Category: Recensies

Birth Of Joy – Get Well (Suburban Records)
Het zijn mooie tijden voor liefhebbers van psychedelische rock van Nederlandse bodem. We hebben Jacco Gardner, Pauw, DeWolff en Birth Of Joy. Die laatste band maakt al een paar platen lang zompige rock met slechts gitaar, orgel en drums. Get Well moet de opvolger worden van doorbraakplaat Prisoner en dat is meer dan gelukt.

Het trio gaat tekeer met intensiteit en urgentie, waarbij de gejaagde zang van Kevin Stunnenberg beurtelings aan Jim Morrison en Robert Plant doet denken. Het tempo ligt behoorlijk hoog; songs als Blisters, Carabiner, You Got Me Howling en Hands Down denderen lekker door, terwijl Midnight Cruise bluesy swingt.

Op Numb wordt de spanning langzaam opgebouwd en Meet Me At The Bottom vliegt op het eind heerlijk uit de bocht. Het titelnummer, een uitgesponnen, hypnotiserende psychotrip, steekt daar weer mooi bij af. Get Well is tien nummers lang een ijzersterk groovende rocktrein, die weinig te wensen overlaat. Tekst Mania | Louk Vanderschuren

Birth Of Joy doet op 12 maart een INSTORE in Plato Deventer/De Hip!
Aanvang 14:00 uur. Toegang uiteraard gratis!

LIVEDATA 03/03 ‘t Beest, Goes 04/03 Asteriks XL, Leeuwarden 05/03 Grenswerk, Venlo 06/03 Where The Wild Things Are Festival, Zeewolde 10/03 TivoliVredenburg, Utrecht 11/03Vera, Groningen 12/03 Burgerweeshuis, Deventer 13/03 Paradiso Noord @ Tolhuistuin, Amsterdam 23/03 Muziekodroom, Hasselt 26/03 Paaspop, Zieuwent 28/05 Dauwpop, Hellendoorn 23/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde

Bombay – Show Your Teeth (V2)
Als jochie kreeg ik eens een obscure druk van Iron Maiden’s Seventh Son of the Seventh Son in mijn handen gedrukt. De volgorde was alfabetisch. Dat wist ik niet, maar toch hoorde ik dat de volgorde van songs niet logisch was. Dat zelfde gevoel bekruipt me bij Dolly Doesn’t want to Face the Facts van het Amsterdamse Bombay. Zonder twijfel het mooiste nummer van deze plaat, maar een opener? Nee, echt niet.

Het getuigt wel van lef om als rockband zo sfeervol te beginnen. Bovendien is het liedje exemplarisch voor de nieuwe koers van de Amsterdamse indierockers. De band spint songs meer uit en moet het meer van sfeer dan van riffs hebben. Bombay klinkt – pak alvast maar een teiltje – volwassen. Hier horen we een band met een duidelijk beeld van wat het wil. Of het nu gaat om compromisloze songs als Sea en Bored of het spannende Friendly Fire, de overtuiging spat er constant van af. Zoete koek voor indiekids, hipsters en verstokte rockers. Bombay kan z’n stek op de festivalkalender gaan vastleggen. Milo Lambers

Livedata 17/03 Patronaat, Haarlem 18/03 Asteriks, Leeuwarden 19/03 Metropool, Hengelo 24/03 Hedon, Zwolle 25/03 013, Tilburg 26/03 Ekko, Utrecht 27/03 Paaspop, Schijndel 27/04 Oranjepop, Nijmegen 30/04 Pinguins in Paradiso, Amsterdam

Animal Collective – Painting With (Domino)
Nadat Avey Tare en Panda Bear zich allebei op een solo-avontuur hebben gericht en Geologist voor zijn dochter heeft gezorgd is de band weer samengekomen voor een album. Dat album, Painting With, klinkt aan de ene kant als typisch Animal Collective, maar heeft aan de andere kant weer net een andere focus. De band noemt het zelf hun Ramones-album. Oftewel: korte liedjes en snel to the point. Maar waar de Ramones hun liedjes vaak juist heel kaal en simpel hielden, gooit Animal Collective hun liedjes propvol met extra beats en arrangementen.

Zoals we van de groep gewend zijn, stuiteren de liedjes hyperactief in het rond en doen ze flink psychedelisch aan. Het knappe aan Animal Collective is echter dat ze net de grens weten te vinden tussen pakkende liedjes en psychedelische chaos. Met aan de ene kant bijvoorbeeld het refrein van leadsingle FloriDada dat niet meer uit je hoofd te branden is, en aan de andere kant vervreemdende electronica, gekke ritmes, en een hoog tempo waarbij je voor je het weet weer in een ander liedje terecht bent gekomen. Vergeleken met vorige albums zijn de liedjes, tussen alle ritmes en geluiden door, net wat moeilijker te doorgronden. Luister je echter goed, dan hoor je de Ramones-achtige popliedjes ergens wel terug als basis, waar vervolgens met veel plezier op z’n Jackson Pollocks overheen is geverfd. De band kleurt op Painting With dan ook continu buiten de lijntjes maar niet zó ver buiten de lijntjes dat het onherkenbaar wordt. Tekst Mania | Arnout de Vries

