Category: Recensies

hey, nothing – Black Bear

Laten we er geen doekjes om winden, Black Bear is de beste track van hey, nothing tot nu toe.

En dat zegt wel wat, want songs als Sick Dogs en Barn Nursery zijn ook bepaald geen kattenpis. Laten we het op oefening houden die kunst baart, maar nu Harlow Philips en Tyler Mabry zo’n kleine vijf jaar samen muziek maken, hebben ze het moment bereikt dat ze kunnen wat ze willen en willen wat ze kunnen. En dat is niet weinig. Black Bear is een mix van emo-folk en country-grunge, mooi tweestemmig gezongen en voorzien van een prachtige, ingehouden climax. En dan te bedenken dat hij en hen nog maar 20 zijn! Zowel Harlow als Tyler gaan gebukt onder diverse persoonlijk issues en het huidige politieke klimaat in de V.S. maakt het er allemaal niet makkelijker op. Maar gelukkig hebben zij hun muziek en hebben wij hey.nothing!  

Big Thief, Laraaji – Grandmother

In het begin vraag je je af waarom er iemand door Grandmother heen zit te mompelen, maar na een paar keer horen valt alles op zijn plek.

De gastzanger -als we het zo mogen noemen- op de nieuwe single van Big Thief is de vermaarde experimentalist en multi-instrumentalist Laraaiji, echte naam Edward Gordon (82). Grandmother is de derde single van het nieuwe album van Big Thief en weer zo’n song zoals alleen de band van Adrianne Lenker ze maakt; een warm melancholische mix van folk, rock en ambiance. Tegelijk met Grandmother is er nog een track van het nieuwe album uitgekomen, Los Angeles ook mooi, maar die bewaren we voor later. Het Double Infinity album komt op 5 september. 

Wolf Alice – White Horses

POTR heeft den zomer in het hoofd en presenteert deze week als Breekijzer geen hard of stevig of zelfs maar luidruchtig liedje, maar de warmbloedige nieuwe single van het wolfje dat Alice heet.

Op White Horses, de nieuwste single van de band van Ellie Rowsell doet de cheffin een stapje terug ten faveure van haar mannelijk collega’s die we nu ook eens horen zingen. De heren tackelen de coupletten. Ellie neemt de refreinen voor haar rekening. Later voegt ze zich bij haar broeders en zingen ze gezamenlijk de rest van het ge(s)laagde lied. White Horses is dus een aparte single en het derde bewijs dat het nieuwe album van Wolf Alice verrassend veelzijdig wordt. En voorspelbaar goed. The Clearing komt uit op 22 augustus.

Concerten: 23/11 AFAS, A’dam. 24/11 Vorst Nationaal (B)

Water From Your Eyes – Playing Classics

Water From Your Eyes is een experimentele gitaarband met de nadruk op gitaar. Tenminste zo was het.

Op nieuwe single Playing Classics horen we hem nog wel die gitaar, maar verbannen naar het tweede plan. Het dominante instrument op Playing Classics is een piano. De band lijkt hier haar visie op disco te willen geven. Dansmuziek volgens Water From Your Eyes is niet erg dansbaar. De beat is strak en constant, maar er zijn teveel zaken die afleiden, waaronder een vervormde solo van voornoemde gitaar. En die onontkoombare piano. Misschien niet voor dansers, wel voor muzikale avonturiers.

Album: It’s A Beautiful Place 22 augustus. Concert: 23 november Bovenzaal van Paradiso.

Yves Tumor , NINA – WE DONT COUNT

Yves Tumor keert na 3 jaar terug naar het front met WE DONT COUNT.

Yves deelt de vocale honneurs op zijn eerste nieuwe liedje sinds 2023 met NINA. Die we kennen onder haar doopnaam, Nina Cristante, de in Rome geboren frontvrouw van bar italia. WE DONT COUNT is een leuk luchtig speels sexy niets aan de hand neo new wave liedje dat door Yves en NINA met hoorbaar plezier is gemaakt. ook de clip is een coproductie. Tussendoortje, voorproefje of iets anders? We weten het niet, maar een vervolg zou niet verkeerd zijn.

Snõõper- Worldwide

Egg punk schijnt een ding te zijn. Egg punk, voorheen devopunk is een sub sub subgenre van punk dus, dat zich kenmerkt door een lo-fi productie, satirische teksten en een portie elektronica in de mix. De oerinspiratie komt van de band Devo.

Een eigentijdse representant van egg punk dat als sinds de jaren 10 wordt beoefend is Snõõper uit Nashville. De band sleutelt momenteel aan hun tweede album voor Jack White’s Third Man Records. Dat doen ze voor het eerst met een producer. En niet de minste. John Congleton (Lana Del Rey,/The War On Drugs/ St Vincent) was bereid een poging te wagen het ongeleide projectiel dat Snõõper heet in beschaafde banen te begeleiden. Dat is gelukkig niet helemaal gelukt. Nieuwe single Worldwide heeft de vaart van een TGV en de energie van een kleine kerncentrale. Maar iedereen speelt in dezelfde toonsoort en de zang is verstaanbaar. Worldwide is het titelnummer van het nieuwe album van Snõõper dat begin oktober wordt gelanceerd.

