Category: Recensies

Mister And Mississippi – Mirage (V2)
De Nederlandse band Mister And Mississippi maakte aan het begin van 2013 indruk met een debuut waarop folk, psychedelica en dreampop aan elkaar werden gesmeed tot een bijzonder geluid met internationale allure. Twee jaar later koos de band op haar tweede plaat We Only Part To Meet Again voor een net wat zwaarder aangezet geluid met meer invloeden uit de rock en de postpunk, maar het was ook een plaat die de belofte van het debuut waar maakte.

Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en is ook de derde plaat van Mister And Mississippi verschenen. Mirage trekt de lijn van zijn voorganger door en zet de synths en gitaren hier en daar nog wat steviger en rijker in, maar de band zoekt op hetzelfde moment naar subtiliteit, avontuur en dynamiek. Mirage laat zeer uiteenlopende invloeden horen en citeert nadrukkelijker dan zijn voorganger uit de jaren 80, maar de sterke punten van de vorige twee platen zijn gelukkig behouden.

Door de nieuwe invloeden is het nog wat moeilijker om het geluid van Mister And Mississippi in een hokje te duwen, maar dat Nederland inmiddels een maatje je klein is voor de band is zeker. Mirage maakt net als zijn twee voorgangers indruk met een bijzonder geluid en de sterke zang van Maxime Barlag, maar imponeert met een serie geweldige songs. Het zijn songs die vermaken, betoveren en verrassen en ook nog eens lang groeien. Dat Mister And Mississippi definitief moet worden geschaard onder de smaakmakers van de Nederlandse popmuziek zal inmiddels duidelijk zijn. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA  15/04 Paaspop, Schijndel 22/04 Gebouw T, Bergen op Zoom 05/05 Bevrijdingsfestival, Zutphen 11/05 OT301, Amsterdam 12/05 Vera, Groningen 13/05 Metropool, Hengelo 14/05 Paard, Den Haag

Kim Janssen – Cousins (Snowstar Records)
Laten we het beestje maar direct bij zijn naam noemen; Cousins, het nieuwe album van de in Nederland geboren, maar in Azie opgegroeide Kim Janssen is een prachtplaat. We kunnen het maar vast gezegd hebben.

Openingstrack Dynasty zet direct de toon voor het gehele album, met zijn ingetogen coupletten en uitbundig georkestreerde refreinen. En zo bevat Cousins nog acht songs, stuk voor stuk rijk gearrangeerd, veelal groots opgezet, om precies op de juiste momenten even gas terug te nemen (in het prachtige Host bijvoorbeeld).
Smaakvolle referenties te over: The National (The Shelter), Sufjan Stevens (Gouldians) en Sigur Ros (Actor). Knap ook hoe Janssen schijnbaar achteloos schakelt tussen de diverse klankkleuren in zijn stem: van een donker timbre naar een hoog falsetto, en weer terug.

Dat alles, in combinatie met een ongekende rijkdom aan ideeën en precies de juiste dosis dramatiek, maakt van Cousins een ambitieus maar vooral indrukwekkend album, En een vroege kandidaat voor de jaarlijstjes bovendien. Tekst Muzine.nl | Ronald Renirie

LIVEDATA 19/04 Trix, Antwerp (B) (with Einar Stray Orchestra) 29/04 Here Comes The Summer 2017, Vlieland 16/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 18/08 Graceland Festival, Vierhouten 05/10 De Spot, Middelburg 06/10 Altstadt, Eindhoven 11/10 Rotown, Rotterdam 12/10 Vera, Groningen 15/10 Paradiso Noord, Amsterdam

Father John Misty – Pure Comedy (Bella Union)
Josh Tillman heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een van de grote indie-rocksterren. In zijn hoedanigheid van Father John Misty maakte hij al schitterende platen; zijn derde, Pure Comedy, is misschien wel briljant. Al in 2003 debuteerde Tillman, toen hij zich, geboren in Rockville, Maryland, eenmaal in Seatlle gevestigd had.
Zijn platen werden steeds beter, met als voorlopig hoogtepunt Vacilando Territory Blues in 2009, maar toen was Tillman al als drummer ingelijfd bij Fleet Foxes. Gepokt en gemazeld door het wereldsucces van Fleet Foxes ontpopte Tillman zich vervolgens als een enigmatische, ja priester-achtige verschijning: Father John Misty.

