Category: Recensies

POM brengt nieuwe single Exoskeleton uit

De Amsterdamse band POM is terug met hun gloednieuwe single Exoskeleton! Met deze track laat het vijftal met frontvrouw Liza van As aan het roer, horen waarmee ze ook met hun vorige singles opvielen, namelijk een gebalanceerde sound tussen rauwe gitaarrock enerzijds en gevoel voor aanstekelijke melodieën anderzijds.

Exoskeleton, is de eerste single afkomstig van hun aankomende debuutalbum dat later dit jaar via Mattan Records zal verschijnen. POM laat zich inspireren door Britpop, punk en garagerock en creëert daarmee een eigen geluid dat het beste te omschrijven is als ‘fuzzpop’. Zowel op het podium als in de studio laat de band gedurfde combinaties horen met hun energieke live optredens en vernieuwende muzikale experimenten.

Grian Chatten – Fairlies

Bij veel solo-uitstapjes vraag je je af wat de reden is voor de buitenbandse activiteiten. Maar al te vaak klinken solo-platen niet essentieel anders dan het bandwerk. Bij Grian Chatten, in het dagelijks leven frontman van Fontaines D.C. dus wel.

In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij en zijn band maakten met hun postpunkpraatstsijl. Op het meest recente album van FDC en al helemaal op hun cover van Nick Drake’s ‘Cello Song waaide de wind al uit een andere, meer melodieuze hoek. Maar zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score zong Chatten nog niet eerder. Nu is er een nieuwe single uit Fairlies en die is net iets opgewekter dan The Score. Fairlies is ook meteen de titel van zijn eerste soloalbum dat uitkomt op de laatste dag van juni.

King Victor (feat. The Haunted Youth) – Riptide

King Victor is het niet bepaald bescheiden alias dat Tom Stokx en Arno de Ros zich hebben aangemeten om hun muziek aan de mens te brengen.

Hun namen zullen je misschien nog niet zo veel zeggen, maar Tom’s gitaarwerk zal je bekend in de oren klinken, zeker als je The Haunted Youth wel eens (live) hebt gehoord. Tom speelt namelijk gitaar in het orkest van Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth. Die bleek tot wederdienst bereid, want duidelijk aanwezig  op Riptide, de debuutsingle van King Victor. Daarmee weet je eigenlijk al genoeg.

De muziek van King Victor is namelijk nauw verwant aan die van Tom’s werkgever d.w.z. handwarme shoegaze met riante porties gitaar. Het is de vraag wanneer Ton en Arno genoeg tijd zullen krijgen om een debuutalbum op te nemen, want THY gaat deze zomer op de internationale festivaltoer. Kan ook dat het album al lang af is. Dan zien we graag een snelle release tegemoet.

NEWT – Possible Outcome

NEWT is nieuw en Nederlands. NEWT (Engels voor salamander, maar ook de afkorting van Nastily Exhausting Wizarding Test, een examen voor 7e jaars studenten aan de Hogwarts School voor hekserij en tovenarij) is een nieuw project van Bob Hoving, een gitarist met een achtergrond in de jazz.

Afgaande op de foto’s op Insta en ook wel op de sound van Possible Outcome doet Bob in de studio veel zo niet alles in zijn eentje. Tenzij hij met een buslading randapparatuur de weg op gaat, zal hij op korte termijn toch een aantal muzikale geestverwante moeten charteren, want hij is met vlag en wimpel door de selectie van Popronde 2023 gezeild.

Aandachtige lezers die aansloegen op het woord jazz zullen hun vermoeden dat NEWT‘s muziek wat complexer is dan die van de doorsnee Popronde-band -zoal die al bestaat- bevestigd zien bij het beluisteren van Possible Outcome.  

Queens of the Stone Age – Emotion Sickness

Zes jaar na Villains is Queens Of The Stone Age terug met nieuw werk. Op 16 juni komt er dan eindelijk een nieuw album uit van Josh Homme & co; In Times New Roman. Een dag later speelt QOTSA op Pinkpop. De nieuwste single is Emotion Sickness. Wat kunnen we verwachten, afgaande op de nieuwe track, van het nieuwe album en de festivalshow? Niet veel nieuws onder de hete woestijnzon. Wel kwaliteit die we van The Queens gewend zijn; dikke drumbeats, harde riffs en in de verte horen we Beatles-achtige koortjes en wat verrassende plottwists. Maar toch wat ingetogener allemaal. Misschien komt dat nog. De beelden en teasers die bij album In Times New Roman horen zien er nogal angstaanjagend uit met slangen en nog meer duivelse beelden. Kom maar op dus!

Lael Neale – Star Eaters Delight

Lael Neale – Star Eaters Delight (Sub Pop)

Om maar even met de deur in huis te vallen: Lael Neale beschikt niet over een smartphone. Ja, dat kutding, waardoor de wereld ineens nog veel gejaagder werd. En waardoor we nog wat sterker het idee krijgen dat we dingen missen, die anderen wel meemaken. Zij die slechts leuke dingen beleven in parallelle universums als Instagram en Tik-fucking-Tok.