GHOSTWOMAN– that Jesus

Zal GHOSTWOMAN ooit nog een nummer fabriceren van het kaliber van The End Of A Gun?

that Jesus is het niet. Dat laat onverlet dat de nieuwe single van de Canadese gruisrocker weer een prima plaatje is dat zijn weg naar de fans wel weer zal vinden. Met een tergend tempo en een trage opbouw werken Evan en zijn drummende partner  Ille naar een climax die eerder intiem dan uitbundig is maar niet minder bevredigend.

Album: Welcome To The Civilized World/ (5/9). Concert: 18 oktober Tolhuistuin/Amsterdam.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio juli 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van juli 2025:

  • Turnstile – NEVER ENOUGH
  • Tropical Fuck Storm – Fairyland Codex
  • Lorde – Virgin
  • Addison Rae – Addison
  • Annahstasia – Tether
  • Nadah El Shazly – Laini Tani
  • Beate Wolfe & Brian Eno – Luminal
  • hard life – onion
  • Durand Jones & The Indications – Flowers
  • Loyle Carner – hopefully!
  • Clipse & Kendrick Lamar – Let God Sort Them Out
  • African Express – Africa Express Presents Bahidorá
  • Burna Boy – No Sign Of Weakness

Alex G – Headlight

Alex G (Pennsylvania 1993) is zo’n artiest waarvan je je in eerste instantie afvraagt waarom hij zo populair aan het worden is. Hij nadert de 10 miljoen luisteraars per maand op Spotify.

Het antwoord ligt in periodieke blootstelling aan zijn muziek. Zijn op het eerste gehoor wat lijzige liedjes hebben tijd nodig om te groeien. Met een half oor klinkt Alex Giannascoli als een ongeïnspireerde Beck. Met volle aandacht hoor je een diepgravende zanger die zijn emoties en melodieën via avontuurlijke omwegen naar zijn luisteraars stuurt.

Dat succes is Alex G overigens niet komen aanwaaien. Hij had al een album of tien online staan toen hij eindelijk werd opgemerkt door een kapitaalkrachtig muziekbedrijf dat dus alleen maar het laatste duwtje hoefde te geven. Met zijn introverte zang, expressieve gitaren en ‘aparte’ instrumentatie is Headlight representatief voor G’s nieuwe album. Het is dan ook niet voor niets het titelnummer. Tot slot valt op dat Alex G op zijn major label debuut audio-technisch beschouwd beter klinkt dan ooit.

Concerten 9 & 8 november Paradiso.

THE TOWER Python-meesterwerkje

Eén van de meest spraakmakende personages in het Monty ‘The Holy Grail’ was natuurlijk The Black Knight. Een op zich zeer capabele ridder wiens enige fout zijn grenzeloze zelfoverschatting was. Het is dan ook maar goed dat de gelijknamige Nederlandse band alleen de naam van dit heerschap heeft overgenomen en niet zijn negatieve karaktertrekken. Net zoals hun naamgenoot in de film is de band meer dan capabel in hun core business: het spelen van kwalitatief uitstekende heavy metal. Echter, een ongezond stukje zelfoverschatting is in geen velden of wegen te bekennen. De mannen zijn duidelijk niet bezig met het veroveren van de wereld, maar willen gewoon op zijn tijd een puike metalplaat maken. Dit is met hun vierde album sinds 1998 wederom gelukt. Op ‘The Tower‘ wordt weer prima muziek gemaakt in de stijl van Metal Church en Iced Earth. Black Knight doet daarbij niet onder voor deze genrebazen, ik durf zelfs de stelling aan dat ze bij tijd en wijle zelfs frisser voor de dag komen dan menig andere band in het genre. Dat uit zich in composities waar duidelijk over nagedacht is en waar de gitaren met een zekere regelmaat de hoofdrol opeisen maar altijd in de geest van het liedje hun ding doen. De song staat voorop en hoeft niet in de schaduw te staan van solistische egotripperij. De zang speelt daarbij ook een positieve rol. De stem van Henk Overbosch heeft veel weg van oud-Riot-zanger Rhett Forrester en dat is natuurlijk ideaal voor dit soort metal. Naast eigen werk (waarvan ‘Fire’ toch wel het klapstuk is) staat er ook nog een verrassende cover op ‘The Tower’ in de vorm van Im Dunkeln. Dit is niets minder dan de oude hit van het Nederlandse Kadanz uit 1983 getiteld ‘In Het Donker’, maar nu in het Duits uitgevoerd. Liefhebbers van gedegen old school metal moeten dit maar eens gaan luisteren, het is zeker een plekje in de collectie waard. (tekst Aardschok)