Category: Recensies

Anna von Hauswolff, Iggy Pop – The Whole Woman

Anna Michaela Ebba Electra von Hauswolff is een Zweedse zangeres/componist/instrumentalist die in bepaalde kringen bekendheid geniet als maakster van een vijftal albums in een stijl die wel ‘neoclassical darkwave’ wordt genoemd.

Ze zingt haar theatrale liederen met een stem waarvan je moet houden. Het heeft dus diverse redenen dat je Anna hier nog nooit eerder hebt gehoord. Maar nu ze Iggy Pop, een verklaard fan van de Zweedse sirene, heeft weten te strikken voor een duet-achtige song willen we toch eens een poging wagen. The Whole Woman klinkt alsof het is opgenomen in een Gotische kathedraal. Of beter in de graftombe van een Gotische kathedraal. Die donkere galm past perfect bij Iggy doorleefde stem. Iggy’s krassende bas vormt een mooi contrast met Anna’s meisjes sopraan. Het tempo van The Whole Woman is dat van een dodenmars. De instrumentatie bestaat uit een omfloerste trom, een gedempt kerkorgel en wat dolende strijkers. Meer vorm dan inhoud misschien, maar best bijzonder om een paar keer te horen. Anna’s 6e heet ICONOCLASTS en kan je tegemoet zien op 31 oktober.

The Beths – Straight Line Was A Lie

Het leven valt Beths zangeres en tekstschrijver Elizabeth Stokes soms zwaar. Veel van haar songs gaan daarover.

Soms hoor je aan het tempo en de melodie van de songs al dat de tekst serieus is. Maar Beth schrijft ook nummers die je als luisteraar op het verkeerde been zetten. Straight Line Was A Lie is er zo een, oppervlakkig gezien is het een en al vrolijkheid, frisse vrouwenpowerpop gebracht met positieve energie door de band uit Nieuw Zeeland. Maar kras je een beetje in de toplaag dan ontdek je al gauw dat er iets wringt. Beth zou graag willen dat er iets van het succes van haar band door zou druppelen in haar persoonlijke leven. Het is een variatie https://www.facebook.com/thebethsnzop het idee dat geld niet gelukkig maakt, succes dus ook niet. Uit de optimistische melodie zou je kunnen opmaken dat ze de hoop nog niet helemaal heeft opgegeven.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio augustus 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van augustus 2025:

  • Alex G – Headlights
  • Amaarae – BLACK STAR
  • Bicep – TAKKUUK
  • CMAT – EURO-COUNTRY
  • Deftones – private music
  • Earl Sweatshirt – Live Laugh Love
  • Hayley Williams – Ego Death At A Bachelorette Party
  • Luke Haines & Peter Buck – Going Down To The River… To Blow My Mind
  • Margo Price – Hard Headed Woman
  • Phantom Spell – Heather & Hearth
  • Royel Otis – hickey
  • SMIB – Eendraght Maeckt Maght

Sir Chloe – Kiss

Kiss is het derde liedje van het nieuwe album van Sir Chloe dat we oppikken.

En hoewel Forgiving en Passenger best okay zijn verbleken ze bij Kiss. En wel hierom. Kiss is een neo-grunge song met Sir Chloe, de nom de plume van Dana Foote op haar vamp-erigst. De gruizige begeleiding loopt in de pas met haar sarcastische zang. De boodschap van Kiss laat weinig aan duidelijkheid te wensen over, I Don’t Want Love I Want Revenge! Op haar debuutalbum kon Sir Chloe al scherp uit de hoek komen, op ‘Swallow Like A Knife’ gaan alle remmen los. Ze heeft duidelijk een appeltje of twee te schillen. Je zou haar een happy liefdesleven toewensen, maar nu nog even niet.

Joyce Manor – All My Friends Are Depressed

All My Friends Are Depressed is niet het eerste nummer van Joyce Manor dat klinkt als The Smiths. Maar met zo’n titel ben je toch geneigd te denken dat het hier om een parodie gaat.

