AWKWARD i – KYD

AWKWARD iMuzikale grenzen opzoeken en tegelijkertijd spontaan dingen laten gebeuren. Daar waar het debuut (I Really Should Whisper) een intieme lo fi-plaat was en het tweede muzikale wapenfeit (Everything On Wheels) juist een groter bandgeluid kende, is KYD bovenal een plaat van verkennen geworden. Zowel voor de maker als ook voor de luisteraar.

Zien waar het schip strandt. Kijken wat de voorliefde van muzikaal experimenteren oplevert. Heel veel verschillende instrumenten gebruiken. Muzieklaag op muzieklaag stapelen, effecten, galmen en andere vervormers toevoegen. Maar daarbij blijven verrassen door ingenieuze zanglijnen te laten opvolgen door, op het eerste gehoor, vreemde tempo- en maatwisselingen.

Tekstuele combinaties zoeken tussen absurdisme en melancholie. Tussen zelfspot en zwartgallige humor. Anders gezegd? De composities op KYD zijn steevast veelzijdig, gelaagd en uitdagend. Conclusie? De derde van AWKWARD i (het alter ego van muzikant en songwriter Djurre de Haan) is zo’n ouderwetse groeiplaat die je opzet en daarna meteen weer wil luisteren en vervolgens gewoon nog een keer. Bijkomende gevolgtrekking? De Haan ontpopt zich op dit album als de Brian Wilson van de lage landen. Tekst Mania | Dennis Dekker

LIVEDATA 17/02 Instore @ Concerto Recordstore, Amsterdam 24/02 Instore Awkward I + Case Mayfield @ North End Haarlem, Haarlem 23/04 Paradiso, Amsterdam 03/05 Club Pussycat @ Podium Victorie, Alkmaar 11/05 EKKO, Utrecht 17/05 Merleyn, Nijmegen 18/05 Altstadt, Eindhoven 19/05 Simplon, Groningen 25/05 Neushoorn, Leeuwarden 31/05 Hedon, Zwolle

Live Foto Review: Grauzone Festival @ Den Haag

Live Foto Review: Grauzone Festival @ Den Haag
10 februari 2018
Foto’s Patrick Daniel

Op zaterdag 10 februari 2018 vond de vijfde editie van Grauzone festival plaats. Het multidisciplinaire undergroundfestival – met bands van wave tot psych – vond voor de tweede keer plaats in poppodium Paard en Prins 27, Den Haag. Dit jaar werden er echter meer locaties worden gebruikt, waaronder de The Grey Space en het Paardcafé.

Drab Majesty
Drab Majesty
Drab Majesty
Drab Majesty
Drab Majesty
Drab Majesty
Sally Dige
Sally Dige
Sally Dige
Sally Dige
Schwefelgelb
Schwefelgelb
Schwefelgelb
Schwefelgelb
Schwefelgelb
Schwefelgelb
The Soft Moon
The Soft Moon
The Soft Moon
The Soft Moon
The Soft Moon
The Soft Moon
Volition Immanent
Volition Immanent

Live Foto Review: These Go To Eleven @ Hedon, Zwolle

Live Foto Review: These Go To Eleven met Helm Op + Mexican Surf + Mantra @ Hedon, Zwolle
8 februari 2018

Foto’s Sharon & Maureen Vreeburg

Vanaf begin februari host Paceshifters-frontman Seb Dokman, onderdeel van het Artists In Residence-project van het Hedon Productiehuis, een nieuwe avond in Poppodium Hedon onder de naam These Go To Eleven.

Om de maand presenteert Dokman drie alternatieve rockacts in de kleine zaal van Hedon om zo het genre een podium te geven en meer onder de aandacht te brengen. “De titel is een knipoog naar een bekende quote uit de film Spinal Tap en het is exact waar ik met het coachingstraject naartoe wil. De meeste schalen gaan tot tien, met dit concept wil ik bands naar de overtreffende trap brengen”, aldus Dokman.

Helm Op

Helm Op Helm Op Helm Op Helm Op Helm Op
Mexican Surf

Mexican Surf Mexican Surf Mexican Surf Mexican Surf Mexican Surf Mexican Surf Mexican Surf
Mantra

Mantra Mantra Mantra Mantra Mantra Mantra Mantra Mantra

MGMT – Little Dark Age

MGMTHet is al weer tien jaar geleden dat MGMT spectaculair debuteerde met Oracular Spectacular. Die plaat bevatte psychedelische, ietwat overstuurde popmuziek, aandoenlijk gezongen en met gefreakte orgeltjes en vrolijke belletjes.

