Category: Recensies

The Orchestra (For Now) – Deplore You/Farmers Market

We volgen The Orchestra (For Now) al een tijdje, maar de vonk wilde maar niet overslaan. Misschien zijn we zolangzamerhand gewend aan de barokke en gelaagde art-rock van de Britse band.

Of heeft Deplore You/Farmers Market iets dat we eerder niet hoorden. Hoe het ook zij, de nieuwe single raakt waar eerdere nummers net misten. Deplore You/Farmers Market heeft niet voor niets een dubbele titel. Het zijn feitelijk twee aparte songs. Deplore You is een intense pianoballade met cellobegeleiding, beetje Thom Yorke achtig misschien wel. Niet echt radiomuziek, maar wel echt mooi. Dan wordt het na 4 minuten even stil, nou ja even, ruim 10 seconden -een eeuwigheid op de radio- en dan volgt een muzikale woedeuitbarsting van het het hele orkest. Check ook die clip!

Nusantara Beat – Ke Masa Lalu

We hebben een paar singles van Nusantara Beat overgeslagen, want net iets exotisch. Ke Masa Lalu heeft echter weer genoeg westerse pop & rock elementen om ook bij ons aan te kunnen slaan.

Dat zijn om te beginnen de mooie zang van frontvrouw Megan de K en niet op de laatste plaats een fraaie surfgitaarsolo van Jordy S. Als je weet dat Ke Masa Lalu ‘naar het verleden’ betekent, spreekt het voor zich dat de nieuwe single van de Neder-Indoband een weemoedige klank heeft. De coverfase heeft Nusantara Beat inmiddels achter zich gelaten. Ke Masa Lalu is een eigen nummer. En een van hun beste!

Ga ze zien:

22/11 Paard/Den Haag. 27/11 Effenaar/Eindhoven. 28/11 Simplon/Groningen. 4/12 Doornroosje/Nijmegen. 6/12 Rotown/Rotterdam, 7/12 TivoliVredenburg/Utrecht.23/12 Paradiso/Amsterdam. 27/1 Ancien Belgique/Brussel..

Sorry – Today Might Be The Hit

We hebben het al eerder gezegd en we zullen het nog wel vaker zeggen. Sorry is een van de beste Britse bands van de jaren twintig.

Op 7 november komt het derde en waarschijnlijk meest overtuigende bewijs tot nu toe uit van die stelling. Nieuwe single Today Might Be The Hit is de vijfde vooruitgestuurde single van het Cosplay album en de meest speelse van het stel. Energiek ook en ongrijpbaar, maar dat laatste zijn bijna alle liedjes van Sorry.

Sorry maakt deel uit van de nieuwe lichting Britse bands die in geen enkel vakje passen. Bands als Black Country, New Road, Divorce en Westside Cowboy. Bands ook die uit zowel mannen als meisjes bestaan en vaak uitbundige, eigenzinnige en ook intellectuele muziek maken.  Dat er meer zoals zij mogen volgen.

The Bobby Lees – Napoleon

The Bobby Lees scoorden twee jaar geleden een IJsbreker met Dig Your Lips en een flinke hit in de Graadmeter met Ma Likes To Drink.

De punkband uit Woodstock pikt nu de draad weer op met het prettig opgefokte Napoleon, een song die half gerapt half gezongen wordt door frontpersoon Sam Quartin. Zonder breaks stormt het nummer door tot na iets meer dan twee minuten de finish is bereikt. De Napoleon uit de titel is niet De Napoleon, maar Napoleon Hill, een politiek filosoof die een wet voor succes formuleerde. Sam staat open voor elke suggestie om van de puinhoop die haar leven nu is iets beters te maken. Dat klinkt vrij hopeloos, maar er zijn ook dingen die wel goed gaat. Zo is Napoleon de eerste release van The Bobby Lees op het legendarische punklabel Epitaph. Daarop zal begin volgend jaar ook het nieuwe album van het punktrio verschijnen.

Midlake – The Calling

Single 3 van het 6e Midlake album is weer anders dan zijn voorgangers.

