Category: Recensies

Personal Trainer – Former Puppy

Former Puppy is de laatste aanjager van Big Love Blanket, het langverwachte debuutalbum, van Personal Trainer. Het woord langverwacht is hier op zijn plaats, want Former Puppy is welgeteld de 11e single van de roedel jonge honden onder bevlogen leiding van Willem Smit.

O wacht! Het nummer lijkt juist te verwijzen naar het feit dat Willem geen jonge hond meer is, maar een professioneel muzikant met een carrière die terug gaat tot 2012, het jaar waarin hij debuteerde al lid van Palio Superspeed Donkey.

In de 10 tussenligende jaren zagen we zijn naam opduiken i.v.m. Canshaker Pi, Steve French en The Industry. Plus waarschijnlijk nog de nodige projecten waaraan hij op de achtergrond heeft meegewerkt.

Met Personal Trainer lijkt ‘The Hardest Working Man In Dutch Indie’ zijn definitieve draai te hebben gevonden. Zo klinkt de mid-twintiger in ieder geval op Former Puppy; in zijn element.

Arctic Monkeys – Body Paint

Ook op single twee van het nieuwe Arctic Monkeys album croont Alex Turner naar lieve lust. Toch zal de oude garde meer in hun nopjes zijn met Body Point dan met There’d Better Be A Mirror Ball.

Dat komt omdat er in het slotdeel van Body Paint weer even ouderwets wordt gerockt. Nou ja gerockt, het blijft beschaafd, maar we horen in ieder geval wel weer een vette gitaarsolo. En dat hadden we even nodig. Verder is het weer zwijmelen geblazen.  

In een recent interview in The Guardian vertelt Turner dat hij zich bevrijd voelt nu hij zich niet meer aan het klassieke popsong format hoeft te houden. Fatalistische fans vrezen dat hij plannen heeft om solo te gaan en dat The Car derhalve wel eens het laatste AM album zou kunnen gaan worden. Zou kunnen, maar Body Paint laat horen dat Alex Turner nog niet helemaal van rock los is.

The Haunted Youth – I Feel Like Shit And I Wanna Die

Joachim Liebens wint er geen doekjes om, I Feel Like Shit And I Wanna Die is de titel en het refrein van de nieuwe single van zijn The Haunted Youth. Qua stijl en sound sluit het nummer naadloos aan bij zijn eerder verschenen meesterlijke werkjes.

Wederom tovert Liebens Cure-iaanse klaterklanken uit zijn gitaar in een song die opgenomen lijkt in een kathedraal en ondanks de onverbloemde depri tekst aanvoelt als een warm bad. Met de release van deze nieuwe single komt ook het nieuws dat het langverwachte debuutalbum van onze band uit Alken (B) klaar staat voor release.

Al op 4 november zal het Dawn Of The Freak album verschijnen. Ook mogen we melden dat The Haunted Youth begin ’23 acte de présence zal geven op Eurosonic en ook daarna veelvuldig in ons land te zien zal zijn.

Gargäntua – Alcool Alcool

Het Franse duo Gargäntua lijkt zich het liefst op te houden in de krochten en stegen van de maatschappij, daar waar men het niet zo nauw neemt met zaken als moraliteit en legaliteit. Anders noem je je nieuwe EP niet Immoral & Illégal, toch?

Hun flirt met verboden vruchten levert wel boeiende muziek op. Zoals hun ode aan alcohol dat ze schrijven alcool. Zo spreken de Fransen het uit en kan in geschreven vorm doorgaan als soort van woordspeling. De mannen van Gargäntua spelen sowieso wel graag met woorden. Hun namen schrijven ze als GOD3ROY en J4N D4RK.

Alcool Alcool is best wel representatief voor de stijl van Godfroy en Jean; een mix van punk, death metal en verschillende soorten elektronica. Niet voor al te tere zieltjes dus, maar dat had je vast al begrepen.

Marlon Williams – My Boy

Marlon Williams – My Boy (Dead Oceans)

My Boy is het derde soloalbum van Marlon Williams en ook zijn avontuurlijkste. Hij verkent de uithoeken van zijn muzikale interesses en dat leidt tot veel wonderschone liedjes. Opnieuw.

