Na drie dagen van internationale muziek door de gehele binnenstad van Groningen is het nu tijd voor de grote afsluiter in de Oosterpoort. Hier krijgen we een overzicht van de stad van zaken in de Nederlands popmuziek op dit moment. Wie wel eens op Noorderslag is geweest kent de sfeer. Het gebouw is prachtig aangekleed, er zijn foodtrucks op de binnenplaats gezet, in ieder hoekje is wel iets te doen. Radio en TV makers interviewen bezoekers en artiesten, alles loopt door elkaar en de sfeer is uitgelaten. Uiteraard is er voor de serieuze muziekliefhebber genoeg te beleven en te zien maar voor velen is het ook een gezellige uitgaansavond. Inmiddels is het de organisatie van ESNS goed gelukt om ook jongeren warm te laten lopen voor Noorderslag. Ik zie gezinnen lopen, ouders met hun pre-pubers maar ook groepjes scholieren die nieuwsgierig en verwachtingsvol door het gebouw struinen.
Nadat ik mijn jas heb ingeleverd loop ik gelijk even aar de Marathon zaal, een wat onhandig ingedeeld zaaltje met een laag plafond waar meestal de wat kleinere alternatieve bandjes geprogrammeerd staan.
Solomon is net begonnen. De Maastrichtse band, die is samengesteld uit studenten met verschillende muzikale achtergronden, was me al opgevallen door het prachtige nummer Nobody Knows, een meeslepende en melancholische song die met een prachtige diepe stem wordt gezongen door zanger Koen de Witte. En zo is het het met al hun muziek zo blijkt, het zijn zwaar aangezette nummers die je weten mee te nemen op een emotionele muzikale reis. Misschien wat zwaar zo aan het begin van deze avond in dit ongemakkelijke zaaltje maar ik denk ga deze band heel graag nog eens terug zien in een wat betere bezetting. De plaat komt binnenkort uit!
Ik ga even kijken in de kleine zaal waar een aantal jonge artiesten zich onder de naam Nieuw Nederlands peil bij 3FM mag presenteren. De jonge artiesten worden geïnterviewd en zingen hun hit. Ik val binnen als Claude daar net zijn grote hit Ladada staat te zingen. Dit kijk ik even uit maar dan wil ik snel door naar de binnenzaal.
Want daar staat Elephant. De band heeft zijn debuutplaat uitgebracht op Excelsior en dan wordt ik nieuwsgierig. Ik ben een groot liefhebber van alles wat dit label uitbrengt. Bands als Johan, Caesar en Darryl-Ann maar ook het heerlijke Benjamin B en Meindert Talma uit Groningen hebben hun platen via dit label uitgebracht. De band uit Rotterdam past prima in dit rijtje thuis ondanks dat ze een eigen geluid hebben. De liedjes zijn rustig en worden netjes gespeeld. De drummer zingt zonder microfoon alles mee met een grote glimlach op zijn gezicht. Het zijn prachtige liedjes maar ze worden mij iets te keurig gebracht. De spanning ontbreekt wat en er gebeurt weinig onverwachts. Ze hebben een hele mooie plaat uitgebracht, ik hoop dat de band in de toekomst iets meer spanning in zijn optredens verwerkt zodat het ook live een belevenis gaat worden.
In de Entreehal staat Zoë Tauran haar ding te doen. De 25 jarige zangeres van Moluks-Nederlandse afkomst uit Roden weet de vele jongeren die op haar optreden zijn afgekomen goed mee te nemen. Ze vindt het spannend zegt ze en die eerlijkheid maakt haar ontwapenend. De zangeres die vooral bekend is onder de TikTok generatie heeft een prachtige stem. Haar duet met Ronnie Flex doet ze in stijl, zijn deel vanaf een bandje, maar dat maakt de vele jongeren in de zaal niks uit. Een fijn optreden.