Lael Neale is een kind van de jaren 90 van de vorige eeuw en groeide op met The Cure en Beastie Boys, waar haar moeder haar naar liet luisteren. Van die muzikale doctrine, hoe jammer ook, horen we niet zo heel veel terug op de derde langspeler van Neale: Star Eaters Delight. Neale bewandelt haar eigen muzikale wegen en daar komt bijzonder smaakvolle muziek uit voort. Lo-fi indiepop-rock. Laten we het zo maar noemen.

Neale laveert, grofweg, tussen Velvet Underground en Angel Olsen. Terwijl we overduidelijke ritmes van Joy Division ontdekken in opener I Am The River (check die video!) en Faster Than The Medicine. Het liefst acht minuten durende In Verona schreef Neale nadat ze de veelgeprezen film Letters to Juliet uit 2010 had gezien. Een door Romeo en Julia geïnspireerde romcom. “Ik heb er ongeveer 15 minuten naar gekeken en voelde mijn hersens afsterven. Het was zo verschrikkelijk”, liet ze, niet gespeend van drama, optekenen door The Guardian. De Amerikaanse bekeek de film, gezellig, met haar moeder. Tijdens een van de lockdowns.

Met behulp van haar favoriete instrument de omnichord, een drumcomputer, gitaar en synthesizer zijn de zelfgeschreven songs van Neale tot stand gekomen. Uit haar brein ontsproten, weg uit metropool Los Angeles, teruggetrokken op de boerderij van haar ouders, in Virginia. Op het platteland gebeuren de mooiste dingen. Pieter Visscher

Kevin Morby – This Is A Photograph II

De titel zegt het al This Is A Photograph II is een vervolg, of beter herinterpretatie van het titelnummer van het meest recente album van Kevin Morby.

Eigenlijk heeft hij heeft geen steen op de andere gelaten bij het maken van versie II. Tekst, tempo en arrangement zijn compleet omgegooid. Op foto I declameerde hij zijn lyrics en bestond de begeleiding uit bas, drums, wat gitaren en iets dat klinkt als een mandoline. Voor de nieuwe uitvoering heeft hij een orkest laten aanrukken, zingt hij luid en duidelijk en hebben de drummer bassist het op hun funky heupen.

This Is A Photograph II komt samen met twee andere ‘reimagenings’ en zes nieuwe nummers op een ‘companion piece’ van het vorig jaar verschenen This Is A Photograph album, More Photographs (A Contiuum) geheten.

Op 6 juni staat Kevin Morby op Best Kept Secret, benieuwd welke versie hij daar ten gehoren gaat geven.

Squid – Undergrowth

Het is het cliché der clichés, maar van Squid moet je houden. De band maakt het ons ook weer niet makkelijk op Undergrowth, een nummer dat ruim 6 en ½ minuut lang alle kanten opschiet, zelden de meest voor de hand liggende.

Wat we horen is een kruising tussen Frank Zappa, Can en Television. De man die orde schepte in deze ogenschijnlijke chaos is producer Dan Carey, die zich als mentor/ontdekker van o.a. Black Midi, Fontaines D.C. en zo’n beetje alle acts op zijn eigen Speedy Wunderground label een specialist heeft getoond op het gebied van neo-kraut, postpostpunk en piepknorpop.

Wat helpt is om er eens rustig voor te gaan zitten en je open te stellen voor wat Squid te melden heeft. Grote kans dat je orde ontdekt waar je eerst wanorde meende te horen.

Het tweede Squid album, O Monolith verschijnt op 9 juni bij Warp Records.

two blinks, i love you – birthday surprise

two blinks, i love you maakt kleine, maar fijne luisterliedjes. De songs zijn zo nadrukkelijk onnadrukkelijk dat ze alweer zijn afgelopen voordat je er erg in hebt. Dat lijkt een zwakte, maar is juist de kracht van Liverpudlian Liam Brown.

Schenk je zijn songs namelijk wel aandacht dan hoor je dat ze vol details zitten, gedreven zijn en emotie geladen. two blinks, i love you is een singer-songwriter met een verleden in de dance. Zijn EDM alter ego is pizzagirl. En dat hoor je. Aan de schwung, maar ook aan de subtiele elektronica. Liam schrijft, speelt en produceert zijn songs zonder hulp van derden. Dat geeft zijn muziek de intimiteit van een slaapkamer. Hij wordt dan ook wel gezien als vertegenwoordiger van de recente ‘bedroom’ stroming.

birthday surprise is pas de derde single van Liam alias two blinks die om een nog onbekende reden communiceert in kleine letters. Begin juni komt zijn eerste EP uit.