Category: Recensies

Fit – Cash

Het is nog veuls te vroeg om te kunnen zeggen dat in Utrecht een nieuwe Urban Dance Squad is opgestaan, maar helemaal uitsluiten mogen we het ook niet.

Bedoelde band heet Fit en kwam tot wasdom op de Herman Brood Academie. Dat betekent dat de mannen kunnen spelen en dat ook al een tijdje doen. De vergelijking met UDS dringt zich op omdat Fit uit de zelfde smeltkroes put als de befaamde raprockpioniers. In debuutsingle Crash horen we invloeden uit de hip hop, ska en verschillende soorten rock, waaronder punk en shoegaze. Ga ze zien tijdens de Popronde later dit jaar of beter nog z.s.m!

Holysloot – Carousel

De V.S. heeft Chicago en Boston. Wij hebben Holysloot.

Holysloot, misschien herinner je je het nog wel, is gerezen uit de as van het te vroeg gesneuvelde JAGD. Die band was van de postpunk toen dat nog geen ding was. Holysloot tapte aanvankelijk uit een ander vaatje, dat van de jangle pop, maar keert op nieuwe single Carousel terug op het oude sound-bed. Gebleven is de melodieuze, gedubbelde zang, maar anders is de rol van de gitaar, die is heavier dan op voorgaande songs en heeft ook gezelschap gekregen van toetsen. De kwaliteit heeft er niet onder geleden, integendeel. Carousel laat horen dat Holysloot een band is in beweging en dat zijn vaak de beste.

Kynsy – Stereo Games

Het is niet alleen maar punk en postpunk wat de klok slaat in de Ierse hoofdstad Dublin. Er wordt ook nog gewoon gerockt. Nou ja gewoon. Kynsy is veel maar zeker niet doorsnee.

In haar bio noemt ze namen als Igyy Pop, St Vincent en Julian Casablancas. Als je haar songs hoort met voorop nieuwe single Stereo Games hoor je dat dat noch vergezocht noch te hoog gegrepen is. Ciara Lindsey heeft een vlotte pen, een fijne stem en haar gitaar op de juiste plek. Haar sound is een beetje 90’s wat haar ook nog een eigentijds maakt. Stereo Games is Kynsy‘s eerste single voor Nice Swan Records, een label dat ze deelt met bands als English Teacher, Sprints en Pip Blom. Ergo het zal zeker niet bij deze eerste kennismaking met Ciara ‘Kynsy‘ Lindsay blijven.

Goldie Boutilier – The Angel And The Saint

De Canadese Kirstin Boutilier had een jaar of zes behoorlijk wat succes als Goldilox. Onder die naam maakte ze flitsende synti-popsongs met veelzeggende titels als Sex Paranoia, Complimentary Drinks en Touch Where It Hurts.

Een paar jaar terug zette ze een punt achter haar carrière als pop-pinup en vertrok naar Parijs. Daar vond ze zichzelf opnieuw uit als Goldie Boutilier, vertolkster van vernuftige popsongs op countryrockbasis, nummers met wederom veelbelovende titels als Cowboy Gangster Politician, White Limo Stuck In The Snow en het recente The Angel And The Saint. Daarin zingt Goldie dat ze weliswaar een engel is, maar beslist geen heilige. Goldie’s stem en ook wel stijl heeft wel wat weg van Stevie Nicks. Ook The Angel And The Saint had van Stevie kunnen zijn als die wat meer vampy en minder witchy was geweest.  

Nick Cave & The Bad Seeds – Long Dark Night

Nick Cave doet alleen nog maar aan ballads tegenwoordig. Niet onlogisch als je iets van zijn achtergrond weet.

Helaas zijn niet al zijn nieuwe composities van het niveau van zeg ‘Into My Arms’, maar Long Dark Night komt een heel eind in de goede richting. Net als op vorige singles van het Wild God album zijn er een koor en orkest, maar die blijven dit keer goeddeels op de achtergrond zodat de schijnwerper volledig gericht is op Cave en zijn indringende tekst, die is geïnspireerd door het gedicht ‘Donkere nacht van de ziel’ van de 16e eeuwse Spaanse monnik en mysticus Johannes van het Kruis. Maar uiteindelijk, zegt Cave ‘is het gewoon een mooi countryliedje’.

Wild God : 30 augustus. Concerten 26 (uitverkocht) en 27 september in de Ziggo Dome.

Nice Biscuit – The Star

Rain van Nice Biscuit had van King Gizzard kunnen zijn, als die band twee zangeressen had gehad. Met The Star gaat Nice Biscuit zijn eigen gang.

