Category: Recensies

The Thing – Something To Say

We hebben al eens iets eerder gedraaid van The Thing, maar veel indruk heeft dat toen niet gemaakt. Dit keer lijken de sterren echter een stuk gunstiger te staan voor de band uit New York.

The Thing stond op namelijk BKS 25 en wist daar het publiek – ondanks wat technische problemen- hun hele set vast te houden. The Thing maakt garagerock, geschoeid op de klassieke sixties voorbeelden zoals ooit door Patti Smith gitarist Lenny Kaye vastgelegd op de befaamde Nuggets compilatie. Maar met voldoende eigen smoel om meer te zijn dat een stel copycats. De zang is lekker nasaal, de gitaren mooi morsig en de songs bieden een solide frame voor improvisatie. Something To Say komt begin volgende maand op het naar de band vernoemde 3e album van The Thing. De clip heeft de band geschoten op diverse locaties in Europa tijdens de tournee die ze dus ook naar de Beekse Bergen bracht.

plonki – Quiet Life

plonki is het soloproject van Pleun Stork (TAPE TOY, THAMES en FUZZY TEETH), en klinkt als een warme dagdroom met precies genoeg psychedelica. Haar nieuwe single ‘Quiet Life’ is een feel-good indie nummer over het najagen van de high, terwijl je stiekem bang bent voor de stilte na de storm. De track begint lief en introspectief, maar voor je het weet zit je midden in een gitaargedreven finale. Het is de derde track van haar komende EP (september) en dit najaar gaat ze op tour met Popronde.

Waltzburg – The Fall

Waltzburg is een vijfkoppige indieband uit Nijmegen, bekend om hun energieke liveshows en oprechte songwriting. Hun alternatieve pop gaat over vriendschap, ouder worden, het accepteren van gebreken en het vinden van de liefde. Geïnspireerd door folkrock en de rauwe energie van garagebands, begint de band aan een nieuw hoofdstuk. ‘The Fall‘ is een uptempo indietrack over loslaten en doorgaan. Komend voorjaar touren ze langs Luxor Live, Patronaat, Neushoorn, Mezz en Hedon.

Library Card – Art School

Na een jaar vol internationale shows (van Frankrijk en de VS tot Denemarken en het VK) komt de Rotterdamse post-punkband Library Card met nieuwe muziek: de single Art School. Een track die live al uitgroeide tot publieksfavoriet en nu eindelijk officieel verschijnt.

Art School is compromisloos en opzwepend: hoekige gitaren, bezwerende zang en een voortstuwend ritme leggen de vinger op de zere plek van artistieke druk en conformisme. Denk aan de urgentie van shame of IDLES, met de repetitieve intensiteit van Squid. De trombone van Jeroen Reek (Iguana Death Cult) voegt een extra laag toe aan deze auditieve ode aan de chaotische kunstacademie-ervaring. Frontvrouw Lot van Teylingen vat het samen:

“Een klucht, een doolhof, een gebed zonder eind – maar we hebben absoluut door onze tranen heen gelachen.”

Na shows op o.a. ESNS, Left of the Dial, SXSW en Best Kept Secret speelt Library Card deze zomer en herfst op een reeks festivals en clubshows in Nederland, België en Duitsland.

Tourdata 2025
17 jul – Dour Festival, Dour [BE]
1 aug – Microfestival, Luik [BE]
2 aug – Absolutely Free Festival, Genk [BE]
8 aug – Zomerparkfeest, Venlo [NL]
9 aug – SchoL!Festival, Turnhout [BE]
6 sep – Bunkerpop, Landgraaf [NL]
22 nov – Kontaktfeld, Bochum [DE]
29 nov – Altooooh Fest, Arnhem [NL]
5 dec – Burgerweeshuis, Deventer [NL]

Big Special – GOD SAVE THE PONY.

Het Birminghamse duo BIG SPECIAL verraste iedereen met de onverwachte release van hun tweede album NATIONAL AVERAGE. Met een rauwe post-punk sound, scherpe riffs en maatschappijkritische teksten vol frustratie en humor. De funky single GOD SAVE THE PONY. vat precies samen waar ze voor staan: energiek, oprecht en krachtig.