Opvolger Congratulations was heel wat minder hectisch en meer een luisterplaat en die lijn werd doorgezet met het titelloze album uit 2013. Vijf jaar later verschijnt nu Little Dark Age dat vooraf gegaan wordt door de gelijknamige single.

Uiterlijk is het duo VanWyngarden en Goldwasser veranderd, de muziek van de nieuwe plaat ligt nu weer dichter bij het debuut. Voeg daarbij wat scheutjes The Cure en een forse dosis triphop en je hebt ongeveer de sfeer van de nieuwe plaat. Al moet gezegd worden dat het een stuk donkerder klinkt dan Oracular Spectacular; minder onbevangen en vooral meer to the point. Tekst Mania | Bert Dijkman

LIVEDATA 29/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen 07/07 Rock Werchter, Werchter (BE)

Popmagazine Heaven presenteert Albums van week 7

Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Het nieuwe nummer ligt in de winkels.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Red River DialectRoots/Folk: Red River Dialect – Broken Stay Open Sky
Broken Stay Open Sky is het vierde album van de Londense folkgroep. Geformeerd rond de uit Cornwall afkomstige zanger/liedjesschrijver David Morris, behoort Red River Dialect tot de jongste lichting indie-folkgroepen die teruggrijpen op het verleden, maar daar tegelijkertijd een frisse eigen draai aan geven.

Joan As Police WomanRock/Pop: Joan As Police Woman – Damned Devotion
Op haar laatste paar albums was Joan Wasser, beter bekend als Joan As Police Woman, een beetje op zoek naar haar identiteit. Op Damned Devotion lijkt ze die hervonden te hebben in de emotioneel rake pop noir die we uit het begin van haar carrière kennen, maar in een fraai geüpdate versie.

LIVEDATA 01/04 Paradiso-Noord, Amsterdam 02/04 Botanique, Brussel (BE) 07/04 Doornroosje, Nijmegen

Julia BielBlues/Soul/Jazz: Julia Biel – Julia Biel
De Britse souljazz-zangeres Julia Biel al lang te boek als een talent. Toch bleef ze hier tot nu toe onder de radar, ondanks dat ze platen maakte met Ben Watt van Everything But The Girl. Met dit titelloze derde album zou dat wel eens kunnen veranderen, want haar volwassen souljazz – zwoel en aards tegelijk ­ is volledig gerijpt.

Wereld: Hama Sankare – Ballébé (Calling All Africans)
De Malinese vocalist en percussionist Alpha Ousmane ‘Hama’ Sankare speelde in de bands van Ali Farka Touré, Afel Bocoum, Mamadou Kelly en de Songhoy Allstars. Met Ballébé slaat deze veteraan nu eens zijn eigen vleugels uit en doet dat hij met een verrassend modern en krachtig klinkend Malinese bluesrock dat absoluut gehoord mag worden.

Loma – Loma

lomaLoma – Loma (Sub Pop/Konkurrent)

Zeer bijzonder en minstens zo fascinerend album is Loma, van de formatie die dezelfde naam draagt. Loma is een drietal dat bestaat uit Emily Cross en multi-instrumentalist Dan Duszynski van de band Cross Record en Shearwater-zanger Jonathan Meiburg. Amerikaanse muzikanten die de plaat opnamen in Texas.

Het avontuurlijke brein van de drie levert een gevoelvolle plaat op, met tien tracks, die er stuk voor stuk toe doen. Black Willow, met een hoofdrol voor piano en percussie, is een nummer dat je zo vijftien keer achter elkaar wil horen, zonder dat het begint te vervelen. Er is ook een glansrol weggelegd voor Cross, met haar hartverwarmende stemgeluid. Ze steelt wel vaker de show. Tijdens het uptempo Relay Runner bijvoorbeeld, als ook elektronica een hoofdrol opeist.

Het is lastig een echt prijsnummer aan te wijzen, omdat vrijwel alle songs een hoog niveau halen. Het zonder meer aan Low rakende Joy verdient misschien de meeste confetti. Emily Cross trekt alle registers open en ook Duszynski laat horen wat hij allemaal in huis heeft.

Saillant detail is het feit dat de relatie van Cross en Duszynski tijdens de eerste opnamesessies van Loma op de klippen liep. Het leverde gek genoeg genoeg geen paniek in de tent op. Geen drama’s, volgens Duszynski.

