Live Foto Review: Declan McKenna @ Melkweg, Amsterdam
11 oktober 2017
Foto’s Sharon & Maureen Photography
Declan MecKenna was op Eurosonic 2017 een absolute favoriet en in februari verraste hij het publiek van Blossoms als supportact in de Melkweg. De songwriter schrijft politiek beladen nummers, die hij omvormt tot lichtvoetige indiepopliedjes. 11 oktober stond hij in de Melkweg. Bekijk de foto’s hieronder. Ook die van het voorprogramma Beaux, de prima indiepopband uit Utrecht (foto 1).
Courtney Barnett & Kurt Vile – Lotta Sea Lice (Marathon)
Natuurlijk kennen we Courtney Barnett van haar fenomenale debuutplaat Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit uit 2015. En ook Kurt Vile is als songwriter (en als voormalig gitarist van The War On Drugs) geen muzikale vreemdeling. Maar anno 2017 blijken deze twee onbetwiste fans van elkaars werk ook samen een gouden muziekcombinatie te vormen.
De nummers op hun album Lotta Sea Lice zijn stuk voor stuk van een zeer hoge kwaliteit. Oké, het zijn soms covers (bijvoorbeeld van Jen Cloher en Belly) of interpretaties van elkanders nummers, maar zijn wel altijd erg mooi. De liedjes die ze samen schreven, zijn eveneens meer dan geslaagd. Over Everything bijvoorbeeld is de eerste song die ze samen maakten. Die legt de lat meteen al hoog. Let It Go (gebaseerd op een samengeraapte reeks appjes die de twee naar elkaar stuurden) is tevens fraai en Continental Breakfast blijkt een heerlijk ongedwongen folksong.
Andere pareltjes? Barnetts intieme soloversie van Viles song Peepin’ Tom(boy) en de nieuwe versie van Barnetts nummer Out Of The Woodwork (nu Outta The Woodwork gedoopt) die eigenwijs afwijkt van het origineel. Stemmen passen prachtig bij elkaar, gitaarpartijen grijpen geweldig ineen: dit duo werkt kortom als een dolle. Tekst Mania | Dennis Dekker
Mooon – Mooon’s Brew (Excelsior)
Drie jonge gasten (de broers Tom en Gijs de Jong en neef Timo van Lierop) begonnen een paar jaar geleden in een schuur in Aarle-Rixtel de blues te spelen. Maar dan wel op zo’n manier dat ze vorig jaar mochten deelnemen aan de Popronde. Dus à la voorbeelden Rory Gallagher en Paul Butterfield Blues Band en met invloeden uit surf, psychedelica en garagerock. Dat trok de aandacht van Excelsior Recordings, die nu debuut Mooon’s Brew uitbrengt. Het debuut van Mooon (met drie o’s).
De geweldige single Mary You Wanna roept meteen herinneringen op aan bands uit Golden Years Of Dutch Pop Music. Maar er is meer moois; het tweetal Too Cool For Skool en Surfin’ With You dat de plaat opent. Melig is het korte Intermission, terwijl We Had It Coming klinkt als nieuw ontdekt Cuby + The Blizzards-nummer. Dit sterke album past in het rijtje van Nederpopacts zoals DeWolff, Black Marble Selection en recentelijk nog Dawn Brothers. Tekst Mania | Erik Damen
LIVEDATA 13/10 Stroomhuisje/Effenaar, Eindhoven (releaseshow) 14/10 V11/Rotown, Rotterdam 21/10 Gebr. Den Nobel, Leiden 28/10 OJC Niks, Horst 09/11 Luxor Live, Arnhem 10/11 So What, Gouda 17/11 Mezz, Breda 22/11 Burgerweeshuis, Deventer 30/11 Sugarfactory, Amsterdam
Liam Gallagher – As You Were (Warner)
Het heeft even geduurd. Maar hier is dan eindelijk het solodebuut van Liam Gallagher. Van hemzelf mag het geen soloalbum heten, maar gewoon het volgende album van de man die zowel Oasis als Beady Eye was. Hoewel zeker bij die eerste band er minimaal één persoon op de wereld is die daar anders over denkt. Al in juni werd een eerste nummer uitgebracht, Wall Of Glass, waarop onder meer werd samengewerkt met producer Greg Kurstin, die we van vele anderen kennen, maar recent toch vooral van Adeles Hello.