LIVEDATA 01/04 Botanique, Brussel (sold out) 02/04 Rewire Festival @ Paard van Troje, Den HaagTeramaze – Her Halo (Music Theories Recordings/Mascot Label Group)
De vier leden van Teramaze noemen Tool, Dream Theater en Pantera als invloeden. Daarbij zijn de leden ergens in een carrière van drieëntwintig jaren bekeerd. Op Her Halo wordt geen enkele keer gerefereerd aan seks en drugs en gaat het vooral om progressieve metal met een boodschap. Terrormaze was de naam van de groep in de jaren na de oprichting in 1993. Uit die naam sprak agressie en negativisme en dus werd de naam veranderd en de teksten aangepast.

Voorganger Esoteric Symbolism scoorde positieve recensies en liet de zalen volstromen. Niet meer dan logisch dat de Australiërs hebben gekozen voor een release met meer van hetzelfde en opnieuw goede kwaliteit. Opener An Ordinary Dream duurt bijna dertien minuten en houdt de luisteraar in de stoel gevangen. Roffelende drums, strakke gitaarpartijen en lekker lopende baslijnen zorgen voor een progressief, muzikaal fundament waar zanger Nathan Peachy zijn teksten – zonder prekerige boodschappen – op kwijt kan. Singel Out Of Subconscious ging het album vooraf en scoorde in alle metabladen positieve recensies. Acht nummers en Her Halo klokt ruim zesenvijftig minuten muziek. Trapeze is een instrumentaal nummer dat minutenlang van hoogtepunt naar hoogtepunt laveert, terwijl Delusions Of Grandeur de juiste afsluiter is. Teramaze heeft een release uitgebracht die geen moment irriteert door de boodschap en in veel van de nummers fascineert door de strakke drum- en gitaarpartijen. Jaks Schuit

El Pino and the Volunteers – El Pino and the Volunteers (Excelsior)
Happy Camper, TIKA, de Daryll-Ann, allemaal redenen waarom we lange tijd niets hoorden van El Pino and the Volunteers. Gelukkig zijn de prioriteiten verlegd en is er eindelijk het derde album, als vanouds op Excelsior. Ook nu geldt weer dat de gehele rock- en popgeschiedenis als invloed heeft gefungeerd, met een lichte voorliefde voor de Americana rock van alle tijden, denk aan The Byrds, The Buffalo Springfield en, meer recent, Wilco.

Opener Top Of Everything combineert dat weer met een Beatlesque en fungeert gelijk als aanjager van een album waar de energie van afspat. Het tempo ligt, gemiddeld, hoog, de composities zijn compact en van een constant hoge kwaliteit. De, uiteraard, gitaar georiënteerde begeleiding is lekker stevig zonder uit de bocht te vliegen, en zanger David Pino klinkt geïnspireerder dan ooit. Het was een lange pauze, maar als je dan met zo’n tijdloos album terugkomt is dat meteen vergeven. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 03/03 W2, Den Bosch 06/03 Ekko, Utrecht 10/03 Rotown, Rotterdam 11/03 Luxor Live, ArnhemJoe Louis Walker – Everybody Wants A Piece (Provogue/Mascot label Group)
Debuut Cold In The Night verscheen in 1986! Everybody Wants A Piece is bijna dertig jaren later het tweeëntwintigste album van deze electric blues veteraan. Het is fascinerend om de geschiedenis van Walker te lezen. Geboren op 25 december 1949 pakte het kerstkind pas op veertienjarige leeftijd de gitaar op. Walker ontmoette Mike Bloomfield, die hem introduceerde bij Jimi Hendrix en Grateful Dead. De daarop volgende omzwervingen zijn op de door de jaren heen verschenen albums te horen. Walker werkte onder meer samen met Branford Marsalis, James Cotton, Tower Of Power, Bonnie Rait, Buddy Guy, Taj Mahal, Ike Turner en Clarence Brown. Een rij namen om aan te geven dat Walker niet alleen beïnvloed is door de grote muzikanten uit de blues scene, maar ook zijn invloed heeft achtergelaten.

Het titelnummer Everybody Wants A Piece opent en zet de toon. Het is een uptempo bluesnummer waarop Walker naar hartenlust soleert. Duidelijk is dat deze release geen grote verrassingen bevat. Walker speelt en zingt met veel plezier en laat horen dat de blues tijdloos is. Afsluiter 35 Years is het laatste nummer van een klein uur bluesmuziek zoals alleen enthousiaste, begeesterde muzikanten die kunnen maken. Titels als Gospel Blues en Wade In The Water vertellen over de muziek die JLW (Joe Louis Walker) al meer dan dertig jaren maakt. Everybody Wants A Piece! Joe Louis Walker lijkt te willen zeggen dat het niet OK is om alleen maar het eigen stuk te willen claimen. Walker geeft alle liefhebbers van de blues voor de tweeëntwintigste keer een gloeiend nieuw album waar de geschiedenis vanaf spat. Jaks Schuit

Wolfmother – Victorious (Universal)
De heruitgave, vorig jaar, van de eerste plaat van Andrew Stockdale´s Wolfmother, diende kennelijk als opmaat voor de nieuweling Victorious. Vanaf de eerste tonen is duidelijk dat de krullenbol uit Australie en producer Brendan O´Brien terug willen naar dat zo succesvolle startpunt.