Waar hun debuutalbum POST-INDUSTRIAL HOMETOWN BLUES al intense punk, zwarte humor en poëtische teksten bracht, voegen ze op dit nieuwe album invloeden uit funk toe. In juni stonden ze nog in een volle tent op Best Kept Secret, en in oktober gaan ze van start met hun Europese tour.

Live:

10 oktober – Rotown, Rotterdam

11 oktober – Bitterzoet, Amsterdam

12 oktober – Wall of Fame, Tilburg

shame – Quiet Life

Na de rauwe en explosieve titeltrack Cutthroat komt shame uit Zuid-Londen nu met de tweede single Quiet Life, inclusief videoclip, én kondigen ze een Noord-Amerikaanse tour aan voor 2026, na hun EU/UK-tour in het najaar (2 okt Melkweg). Hun nieuwe album Cutthroat verschijnt op 5 september via Dead Oceans.

Quiet Life is een fel rockabilly-nummer in de geest van The Gun Club en The Cramps. De postpunkers klinken minder boos en dat bevalt ons wel. We horen in het intro zelfs meteen een akoestische gitaar. Frontman Charlie Steen zegt over Quiet Life:

“Het gaat over iemand die vastzit in een rotrelatie. Over het oordeel dat hij krijgt en het innerlijke conflict van wel iets beters willen, maar niet weg kunnen gaan.”

Het nummer opent met de regels: “Spent too much time on my knees / Round here nothing’s good for me / But I still can’t make the choice to leave.” De clip, geregisseerd door Pedro Takahashi, toont de band en vrienden die hun frustraties botvieren in een vervallen kantoorgebouw.

HUNK – Upset

Maak kennis met het Noord-Hollandse HUNK: grunge-pop zonder pretentie. Of je kent ze al van singles als Tommy en Paul op onze playlist?

In de geest van brutale acts als No Doubt, Blondshell en de boze kant van Olivia Rodrigo, staat Joan de Bruyn Kops aan het front van het grunge-popcollectief HUNK — een uitweg uit haar perfectionistische brein.

Met een mix van ’90s grunge en aanstekelijke synthpop geeft HUNK een stem aan oppervlakkige pijn, zonder zichzelf al te serieus te nemen. Boos worden klonk zelden zo leuk.

Na een sterk debuutjaar met optredens op de main stage van Bevrijdingspop en Vicefest, én de release van hun eigen game HUNK vs Paul, verschijnt in 2025 hun eerste EP. Ze staan deze zomer nog op wat festivals, maar zet 4 oktober in je agenda voor HUNK’s Frustration Festival in Cinetol. De dag erna is de afterparty in de Kroepoekfabriek.

 

Claw Boys Claw – It’s A Thing

Met ‘Fly’, het jongste album van Claw Boys Claw, vliegt de band onstuimig uit. Uit de bocht, natuurlijk, zoals we van ze gewend zijn (al wil de weerbarstigheid van CBC nooit echt wennen), en misschien ook uit het nest. Bíj́na volwassen. 12 september komt het album uit maar we hebben nu alvast 2 singles. De nieuwe It’s A Thing en I’ll Be Watching You die al op hun -1 stond in de Graadmeter.

Geproduceerd door Jan Schenk (een taak vergelijkbaar met het hoeden van een kolonie katten) klinkt ‘Fly’ zowel gruizig als helder, even hard als lief. Een gitaar als een tandartsboor, drums als een kudde olifanten, en die stem: Peter te Bos is nog steeds in staat te loeien als een misthoorn, maar klinkt meer dan ooit ook breekbaar en intiem.

De muziek van Claw Boys Claw wordt vaak “garagerock” genoemd, maar de band is dergelijke genre-aanduidingen al lang geleden ontgroeid. Je kan je in allerlei bochten wringen om uit te leggen wat ‘Fly’ dan wél is, maar, zoals een van de bandleden onlangs opmerkte: “Het is en blijft muziek, of je het nu leuk vindt of niet”

Robin Kester – An Hour Per Day

Robin Kester releaset haar nieuwe single An Hour Per Day. Het is de openingstrack van het aanstaande album Dark Sky Reserve, dat op 12 september verschijnt op het Britse label Memphis Industries.

