Category: Recensies

Brian Jonestown Massacre – Third World Pyramid (A Recordings/Cargo UK)
Om de gekte van de muziek van Brian Jonestown Massacre uit te leggen, volstaat diens naam: een samentrekking van de vroeg overleden gitarist en Rolling Stones-oprichter Brian Jones en de door sekteleider Jim Jones gestichte nederzetting Jonestown, waar zich in 1974 de collectieve zelfmoord van de volgelingen van de Peoples Temple afspeelde.

Niet alleen trekt de waanzin een spoor door de muziek – van shoegaze-groep naar een neo-psychedelische-rockband met invloeden van folk en bluesrock, raga en elektronica – ook aan de bezetting is geen touw vast te knopen. Oprichter en multi-instrumentalist Anton Newcombe heeft meer dan twintig muzikanten deel uit laten maken van de band, onder wie medeoprichter Matt Hollywood, Peter Hayes (Black Rebel Motorcycle Club), Sune Rose Wagner (The Raveonettes), Bobby Hecksher (The Warlocks) en Matt Tow (The Lovetones). Dan weet je het wel.

Ook Third World Pyramid onderstreept de niet aflatende dynamiek van BJM; negen tracks met oude en nieuwe geluiden, van het melancholieke Good Mourning naar Assignment Song, een cover van Nina Simone. Nog steeds goed gek. Tekst Mania | Cees VisserLambchop – Flotus (City Slang/Konkurrent)
Het is geen geheim dat Kurt Wagner sinds een tijdje graag mag experimenteren met elektronische hulpmiddelen. Vorig jaar bracht hij met twee ander Lambchop-leden al een goed ontvangen electroplaat uit onder de naam HeCTA, maar nog niet eerder speelde het zo’n grote rol tijdens zijn bekendste uitlaatklep Lambchop.

Eenmaal de smaak te pakken en ook een beetje beïnvloed door de hip-hop muziek van zijn buren schreef hij dit album met niks anders dan een stemvervormer en een drumcomputer. Al zoekt hij op deze wijze naar andere uitersten, is het onmiskenbaar een Lambchop album geworden. Het terzijde staan van je geliefde is het onderliggende thema van For Love Often Turns Us Still, kortweg FLOTUS.

Met een elkaar goed aanvullende mix van synthetische en organische klanken blijft Wagner trouw aan zijn soulvolle benadering. Met oog voor het gewone als wel ongewone, koos men uitgerekend het 18-minuten durende sluitstuk The Hustle als single. Eerlijk is eerlijk, het is een mooi voorbeeld van hoe deze samensmelting tot een meeslepende en prikkelende schoonheid wordt verheven. Tekst Mania | Corné Ooijman

LIVEDATA 09/02/2017 TivoliVredenburg, Utrecht 10/02/2017 De Oosterpoort, Groningen 11/02/2017 Botanique, Brussel

Joan as Police Woman & Benjamin Lazar Davis – Let It Be You (Reveal/Bertus)
Al een decennium lang wordt de muziekhemel op aarde verrijkt door de Brooklynse engel Joan Wasser. Samenwerkingen met onder andere Lou Reed, Antony, Joseph Arthur en Rufus Wainwright heeft deze 46-jarige tot nu toe op haar naam staan. Haar unieke Amerikaanse soul van het hoogste niveau dat Wasser gedurende deze tien jaar heeft weten te maken, wordt nu bezegelt met Let It Be You.

Multi-instrumentist en producer Benjamin Lazar Davis is, zoals op de cover te zien, de andere helft achter deze plaat. Tien tracks vloeien in elkaar over als rivieren die samenkomen in zee; moeiteloos laten de beide in Brooklyn gehuisveste artiesten verschillende muziek genres in elkaar overgaan wat er voor zorgt dat elk nummer een eigen charme kent en het album als geheel een krachtige uitwerking op jou als luisteraar heeft. Wellicht komt dit door de inspiratie voor dit album.