Net als toen strooit Stockdale, die het gehele instrumentarium voor zijn rekening neemt op de drums na, want daarvoor zijn Josh Freese en Joey Waronker ingehuurd, met voortreffelijke riffs. Deze stutten zijn puntige hardrock songs uiterst solide. Die staan dan ook alle tien als een huis.

Alleen Pretty Peggy rockt wat minder maar is een fraai romantisch rustpunt met die welluidende tamboerijnbelletjes. Stockdale´s zang is weer als vanouds ´Robert Plant proof´. Het enige bezwaar dat tegen deze voltreffer kan worden ingebracht is de korte speelduur, een dik half uur. Maar eigenlijk is dat ook een compliment. Tekst Mania | Wim Koevoet

LIVEDATA 26/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 27/04 AB, Brussel 29/04 De Oosterpoort, Groningen 30/04 013, TilburgStargaze – Deerhoof Chamber Variations (Transgressive/PIAS)
Deerhoof is een band met lef. Een band die grenzen verlegt, en nooit voor de makkelijke weg gaat. Dat blijkt ook nu weer. Greg Saunier, de drummer van de band, timmert de laatste jaren al aan de weg als componist in de moderne klassieke muziek en de filmmuziek, en heeft nu een manier gevonden om dit met zijn bestaan als rockmuzikant te combineren. Twaalf nummers uit het fraaie oeuvre van Deerhoof heeft hij volledig opnieuw gearrangeerd, met daarbij in gedachten een kamerorkest. Deze twaalf nummers heeft hij vervolgens zo bij elkaar gezet dat ze één mooi geheel vormen, en laten uitvoeren door een gerenommeerd ensemble; s t a r g a z e, bekend van hun flirts met moderne popmuziek.

Om een indruk te geven wat een transformatie deze nummers hebben ondergaan; Data is van oorsprong een elf minuten lang, traag voortslepend, intens en dissonant rocknummer. In de versie van s t a r g a z e is het een lieflijk liedje van drie minuten, met opbeurende strijkers en haast engelachtig zang. Ook de andere nummers zijn nauwelijks herkenbaar. Dwarse, lawaaiierige rocknummers klinken plots als de soundtrack van een Disneyfilm.

Toch heeft Greg Saunier de composities volledig intact gelaten (hoogstens wat ingekort), en worden exact dezelfde noten gespeeld als op de originelen. Zijn eigen bijdrage aan de nummers, de drums, heeft hij wel weggelaten. Het is een bijzonder experiment, waarbij twee ogenschijnlijk onverenigbare genres toch worden verenigd. Bovendien laat Saunier horen wat een arrangement allemaal kan veranderen aan een nummer, en hoe een sterke compositie ook in een heel ander jasje nog overeind kan blijven.

Allemaal leuk en aardig, maar is het naast interessant ook mooi? Laat ik vooropstellen dat de gemiddelde Deerhoof-liefhebber, en tevens de gemiddelde Pinguin Radio-luisteraar, totaal uit zijn comfortzone moet stappen en zich open moet stellen voor een andere muzikale ervaring. Met pure rockmuziek heeft het immers weinig meer te maken. De speelsheid van Deerhoofs muziek blijft echter behouden, en ook het kleine ensemble, met onder andere strijkers en piano, weet de muziek veel sfeer mee te geven. Nu eens zwierig, dan weer indringend of zelfs ietwat onheilspellend.

Deerhoof-drummer, en tevens componist en arrangeur Greg Saunier heeft in samenwerking met kamer-ensemble s t a r g a z e een fascinerend muzikaal project neergezet, dat een brug bouwt tussen alternatieve rock en klassieke muziek, en dat zowel theoretisch interessant als aangenaam voor de oren is. De moeite waard om je eens aan te wagen! Arnout de Vries

LIVEDATUM 01/04 Rewire Festival, Den HaagJTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZwbGF5ZXIudmltZW8uY29tJTJGdmlkZW8lMkYxMTUzNDIyMjUlMjIlMjB3aWR0aCUzRCUyMjUwMCUyMiUyMGhlaWdodCUzRCUyMjI4MSUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIyMCUyMiUyMHdlYmtpdGFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUyMG1vemFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUyMGFsbG93ZnVsbHNjcmVlbiUzRSUzQyUyRmlmcmFtZSUzRQ==