Recensies Archieven - Page 314 of 370

OMD – The Punishment Of Luxury

OMD – The Punishment Of Luxury (100% Records)

Eigenlijk altijd wel muziek blijven maken, de mannen van OMD. Nooit een extreem urgent album uitbrengen sinds de oprichting in 1978, maar wel steevast een voldoende scoren. Nu ook weer, met The Punishment Of Luxury. Album nummer dertien. Het scoort een zesje. Daar waren we vroeger op school vaak tevreden mee.

De plaat start ijzersterk met het synthesizergeweld van titelnummer The Punishment Of Luxury, met dat dreigende intro. Een opzwepende song, waarin bovendien een hoofdrol is weggelegd voor de drumcomputer. Ook de ruim zes minuten durende tweede track Isotype, met venijnige synths is van hoog niveau.

Helaas hebben we dan meteen de hoogtepunten te pakken, terwijl er nog genoeg te genieten valt. Je vraagt je wel geregeld af waarom de stevige elektronica van de albumopener en Isotype geen vervolg krijgt. Er wordt te veel op Kraftwerk geleund en dat lijkt onnodig.

Andy McCluskey (58) en Paul Humphreys (57), opgegroeid onder de rook van Liverpool, hebben acts van heden ten dage zoals LCD Soundsystem, The Killers en The XX beïnvloed en het is knap dat ze nog op de proppen komen met een frisse langspeler, die een eeuwige jeugd verraadt van de twee heren. Want heren zijn ze wel, immer gesoigneerd.

Opvallendste song is het vrijwel instrumentale, edoch sterk militaristische La Mitrailleuse, dat zoals de titel al aangeeft, volgepropt is met mitrailleurgeweld. Het contrasteert sterk met, bijvoorbeeld, de bijzonder lichtvoetige tracks What Have We Done en Art Eats Art, zwanger van kinderlijke naïviteit. Want dat is ook Orchestral Manoeuvres In The Dark, zoals de band voluit nog altijd heet. Volgend jaar komen ze naar Tilburg. Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 05/12 013, Tilburg 06/12 De Roma, Borgerhout

Marilyn Manson – Heaven Upside Down

Marilyn Manson – Heaven Upside Down (Loma Vista)

Shockrocker Marilyn Manson is behoorlijk consistent met het uitbrengen van albums en is nu terug met zijn tiende langspeler. Die stoomt gelijk vanaf het eerste nummer Revelation 12 keihard door.

Voor het intense album heeft producer en filmcomponist Tyler Bates weer plaatsgenomen achter de knoppen, die dat ook deed bij de vorige plaat The Pale Emperor. Toch borduurt Heaven Upside Down daar niet op voort. Manson klinkt gejaagd, verontrustend, energiek en het album komt in de buurt van zijn doorbaakalbums Antichrist Superstar en Mechanical Animals. Tekstueel, waarbij thema’s als seks, politiek, romantiek en geweld weer voorbij komen, en conceptueel blijft hij controversieel.

Muzikaal gezien leunt het album hier en daar wat op punk, maar is de ouderwetse, melodieuze en donkere industrial rock van Manson de rode draad. Heaven Upside Down is een erg goede, sinistere en gewelddadige plaat, die voor fans van het eerste uur weer herinneringen zal terugbrengen. Tekst Mania | Jesse Voorn

LIVEDATA 28/11 Klokgebouw, Eindhoven 02/12 Vorst National, Brussel

Sven Hammond – Rapture

Sven Hammond – Rapture (Caroline)

Rapture is het zesde album van Sven Hammond en zijn vier kompanen, gestaag bouwend aan hun repertoire. Zij blijven zich ontwikkelen en vernieuwen en komen uitermate sterk voor de dag met dit gevarieerde album waar werkelijk geen zwak nummer op staat. Of het nu een een ballad, een funky soultrack of een rocknummer (om de ritmische bluesy tunes maar niet te vergeten) is, alles ijzersterk geproduceerd en gebracht door fantastisch goed musicerende muzikanten met daarbij dat heerlijk ronkende, rollende, grommende, stomende maar voor alles bedwelmende orgelgeluid van Figees Hammond.

Kan ook haast niet anders; de meerderheid van de band speelt al meer dan tien jaar samen. Je zou denken dat dit genre al helemaal uitgemolken is, maar fantastisch hoe deze band met het tegendeel op de proppen komt. Nitty Gritty Dirty Soul for your ears and body…
Tekst Mania | Paul Maas

LIVEDATA 23/09 Tros Muziekcafé @ de Vorstin, Hilversum 24/09 Velvet, Leiden 24/09 Concerto, Amsterdam 05/10 Rotown, Rotterdam 06/10 Patronaat, Haarlem 07/10 Hedon, Zwolle 11/10 Vera, Groningen 13/10 Doornroosje, Nijmegen 14/10 Effenaar, Eindhoven 19/10 De Helling, Utrecht 20/10 Paard, Den Haag 21/10 Metropool, Hengelo 26/10 Nieuwe Nor, Heerlen 27/10 Paradiso-Noord, Amsterdam