Muze voor het album is uiteindelijk vooral het huis in Texas waar de songs werden geschreven – op het platteland. Duszynski: “Surrounded by the sounds of birds and wind; and it seemed like a world of its own – full of joy, fear, and heartbreak.”

Het jaar is nog jong, maar Loma maakt grote kans op een hoge eindklassering in de diverse jaarlijstjes. Mind you: voor je het weet is het weer december. Pieter Visscher

LIVEDATA 25/05 De Kreun, Kortrijk 26/05 London Calling, Paradiso Amsterdam 27/05 Botanique, Brussel

Calexico – The Thread That Keeps Us

CalexicoHet negende album van Calexico kwam grotendeels tot stand in een strandhuis met panoramisch zicht aan de Californische kust. Een denkbeeldig zacht oceaanwindje weerklinkt al snel tijdens het fluwelen The Town & Miss Lorraine en het meer tropische Flores y Tamales.

De werking van het indrukwekkende landschap rondom het strandhuis is in ieder geval goed terug te horen. Al verandert de windrichting voor een moment even naar de zandvlaktes van Noord-Afrika op Voices In The Field. Halfweg volgen de latin invloeden, die nauw aansluiten bij de muziek van Sergio Mendoza’s eigenzinnige ‘indie-mamba’ band Orkesta Mendoza.

De toetsenist is al enige tijd een vaste waarde in de band. Zo nam ook Craig Schumacher weer achter de geluidsknoppen plaats en co-produceerde het album met de band. The Thread That Keeps Us werd een gevarieerd album, dat soms stevig uit de hoek komt. Uiteindelijk zijn het de dromerige instrumentals en fijne typerende kwaliteitsliedjes zoals Music Box die alle afwisseling naadloos op elkaar doet aansluiten. Tekst Mania | Corné Ooijman

LIVEDATA 24/03 De Roma, Antwerpen (BE) 25/3 Paradiso, Amsterdam 29/06 Down The Rabbit Hole, Ewijk

Clean Pete – Afblijven

Clean PeteClean Pete, de tweelingzusjes Loes en Renée Wijnhoven, had ik al eerder gezien. Maar ik had er tot op heden nooit zestiger-jaren-huppel-tennismeidjes in gezien. Toch is dat de uitstraling waar ze uiterlijk en muzikaal voor kiezen op Afblijven.

Het onvolprezen label Excelsior geeft ze er de ruimte voor en heeft ervoor gezorgd dat de zussen samen met huis-muzikant/producer Anne Soldaat een opgewekte sixties liedjesplaat hebben kunnen maken. Dat Clean Pete met in het voorprogramma van The Kik heeft gespeeld is goed te horen. De muziek van Van Ronk c.s. en van Loes en Renée past perfect bij elkaar.

Met hun swingende mengelmoes van surf, doo wop en West Coast pop gooien de zussen de schroom van ‘mooie meisjes met gitaar en cello’ met een grote zwiep van zich af. Hun band speelt kik-achtig energiek en de lieflijke teksten hebben zo nu en dan onverwacht scherpe randjes. Op naar de zomer van 2018! Tekst Mania | Fons Delemarre

LIVEDATA 10/02 Cayen, Enkhuizen 24/02 Sugar Factory, Amsterdam (Album release party) 08/03 Merleyn, Nijmegen 11/03 Tivoli De Helling, Utrecht 15/03 Nieuwe Nor, Heerlen 22/03 Rotown, Rotterdam

Rhye – Blood

RhyeBijna vijf jaar geleden verscheen Woman van Rhye. De samenwerking tussen de Canadese zanger Mike Milosh en de Deense producer en multi-instrumentalist Robin Braun groeide in 2013 uit tot een cultplaat en uiteindelijk zelfs tot een jaarlijstjesplaat.
Onbekend bij het grote publiek, maar intens bemind in kleine kring. Woman van Rhye deed denken aan de platen van Michael Franks, Sade en The Blue Nile, maar had ook wel wat raakvlakken met de muziek van The Xx.

Bij beluistering van Blood lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Rhye gaat op haar nieuwe plaat verder waar Woman vijf jaar geleden ophield. Het tempo ligt nog steeds uiterst laag, de klanken zijn warm en broeierig en Mike Milosh kruipt in vocaal opzicht nog altijd dicht tegen Sade aan. Vergeleken met Woman klinkt Blood nog wat mooier en warmer en bovendien klinkt de nieuwe plaat van Rhye door wat extra elektronische impulsen net wat moderner. Heel groot zijn de verschillen echter niet.

