluid van Franti tekent, hangend tussen rap en zang. Een album om vooral vrolijk van te worden en ook diep bij na te denken. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

TOY – Happy In The Hollow (Tough Love Records)

De uit Londen afkomstige band TOY debuteerde in de herfst van 2012 met een razendknappe plaat waarop de Britten op fascinerende wijze aan de haal gingen met invloeden uit onder andere de shoegaze, postpunk, psychedelica, Krautrock, spacerock en noiserock.

TOY is zeker niet de enige band die deze invloeden verwerkt in haar muziek, maar op een of andere manier zijn de songs van de band interessanter. De band uit Londen wist haar geluid te vervolmaken op de twee platen die volgden en zet nu een volgende stap met plaat nummer vier.

Happy In The Hollow borduurt voort op de vorige drie platen van de band, maar TOY voegt ook weer wat ingrediënten toe aan haar bijzondere geluid. De band neemt vaker gas terug, bedwelmt met zweverige elektronica, maar kan ook nog stevig rocken of hypnotiseren met psychedelische klanken.

Het maakt het geluid van de Britse band nog wat veelzijdiger en nog wat verslavender, want ook Happy In The Hollow is weer een plaat die zich steeds wat nadrukkelijker opdringt en je al snel net zo dierbaar is als zijn voorgangers. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA
22 februari Botanique, Brussel (BE)
24 februari Paradiso, Amsterdam

Walter Trout – Survivor Blues (Provogue/Mascot Label Group)

De term ‘overlever’ uit de albumtitel is meer dan zomaar een kreet! Nog maar enkele jaren geleden was Walter Trout doodziek door leverfalen. Even leek het alsof hij zich bij Rory Gallagher zou voegen als te jong overleden blues gigant met leverproblemen. Doordat fans geld bij elkaar brachten kon hij een transplantatie financieren. Op dit nieuwe werk laat Trout zien dat alle ellende achter hem ligt.

Om dit coveralbum samen te stellen koos de zanger voor de wat obscuurdere liedjes, geen geijkte krakers maar de parels uit het werk van zijn eigen favorieten artiesten. Op zijn officiële website beschrijft hij qua geluid terug te willen grijpen op zijn tijd als bandlid van John Lee Hooker en Canned Heat. Een reflectie op zijn oude samenwerkingen die als een versmelting van verleden en heden een mooi album oplevert.

De doordrammende blues met een vleugje soul swingt vanaf het eerste moment, het levens is een feest en dat mag worden gevierd. Geen blues van ellende en berouw maar de getuigenis van een man die weet hoe verkeerd alles had kunnen aflopen. 2019 begint hiermee muzikaal op een hoog niveau. Een artiest die na dergelijke ellende nog steeds zoveel kracht en plezier in muziek kan leggen, dat is een gigant.

De waarschuwing ‘Be Careful how you vote’ is overbodig. Een flauwe opsomming hoe de keuze voor een politicus doordacht moet zijn, bedrog en teleurstelling licht bij de foute stem zo op de leur. Overduidelijk om welke persoon het hier gaat. Deze muzikale waarschuwing was twee jaar geleden beter op zijn plaats geweest. Om nu je afkeur te benoemen is even opportuun als voorspelbaar. Tekst BluesMagazine.nl | Paul Op den Kamp

LIVEDATUM
01 juni Rockin’ The Blues @ 013, Tilburg (Walter Trout, Jonny Lang en Kris Barras)

Rival Sons – Feral Roots (Atlantic Recording)

De ware kracht van Rival Sons toont zich het heftigst tijdens een live optreden als de band de finesse, zeggingskracht en ziel van de muziek bundelt en opstuwt tot maximale intensiteit en lengte.

Op de nieuwe plaat Feral Roots laat Rival Sons zich misschien wel van de allerbeste kant zien en is wederom heel veel moois te beluisteren dat live nog een extra dimensie kan krijgen; een dikke gitaarsolo, een mooie wegstervende melodie, het gospelkoor op afsluiter Shooting Stars of het subtiele geneurie aan het einde van het magistrale titelnummer.