Dan is het tijd voor het eerste optreden in de grote zaal. Son Mieux is gekomen om te schitteren en dat doen ze. Vanaf de eerste seconden is hun optreden één groot feest. In hun glimmende kleding weten ze de zaal volledig op zijn kop te zetten Zanger Camiel stuitert en swingt over het podium, speelt als een bezetene op zijn congo’s. Veel diepgang heeft het niet maar daar zitten we ook niet op te wachten bij een show van Son Mieux. Muzikaal zit het allemaal mooi in elkaar en de band is gemaakt om grotere zalen als deze in te pakken met hun enthousiaste optreden. En precies dat hebben ze vanavond maar weer bewezen!
In de Marathon zaal ga ik nog even kijken bij Cloud Cafe, nog een bandje op het Excelsior label. Ze zijn nog geen jaar bij elkaar maar daar merk je bij dit optreden niks van. Heerlijke gruizige gitaarliedjes zie ik ze spelen met als blikvangers zangeres Tara Wilts die een coole uitstraling heeft en gitarist David Coehoorn die in het laatste nummer als een soort drummer Animal van de Muppets uit zijn dak gaat op zijn gitaar. Gaaf, we hebben er weer een heerlijk bandje bij, helemaal in mijn stijl.
De Toegift staat vervolgens in de bovenzaal. De bijzondere band uit Zeeland maakt experimentele muziek met invloeden uit jazz waarop zanger Maxim zin poëtische teksten, gedichten zijn het eigenlijk, voordraagt. Prachtig is het nummer waarin hij verhaalt over die keer dat hij zich had buitengesloten in de woongroep waar hij met mede muzikanten woont. De tijd die hij gedwongen in de tuin doorbracht gebruikte hij om een gedichtje te schrijven die is uitgegroeid tot dit prachtige kleine liedje. Zijn teksten voordragend loopt Maxim door de zaal en ondanks het rumoer dat ons uit de rest van het gebouw bereikt weet de band de aandacht van zijn bezoekers goed vast te houden en ik blijf ook tot het einde geboeid luisteren.
In de grote zaal is het dan tijd voor de “Special Guest”. Er gaan al weken geruchten wie hier geprogrammeerd zal staan. Is het Dua Lipa die voor de ESNS conferentie toch in Groningen is of is het Froukje die ook al in het gebouw gesignaleerd is. Al snel worden we uit de brand geholpen want achter de gordijnen van het grote podium komt de band Di-Rect tevoorschijn. Vorig jaar wonnen ze in corona tijd de Popprijs en nu kregen ze de tijd en ruimte om met een fantastisch optreden het publiek en organisatie hier voor te bedanken.
In de kleine zaal ga ik vervolgens naar S10. Ik heb haar al vaker op Noorderslag zien optreden, toen nog klein en onbekend. Samen met een vriend en een track tape deed ze toen haar liedjes maar inmiddels is S10 door haar optreden op het Eurovisie songfestival uitgegroeid tot een geliefde zangeres. De kleine zaal is afgeladen vol als S10 in haar prachtige kleding opkomt. Het podium is sober maar sfeervol verlicht zodat alle aandacht naar de zangers gaat. Met haar nieuwe plaat op zak heeft ze nu eindelijk te tijd om die liedjes aan het publiek te laten horen. Ze is best zenuwachtig geeft ze toe en ze vraagt het het publiek om alles even los te laten, gewoon in het moment te genieten dan komt het allemaal goed. En dat werkt. Haar intieme liedjes worden afgewisseld met wildere stukken met dance en S10 gaat op die momenten lekker los, ze danst met gespreide armen over het podium en het publiek doet met haar mee. Natuurlijk doet ze de Diepte maar nog mooier wordt het als bij Nooit Meer Spijt haar vriendin Froukje het podium opkomt. Samen zingen en swingen ze over het podium, heel mooi om de interactie tussen deze twee zangeressen te zien. S10 sluit vervolgens af met het prachtige Adem Je In dat door de zaal hard wordt meegezongen. Toch wil S10 nog één keer dansen en het optreden eindigt met een explosie van beats waarop zij en het enthousiaste publiek nog één keer helemaal los kunnen gaan. Prachtige zangeres en een heerlijk optreden!