Live Foto Review: The Amazons @ Melkweg, Amsterdam

Live Foto Review: The Amazons @ Melkweg, Amsterdam
21 september 2017
Foto’s Sharon & Maureen Vreeburg

The Amazons zijn hard op weg de grootste Britse doorbraak van het jaar te worden. Het debuutalbum is net verschenen, en de lijst waarin ze als hèt nieuwe geluid van 2017 worden genoemd is eindeloos (BBC Sound of ’17, Apple’s New Artists ’17, MTV Brand New ’17). De vier heren blazen het genre rock ‘n roll nieuw leven in met hun gewaagde, gepassioneerde, oorverdovende en hitgevoelige nummers. Na een zomer waarin ze alle festivals plat hebben gespeeld zijn ze vanavond in de Melkweg te zien.

De avond wordt geopend door de Amsterdamse/Haagse indie band The Great Communicators die met hun opvallende man/vrouw samenzang en slim geschreven teksten weten te boeien van begin tot eind.

LIVEDATA 13/11 013, Tilburg* 14/11 Doornroosje, Nijmegen* 23/11 Ancienne Belgique, Brussel

* Support: The Great Communicators

The Great Communicators

The Amazons

Live Foto Review: Black Honey @ Paard, Den Haag

Live Foto Review: Black Honey @ Paard, Den Haag
20 september 2017
Foto’s Sharon & Maureen Vreeburg

Een mix tussen Courtney Barnett, Gwen Stefani en Lana Del Rey, dat is een van de manieren om Black Honey te omschrijven. Dat deze pop/shoegazeband nog niet zo lang bestaat, betekent niet dat ze nog niks hebben bereikt. Zo hebben ze hun hele UK headlinetour uitverkocht, stonden ze op Glastonbury en stappen ze as we speak in de tourbus met Royal Blood.

Onder leiding van frontvrouw Izzy Baxter grossiert het viertal in aanstekelijke en sexy rocknummers met een psychedelisch 60’s-randje. Hun vrolijke, krachtige, soms schreeuwerige songs kunnen weken in je hoofd blijven zitten en hun heerlijke old-school looks liegen er ook niet om. Met Madonna wisten ze al een leuk ‘indie-hitje’ te scoren en zichzelf nadrukkelijk op de radar te zetten. Toen kwam de single Corrine met zowel zagende gitaren als de psychedelische pop koordjes van Baxter, en nu kan niemand meer wachten op het debuut album.

Lees hier nog ons interview met Izzy B. van Black Honey!

LIVEDATUM 24/09 PlatoPlanet @ De Oosterpoort, Groningen

The Killers – Wonderful Wonderful

The Killers – Wonderful Wonderful (Universal)

The Killers is ondertussen al weer toe aan een vijfde album, genaamd Wonderful Wonderful. Voor dit werk heeft zanger Brandon Flowers veel inspiratie gehaald uit zijn persoonlijke leven.

De stemmige nummers Some Kind Of Love en Rut gaan bijvoorbeeld over zijn vrouw, die lijdt aan PTSS.

Het schrijfproces liep echter niet altijd op rolletjes. Het nummer Have All The Songs Been Written, met een gastoptreden van Mark Knopfler (Dire Straits), gaat dan ook over het hebben van een writer’s block. De upbeat-liedjes The Man, Run For Cover en Tyson geven het album wat meer ritme en dansbare pop-rock, passend in het lijstje van oudere hitjes. Dit in tegenstelling tot titeltrack Wonderful Wonderful, waarmee de uit Las Vegas afkomstige band verrast met trippy sound en cowboygitaartje.

The Killers wordt ondertussen terecht een van de grootste rockbands van de 21ste eeuw genoemd. 28 februari 2018 te zien in de Ziggo Dome, Amsterdam.
Tekst Mania | Sanne den Toom

LIVEDATA 28/02 Ziggo Dome, Amsterdam, 06/03 Sportpaleis, Antwerpen

Death From Above – Outrage! Is Now

Death From Above – Outrage! Is Now (Last Gang Records)

Outrage! Is Now is het derde studioalbum van Death From Above, dat ook een poosje het getal 1979 achter de bandnaam had staan, na een conflict met dancelabel DFA Records. Sinds dit jaar is het jaartal weer verdwenen en we hebben nog geen klachten gehoord.

Death From Above lijkt geen gek productief duo, want het bestaat al 15 jaar, maar Jesse F. Keeler en Sebastien Grainger zijn vijf jaar uit elkaar geweest. Dan is drie albums en een tweetal EP’s nog best acceptabel.

Alhoewel het geluid in de loop der jaren ietwat is gepolijst, heeft de band nooit daadwerkelijk concessies gedaan aan de intensiteit van de muziek. Death From Above is nog steevast een tweekoppig monster, dat je flink bij de strot kan grijpen en dat op Outrage! Is Now ook weer flikt. Er is nog altijd maar één band die de dienst uitmaakt in de wereld van de dancepunk en die komt uit Canada. Betrekkelijke nieuwkomer Royal Blood raakt muzikaal weliswaar aan Death From Above, maar moet qua felheid, hevigheid en kracht nog duidelijk zijn meerdere erkennen in Keeler (bas, toetsen, synths) en Grainger (zang, drums).