De Amerikanen kruiden hun krachtige, authentieke psychedelische rock -met de goedkeuring van de oude ziel van Led Zeppelin-, smeuïg en subtiel met vleugjes blues, gospel en soul, en serveren het geheel in stijl af met de melancholieke zielenpijn van zanger Jay Buchanan. Het resultaat is een prachtige, ongetemde plaat! Tekst Mania | Menno Valk

LIVEDATA
27 februari Trix, Antwerpen (BE)
28 februari Melkweg, Amsterdam (Sold Out)

Mozes & The Firstborn – Dadcore (Burger Records)

Mozes & The Firstborn zijn te benijden om hun onweerstaanbare powerpop. Die heeft soms een rauw randje, is soms juist hartelijk verwelkomend, en behelst in de regel minstens één onweerstaanbare hook per liedje. Zoals de band kriskras langs de binnen- en buitenlandse podia heeft getourd sinds de droomstart in 2013, zo doet ze dat sindsdien ook stilistisch.

Garage, pop, grunge, de groep laat de genres soms zelfs binnen een enkel nummer rouleren. Het sublieme If I bevat een beste buldozerriff, maar ook een heerlijk melodieus refrein om U tegen te zeggen. Scotch Tape is een mooie, nogal dromerige midtempo song waarin Melle Dielesen andermaal demonstreert hoe verguld zijn strot is – type Liam Gallagher.

Dat er dan een aantal liedjes zijn waarin misschien net iets te gemakkelijk wordt gekozen voor nadrukkelijke meezingmomenten of juist weer een parlando, neem je voor lief. De teksten zijn begrijpelijk voor jou en mij. En stilzitten lukt toch niet. Blijft één van de meest sympathieke bands in het land. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA
07 maart Amsterdam, Bitterzoet
14 maart Utrecht, Ekko
16 maart Amsterdam, AFAS Live *

* supporting De Staat

Indian Askin – Another Round (Guaraní / Warner)

Indian Askin’s debut Sea Of Ethanol uit 2016 was nog grotendeels het geesteskind van voorman Chino Ayala, op hun tweede albumrelease is er toch echt sprake van een volwaardige band. Die ook nog goed op elkaar ingespeeld is, want het goed ontvangen debuut zorgde voor de nodige live optredens.

Op Another Round is de teneur van de teksten weer behoorlijk diepgaand qua onderwerpen, hoewel de bezongen depressies niet altijd even zwaarmoedig behandeld worden. Desalniettemin klinkt het springere I Know How To Party meer als een vrolijkheid tegen wil en dank. De sound van het hele album is echter stevig en toegankelijk, waarbij het producers duo Ayala en Peter Kriek het grote gebaar niet schuwen, en de gitaarrock in volle glorie laten knallen.

Met name songs als For You weten daardoor de luisteraar echt vol te raken middels het inventieve gitaarwerk en de opbouw naar een fraaie climax. Af en toe onderbroken, en middels Intro ook ingeleid, door wat spoken word, is het ook een echt coherent album, welke in één adem en vooral in totale bewondering beluisterd moet worden. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA
21 februari Paard, Den Haag
22 februari Rotown, Rotterdam
23 februari Oefenbunker, Landgraaf
01 maart Ekko, Utrecht
09 maart Merlijn, Nijmegen
14 maart Bitterzoet, Amsterdam
15 maart Effenaar, Eindhoven
16 maart Metropool, Hengelo

Joe Jackson – Fool

Joe Jackson – Fool (ear MUSIC/V2)

Zo is het natuurlijk wel. “No luck, no money, no sex: no fun!”, zingt Joe Jackson in de sublieme opener Big Black Cloud, afkomstig van zijn 25ste (!) studioalbum, dat de titel Fool draagt. Er zit nog geen greintje sleet op de 63-jarige Brit. Kwaliteit verzekerd. Nu ook weer.