Als invloed heeft Gallagher altijd aangegeven alleen door John Lennon en muziek in het algemeen te zijn beïnvloed, maar daarin doet hij zichzelf toch echt tekort. Veel new wave en punk, zelfs een portie gitaarrock, waaruit je bijna zou mogen concluderen dat meneer ook weleens een Amerikaanse plaat op zet. Opmerkelijk is ook de sterk psychedelische inslag van Chinatown. In For What It’s Worth (geen cover) een opmerkelijk statement van Gallagher, aangezien hij zich voor het eerst excuseert aan iedereen die ooit door hem benadeeld is of wie hij anderszins verdriet heeft toegedaan. Ook in afsluiter I’ve All I Need toont hij zich van een opmerkelijk ingetogen zijde, en lijkt er enige retrospectie in zijn muziek door te klinken.
Het klassieke materiaal van Oasis blijft het beste waar Liam zijn talent aan gegeven heeft, maar As You Were komt daar vlak achteraan, een bevlogen album van een nog lang niet uitgerangeerde held. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil
Melanie de Biasio – Lillies (PIAS)
De Belgische zangeres Melanie de Biasio maakte aan het begin van 2014 een onuitwisbare indruk met No Deal. Op Lillies slaat ze een brug tussen Billie Holiday en Portishead en maakt ze een plaat die je na één keer horen nooit meer wilde vergeten.
Na het tussendoortje Blackened Cities (met één complexe track van 25 minuten) keert Melanie de Biasio nu terug met Lillies. Waar ze op haar vorige platen een beroep deed op gelouterde jazzmuzikanten, keert ze op Lillies terug naar de basis. Melanie de Biasio sloot zich voor haar nieuwe plaat op in een kleine kamer zonder ramen en had genoeg aan haar computer en een goedkope microfoon.
Lillies klinkt hierdoor anders dan No Deal, maar Melanie de Biasio heeft de sterke punten van haar vorige plaat behouden. Ook op Lillies maakt de Belgische muzikante donkere muziek vol onderhuidse spanning en ook dit keer snijdt haar geweldige stem keer op keer dwars door de ziel. Het vertrouwen op eenvoudige middelen heeft de songs van Melanie de Biasio alleen maar intiemer en indringender gemaakt en hoe vaker je ze hoort hoe onmisbaarder ze worden. Tekst Mania | Erwin Zijleman
LIVEDATA 04/11 Crossing Border, Den Haag 05/11 TivoliVredenburg, Utrecht 06/11 Grand Theatre Up, Groningen 17+18/12 Ancienne Belgique, Brussel (BE)
Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pluche!
Ane Brun – Leave Me Breathless (V2)
Dit nieuwe album van Ane Brun, haar zevende, komt voort uit een romantische mixtape die ze maakte voor een nieuwe geliefde. Die relatie hield niet lang stand, maar nu is er wel Leave Me Breathless, waarop de Noorse chanteuse veertien liefdesliedjes van anderen vertolkt.
Daarbij toont ze lef, want sommige van de gekozen nummers zijn grijsgedraaide evergreens waar hele generaties (inclusief zijzelf natuurlijk) zijn opgegroeid, zoals I Want To Know What Love Is (Foreigner), Unchained Melody (Righteous Brothers), Big Yellow Taxi (Joni Mitchell) en zelfs Hero (Mariah Carey). Daarnaast Leave Me Breathless (de titel is ontleend aan Maria McKees Show Me Heaven) gewaagde covers van How To Disappear Completely (Radiohead), Into My Arms (Nick Cave) en Right On Time (Lucinda Williams). Muzikaal is Brun hier niet zo vernieuwend bezig als op haar fraaie vorige plaat (When I’m Free uit 2015), maar ze heeft zich alle veertien liedjes wel volledig eigen gemaakt. Een geslaagde coverplaat dus. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst
Live Foto Review: Lamb @ Paradiso, Amsterdam
8 oktober 2017
Foto’s Willem Schalekamp
Het Engelse triphopduo Lamb werd groot tijdens de opmars van Massive Attack, Portishead en Tricky en stond samen met hen in de jaren negentig aan de top van de Britse triphop.
