Category: Recensies

Ohmme – Girl Loves Me

De nieuwe single van Ohmme is een cover van een song van Blackstar, het laatste album van David Bowie. Twee dagen na release zou Bowie overlijden. Dat de Ohmme dames juist dit nummer kozen om te coveren is bijzonder, want het is geen makkelijke song om naar je hand te zetten. De tekst is deels in het Nadsat, een gefingeerde taal die gebezigd werd in de roman A Clockwork Orange en in het Polari, een straattaal die populair was in gay communities halverwege de vorige eeuw.

Waar bij Bowie de gekte onder de oppervlakte borrelde komt die bij Ohmme naar boven. Zo lijkt de gitaarsolo halverwege meer op een sabotagepoging dan een muzikale bijdrage. Je zou kunnen denken dat de aan chaos grenzende uitvoering het gevolg is van muzikaal onvermogen van de dames, maar dan vergis je je.  Ohmme komt uit Chicago. Daar staan Sima Cunningham en Macie Stewart hoog aangeschreven. Vanwege de drie albums die ze als Ohmme hebben gemaakt, maar ook door de hand en spandiensten die ze voor o.a. Chance The Rapper, Wilco, Whitney en Twin Peaks hebben verricht. 

My Baby – a dream I dream

My Baby heeft grote delen van de wereld aan hun voeten gekregen, maar radioland is nog grotendeels onontgonnen. Om ook dit bastion te veroveren heeft het oorspronkelijke trio de hulp in geroepen van een aantal geestverwanten die van de hoed en de rand weten wat radiovriendelijkheid betreft.

In casu van a dream i dream (sic) zijn dat Mathias Janmaat van Bombay (Show Pig) en Tjeerd Bomhoff ex Voicst o.a. En dan nu het oordeel. Het feit dat je dit leest bewijst dat in ieder geval volgens ons de missie is geslaagd. a dream i dream heeft die moerassige zuigkracht die van My Baby live zo’n feest maakt. Daarnaast zingt Cato als een muzikale Mata Hari en heeft de melodie de plakkracht van twee componenten lijm. Als de dj’s hier niet voor vallen hebben ze het verkeerde vak gekozen.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – september 2021

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met aandacht voor deze albums:

  1. Bintangs – These Hands
  2. Iron Maiden – Senjutsu
  3. Low – HEY WHAT
  4. Moor Mother – Black Encyclopedia of the Air
  5. Nao – And Then Life Was Beautiful
  6. Quicksand – Distant Populations
  7. Saint Etienne – I’ve Been Trying To Tell You
  8. Someone – Shapeshifter
  9. Spencer. – Are U Down?
  10. Sufjan Stevens & Angelo De Augustine – A Beginner’s Mind
  11. Tom VR – Please Keep Shimmering

Idles – The Beachland Ballroom

Op nieuwe single The Beachland Ballroom gooit Idles het over een onverwachte boeg. De nieuwe single van de Britse (post)punks is een zich traag voortslepende ballad. Zanger Joe Talbot breekt af en toe de huisvrede met schorre uithalen, maar de band laat zich niet van hun a propos brengen en walst met een weloverwogen slakkengang naar de uitgang.

Talbot noemt The Beachland Ballroom een soulsong, en inderdaad zit zijn hele ziel en zaligheid in het nummer. Het is even wennen, maar herhaaldelijke blootstelling helpt. De ballroom van de titel bevindt zich in Cleveland. Wat zich daar precies heeft afgespeeld is onduidelijk, maar het heeft indruk gemaakt op Talbot.

Idles is druk met de laatste lootjes van hun nieuwe, vierde album. Dat gaat Crawling heten en moet op 12 november uitkomen. Hip hop producer Kenny Beats produceerde de plaat met hulp van Idles gitarist Mark Bowen.

Wet Leg – Wet Dream

Het is wat overdreven te stellen dat Wet Leg zichzelf heeft overtroffen met single twee, dus laten we volstaan met de constatering dat Wet Dream een uitstekende opvolger is van Chaise Longue. Al is het maar omdat het een compleet ander nummer is.

Waar Chaise Longue gedreven en monotoon is – zeg maar post punk- is Wet Dream open en vrolijk. Als Hester Chambers en Rhian Teasdale hadden gezegd dat Wet Dream een cover is van een onbekend B-kantje van Shocking Blue had je ze meteen geloofd.

Opvallend ook is dat Wet Dream een productie is van post-punk specialist Dan Cary (Black Midi, Fontaines DC). Van hem verwacht je eerder een Chaise Longue deel twee i.p.v. een straaltje muzikale zonneschijn. Als je naar de tekst luistert van Wet Dream hoor je dat we ook hier te maken hebben met de geestige geesten achter Chaise Longue met zijn suggestieve en surrealistische tekst over divans en beboterde toast. Ook Wet Dream, dat gaat over een droom van een van de exen van Rhian zit vol grappige dubbelzinnigheden en Freudiaanse verwijzingen. Op naar het album.

Alt-J – U&ME

De titel had van Prince kunnen zijn, de muziek eigenlijk ook wel. Prince in zijn hippie periode dan, ten tijde van Around The World In A Day. In ieder geval herken je pas na een draaibeurten dat U&ME een nieuw nummer is van Alt-J.

Voorman Joe Newman zingt wat minder geknepen dan we van hem gewend zijn. U&ME klink sowieso relaxter, psychedelischer ook dan ouder werk. Pas in de tweede helft duikt de oude neurose weer op, maar dan is het einde al in zicht.

Voorzichtige conclusie Alt-J verkent nieuwe paden op wat hun eerste album in vier jaar moet gaan worden, hun vierde in totaal. De titel is Dream, de releasedatum ergens in februari. Newman zegt dat de meeste songs op het album geïnspireerd zijn door het luisteren naar True Crime Podcasts. U&ME is de uitzondering. Dat is een liefdesliedje, maar eveneens gebaseerd op een ware -mogelijk autobiografische- gebeurtenis.

Together Pangea – Rapture

Er zijn veel bands die het proberen, maar weinig die het lukt om zo’n lekker smerige sound te produceren als Together Pangea. Nieuwe single kraakt, piept en rammelt als een afgereden Cadillac. Als het nummer is afgelopen zullen de gitaren opnieuw gestemd moeten worden.

De gecontroleerde chaos van Rapture past perfect bij een tekst waarin gewaarschuwd wordt tegen de ongezonde verstrengeling in de VS van religie en politiek. Terwijl de hoge heren bekvechten over abortus en vaccinaties staan de bossen in brand, drogen rivieren op en worden grote delen van de wereld vanwege extreme temperaturen onbewoonbaar. Het einde der tijden is nabij! Helaas kijken sommige extreme christenen kijken daar zelfs halsreikend naar uit! Aan hen is de waarschuwing van Together Pangea dan ook niet besteedt. Hopen dat de rest wel luistert.  

Loupe – Leave Me There

Loupe zou je kunnen zien als vervolgt op Dakota, de Amsterdamse meidenband die helaas prematuur sneefde. De gitariste liep over naar EUT en de zangeres is de fotografie ingegaan.

Gelukkig bleef de motor van de band intact en vonden ze een andere gitariste, een die zich meten kan met de vorige en een nieuwe zangeres die de oude (bijna) doet vergeten.

Leave Me There laat een band horen die in een vergelijkbaar vaarwater opereert als Dakota, maar toch een eigen koers vaart. De debuutsingle van Loupe is een knap gitaarlied met een introvert begin en een net niet uitbundig einde. Een zeer veel veelbelovende doorstart.

TAPE TOY – Phone Call

Single twee van Tape Toy album één bevestigt het vermoeden dat de band nog volop in de  groei zit en wat van hun wilde haren is verloren.

Of volwassen is geworden, zou je ook zeggen. Zo ziet zangeres Roos het in ieder geval, ‘you make me feel like I am 18 again’, zingt ze. Ze is dus ouder, maar niet noodzakelijk wijzer, want ze maakt er nog steeds regelmatig een zooitje van. ‘I’m fucking up big time!’ Maar ze heeft het zelf door en dat is winst. Terwijl Roos haar liefdesleven evalueert legt de band een rocktapijt van Pixies-achtige proporties.

Details over het officiële album debuut van Tape Toy volgen nog.

Adia Victoria – You Was Born To Die

Voor haar derde album is Adia Victoria diep in haar digitale rolodex gedoken op zoek naar gelijkgestemde zielen die het misschien leuk zouden vinden om een paar liedjes met haar te zingen. O.a. Matt Berninger, Jason Isbell en Margot Price hebben ja gezegd.  

Een van de tracks waarvoor miss Victoria versterking vroeg is You Was Born To Die, een song met een titel als een tegelwijsheid. Adia Victoria is van de verlichte Americana, in geval van You Was Born To Die betekent dat een bluesy work song met een gospelrandje. Naast Adia hoor je Jack White protegee Margo Price en r&b chanteuse Kyshona Armstrong. De slide-solo is van Isbell, de productie van T Bone Burnett (Oh Brother Where Art Thou/Robert Plant & AlisonKrause /Elton John & Leon Russell)

You Was Born To Die is een uitstekende vlag voor Adia’s nieuwe, derde album met de adequate titel Southern Gothic.