Category: Recensies

Nusantara Beat – Borondong Garing

Meer musica exotica van Nusantara Beat, een band die zich met recht een supergroep mag noemen, want bestaande uit leden die ook elders actief zijn, o.a. in EUT, Jungle By Night, POM, The Mysterons en Surf Aid Kit. Wat de muzikanten samenbracht was het toeval, ze zaten allemaal op de Conservatorium van Amsterdam, en hun Indonesische achtergrond.

Net als debuutsingle Djanger is Borondong Garing een (vrij rigoureuze) herbewerking van een evergreen uit de Indonesische archipel. Op de streamingsdiensten staan een lange versie en een single -knip. De laatste is zonder gitaarsolo en laat die nou net het nummer naar een hoger plan tillen en een goede impressie geven van het groovy psych-folk feest dat Nusantara Beat live is.

  • 05 – 08 jun. Beaches Brew 2023. Marina di Ravenna.
  • 24 – 25 jun. Spoorpark LIVE 2023. Tilburg.
  • Metropolis Festival 2023. Rotterdam.
  • 07 – 09 jul. Wildeburg 2023. Kraggenburg.
  • 15 – 21 jul. Valkhof Festival 2023. Nijmegen.

 

Teenage Fanclub – Foreign Land

Als nieuwe single Foreign Land was aangekondigd als een comeback-single zou de pers er bol van staan. Nu is het gewoon de eerste single van het twaalfde album van een band die 32 jaar geleden zijn hoogtepunt beleefde en eigenlijk altijd in de schaduw is blijven opereren van tijd en landgenoten als Blur, Oasis en Radiohead.

Loopbaan-kundig gezien zou het dus verstandig geweest zijn om even de band de band te laten en na een gepaste pauze weer nieuw leven in te blazen. Maar zo zit Teenage Fanclub niet in elkaar. De Schotse band is vanaf hun oprichting in 1989 gewoon stug doorgegaan, zonder sabbaticals, solo-uitstapjes of ouderschapsverloven.

Het zou overdreven zijn om te beweren dat Foreign Land net zo goed is als  Teenage Fanclub classics als the Concept en Sparky’s Dream, maar dat het een ijzersterke single is staat buiten kijf. Alleen al die gitaren! Hopelijk wordt het nieuwe album, Nothing Lasts Forever net zo goed en krijgt de band de aandacht die ze verdient. Of anders wel voor hun trouwe dienst.

Het duurt nog even maar op 30 oktober komt TF naar Utrecht en de 31ste staan ze in Groningen.

Durand Jones – Lord Have Mercy

Hem een gespleten persoonlijkheid noemen gaat misschien wat ver, maar de Durand Jones die leiding geeft aan The Indications klinkt opvallend anders dan de man die het uitschreeuwt op Lord Have Mercy.

Met zijn band maakt Jones mierzoete soft-soul, prachtig daar niet van, maar ver van ons indie bed. Solo staat Jones met één been in de kerk en de ander in de modder van de Mississippi. Denk Otis, Tina Turner, James Brown en al die andere soulcoryfeeën die werden verafgood en nagebootst door rockjochies als Mick Jagger, Rod Stewart en Joe Cocker.

Met het lekker vuige Lord Have Mercy ( te vinden op zijn debuut als soloartiest, ‘Wait Till I Get Over’) maakt Mister Jones duidelijk dat ook rock (‘n’ roll)  een Afro-Amerikaanse muziekstijl is met wortels in het diepe zuiden van de V.S.

Shana Cleveland – Manzanita

Shana Cleveland: Manzanita (Hardly Art)

Manzanita is het tweede album van La Luz-zangeres & -gitariste Shana Cleveland. Licht psychedelische singer-songwritermuziek ingekleurd met veel dromerige elementen. Zoals het zalvende stemgeluid van Cleveland zelf. Rustgevend tot op het bot.