Dit jaar vieren producer Andy Barlow en singer-songwriter Lou Rhodes het twintigjarig bestaan van hun titelloze debuutalbum dat in 1996 uitkwam met daarop de hit Górecki. In 2004 brachten ze de dvd Live At The Paradiso uit, welke de warme band met Amsterdam en Paradiso bezegelde.
Live Foto Review: DVERS @ Poppodium Volt, Sittard
30 september 2017
Foto’s Hub Dautzenberg
A vibrant, ambitious and welcoming showcase of the best Euregional music talent. The festival will take place in the evening of Saturday, September 30th in Sittard (The Netherlands). Expect loads of Dutch, Belgian and German pop acts, spread across 17 venues in the city center and in local pop venue ‘Poppodium Volt’. The aim is to program approximately 80 pop acts of all genres from the Euregion.
The program will be formed by the programmers of music venues, festivals and professionals of Limburg (The Netherlands) and network partners Muziekodroom and PXL Music from Hasselt (Belgium), Niederrhein Kulturraum and Städteregion Aachen (Germany). The line-up is a pretty accurate reflection of our Euregional semi-professional music talents.
Kitty, Daisy & Lewis – Superscope (Sunday Best)
De bakens zijn verzet bij Kitty, Daisy & Lewis. Zussen en broer Durham maken weliswaar nog steeds muziek met vader Graeme (gitaar) en moeder Ingrid (drums), maar het kindervet is er definitief af. De zussen kleden zich in loeistrakke latex catsuits, smakelijke hotpants en voorzien zichzelf van een smakelijk decolleté. Ook broer Lewis doet z’n best zo volwassen mogelijk over te komen. Muzikaal is de vriendelijke folk vervangen door rock, rockabilly en soul. Toch blijft het geluid ouderwets, zo je wilt vintage klinken.
Invloeden: sixtiespop (Black Van), Staxsoul (Love Me So), The Clash (The Game Is On), en Status Quo (Down On My Knees). Just One Kiss (met strijkers) en het instrumentale Broccoli Tempura klinken zelfs jazzy. Whole Lot Of Love (met blazers) laat het duidelijkst horen hoe K, D & L in 2017 willen klinken: een rockband, met invloeden uit alle uithoeken van het muzikale spectrum. Speciale kwaliteit van de band blijft de zang van de familie Durham. Zorg dat je naast dit swingende album ook hun superdansbare hitsingle Goin’ Up The Country uit 2008 in huis haalt. Voor het draaien wel eerst de stoelen aan de kant! Tekst Mania | Fons Delemarre
LIVEDATA 30/10 De Kreun, Kortrijk 02/11 Doornroosje, Nijmegen 13/11 Paard, Den Haag
Robin Borneman – Folklore II: The Phantom Wail (Kroese)
Robin Borneman trekt als zanger van het wat pompeuze Amerikaanse rock orkest Trans Siberian Orchestra (TSO) al enkele jaren volle zalen in de Verenigde Staten, maar de Nederlandse singer-songwriter heeft ook een andere kant.
Dat liet hij prachtig horen op het twee jaar geleden verschenen Folklore I: The Waving Days, dat indruk maakte met ingetogen en bezwerende folk en blues met hier en daar een uitbarsting. Opvolger Folklore II: The Phantom Wail is nog net wat indrukwekkender.
Ook dit keer maakt Robin Borneman muziek met vooral invloeden uit de folk, blues en rock. Folklore I was al een opvallend beeldende plaat, maar op het tweede deel trekt Robin Borneman alle registers open en maakt hij je deelgenoot van een muzikale ontdekkingsreis langs vooral aardedonkere plekken. Het levert een indrukwekkende plaat op, die nog lang aan kracht, intensiteit en schoonheid blijft winnen.
Robin Borneman is groot met de Trans Siberian Orchestra, maar verdient nog veel meer respect voor zijn uitstekende solowerk, dat met Folklore II op een nog wat hoger niveau terecht is gekomen. Tekst Mania | Erwin Zijleman