De Nieuw Zeelander heeft op zijn titelloze debuut (2018) en met name op de plaat die twee jaar later verscheen laten horen wat hij allemaal in petto heeft. Make Way For Love staat stijf van de klasse. Het was zo’n zogenaamd break-upalbum, nadat de relatie met zijn geliefde, minstens zo getalenteerde, Aldous Harding op de klippen liep.

My Boy is vooral een Williams die volop geniet van het leven. Ook van zijn andere carrière; die van acteur. De vorm die Williams is die van een onbezorgde wereldreiziger, die alles en iedereen omarmt. Easy Does It is wat dat betreft een titel die boekdelen spreekt.

Hoewel de boventoon wordt gevoerd door een zekere vrolijkheid is Williams ook niet te beroerd zijn kwetsbaarheid te tonen. In het titelstuk bijvoorbeeld. Prijsnummer is het (goeie video!) discoachtige Don’t Go Back, met een glansrol ook voor Hollie Fullbrook (geinige naam), die het nummer van nog meer Nile Rodgers-achtige elementen voorziet. My Boy is Williams’ meest poppie album tot nu toe – vol met scherpe radjes, dat wel – en zet de deur naar wereldwijd succes nog wat wijder open. Pieter Visscher

WITCH – Waile

Of Waile van WITCH nou echt goed is of niet is afhankelijk van je smaak, maar dat het een curieus plaatje is, zal niemand kunnen ontkennen. Alleen al het feit dat het een rockband uit Zimbabwe betreft is al bijzonder. En dat het hun eerste nieuwe release is in 38 jaar! Het nummer is nog ouder, 43 jaar om precies te zijn.

Waile was een live-favoriet tijdens de gloriedagen van WITCH in de jaren zeventig en tachtig. De band van toen is op een enkeling na, waaronder zanger Emanyeyo ‘ Jaguar’ Chandra niet meer die van toen, maar klinkt nog wel zo. Waile is een soort van funkrock met Afrikaanse koortjes en een vuige gitaarsolo, in een stijl ergens tussen Hendrix en Santana in. De Afrikaanse Funkadelic? Meer grappig dan goed misschien, maar leuk genoeg om een paar keer te horen.

Hermanos Gutiérrez, Dan Auerbach – Tres Hermanos

Dan ‘Black Keys’ Auerbach heeft nieuwe vrienden, de gebroeders Alejandro en Estevan Gutiérrez. Hun namen geven al aan dat we hier te maken hebben met een duo met Latijns-Amerikaanse roots. Wat pas duidelijk wordt als je de heren hoort is dat hun instrumentale gitaarmuziek teruggrijpt sound die populair was in de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw.

Hun afkomst ten spijt zijn Hermanos Gutiérrez in Europa bekender dan in de V.S. Daar zal nu zeker verandering in komen nu Dan Auerbach zich over hen heeft ontfermt. Dan produceerde hun nieuwe album (El Bueno y El Malo 23/10) en speelt op Tres Hermanos ook een moppie mee. 

Niet toevallig komt Hermanos Gutiérrez hier ook concerteren. Nu maar hopen dat TivoliVredenburg op 12 en Paradiso op 13 oktober tequila, maar liever nog mojito’s schenken. 

CCR daagde The Beatles uit: grootste groep ter wereld

Na 50 jaar is het zorgvuldig gerestaureerde album Creedence Clearwater Revival at the Royal Albert Hall uitgebracht samen met de aankomende documentaireconcertfilm: Travelin’ Band: Creedence Clearwater Revival in the Royal Albert Hall. Met het legendarische optreden in zijn geheel, bevat de opname hits als Fortunate Son, Proud Mary en Bad Moon Rising.

