Category: Recensies

strange world’s end – 逆エヴォリューション

 逆エヴォリューション betekent volgens Google Translate ‘omgekeerde evolutie’, ofwel zoals Devo het ooit noemde devolution. Devo koesterde de theorie dat de mensheid evolutionair gezien niet meer voor maar achteruit gaat. Het lijkt erop dat strange world’s end onafhankelijk op dat idee is gekomen, want hun muziek lijkt in niets op die van Devo, en hun uiterlijk al helemaal niet. De Devo mannen droegen een soort uniformen en vreemde hoofddeksels. De drie leden van strange world’s end lopen gewoon in hun dagelijkse kloffie.

Het trio komt uit Tokyo waar ze ondanks drie albums nog zo goed als onbekend zijn. De schamele 963 luisteraars die ze volgens Spotify maandelijks trekken bevinden zich vooral in de V.S. en in Nuremberg.

逆エヴォリューション komt van het recentelijk uitgekomen en naar de band vernoemde derde album van strange world’s end. En dan nu de hamvraag. Waarom staat 逆エヴォリューション op onze playlist? Omdat het een lekker gek plaatje is, gezongen in het Japans en versiert met gierende gitaarsolo’s die ronken als opgevoerde brommers.

Yeah Yeah Yeahs – Burning

Burning, de tweede single van het aanstaande comeback album van Yeah Yeah Yeahs neigt naar bombast, maar wat blijkt niet alle overdaad schaadt!

Karen O. jut haar secondanten flink op tot er halverwege een plagerige passage valt die de opmaat vormt naar een stormachtige gitaarsolo en een steeds woester wordend vioolorkest. Je was gewaarschuwd! De nieuwe langspeler van Yeah Yeah Yeahs hebben ze Cool It Down gedoopt, eind deze maand komt hij uit.

Sex Pistols: grommend, woest boegbeeld van de revolutie

The Sex Pistols: The Original Recordings beslaat een historische periode waarin de band zelden uit het nieuws of de hitlijsten kwam. 20 van de Sex Pistols-opnames van 1976 tot 1978 zijn samengebracht. Om nogmaals het verhaal te vertellen van een van ‘s werelds meest invloedrijke en buitengewone bands.

De Sex Pistols lieten het Britse establishment trillen toen ze explodeerden in de muziekscene en een kickstart gaven aan wat later bekend werd als punk – een term waar de band zich nooit prettig bij voelde. Jongeren verscheurden niet alleen hun muzikale voorouders, maar ook hun sociale voorouders en Sex Pistols waren het grommende, woeste boegbeeld van de revolutie.

Ze maakten een perfect, 40 minuten durend album met Never Mind The Bollocks in 1977 en van het artwork tot de individuele spelers, de houding en muziek – elk deel ervan beïnvloedde de wereld waarin we vandaag leven. De plaat wordt vaak genoemd als een van de meest invloedrijke albums aller tijden met muzikanten van Joy Division / New Order tot Kurt Cobain, Noel Gallagher, Green Day en Yungblud die ze allemaal als belangrijke inspiratiebron noemen. En dit was niet alleen muzikaal; punk liet zien dat iedereen kon creëren en velen namen de hint over: mode, kunst en design en meer.

Hun single God Save the Queen uit 1977 werd verboden door de BBC en werd nummer 1 in de Britse NME-hitlijst, maar verscheen op nummer 2 op de officiële UK Singles-hitlijst, wat leidde tot beschuldigingen dat het nummer met opzet van de eerste plaats was weggehouden. Voor de enige keer in de geschiedenis van de hitparade werd de track als blanco vermeld, om aanstoot aan de gevestigde orde te voorkomen.

De collectie is een soundtrack van de periode en bevat de belangrijkste singles Anarchy In The UK, God Save The Queen, Pretty Vacant en Holidays In The Sun, essentiële nummers van Never Mind The Bollocks, verdere originelen en covers van The Great Rock & Roll Swindle en enkele essentiële B-kantjes met I Wanna Be Me (de keerzijde van Anarchy…), Satellite (de b-kant van Holidays In The Sun) en Did You No Wrong (uit God Save The Queen).

Royel Otis – Motels

Eindelijk een opvolger van Oysters in My Pocket, de ode aan de mannelijke viriliteit van het Australische Royel Otis. Motels is compleet anders. Is Oysters een opgewonden standje van een nummer en zo zomers als een strandbal, Motels daarentegen is herfstig. Het tempo ligt weliswaar vrij hoog, maar de nasmaak is bitter.  

Motels beschrijft een zomerliefde die net zo lang duurt als de vakantie. Of toch niet? Verwacht van Royel Otis geen diep drama, maar als indie- variant op het thema ‘Het is het is weer voorbij die mooie zomer’ is Motels zeer geslaagd.