Death From Above is met Outrage! Is Now aan een nieuw hoofdstuk begonnen. De twee zeggen er het volgende over: “We are committed to evolution. This record is the sound of the two us pushing at the walls. We want there to be space, surprises and action! We both wanted to see how far we could take our sound as Death From Above. In a way, that has always been our objective.”

Outrage! Is Now is een tien songs tellende plaat die geen zwakke broeders kent. Neem het titelnummer met zijn snerpende synths en verwoestende drumpartijen. Horen we daar de invloed van Eric Valentine (o.a. Queens Of The Stone Age) in terug? Moonlight doet wat aan Muse denken, zeker aan het begin, maar Matthew Bellamy cum suis worden links en rechts al snel ingehaald. Sebastien Grainger lijkt Bellamy’s stem tijdens de rustiger gedeeltes van het nummer zelfs te imiteren, als ware het de Soundmixshow van Henny Huisman. Een plaagstootje? Jacques d’Ancona had het met een 8,5 beoordeeld.

Moonlight is zo’n song die je wel tien keer achter elkaar wil horen en dat geldt voor het gros van de nummers op Outrage! Is Now, dat een van de sterkste albums is die dit jaar zijn verschenen. Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 01/03 Botanique, Brussel 07/03 013, Tilburg

Live Foto Review: Alvvays @ Bitterzoet, Amsterdam

Live Foto Review: Alvvays @ Bitterzoet, Amsterdam
18 september 2017
Foto’s Willem Schalekamp

Het Canadese Alvvays maakt zoete, melancholische indie, in even grote mate geïnspireerd door jaren zestig gitaarpop als door fuzzy lo-fi uit de tweede helft van de jaren tachtig.

De zomerse melodieën staan in sterk contrast met de uit het leven gegrepen teksten: “Alcoholisme, depressies en feestjes en relaties lijken altijd voor te komen in alles wat ik schrijf”, aldus frontvrouw Molly Rankin. Eerder maakte Alvvays indruk bij Glastonbury, Coachella en het invloedrijke SXSW-festival, inmiddels heeft de band getoerd met o.a. The Pains of Being Pure at Heart en Peter Björn and John. Het nieuwe album Antisocialites is 8 september verschenen.

Motorpsycho – The Tower

Motorpsycho – The Tower (Rune)

De leden van Motorpsycho, met nieuwe drummer Tomas Järmyr, putten hoorbaar uit de popgeschiedenis van de zeventiger jaren en naast uiteraard psychedelica weerklinkt af en toe een flinke lik west-coast-sixties. Dat is ook niet geheel toevallig, gezien The Tower begin dit jaar aan de Amerikaanse westkust werd opgenomen.

Het album neemt her en der epische proporties aan. Neem de titeltrack, waar harmonieuze pop overschakelt naar steeds harder aanzwellende rock om uiteindelijk in sereniteit te eindigen. Stevige hypnotiserende nummers worden afgewisseld met enkele bescheiden liedjes als Stardust en Maypole, waarop de west coast wel heel nadrukkelijk naar voren komt. Echt episch wordt het op A Pacific Sonata, een klapstuk dat eigenlijk door alle ingrediënten van het album nog eens te gebruiken The Tower spectaculair samenvat. Tekst Mania | Corné Ooijman

LIVEDATA 24/10 Paradiso-Noord, Amsterdam 26/10 De Casino, Sint-Niklaas 27/10 013, Tilburg 28/10 Hedon, Zwolle 29/10 Botanique, Brussel

Live Foto Review: Tori Amos @ Carré, Amsterdam

Live Foto Review: Tori Amos @ Carré, Amsterdam
13 september 2017
Foto’s Willem Schalekamp

In 2014 trad Tori Amos voor het laatst op in ons land. Het nieuw te verschijnen album Native Invader is Tori’s vijftiende studioalbum en volgt Unrepentant Geraldines uit 2014 op. Dit album leverde Amos haar achtste Billboard Top 10 notering op.

Over het nieuwe album zegt Tori zelf: “The songs on Native Invader are being pushed by the muses to find different ways of facing unforeseen challenges and in some cases dangerous conflicts. The record looks to nature and how, through resilience, she heals herself. The songs also wrestle with the question: what is our part in the destruction of our land, as well as ourselves, and in our relationships with each other?”

Tori vervolgt: “In life there can be the shock of unexpected fires, floods, earthquakes, or any cataclysmic ravager – both on the inside and outside of our minds. Sonically and visually, I wanted to look at how Nature creates with her opposing forces, becoming the ultimate regenerator through her cycles of death and re-birth. Time and time again she is able to renew, can we find this renewal for ourselves?”

Met haar conventionele manier van schrijven, daagt Tori zichzelf continu uit om haar muzikale grenzen te verleggen. Ook de onderwerpen die ze in haar songs belicht, vallen in goede aarde bij haar fans over de hele wereld. Op Native Invader gaat ze nog dieper in op haar persoonlijke ervaringen.