Decennialang al mdeden er geruchten de ronde onder de fans van Creedence Clearwater Revival over een lang verloren gewaande opname van hun legendarische show uit 1970 in de Royal Albert Hall in Londen. Craft Recordings was verheugd om aan te kondigen dat de geruchten inderdaad waar zijn. De langverwachte Creedence Clearwater Revival in de Royal Albert Hall presenteert het concert in zijn geheel en vindt CCR op het hoogtepunt van hun carrière, op de meest prestigieuze locatie in Londen. Het album plaatst luisteraars centraal bij de show en bevat John Fogerty, Tom Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook die (nu klassieke) hits uitvoeren.

Creedence Clearwater Revival in de Royal Albert Hall is verkrijgbaar op 180 gram vinyl, cd en cassettebandje. Bovendien is het album beschikbaar op digitale platforms, inclusief in hi-res en Dolby® ATMOS-audioformaten. Een gelimiteerde Super Deluxe Edition Box Set volgt later in het jaar.

Na ongeveer 50 jaar in opslag te hebben gelegen, zijn de originele multitrack-tapes minutieus gerestaureerd en gemixt door het GRAMMY® Award-winnende team van producer Giles Martin en ingenieur Sam Okell, die samen talloze veelgeprezen projecten hebben geleid, waaronder de edities van het 50-jarig jubileum van The Beatles van Abbey Road en Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, evenals audio voor de Elton John biopic Rocketman en Peter Jackson’s The Beatles: Get Back Series. De lp werd gemasterd door de gevierde ingenieur Miles Showell in Abbey Road Studios met behulp van halve snelheidstechnologie voor de hoogste kwaliteit luisterervaring.

Toen Creedence Clearwater Revival 14 april 1970 het podium van de Royal Albert Hall betrad – slechts enkele dagen nadat The Beatles hun breuk aankondigden – waren de Californische rockers misschien wel opeens de grootste band ter wereld. In de aanloop naar de show had CCR een ongekend ‘magisch jaar’ achter de rug, zoals Jeff Bridges in de film vertelt. “In slechts 12 maanden had de band vijf top-10-singles en drie top-10-albums [Bayou Country, Green River, Willy and the Poor Boys] in de Amerikaanse hitlijsten behaald, waarmee ze The Beatles overtroffen. Ze waren verschenen op de legendarische Ed Sullivan Show en speelden voor meer dan een miljoen mensen in heel Amerika, waaronder de honderdduizenden die bij Woodstock waren verzameld. John, Tom, Stu en Doug hadden misschien niet de bekende klank van John, Paul, George en Ringo, maar Creedence daagde The Beatles uit voor de titel van de grootste groep ter wereld.

Inderdaad, het zuidelijk doordrenkte moerasrockgeluid van de band doordrong de wereldwijde ether in 1969.

The Skinner Brothers – Lonedon

Het heeft even geduurd – we zijn kritisch- maar The Skinner Brothers hebben met Lonedon eindelijk een waardige opvolger van Graadmeter hit, Feels So Right in handen.

Wilde de band van Zac Skinner in het verleden nog wel eens klinken als adolescente neefjes van Ian Dury,  op nieuwe single Lonedon tonen ze zich verrassend volwassen. De wat flauwe woordspeling is het enige zwakke aan een beschouwende rocksong over de teloorgang van de Britse hoofdstad. Bewust of niet, met zijn handclaps en glamrockgitaarsolo doet Lonedon wel aan Slade denken. Wat natuurlijk niet verkeerd is.

Gaz Coombes – Don’t Say It’s Over

Ook Supergrass was van de partij bij het eerbetoon aan overleden Foo Fighters drummer, Taylor Hawkins. De band was een van zijn favorieten, vandaar.

Verwacht van Supergrass echter geen nieuwe muziek. Daarvoor heeft Gaz Coombes het te druk met zijn solo-carrière. Don’t Say It’s Over komt van zijn vierde album, Turn The Car Around dat voor begin volgend jaar staat. De nieuwe single is een bevlogen ballad inclusief een sterke solo, die best wel wat langer had mogen duren. Verder geen klachten.

Wat opvalt is dat Gaz nu een ander pad bewandelt dan hij met zijn band deed. Met Supergrass zette hij de boel graag op stelten, solo toont hij zich een dromer er romanticus. Voeg de twee kanten van zijn persoonlijkheid samen en je hebt de ware Gaz Coombes.