Live Foto Review: Tame Impala @ AFAS Live

Live Foto Review: Tame Impala @ AFAS Live, Amsterdam
29 augustus 2022
Foto’s Peter van Heun

De slepende, diepe psychedelische rock van Tame Impala voelt als één grote trip. Al meer dan 10 jaar reist Kevin Parker de hele wereld rond en maakt furore als headliner op verschillende festivals en in de bekendste poppodia. Met het laatste album ‘The Slow Rush’ gaat Tame Impala de pop kant op, maar houdt ook die indrukwekkende soft rock geluiden die we gewend zijn.

A.A. Williams – Golden

Eindelijk is er een opvolger van ex IJsbreker Evaporate van de mysterieuze A. A. Williams. Zeggen dat Golden niet tegenvalt is een understatement. De tweede single van miss William‘s As The Moon Rest album is misschien nog wel beter/mooier/indringender dan de eerste.

De toon van Golden is nog duisterder dan die van de voorganger, de sfeer dreigend. Alex begeleidt zichzelf op de piano, later komen er meer instrumenten bij waaronder een span spooky gitaren. Het refrein is woordloos en doet een van de commentatoren op Youtube denken aan dat van De Diepte van S10. En hij heeft gelijk! De vraag is nu is dat toeval of heeft A.A. Williams naar het songfestival gekeken of niet?

Etta Marcus – Crown

Vijf nummers duurde het voordat er een major label bij Etta Marcus op de stoep stond met een aanbieding die zijn niet heeft geweigerd. Vaak gaat een deal met een grote platenmaatschappij ten koste van de authenticiteit van een artiest, er moeten platen worden verkocht, maar in geval van de pas 21 jarige singer-songwriter uit Londen lijkt er eerder sprake van het omgekeerde.

Crown is Etta’s korzeligste nummer tot nu toe. Waar haar in eigen beheer uitgebrachte songs zijn sierlijk en romantisch zijn, is Crown is prettig nerveus en ongekuist. We treffen Miss Marcus op Crown in een wraakzuchtige bui. Haar is onrecht aangedaan en het ligt niet in haar aard om zielig in een hoekje te gaan zitten huilen. Integendeel! ‘I Won’t Stop Tryna Break Your Crown, I Will Catch You Out And Tear You Down’. Veelbelovend.

Alvvays – Easy On Your Own?

Met Pharmacist, hun eerste nieuwe nummer in vijf jaar maakte de Canadese (post)punkband Alvvays het de luisteraars niet echt makkelijk. De song zat zo propvol informatie dat het leek alsof er twee nummers door elkaar liepen.

Nieuwe single Easy On Your Mind? is een stuk makkelijker te behappen. Dat wil niet zeggen dat Molly en band het easy listening pad zijn opgeslagen. Onder haar ontspannen meisjeszang kraakt, piept en borrelt er van alles, maar het deksel blijft dus op de put.

Het resultaat is een punky popsong die klinkt als een kruising tussen (oude) Pixies en The (vroege) Bangles. De bron van Pharmacist en Easy On Your Own? heet Blue Rev.

Black Honey – Charlie Bronson

Black Honey is inmiddels een oude bekende, maar voor de jongere luisteraars behoeft de naam Charles Bronson misschien enige toelichting. Bronson was een beroemd Amerikaanse filmacteur gespecialiseerd in ruwe bolster, blanke pit types, maar ook regelmatig gecast als bad guy in westerns en andersoortige knokfilms. Zijn knoestige kop leverde hem de bijnaam ‘leatherface’ op.

Uiteraard gaat Charles Bronson niet over de filmster, maar wordt ol’ leatherface door Isobel ‘Izzy’ Phillips opgevoerd als personificatie van haar opgekropte agressie. Izzy wil nog wel eens op tilt slaan als ze weer eens geconfronteerd wordt met het keurslijf waar de (Britse) maatschappij haar induwt. Dan krijgt haar ‘inner’ Charles Bronson de bovenhand. Daarover dus gaat de nieuwe single van Black Honey, het eerste nieuwe nummer van de band sinds het vorig jaar verschenen Written & Directed album.

Pixies – Vault Of Heaven

Sinds hun tweede wederopstanding in 2016 brengt Pixies met regelmaat nieuwe muziek uit. De band weet ook wel dat daar -behalve een handvol diehard fans- niemand op zit te wachten. Ze doen het dan ook meer voor henzelf dan voor het publiek. Van alleen maar oude songs spelen wordt een band ook niet vrolijk.

Een nieuwe Where is My Mind of Monkey Gone To Heaven zit er helaas niet meer in, maar dat wil niet zeggen dat Frank Black niet af en toe verassend goed uit de hoek komt. Nieuwe single Vault of Heaven verdient bijvoorbeeld meer dan te worden afgedaan met een schouderophalend ‘het zal wel’. Ook omdat het een a-typisch nummer is voor Pixies. Vault Of Heaven is meer prairie dan punk, meer Morricone dan Hüsker Dü, zeg maar en dus erg geslaagd. Leuke clip ook. Meer van dit graag.