Rhye maakt nog altijd muziek die aanvoelt als een warm band. Luister naar de lome en dromerige klanken van Rhye en de klok tikt even wat minder snel. Net als Woman bevat Blood muziek die bijzonder lekker in het gehoor ligt, maar ook dit keer weet Rhye de fantasie te prikkelen met een feelgood plaat met inhoud. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 25/03 Ancienne Belgique, Brussel (BE) 01/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – februari 2018

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

De Kroniek der betere Popmuziek

Tekst Robert van Gijssel

Het plaatjaar begint zoals gewoonlijk rustig; weinig grote popreleases in januari, maar pas op, veel parels links en rechts van de mainstream. Alsof we het jaar aarzelend begroeten met de bescheiden tokkelende pracht van het oer-instrument van de popmuziek. De gitaar.

Die speelt natuurlijk de hoofdrol in de country, folk en americana, die ons de afgelopen weken werkelijk om de oren vlogen. In rijke roots- en popgeschiedenis geaarde muziek uit, uiteraard, de Verenigde Staten. Maar ook uit Zweden. En Nederland.

Tim Knol trapt 2018 af met een plaat die het hele jaar op de draaitafel kan blijven liggen en het waarschijnlijk wel volhoudt tot in de eindejaarslijstjes – ja, die beginnen we maar vast weer in te vullen. Cut the Wire is een prachtige, beheerste songwritersplaat waarop de zoete stem van Knol kan schitteren en toch ook wat herinneringen ophalen aan het beste werk van Daryll Ann. Natuurlijk ook omdat Knol weer terzijde wordt gestaan door gitarist Anne Soldaat van die band.
De melodieën van gitaar en stem kringelen om elkaar heen, in het wel zeer toepasselijk getitelde Sweet Melodies. En in het bijna feeërieke nummer Weight of Clouds, dat zich al na een keer luisteren nestelt in een plekje vlak naast je hart. Wat een topplaat.

Uit de geboortegronden van de popmuziek, en dus de zuidelijke delen van de Verenigde Staten, komt de fris gedouchte countryjongen Tyler Childers tot ons met een vrij traditionalistische countryplaat genaamd Purgatory. Childers kan tot het kamp van de aloude ‘outlawcountry’ van Waylon Jennings en Willie Nelson worden gerekend, omdat hij scherp snijdende en lichtelijk onaangepaste country maakt, voorzien van nogal rebelse teksten. Het nummer Whitehouse Road bijvoorbeeld, een echte countryradiohit in wording, is een ode aan de cocaine en andere witte poeders, en dus het snelle leven op de linkerweghelft. De refreinen zijn stuk voor stuk meezingers en Purgatory is dus een echte feestplaat. Niet moeilijk doen, maar countryrocken.

Dat doet de Amerikaanse Ben Miller Band ook, op de volwassenwordingsplaat Choke Cherry Tree. Ben Miller is al jaren een rootsfestivalfavoriet omdat de shows van de band rond Ben Miller erg enerverend zijn. De band begon een beetje als novelty-act, met zelfgebouwde instrumenten en een basgitaar met een wastobbe als klankkast, maar op de nieuwe plaat bewijst Miller vooral een erg goede songwriter te zijn. De arrangementen zijn avontuurlijk, zeker als de band zich laat begeleiden door strijkers, in de nummers Lighthouse en Mississippi Cure. Een dwingende tip, deze Ben Miller Band. Luister zelf.

En pik dan ook even de verrassend goede rootspopplaat van de Zweedse zussen Klara en Johanna Söderberg alias First Aid Kit mee. En de uitmuntende en erg toegankelijke metalplaat Down Below van de ook al Zweedse band Tribulation, die begonnen is aan een grote internationale doorbraak.

Beluister dit alles en meer, in de Volkskrant Radio-podcast op Pinguin radio.

===> Lees hier alle recencies van:

Shame – Song of Praise, Ben Miller Band – Choke Cherry Tree, Kacy & Clayton – The Siren’s Song, Tyler Childers – Purgatory, Tim Knol – Cut the Wire, Case Mayfield – Egomaniac, First Aid Kid – Ruins, Robert Finley – Going Platinum, Tribulation – Down Below en Watain – Trident Wolf Eclipse.