In de entreehal kijk ik even kort naar de Gangs of Kin die zijn afwisselende moderne songs speelt maar dan moet ik door naar de grote zaal waant daar staat Joost op het punt van beginnen. De rapper uit Friesland is razend populair onder jongeren en ook ik kan zijn super energieke liedjes zeer waarderen. Joost en zijn twee muzikanten hebben hun gezichten wit geschminkt met grote zwarte ogen en er is maar heel weinig voor nodig of de eerste moshpit wordt in de zaal gevormd en het feest kan beginnen. Vooral jongeren, jongens en meisjes, gaan volledig uit hun plaat bij het optreden. Het is ogenschijnlijk een vrolijk boel maar je voelt bij Joost veel meer dan blijdschap en euforie. In zijn jonge leven is Joost inmiddels zijn beide ouders verloren. Bij zijn optreden op Pinkpop werd het hem teveel. Het vertelt ons dat hij in zijn leven veel heeft gepraat met dokters. En die dokters geven hem labels. En Joost wil het met ons hebben over emotie. En dan specifiek over de emotie woede. Dit in combinatie met zijn wit geschminkte gezicht geeft het optreden een beladen ondertoon. Een intens optreden dat tot denken zet, wat zit er achter die facade van vrolijkheid. Het is vaak maar een dun laagje, ik hoop oprecht dat het goed blijft gaan met Joost.
Dan weer terug naar de Marathonzaal waar ik een groep vrienden tref waar ik de rest van de avond bij zal blijven. Ook nu hier weer een wat kleiner alternatief bandje. Musantara Beat is een soort supergroep en bestaat uit muzikanten uit bands als Jungle by Night, Altin Gun en EUT, allemaal 2e of 3e generatie Molukse jongeren die geïnspireerd zijn door de traditionele Indonesische muziek uit de jaren ‘70 en ‘80. Door de drukte in deze kleine zaal kun je het optreden niet goed zien maar de songs klinken gedreven en het rockt meer dan in van tevoren verwacht had.
Op 23:00 is het tijd voor de uitreiking van de popprijs. Ik ga al sinds het begin van de jaren ‘90 naar Noorderslag en dit is een moment dat ik nooit oversla. Het is altijd weer leuk om te gissen wie er met de prijs vandoor zal gaan. Persoonlijk vond ik dat Eefje de Visser of Froukje hem verdiend heeft omdat hun muziek in mijn ogen meer kwaliteit heeft maar zoals verwacht is de winnaar dit jaar Goldband. Het trio uit Den Haag heeft inmiddels een legendarische live reputatie en daar kan deze prijs ook nog wel bij. Na een paar nummers weten we het wel en we besluiten richting Personal Trainer te gaan.
De hal van de foyer is vaak een van de lastigste plekken voor een band om te spelen, vooral om dat het een doorgaande route is, maar daar heeft Personal Trainer geen last van. Op de vorige live editie van Noorderslag gaven ze ook al een prachtig optreden weg en nu is dat niet anders. Zanger Willem Smit geeft zich helemaal en staat op een geven moment zelfs in zijn blote bast te zingen. Ze hebben afgelopen jaar een prachtige afwisselende plaat gemaakt die ze nu voor het eerst aan het publiek kunnen laten horen. Binnenkort in een uitverkocht Vera in Groningen.
En dan is het tijd voor ons hoogtepunt van de avond want in de kleine zaal mag Prins S. en de Geit afsluiten. Als je deze band nog niet gezien hebt raad ik je aan dit snel te gaan doen. De wat slungelige Haagse zanger Scott Beekman geniet zelf zichtbaar van iedere seconde van zijn optreden. Hij rent met grote stappen van links naar rechts over het podium en natuurlijk komen alle hits voorbij. Nacht. Kinderboerderij. En natuurlijk Ken Je Niet Maken! De bomvolle en bloedhete zaal gaat helemaal uit zijn dak op de heerlijk dansbare elektro hits van deze sensatie. De vrienden met wie ik hier ben kenden deze muziek niet maar dat blijkt ook niet nodig. We springen en pogoën en brullen de teksten in no time mee. Wat is dit een prachtig feest en wat een fijne afsluiter van ESNS 2023. Ik kijk terug op een heerlijk editie en komende tijd ga ik lekker besteden aan alle nieuwe muziek die ik deze dagen ontdekt heb!
Tekst: Jan Berends
Meskerem Mees – Caesar (Mayway Records)