Davis en Wasser kwamen er tijdens hun ontmoeting achter dat zij apart van elkaar naar Afrika waren gereisd; zij naar het oosten, hij naar het westen. Het land waar het duo geïnspireerd raakte door de muzikale stijlen van de Pygmeeën. Door gebruik te maken van instrumenten als de gitaar en het keyboard hebben de twee met een conventionele rock manier voortgeborduurd op de traditionele muziek uit Afrika. Let It Be You is te krachtig om een week niet naar geluisterd te hebben. Een plaat die op repeat moet worden gezet. Een plaat waar je in wilt kruipen. Tekst Mania | Linda Rettenwander

LIVEDATUM 30/11 TivoliVredenburg, Utrecht 02/12 Ancienne Belgique, BrusselCrystal Fighters – Everything Is My Family (PIAS)
Terwijl de koude maanden voor de deur staan en de inmiddels vier leden van Crystal Fighters eind 2014 een enorme dreun te verwerken kregen met het overlijden van drummer Andrea Marongiu, is hun derde langspeler Everything Is My Family verre van somber. Integendeel. Na een wellicht ietwat overbodig spoken word in het Spaans-Engels – wat de band is – haalt Crystal Fighters op deze derde met achtereenvolgens Yellow Sun, Good Girls en In Your Arms opzichtig de zomer in huis, grotendeels voortbordurend op de eerder verschenen albums Star Of Love en Cave Rave.

Het mooie, luisterrijke Live For You is een typisch low-key lenteplaatje, waarna Ways I Can’t Tell het tempo wederom omhoog schroeft. Niet vernieuwend, wel behapbaar. Toch ‘shinen’ met name het eerdergenoemde Live For You en tracks als Moondog en Fly East. Uiteindelijk kent Everything Is My Family meer pieken dan dalen en voelt de plaat vertrouwd en familiair als altijd. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Bettie Serveert – Damaged Good (Concerto Records/PIAS)
Als Neerlands leukste indierockband met een nieuwe plaat komt is dat uiteraard een buitengewoon heuglijk feit. Maar we zijn helemaal apetrots dat die ook nog eens wordt uitgebracht op Concerto Records in samenwerking met PIAS. Dat Damaged Good dan gewoon weer een toffe vintage Bettie-plaat is, maakt het feest helemaal af. Lekker stevig, met spetterend gitaarwerk van Peter Visser. Heerlijk melodieus ook, door die prachtige zanglijnen van Carol van Dyk.

Ze openen onstuimig met B-Cuz en nemen dan even wat gas terug met het mooie, korte Brickwall. Brother In Loins en de titelsong klinken krachtig maar ook lekker poppy, als een opgevoerde versie van Blondie. Een plaat van Bettie Serveert is natuurlijk niet compleet zonder ruige, uitgesponnen gitaarexercitie; die volgt op Digital Sin (Nr 7). Mouth Of Age is dan weer zo’n mooi verstild miniatuurtje, maar de grootste verrassingen komen op het eind.

Eerst mag good old Peter te Bos een fijne gastbijdrage komen leveren op het onweerstaanbare Love Sick (dat wordt springen straks). Vervolgens ontpopt Carol van Dyk zich op Never Be Over met hulp van Prof Nomad als een ouderwetse crooner, met violen en al, in een ontwapenende ballad. De Betties zijn er weer, joepie! Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATA 05/11 Gigant, Apeldoorn 11/11 Doornroosje, Nijmegen 18/11  Come As You Are: Republica, Claw Boys Claw, Bettie Serveert @ Klokgebouw, Eindhoven 26/11 Podium De Flux, Zaandam 03/12 Hedon, Zwolle 09/12 Metropool, Hengelo 17/12 Vera, Groningen 23/12 Poppodium de Peppel, Zeist

2017
14/01 Patronaat, Haarlem 20/01 Gebouw T, Bergen op Zoom 27/01 Rotown, Rotterdam 03/02 Neushoorn, Leeuwarden 10/02 Burgerweeshuis, Deventer 17/02 Fluor, Amersfoort 10/03 Tivoli De Helling, Utrecht 01/04 Mezz, Breda 07/04 Paard van Troje, Den Haag 22/04 Paradiso, Amsterdam