Op The Calling horen we de band uit Texas strak en gedisciplineerd en krijgen ze halverwege versterking van een blazerssectie. Wat minder soft dan Days Gone By en wat aardser dan The Ghouls laat The Calling horen dat Midlake a) ook na een kwart eeuw nog voldoende noten op zijn zang heeft en b) dat ‘A Bridge To Far’ (7/11) weer een gevarieerd en c) sterk album gaat worden.

Concert: 10 feb. Paradiso.

Bleech 9:3 – Ceiling

Er zitten twee broers in Bleech 9:3, Barry en James Quinlan. En de band komt uit Dublin.

Veel meer weten we nog niet te vertellen over Bleech 9:3, dat meer dan overtuigend debuteert met het intense Ceiling, een song die we op het neo-grunge spectrum zouden willen plaatsen. Heel lang zal Bleech 9:3 niet onbekend blijven. Als de band live net zo goed is als de eerste single suggereert, zullen ze zeker opvallen op het Left Of The Dial Festival, waar ze op donderdag drieëntwintig tien te zien zullen zijn om half twaalf in Waterfront. In Rotjeknor dus.

Moving Into Tucson – Please Don’t Go

Moving Into Tucson is een duo dat bestaat uit  twee veteranen met diepe wortels in de Amsterdamse indie-scene.

Eelco B speelde o.a. in Union Carbide en Erwin W met Fatal Flowers. Daarnaast is Erwin actief lid van The Hengels en Eelco uitbater van een platenbedrijf. Moving Into Tucson heeft al het een en ander uit, maar zo goed als op Please Don’t Go klonken ze nog niet eerder is onze onbescheiden mening. De nieuwe single heeft een drive die nergens verslapt, sfeervolle unisono zang van beide heren en een riff die uit hetzelfde hout is gesneden als die van Bowie’s Heroes. Dat dus, plus een refrein dat lang blijft hangen. Waarom twee Amsterdammers hun band noemen naar Tucson, Arizona is nog even een raadsel. Winslow okay, maar Tucson? Maar er zal vast een reden voor zijn.

Girl Tones – Burnout

De Amerikaanse zusjes Kenzie en Laila hebben allebei een klassieke opleiding genoten, maar de violen en harpen -of wat ze ook hebben gespeeld- in de wilgen gehangen om   een punkband te beginnen.

Nieuwe single Burnout, de nieuwe single van Girl Tones is een kordaat en sarcastisch liedje over het korte termijn denken waaraan veel mensen zich schuldig maken, de stomme behoefte aan instant gratificatie. Moraal van het verhaal ‘doe het eens wat rustiger aan anders krijg je een Burnout’. Alleen slaan de meiden hun eigen advies in de wind. Burnout is een opgewonden standje van een song, een muzikaal adrenaline shotje met lekker hakkende gitaren en bijtende meidenzang. En zo heeft Girl Tones er wel meer. Acht om precies te zijn.

Stagediver – Kurt

Beetje raar misschien om je band naar jezelf te noemen en je soloproject een bandnaam te geven. Maar dat is dus precies wat Kelsey Kopecky heeft gedaan.

Haar band – in ruste- heet Kopecky haar eerste solosingle laat ze verschijnen onder de naam stagediver. Kurt gaat – je raad het al- over de legendarische Nirvana voorman. Kelsey is fan en wilde haar held eren met een lied. Kurt is een– het zal je niet verbazen- grungy rocksong, wat luier dan dat Kurt ze zelf maakte, maar verder net zo nineties als gameboys en tamagotchi’s. Debuutalbum van stagediver is in de maak.

Tim Knol – Wanderings

Je kunt met Tim Knol als gids tegenwoordig ook de paden op en de lanen af. Tim vertelt dan wat hij ziet en zingt af en toe een passend lied.

Met zijn draf-ritme, high & lonesome gitaarsound en panoramische violen klinkt nieuwe single Wanderings als de herkenningsmelodie van een Western. Het is het echter titelnummer van een nieuw album en theatershow waarin Tim zingt en vertelt over zijn zwerftochten door de natuur en het leven. Het album verschijnt op 28 november. De tour is al in volle gang. Klik hier voor de data.