Tillman graaft diep in zijn ziel op Pure Comedy, een puur persoonlijke album. Hij zingt over zijn innerlijk leven in de moderne metropool Los Angeles en ziet alles langzaam afbrokkelen. Opener en titelsong Pure Comedy heeft in die zin net zo’n dwingende intensiteit als Rufus Wainwrights Going To A Town (2007) en voort gaat Tillman, zingend vanuit zijn hart en spaarzaam begeleid door piano, gitaar, bas en gestopte drums, maar uitbundig door zwaarmoedige en onheilszwangere strijkers. Het levert, in een co-productie met Jonathan Wilson, een schitterend geluidsbeeld op, modern maar ook verwijzend naar klassieke jaren zeventigplaten van Jackson Browne, Elton John en The Beach Boys.
Tillman rijgt het ene hoogtepunt aan het andere, het zou dwaas zijn er een uit te tillen – of het moet het dertien minuten klokkende Leaving LA zijn. De dertien soul-searching songs tezamen – op vinyl een dubbelaar – zijn een zinderende luisterervaring. Pure Comedy kan niet anders dan een van de beste platen van 2017 zijn. Tekst Mania | Wiebren Rijkeboer

LIVEDATUM 12/11 Ancienne Belgique, Brussel

Future Islands – The Far Field (4AD)
Met doorbraakplaat Singles (2014) had Future Islands natuurlijk nog de wind van dat legendarische Letterman-optreden in de rug. Gelukkig kon de band varen op een ijzersterke plaat en die optelsom zorgde ervoor dat de groep uit Baltimore zorgvuldig een eigen niche kon creëren. Eentje met een sierlijst van synthpop, een fraai afgewerkte vloer van rock, met daarbinnen de charismatische frontman Samual T. Herring als stralend middelpunt.

Binnen die kaders wordt er ook op The Far Field weer gewerkt. Aan het geluid is weinig veranderd, al lijkt er soms iets meer lucht te zitten in de nummers. Alsof de band haar eigen vel al wel gevonden had, maar er nu pas echt lekker inzit. De opgekropte energie van Singles mis je daardoor op sommige momenten, maar daar staat wel een plaat tegenover die een nog kleurrijker beeld laat zien van een band waar we toch al geen genoeg van konden krijgen. Tekst Mania | Martijn Koetsier

LIVEDATA 30/06 Rock Werchter, Werchter 18-20/08 Lowlands, Biddinghuizen

Goldfrapp – Silver Eye (Mute)
De Goldfrapp fans van het eerste uur slaakten een zucht van verlichting toen op hun vorige plaat Tales Of Us eindelijk echo’s van hun veelgeprezen debuut Felt Mountain doorklonken. Vier jaar later blijkt Goldfrapp echter niet voor één gat te vangen, op hun zevende album Silver Eye gaat het wederom over een andere boeg. Als er al parallellen met het verleden te trekken zijn, is het met Black Cherry. Vooral het eerste kwartet songs bevat dezelfde soort elektropop met prettige kartelige randjes als die plaat.

De single Anymore, die al enkele weken voor de release van Silver Eye aan het publiek toevertrouwd werd, is daarvan een illustrerend voorbeeld. Goldfrapp schuwt op Silver Eye het experiment niet. Het midden van de plaat bevat drie Brian Eno achtige soundscapes , waarin de zang van Alison bijna lijkt te verdampen en die echt wat van de luisteraar vergen.

Het heerlijke upbeat Everything Is Never Enough bewijst vervolgens dat Goldfrapp ook nog steeds glorieuze glitterpop kan produceren. Het slotakkoord is voor de onheilspellend klinkende songs Moon In Your Mouth en Ocean. Na het donkere, intieme geluid van zijn voorganger, staat Silver Eye weer bol van de vlammende en broeiende elektronica. Verkrijgbaar op zwart en doorzichtig vinyl en ambachtelijke CD. Tekst Mania | Martin Kikkert

Midas – Heavy Moon (Dapper)
Op de hoes van Heavy Moon, het eerste album van Midas, prijkt een komeet die wordt gedragen door een raket. Het zou zeer goed kunnen dat de carrière van de pas afgestudeerde alumnus aan het Conservatorium van Amsterdam op korte termijn een dergelijke vlucht gaat nemen. Als niemand minder dan Ilse de Lange zich al vierkant achter je schaart, doe je immers iets goed.

Midas etaleert zich op zijn debuut als een vaardig zanger en liedjesschrijver die op papier kan aanslaan bij een groot mainstreampubliek. Met zijn mooie, wat meisjesachtige stem pakt hij luisteraars ogenblikkelijk in. TV on Demand, Amy, en Before You Know zijn stuk voor stuk voorbeelden van potentiële radiohits – en dan hebben we single Where Are We Now nog niet eens genoemd.

Zoals Whitney vorig jaar vele harten stal met hun stemmige, aanstekelijke folkpop, daar ligt Midas nu hetzelfde lot beschoren. Er staan nog enkele clubshows op het programma voor de echte test: Pinkpop. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA 15/04 Effenaar, Eindhoven (supporting Sue The Night) 18/04 AFAS Live, Amsterdam (supporting Bob Dylan) 28/04 Simplon, Groningen  17/05 Eetcafé Stathe, Utrecht 05/06 Pinkpop, Landgraaf 17/06 Openluchttheater, Eibergen (supporting Blaudzun) 02/09 Tuckerville, Rutbeek 28/09 Luxor Live, Arnhem 30/09 Het Burgerweeshuis, Deventer 08/10 MEZZ, Breda