Solitair wijkt ze nogal af van de sound van surfrockband La Luz. Het zou ook vrij merkwaardig zijn als ze nu exact hetzelfde was gaan doen. Hoewel Cleveland wel gewoon een band om haar heen heeft verzameld. Met Will Sprott op een flink aantal toetsinstrumenten, waaronder piano, orgel en synthesizer. Zoals hij ook dulcimer, glockenspiel en hapsichord bespeelt. Allemaal even prachtig. Cleveland heeft alleen een elektrische gitaar om haar nek gehangen.

Complementair aan hen zijn Abbey Blackwell op staande bas en Johnny Goss op elektrische basgitaar. Olie Eshleman maakt het voortreffelijke kwintet af met zijn schitterende pedalsteel-gitaar. Waardoor je al met al een geluid krijgt om in te lijsten. Muziek om urenlang onbezorgd van te genieten. Want deze plaat kan talloze malen op repeat, zonder ook maar een moment te vervelen.

Tekstueel laveert ze tussen schoonheid en misère. Van “Look at that beautiful babe” tot “Will you find a way to love this world?” Veertien liedjes lang. Een ambitieuze hoeveelheid songs, waardoor de kans dat er een misser, een vuller tussen zit, toeneemt, maar dat is geenszins het geval. Werkelijk elke seconde is ongelooflijk prettig om naar te luisteren. Manzanita is een oase van schoonheid. Pieter Visscher

Queen’s Pleasure – One Of These Days

Het intro lijkt een beetje op dat van House In The Country van Blur en het eerste couplet doet denken aan de Peppers, maar zodra het refrein wordt ingezet is er geen twijfel meer mogelijk; dit is een nieuw nummer van Queen’s Pleasure!

One Of These Days is de eerste single van het tweede album van Jelmer, Jurre, Sal & Teun. Altijd spannend zo’n nieuwe ronde. Zou Queen’s Pleasure last hebben van het beruchte ‘tweede album syndroom’? Het lijkt er niet op. Integendeel zelfs.

De Amsterdammers lijken te hebben gekozen voor ontwikkeling in plaats van consolidatie, voor minder branie en meer nuance. En dat bevalt prima. Het onderwerp van One Of These Days -tweespalt in de samenleving- vraagt om een serieuze omlijsting. En dat is wat je krijgt; een uitgewerkte compositie en geïnspireerd samenspel. Voor de gelegenheid is de bezetting zelfs uitgebreid met een hammondorgel.

De opvolger van ‘Words To Live By, Suits To Die In’ heet ‘Shy Bairns Get Nowt’ wat zoiets betekent als verlegen kids krijgen niks en moet in ergens in het najaar uitkomen. Opnameleider was de stafproducer van Excelsior Recordings Frans Hagenaars.

Bombino – Tazidert

Van bandleider/songschrijver Omara Moctar aka Bombino verschijnt eindelijk weer eens nieuw werk. Na zijn album “Deran” uit 2018 (waarmee hij de eerste Nigeriaanse muzikant met een Grammy-nominatie werd!) tourde hij over de hele wereld en in 2020 werd de live-cd “Live In Amsterdam” uitgebracht, maar met de track “Tazidert” kan dan nu na 5 jaar de honger naar vers materiaal worden gestild. De song werd opgenomen in Casablanca (Marokko) met producer David Wrench (bekend van zijn werk met o.a. David Byrne, Frank Ocean, The XX en Caribou) en is de voorbode van een nieuw album dat na de zomer zal verschijnen.

In het najaar zal ‘guitar luminary and Tuareg folk hero’ Bombino wederom zeer uitgebreid gaan touren, maar ter ondersteuning van “Tazidert” stond Bomino deze maand al in Patronaat en Groningen en dat was veelbelovend als we de geruchten mogen geloven.

bdrmm – Pulling Stitches

Ondanks de lockdown-periode wist de post-shoegaze, dream pop en indie (kraut/post-punk) rock-formatie bdrmm, uit het Engelse Hull, in 2020 toch een behoorlijke impact te maken met hun debuut-album “Bedroom”. Het werd onthaald als ‘a heady, forward-thinking shoe gaze distillation’ (Clash), ‘one of the underground hits of lockdown’ (The Guardian) en NME-magazine gaf het de maximale vijf sterrren en noemde de release ‘a modern day shoe gaze classic’! De band is nu terug met hun tweede album “I Don’t Know”, en bevat weer de kenmerkende ‘effects-laden guitars (The Cure, Ride), dreamy ambient melody-lines (Beach House, Slowdive) and motorik grooves (Neu!, Can), maar nu toegevoegd met piano, strijkers, electronica, sampling en heel af en toe een beat. Stilstand is achteruitgang en bdrmm toont aan dat shoegaze anno 2023 nog innovatief en springlevend kan zijn!