BETTIE SERVEERT LIVE IN DE PLATO WINKELS
Vrij 4 november 18:00 Concerto A’dam
Zat 5 november 16:30 Mansion 24 Apeldoorntraumahelikopter – Competition Stripe (Excelsior)
De Groningse band traumahelikopter maakte aan het begin van 2013 indruk met een compromisloos debuut vol rauwe garagerock. 11 songs in 26 minuten en alles was raak. Opvolger I Don’t Understand Them At All liet een jaar later een wat melodieuzer geluid horen en deze lijn trekt traumahelikopter door op haar derde plaat, waarvoor de band wat meer tijd heeft genomen.

Ook Competition Stripe bevat nog volop rauwe garagerock, maar het palet is dit keer rijker en veelkleuriger. traumahelikopter is op haar nieuwe plaat immers ook niet vies van uitstapjes richting onder andere melodieuze 60s gitaarpop en hier en daar wat psychedelica en citeert knap uit meerdere decennia tijdloze gitaarpop. Het levert een gevarieerde gitaarplaat op van het soort waar het Excelsior label in haar jonge jaren het patent leek te hebben. Goudeerlijke gitaarpop dus die de zon laat schijnen en dat kunnen we in de seizoenen die komen gaan goed gebruiken. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 27/10 EKKO, Utrecht 29/10 Rotown, Rotterdam 03/11 Vera, Groningen 05/11 Paradiso, Amsterdam

===> Lees hier het interview met traumahelikopter

Agnes Obel – Citizen Of Glass (PIAS)
Tussen de fragiele werkjes van de Deense Agnes (Caroline Thaarup) Obel zit telkens drie jaar. In 2010 debuteerde de blonde singer-songwriter met het schitterende Philharmonics (in 2012 bekroond met een EBBA-award), in 2013 opgevolgd door het minstens net zo mooie Aventine. En zoals doorzichtig glas onthullend, transparant en helder is, zo is Citizen Of Glass dat ook.

Obel legt haar ziel op tafel en onthult, bijna nakend, al haar zwakheden. Emotioneel en welhaast een catharsis, maar tegelijkertijd heel normaal en brutaal eerlijk. De tien nummers voelen als een intense, melancholische reis vol prachtige geluiden en stijlen die je hart en ziel binnendringen. Bij DWDD veroverde ze midden oktober een complete zaal met de vertolking van It’s Happening Again. Geflankeerd door historische instrumenten als de spinet en celesta wordt een elegante sfeer gecreëerd, minder allesomvattend dan beide voorgangers, maar zeker niet minder luisterrijk. Een gevoelige plaat die ons aan het denken zet. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 02/11 Ancienne Belgique, Brussels (Sold Out) 03/11 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)NxWorries – Yes Lawd! (Stones Throw)
Was hij tot voor kort nog de grote hiphopbelofte, dit jaar heeft hij het helemaal waargemaakt! Anderson .Paak was vorig jaar één van de smaakmakers op Dr. Dre’s laatste album, en heeft eerder dit jaar het bejubelde album Malibu uitgebracht. Hierop mengt hij hiphop met soul en funk. Ook in zijn samenwerking met producer Knxwledge (samen noemen ze zich NxWorries) is veel soul te horen.

Dit debuutalbum voelt regelmatig aan als een herinterpretatie van het vintage soul-geluid, benaderd vanuit de hiphopachtergrond van beide mannen. Knxwledge maakt hiervoor gebruik van strijkers- en blazerspartijen die het oude soulgeluid typeren. Paaks flexibele stemgeluid past er perfect bij en houdt het midden tussen zang en rap.

Het duo weet op deze manier heel knap een eigen geluid neer te zeggen dat toch weer afwijkt van Paaks solowerk. Het is wel een wat fragmentarisch album, met enkele onaffe nummers, maar het draait om die heerlijke, positieve vibe. Samengevat in de titel: Yes Lawd! Tekst Mania | Arnout de Vries