Die loopt weliswaar ook door een psychedelisch landschap en Nice Biscuit klinkt nog steeds onder invloed, maar dus niet meer van hun beroemde landgenoten. The Star is eigentijdse hippie-rock met naast zwoele damessamenzang ook veel ruimte voor de instrumentalisten. Tegen het einde dreigt er zelfs een drumsolo, maar die wordt tijdig afgewend door eerder genoemde zangeressen. Live zou dat wel eens heel ander kunnen aflopen. Het nieuwe, twee album van de psychonauten uit Brisbane staat voor 4 oktober en gaat SOS heten.

Bonny Light Horseman – Keep Me On Your Mind

Bonny Light Horseman – Keep Me On Your Mind (Jagjaguwar)

Anaïs Mitchell, Eric D. Johnson en Josh Kaufman zijn de drijvende krachten achter Bonny Light Horseman. Gestart als gelegenheidsband, maar inmiddels is dit plaat drie. De eerste twee kennen we van diverse, uiteenlopende formaties, Mitchell voornamelijk van soloalbums. Niet de minste soloalbums.

Keep Me On Your Mind staat stijf van de mooie liedjes. Anaïs Mitchell en Eric D. Johnson beschikken beiden over een prettig stemgeluid, goed gedijend in de smaakvolle indiesongs waarin we de nodige invloeden uit de folk en country horen, met een vleugje soul her en der en zelfs wat jazz. Een zomerse plaat, met de nodige samenzang. We dansen er voorzichtig op. Dat kan allemaal.

Dat de plaat erg consciëntieus tot stand is gekomen is goed hoorbaar aan de smaakvolle arrangementen van het drietal. Hier is niet over een nacht ijs gegaan. Ze deden er vijf maanden over om de verhalende liedjes samen te smelten tot een coherent geheel.

Is Old Dutch een ode aan Nederland? Het zou zomaar kunnen. Het is een van de fraaiste liedjes op de plaat. Een betoverende melodie zorgt voor iets verleidelijks waardoor je als luisteraar vrijwel subiet voor de bijl gaat. Keep Me On Your Mind is een schitterende verzameling nummers geworden. Onthoud dat. Pieter Visscher

 

The Linda Lindas – All In My Head

Kleine meisjes worden beroemd. The Linda Lindas waren nog piep toen ze door hip L.A. werden omarmt. Zo schattig die jonge meiden met gitaren!

Dat ze ook nog iets te vertellen hadden werd duidelijk toen ze in 2021 de single Racist, Sexist Boy uitbrachten. De tekst was gebaseerd op persoonlijke ervaringen van de uit een Latina en Aziatisch-Amerikanen bestaande band. Toen twee jaar geleden een eerste album uitkwam was wel duidelijk dat The Linda Lindas een serieuze band was, en een blijvertje. In oktober verschijnt No Obligation, de opvolger van Growing Up. Op nieuwe single All In My Head mixen de meiden  lieve naïeve sixties girl group pop met punky gitaren tot een sound die wel iets wegheeft van illustere voorgangers als The Bangles en The Go-Gos.

 

Daryll-Ann – Everything I Knew

Was comeback-single A Note About Time a-typisch stevig, op nieuwe single, Everything I Knew herkennen we weer het romantische Daryll-Ann van weleer.

Single twee van Spring, het nieuwe in september verwachte album van Daryll-Ann heeft dus een elegante, bijna barokke melodie, hemelse harmonieën van de gebroeders Paulusma en een veel te korte, maar smaakvolle gitaarsolo van maestro Anne Soldaat. Daryll-Ann is na tien jaar weer terug op het toneel en na twintig ook weer aan het platenfront. Nu maar hopen dat tour en album  dusdanig succesvol worden dat we niet nog een keer zo lang hoeven te wachten.

Personal Trainer – Cyan

Begon het Amsterdamse Personal Trainer als postpunkband inmiddels is postpop een betere omschrijving voor wat de band te berde brengt.

De singles van wat album twee gaat worden van de band rond Willem Smit zijn speels, vrolijk, dans en meezingbaar. Met als nieuw hoogtepunt Cyan, een duet van Smit met Lena Hessels, net als Willem een telg uit een muzikaal geslacht. Lena’s vader is Terrie Hessels van The Ex. Bij pop denk je al snel aan de hitparade, maar daar zien we Cyan toch niet zo snel belanden. Het nummer heeft een ongebruikelijke opbouw en behoeft een diverse draaibeurten voordat je grip krijgt op de materie. En dan laten we de sax en vocale improvisaties waarmee het nummer eindigt maar even onbesproken. Al met al weer een lekker gek plaatje van een van Neerland’s betere bands.

3 to Know met Personal Trainer: