Recensies Archieven - Page 26 of 316

Live Review: Enter Shikari laat Patronaat op haar grondvesten schudden

Live Review: Enter Shikari @ Patronaat, Haarlem
6 juni 2024
Tekst: Hanne Keijzer

Nadat de Engelse post-hardcoreband Enter Shikari afgelopen februari in AFAS Live stond, bezochten zij gisteravond de Patronaat in Haarlem. Dit optreden mocht gezien worden als de generale repetitie voor de tour langs de Europese festivals deze zomer. De stages die zij deze zomer zullen bezoeken, zijn beduidend groter dan het podium wat de Patronaat kon bieden. Daarmee was de opbouw van de licht- en andere visuele aspecten ook beduidend ingeperkt. In vergelijking met het optreden eerder dit jaar van de heren, werd daarmee ook een belangrijk deel van de show weggenomen. Waar de visuals tijdens de eerdere show de stiltes tussen de nummers wisten te overbruggen, vielen er tussen de nummers zo nu en dan ongemakkelijke stiltes die de net opgedane energie lieten wegvloeien. Ondanks dit, wist Enter Shikari als vanouds een onwijs vette show neer te zetten en vanaf de eerste tonen kolkte de zaal mee en stond het gebouw letterlijk op haar grondvesten te schudden!

De set startte met een intense spoken word waar de zanger in een felle spotlight het publiek toesprak, eindigend met de woorden:

“So this is such an exciting time (To be alive)
Our generation’s got to fight (To survive)
It’s in your hands now, whose future?
Our future! Our future!”

Om vervolgens …Meltdown in te zetten met een pittige drum and bass-core. De rest van de set wisselde af met bekendere en minder bekende nummers zoals Jailbreak, Bloodshot en goldfisch ~

Na een ietwat ongemakkelijke stiltevuller van de drummer, verscheen Rou ineens met een spotlight, zittend op de balustrade van de trap die naar het balkon van de zaal leidde. Daar bracht hij het gevoelige The pressure’s on als solo. Zoals het Nederlandse publiek betaamt klonk er aan het begin een hoop ge-ssst vanuit de muziekliefhebbers om ieder stil te krijgen en uit de “ik sta in de kroeg met een biertje in de hand”-mentaliteit te komen. Hiermee kon eenieder genieten van de fijne stem en het rustige nummer.

Uiteraard kon de altijd energieke live-performance van de band hierna niet worden afgesloten. Drie powernummers volgden elkaar dan ook in rap tempo op. Met { The dreamer’s Hotel } werd de hoofdsetlist afgesloten en kreeg het publiek een automatische voicemail te horen waarin werd opgeroepen een keuze te maken of ze een late check-out uit het Dreamers’s Hotel wilden door hard F*ck Yes! te schreeuwen.

We werden beloond met (pls) Set me on fire, Sorry, you’re not a winner en met een kus bezegeld in A kiss for the whole world werden we enigszins “dronken” van de steeds in beweging zijnde zaal naar huis gelaten.

Manu Chao – Viva Tu

Ruim een kwart eeuw geleden is het alweer dat Manu Chao de wereld verrijkte met zijn tijdloze Clandestino album.

De tijden zijn veranderd, maar Manu Chao is nog steeds dezelfde charmante muzikale vrijbuiter van weleer. Je zou het een bezwaar kunnen vinden dat nieuwe single Viva Tu makkelijk op een van de zes eerder verschenen albums van de Spaanse Franse zanger had kunnen staan. Aan de andere kant waarom iets nieuws verzinnen als het oude nog steeds zo goed werkt? Want dat doet Viva Tu, het laat de zon schijnen, de vogels fluiten en maakt derhalve het verblijf op dit ondermaanse tranendal een stukje aangenamer.

Live Foto Review: Best Kept Secret dag 1 2024

Live Foto Review: Best Kept Secret, Hilvarenbeek
7 juni 2024
Foto’s Serge Hasperhoven

Girl Scout – I Just Needed To Know

Zo hee, die kan zingen! is zo’n beetje het eerste dat door je hoofd schiet al je I Just Needed To Know hoort van Girl Scout.

Die die heet Emma Jansson. Zij is grotendeels verantwoordelijk voor het welslagen van I Just Needed To Know, maar ook gitarist Viktor Spasev is medeplichtig en zonder de ritmesectie bestaande uit Per Lindberg en Evelina Eklind zou de nieuwe single ook niet zijn geworden wat hij nu is: een bescheiden indie rock meesterwerkje. De namen verraden het al, Girl Scout is van Scandinavische origine. Zweeds om precies te zijn. De band heeft een leuek naam bedacht voor hun muziek bubblegrunge.

Vorig jaar rond deze tijd kwam Girl Scout met een debuut EP, Granny Music aanzetten. Daarvan hebben we het openingsnummer Monster nog een tijd gedraaid. Die EP heeft nu dus een opvolger met wie weet nog meer muziek in het verschiet. En een tournee graag, want Emma willen we graag een keer in actie zien.

Been Stellar – Pumpkin

Zo rustig als op Pumpkin hoorden we Been Stellar nog niet eerder. Het tempo ligt laag, het volume is gedempt, maar gezapig is de laatste single van de New Yorkse band zeer zeker niet. Daarvoor zijn de gitaren nog te stekelig, de emotie in de stem van Sam Slocum te rauw en de de sound te New Yorks. Met Pumpkin laat Been Stellar horen niet alleen goede maar ook een veelzijdige band te zijn.

Over drie weken komt het Scream From NY City uit.

Goat Girl – Below The Waste

Goat Girl – Below The Waste (Rough Trade)

Zestien nummers maar liefst op de derde plaat van Goat Girl. De band uit Londen die niet eerder zo experimenteel voor de dag is gekomen. Het bevalt over het algemeen prima.

Leadzangeres Lottie Pendlebury is ouderwets in vorm. Haar stem, net zo rauw als uitdagend als lieflijk blijft er een om zielsveel van te houden. Past zo geweldig bij de met veel poppie elementen ingekleurde postpunk van de band.

Below The Waste is een heerlijk diverse plaat geworden, waar we luisterbeurt na luisterbeurt enthousiaster over worden. Neem het opstandige geweld van TCNC met Pendlebury die het op haar heupen heeft. Worden we bij Pinguin Radio erg blij van, zoals we al vanaf het begin van de band een bepaald soort begeestering nooit onder stoelen of banken hebben gestoken.

Wanneer Pendlebury lichtjes kreunt, in het wat ingetogen, maar speelse Tonight, merk je des temeer dat Below The Waste anders klinkt dan de twee voorgangers. Het lijkt muzikaal allemaal wat doordachter. Het is niet uit te sluiten dat de rol van producer John Spud Murphy (onder meer Lankum en Black Midi) een schot in de roos is geweest. Pieter Visscher

Apeshit – Hellraiser

Na Rotterdam, Amsterdam en Den Haag spoelt er nu ook een (post)punkgolf over Utrecht!

Een van de aanstichters is het vijfkoppige Apeshit dat ongeveer precies na de release van hun debuut EP met een nieuwe single komt. Die riekt naar zweet en bier en ongeremd plezier. Vergeleken met stad en soortgenoten als Bowl en No Brains is Apeshit wat meer retro dan de eerste, maar niet zo hardcore als de laatste en daarmee een goede troef van de centraal Nederlandse punkscene.

Descartes A Kant – Graceless

Aan de bandnaam kan je zien dat de leden van Descartes A Kant hebben gestudeerd, filosofie waarschijnlijk.

Wat je niet kunt aflezen aan de bandnaam is dat ze uit Mexico komen. Muzikaal maar ook visueel is het kwartet nauw verwant aan the Tubes en Devo, bands met een goed ontwikkeld gevoel voor show en presentatie. Descartes A Kant heeft vier leden; twee vrouwen en twee mannen. De zangeres heet Sandrushka Petrova wat eerder Russisch dan Mexicaans klinkt, maar dit terzijde. Graceless komt van hun eind vorig jaar verschenen, vierde langspeler. After Destruction is een space opera. Het album daarvoor is een productie van de pas overleden punk estheet Steve Albini. Dit om aan te geven hoe ongrijpbaar Descartes A Kant is.

Descartes A Kant bestaat al een tijdje. Ondanks vier albums waarvan de eerste in 2006 verscheen en de meest recente eind vorig jaar is de verlangde en verdiende doorbraak uitgebleven. Helemaal onbekend is het viertal ook weer niet. Ze traden vorig jaar nog op in Doornroosje. Om Descartes A Kant echt op waarde te schatten, moet je ze hebben gezien. Dus raden we je aan om naar Youtube te gaan en de kleurrijke clip van Graceless te bekijken. Of van een van de andere van een video voorzien tracks van hun jongste album. Er zal een heelal voor je open gaan.

Footballhead – Your Ghost

Footballhead uit Chicago maakt goede sier met een potente mix van gitaargenres die hun wortels hebben in de roemruchte 90’s.

De band rond Ryan Nolen bracht begin maart hun eerste album uit, maar is zoals nieuwe single Your Ghost laat horen nu al weer een stap verder. In principe maakt Footballhead serieuze muziek met teksten over vervreemding en verlatingsangst, maar de band is niet alleen maar emo. Er moet tenslotte ook worden gerockt en dat ze dat doen ze op Your Ghost dus beter fan ooit.

Girl and Girl – Call A Doctor

Call A Doctor is het titelnummer van het debuutalbum van Girl and Girl, een band die we al een tijd lang door je strot proberen te duwen. Deze nog een dan houden we er mee op. Voorlopig.

Call A Doctor is een maf nummer van een rare band. Niet dat hun muziek zo afwijkt van de indienorm. De rariteit zit hem in de stem van de zanger. Die is zingt met een vibrato die je mooi vind of heel erg niet. De bibberatie valt in Call The Doctor overigens wel mee, toch hoor je meteen dat Kai James aan het woord is. Thema van het nummer, van het hele album eigenlijk is de geestelijke nood waarin James soms verkeert. Die nood is bij tijd en wijle zo hoog dat professionele hulp vereist is, ofwel Call The Doctor. Dit klinkt zwaarder dan het feitelijk is, of beter dan het wordt gepresenteerd. Er zit zeker een gekte in de songs van Girl an Girl maar ook een levenslust die de band anders maakt dan anderen en beter dan de meeste. Daarom dus nog maar een nummertje.