B E N E L U X S H O W S:

17-10 – Cactus – Brugge

19-10 – Trix – Antwerpen

20-10 – Left Of The Dial Festival – Rotterdam

21-10 – Left Of The Dial Festival – Rotterdam

04-11 – Paradiso – Amsterdam

05-11 – Merleyn – Nijmegen

Shaemless – Please Me Like You Do

Punk is er in velerlei soorten en maten. Die van Shaemless is donker, corpulent en redelijk retro om niet te zeggen hardcore.

Ondanks de dierlijke energie die Please Me Like You Do uitstraalt is er aandacht voor compositie en productie. Met name de rockabilly-echo op de zang is een vondst. Shaemless is oud genoeg om de Popronde al een keer te hebben gelopen. De daar opgedane ervaring hoor je terug in de twee nieuwe tracks die net even wat meer flair en finesse hebben dan de songs op het debuutalbum. Dat heet progressie en maakt van Shaemless een band om in de gaten te houden als je luisteraar bent en om te boeken als je programmeur en verstandig bent.

Black Honey – A Fistful Of Peaches

Black Honey – A Fistful of Peaches (Foxfive Records/Mattan)

De Britse gitaarband Black Honey heeft met de charismatische frontvrouw Izzy Bee een sterke troef in handen. De formatie uit kustplaats Brighton is op derde studioalbum A Fistful Of Peaches opener dan ooit.

Bee heeft nooit een geheim gemaakt van haar worstelingen met mentale gezondheid, maar zo openhartig was ze nog niet eerder. Dat op een album dat dat bolstaat van de energieke indierockliedjes. Smaakvol geproduceerd door Alan Moulder, die we onder meer kennen van zijn werk voor Interpol, Editors en Placebo.

“Serotonin let us down”, zingt Bee, in de track Heavy. “Don’t wanna watch the white horse drown. Never ending therapy ’cause my head is the enemy. So don’t let me, go steady.” Er zit ook in dit nummer een bepaalde agressie, waarmee Bee haar demonen te lijf gaat.

“All I wanna do is just get out of my mind. I’m wasting my life.” Bee zocht een therapeut om uit haar diepe dalen te komen, maar het is vallen opstaan. Op het podium kan ze al haar frustraties eruit schreeuwen en reken maar dat dat helend werkt.

Mooie hoesfoto, mooie afbeeldingen in het cd-boekje en de cd zelf als dartbord. Er is werk gemaakt van A Fistful Of Peaches, dat er weleens voor kan gaan zorgen dat de Britten een groter publiek gaan bereiken. Black Honey is klaar voor de festivals. Pieter Visscher

Do Nothing – Amoeba

Net als Squid maakt ook Do Nothing niet de makkelijkste muziek, maar zo bont als hun vakbroeders uit Brighton maakt de band uit Nottingham het niet.

Nog niet want Do Nothing – waarschijnlijk vernoemd naar het gelijknamige nummer van The Specials- is pas toe aan hun eerste album. De band opereert onder de postpunk paraplu. Hun vroegste singles hebben we aan ons voorbij laten gaan, maar de vorige, Happy Feet hebben we wel opgepikt. Niet iedereen was daar even blij mee. Amoeba zal waarschijnlijk op minder weerstand stuiten. Het is wederom geen makkelijke single, maar blijft wat betreft opbouw, volume en uitvoering betreft binnen het kader en heeft met de gitaarinjecties zelfs iets van een hook.

Album 1 van Do Noting heeft als titel Snake Sideways en als releasedatum 30 juni.