Joyce Manor zanger Barry Johnson schreef de songtekst echter niet met Morrissey in gedachte, maar Lana Del Rey. Het resultaat is een song die geinig is  maar ook goed. Ironische strofes als I Was Ashamed And I Was Wrong/ Hit The Bong Wrote tekenen de toon van het nummer. Als je niet weet wat een bong is ben je waarschijnlijk geen doelgroep. Het lied over de gedeprimeerde vriendenkring van Joyce Manor is het eerste nieuwe nummer van de (emo) band uit Californië sinds 2022.

Been Stellar – Always On My Mind

Het New Yorkse Been Stellar laat er geen gras over groeien.

In juni bracht de band Breakaway uit in juli gevolgd door Adored. En nu is er Always On My Mind. Behalve de titel heeft de nieuwe song van Been Stellar  helemaal niets gemeen met de evergreen van Elvis/Willie Nelson/Pet Shop Boys. Hun Always On My Mind is een gretige en gruizige rocksong, die riekt naar uitlaatgassen en natte straten. Dit soort muziek kan alleen worden gemaakt door bands met diepe wortels in NYC. Er loopt een directe lijn van Been Stellar naar bands als The Strokes, New York Dolls en The Velvet Underground. Genoemde titels plus een akoestische uitvoering van Adored komen later dit jaar op de Breakaway EP.

bar italia – Fundraiser

Toen ze net begonnen waren wilden ze nog wel eens als The Cure klinken, een band zonder wie er waarschijnlijk geen bar italia zou zijn geweest.

Later ontwikkelde het internationale trio een eigen stijl, maar op nieuwe single Fundraiser horen we toch weer echo’s van Robert Smith vooral in de zang van Sam Fenton. Hij zingt Fundraiser samen met Nina Cristante. NINA kwamen we pas nog tegen als gelegenheidspartner van Yves Tumor. Fundraiser is onderdeel van ‘Some Like It Hot’ (10/17), het nieuwe album van bar Italia. Die titel hebben ze ‘gestolen’ van een filmklassieker met Marilyn Monroe uit 1959.

Concert 30/10 Toekomstmuziek Amsterdam.

Etta Marcus – Girls Are God’s Machines

Etta Marcus zou je nog kunnen kennen van Theatre (2023) dat in de Graadmeter heeft gestaan of van het iets oudere Ghost (2022).

Etta’s handelsmerk is dat ze geen handelsmerk heeft, geen specifieke stijl. Dat komt niet omdat ze niet kan kiezen, maar omdat ze niet wil kiezen. Ze wil gaan daar waar haar songs haar leiden. Om die reden heeft ze waarschijnlijk ook haar jazzopleiding niet afgemaakt. Op nieuwe single Girls Are God’s Machines klinkt de 24 jarige zangeres uit London een beetje als een boze Blondie. Haar feministische strijdlied komt later dit jaar op een nieuwe EP die ze Devour heeft gedoopt.

Slothrust – Wildcard

Slothrust is een post grunge-duo uit Boston dat we hier al eerder hebben opgevoerd.

Binnenkort vieren ze hun tweede lustrum. Of dat gaat gebeuren met een negende album is op moment van schrijven nog niet duidelijk. Je hoopt er wel op als je Wildcard hoort. Rustige delen worden afgewisseld met gitaarerupties. Ondertussen houdt frontvrouw Leah Wellbaum haar zang cool. Wildcard eindigt met een klassiekerig stukje piano. Slothrust mag dan niet meer de jongste zijn. Wilde haren hebben de zingende en gitaarspelende Leah en haar drummende partner Will Gorin nog genoeg.

Daffo – Dagger Song

Op nieuwe single Dagger Song beoefent Daffo de kunst van het weglaten, volgt ze het ‘less is more’ principe.

De tekst over verbroken beloftes geeft reden tot schreeuwen, maar in plaats van een keel op te zetten, zing Daffo rustig en gelaten. Maar onder het kalme oppervlak zinnen grungy gitaren op wraak. ‘Where The Earth Bends’, zo gaat het debuutalbum heten van de in L.A. residerende Gabrielle Gamberg alias Daffo. De plaat waarop ook Graadmeter hit ‘Absence Makes The Heart Grow’ te vinden is wordt op 26 september losgelaten.

Concert: 31 oktober Paradiso.