Fool is een plaat met vier uptempostukken en vier stukken met wat minder gas op de plank. Acht songs, geen dissonant. 42 minuten Joe Jackson zoals we hem zo graag horen. Fel wanneer een nummer daarom vraagt en vol pathos op de juiste momenten. Altijd weer die zeggingskracht. Jackson klinkt bovendien nog altijd net zo fris als in 1979, toen hij debuteerde met het voortreffelijke Look Sharp!. Dat maakt het allemaal nog wat knapper.

Vooral in een pittige pianoballade als Dave laat Jackson je smelten, als een softijsje half juli. Refrein om in te lijsten. “And you and me just keep rushing round the world. Could it be that while we’re rushing round the world we’re wasting all our time?”

Het zijn strofes die nog wel te bevatten zijn, terwijl Jackson je meestentijds vertwijfeld achterlaat, met verdomd lastig te doorgronden lyriek. Teksten die voor diverse interpretaties vatbaar zijn. Alleen de meester heeft de sleutel.

Hij speelt The Joker, zo lijkt hij te willen zeggen, met de betreffende speelkaart voor zijn rechteroog, aan de binnenkant van de uitklapbare cd-hoes. Nog net zo mysterieus als altijd. Binnenkort komt-ie naar Nederland en België. Pieter Visscher

LIVEDATA 17/03 Oosterpoort, Groningen 04/04 Tivolivredenburg, Utrecht 07/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 08/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 10/04 Muziekcentrum Enschede, Enschede 11/04 Concertgebouw De Vereeniging, Nijmegen 15/04 Ancienne Belgique, Brussel

Wannes Cappelle / Broeder Dieleman / Frans Grapperhaus – Dit Is De Bedoeling (Unday Records)

Broeder Dieleman uit Zeeuws-Vlaanderen (meest recente album: Komma) en Wannes Capelle, stuwende kracht achter Het Zesde Metaal (prijswinnende Belgische band uit West-Vlaanderen) hebben samen een EP gemaakt. Op de zes nummers van Dit Is De Bedoeling worden ze op cello intens en stemmig ondersteund door Frans Grapperhaus.

Op de EP hoor je geen muziek van lachebekjes, met uitzondering van de bijna vrolijke meedeiner Met Eten. Maar gezien de publiciteitsfoto hebben Dieleman, Capelle en Grapperhaus het prima naar hun zin gehad bij het maken van dit Nederlandstalige miniatuurtje.

Denk wat betreft de muzikale kleur van het album aan de bijna maniakale gedrevenheid van Hauser Orkater, De Kift en André Manuel. Maar dan in een verstilde versie. Twee stemmen, akoestische gitaar, een banjo, een eenzaam harmonium en de prachtige, sobere cello van Frans Grapperhaus.

Capelle en broeder Dieleman zingen een tikje dialectisch, maar met de teksten erbij zijn hun woorden perfect te verstaan. En dat is precies de bedoeling. Poëtische, intense en prachtvolle muziek, dat is Dit Is De Bedoeling. Tekst Mania | Fons Delemarre

LIVEDATA
08/02/19 Winterwarm Festival, Turnhout/Kasterlee
09/02/19 Muziekcentrum, Dranouter
15/02/19 Cultuurcentrum, Brugge
16/02/19 De Grote Post, Oostende
22/02/19 CC De Steiger, Menen
23/02/19 Cultuurcentrum, Mechelen
26/02/19 30 CC/Wagehuys, Leuven
28/02/19 CC Ter Dilft, Bornem
06/03/19 Minard, Gent
07/03/19 Minard, Gent
08/03/19 Minard, Gent
09/03/19 Theaterzaal, Zwevegem
15/03/19 Arenberg, Antwerpen
16/03/19 Ter Vesten, Beveren
21/03/19 Luxor Live, Arnhem (NL)
28/03/19 Pennickshuis, Deventer (NL)
29/03/19 De Spil, Roeselare
30/03/19 GC De Kluize, Oosterzele
13/04/19 Festival Tweetakt, Utrecht (NL)
19/04/19 Motel Mozaïque, Rotterdam (NL) (dernière)