Robin Kester nam het album – de opvolger van haar veelgeprezen debuutalbum – op in Bristol met gerenommeerde producer Ali Chant (PJ Harvey, Perfume Genius, Yard Act). Op An Hour Per Day speelt ook muzikant Rozi Plain op synths en vocalen, terwijl Portishead’s Adrian Utley op gitaar te horen is. De single verschijnt in na navolging van Departure en Happy Sad (It’s a Party).

Daarnaast verzorgde Robin Kester met haar band het voorprogramma van AIR, in het uitverkochte Klokgebouw in Eindhoven op zaterdag 5 juli. In Augustus tourt Kester door het Verenigd Koninkrijk. Te beginnen met een show op het Green Man Festival in Wales en op Summer Forecast in Londen, een festival georganiseerd door het vooraanstaande The Line of Best Fit met oog op de meestveelbelovende acts van het komende najaar.

Eerder dit jaar liet Robin Kester op showcasefestivals ESNS in Groningen en The Great Escape in Brighton al veel nieuw materiaal horen. Haar unieke geluid klinkt minimalistisch en toch rijk en warm, geïnspireerd door artiesten als Talk Talk, Portishead, AIR en PJ Harvey. Haar krachtige, eerlijke maar mysterieuze teksten doen denken aan grootheden als Julia Jacklin en Mitski, die ze zelf als belangrijke inspiratiebronnen noemt. De release is in navolging van haar veelgeprezen debuutalbum Honeycomb Shades uit 2023, waarmee ze lof oogstte voor haar indringende mix van chamber pop en psychedelica.

De nieuwe single ‘An Hour Per Day’ vond zijn oorsprong in een moment van writer’s block en een daaropvolgende mantra die artistiek bevestigend bleek. Kester legt uit: “Ik zat vast in mijn hoofd en had moeite met schrijven. Dus volgde ik een simpel advies: besteed elke dag één uur aan iets wat je graag doet. Voor mij werd dat werken aan dit nummer. Wat begon als een gitaar-demo en wat gepingel op de piano groeide uit tot een gelaagd, grotendeels instrumentaal nummer, gevormd door intuïtieve improvisatie, spanning en gelukkige toevalligheden.”

Die Anteile – Pelzwerk

Die Anteile – Pelzwerk (Tapete Records)

Het Berlijnse duo Die Anteile zouden we eind jaren 70 van de vorige eeuw en in het begin van de jaren 80 gepositioneerd hebben in de neue Deutsche welle. Het geluid van de twee klinkt moderner. Want we zijn ruim veertig jaar verder.

Op het dansbare albumdebuut van Die Anteile horen we alternatieve elektropop met een lichtpsychedelische twist. Gezongen door een zangeres die met speels gemak hoge en lage noten haalt. Zéér prettige stem, die zorgt voor extra veel olijkheid in het geluid van Die Anteile. Het zeer aangename, broeierige Cocktailstrauchtomaten komt geregeld voorbij op het indiestation van Pinguin Radio. Albumafsluiter Und Nun Die Lottozahlen is van een verslavende vrolijkheid die zelfs de sikkeneurigste buurman van de bank afhaalt. Wat een hit!

De twee van Die Anteile haalden hun inspiratie bij Talking Heads, DAF, Peaches en Ryuichi Sakamoto vandaan. Ze vinden zichzelf bij de platenboer het liefst terug in de bakken met krautrock. Een genre dat Duitse experimentele muziekacts zich in de jaren 60 en 70 graag opspeldden.

In het kort komt het erop neer dat we te maken hebben met een geluid waarmee elke willekeurig barbecuefeest dat maar niet op gang wil komen de juiste boost krijgt, zodra Pelzwerk in de cd-speler wordt geschoven. Daarover gesproken: wil je kans maken op zo’n album? Mail dan naar p.visscher@hotmail.com. Pieter Visscher