Category: Recensies

Laura Marling – Semper Femina (More Alarming)
Dat Laura Marling zowel ouder en wijzer klinkt dan haar nog jonge leeftijd (27) doet vermoeden, is ook op haar zesde album Semper Femina zo klaar als een klontje. De titel van het album verwijst naar een gedeelte uit een vers van de Romeinse poëet Virgil, die losjes te vertalen is naar ‘altijd een vrouw’. Dat het album over vrouwelijkheid gaat, is dan ook geen grote verrassing.

Op intieme en breekbare wijze bezingt de frêle blondine, vanuit een bepaalde viriliteit en mannelijke bewondering, de vrouw in al haar vormen. Marling’s Britse tongval en haar scherpe teksten maken dit album tot een parel met sterke tegenstellingen. Van de jazzy openingstrack Soothing tot het het delicate Nouel: alle nummers zijn bijna even prachtig. Dat Joni Mitchell is één van haar grootste inspiratiebronnen is moge duidelijk zijn, hoewel Marling met haar authentieke stem en knappe getokkel toch een geheel eigen geluid neerzet. Semper Femina is een plaat om beslist te beluisteren. Tekst Mania | Marike Boonstra

Spoon – Hot Thoughts (Matador)
Spoon, welhaast een indiegrandeur. Desalniettemin niet zozeer bekend bij het grote publiek. En dat met acht (!) albums en een behoorlijk repertoire singles op zak. De Texanen zijn blijkbaar als goed wijn. Hoe ouder, hoe beter. Bouwjaar 1993, jawel. Wat hun langspelers betreft vonden met name de laatste twee gretig aftrek in de hitlijsten wereldwijd.

Transference in 2010 en They Want My Soul in 2014 hadden noemenswaardige posities in zowel thuishaven Amerika als in Canada, Australië, Nederland en België. Hot Thoughts is het negende studioalbum van de gelauwerde Amerikanen, voortbordurend op de hoogbegaafde geest van zanger en gitarist ineen Britt Daniel. Dansbaar, diep, sexy, ritmisch, soulvol, speels.

Overduidelijk Spoon, maar wel weer anders dan eerder. Dit kan derhalve ook met de samenstelling van de band te maken hebben. Er hebben nogal wat wisselingen plaatsgevonden. Louter eerdergenoemde kapitein Daniel en drummer Jim Eno zijn honkvast. Maakt niet uit. Prachtig album! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATUM 25/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen

Depeche Mode – Spirit (Colombia/Sony Music)
Spirit is het veertiende album van Depeche Mode – al opererend sinds 1980 met de vaste kern Dave Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher. De weg naar 2017 is bepaald niet makkelijk geweest voor de band die na de grote successen in de jaren tachtig in diepe dalen terecht kwam. Verslavingen werden bedwongen en sindsdien is de band een vaste waarde met regelmatig een nieuwe plaat. Delta Machine verscheen in 2013 en kreeg overwegend goede kritieken.

De band leek meer richting dan ooit te hebben en het songmateriaal was gewoon erg sterk. Dat schept verwachtingen voor Spirit dat – wederom in een Anton Corbijn cover en voorafgaand aan een grote wereldtournee verschijnt. De plaat werd onder productionele leiding van James Ford opgenomen in de VS. Afwisselend was Santa Barbara en New York de basis voor de opnames van Spirit.

Ford kennen we van zijn werk voor Florence and the Machine en Arctic Monkeys en die invloed laat zich horen in het werk van Depeche Mode. Scherper en met meer focus dan ooit is het een energieke plaat geworden die zich uitstekend zal lenen voor een indrukwekkend livespektakel deze zomer. Luister maar naar single Where´s The Revolution, dat al een bijzonder strijdbare band laat horen. Tekst Mania | Bert Dijkman

LIVEDATA 07/05 Ziggo Dome, Amsterdam 09/05 Sportpaleis, Antwerp

Paceshifters – Waiting To Derail (Goomah)
Het power drietal uit Wijhe en Venray gaat op hun vierde album gewoon verder daar waar ze met hun vorige plaat waren gebleven. Snoeiharde rock, gedomineerd door gitaar en een superstrakke ritme sectie. Ditmaal geproduceerd door Chris “Frenchie” Smith, die we vooral kennen van …And You Will Know Us By The Trail Of Dead, maar die ook al eerder met een paar Nederlanders werkte, namelijk The Death Letters.

Waar vooral de groei inzet is de steeds sterker wordende songs, getuige de sterke eerste single Waiting To Derail en mooi opgebouwde rocksongs als My Getaway en afsluiter Boundaries. De vocalen van de gebroeders Dokman kunnen elke krachttoer aan en denderen werkelijk onvermoeibaar voort. De Paceshifters slaan niet perse nieuwe wegen in, maar weten hun herkenbare sound wel ongemeen boeiend te houden, en verliezen niets aan kracht. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Paceshifters Live In De Winkels!
Do 23 maart 18.00 uur Concerto Amsterdam
Vr 24 maart 17.00 uur Plato Zwolle
Za 25 maart 15.00 uur Plato Leiden
Zo 26 maart 16.15 uur Plato Apeldoorn
Za 22 april 14.30 uur Plato Deventer (o.v.)

LIVEDATA 23/03 Paradiso, Amsterdam 25/03 V11, Rotterdam (Uitverkocht) 31/03 Café Wilhelmina, Eindhoven 01/04 EKKO, Utrecht 07/04 Podium Asteriks, Leeuwarden 08/04 Hedon, Zwolle (Uitverkocht)

My Baby – Prehistoric Rhythm (Glitterhouse)
Met hun albums Loves Voodoo! en Shamanaid timmerde My Baby behoorlijk aan de weg in zowel binnen- als buitenland. Die zegetocht gaat niet stoppen met derde album Prehistoric Rhythm, want daarop komt My Baby ongekend sterk uit de hoek.

Op zoek naar de basis van hun bezwerende ritmes werd er diep in de historie van Afrikaanse en Aziatische roots muziek gedoken, om eruit te komen met van tribale invloeden doordrenkte sounds, die perfect blijken te combineren met de voodoo blues waar de band inmiddels hun handelsmerk van heeft gemaakt. Daarmee creëren ze een eigen sound die zowel op een trance-party als in een blues bar op de nodige bijval zal kunnen rekenen. Daarbinnen weten ze ook nog de nodige afwisseling te bewerkstelligen.

De vioolpartij in Love Dance neemt de luisteraar moeiteloos mee naar de woestijn van Noord-Afrika, tegelijkertijd vallen ze in Make A Hundred terug op hun eigen basis sound van bas, drum, gitaar, waarmee ze willens en wetens lekker uit de bocht vliegen. Mocht het nog niet duidelijk zijn, met My Baby heeft Nederland een unieke band die schijnbaar moeiteloos door blijven groeien en ons gelukkig meenemen op hun muzikale ontdekkingsreis. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 17/03 Melkweg, Amsterdam (uitverkocht) 23/03 TivoliVredenburg, Utrecht (uitverkocht) 29/03 De Oosterpoort, Groningen 30/03 Doornroosje, Nijmegen (uitverkocht) 13/04 Trix, Amtwerpen 14/04 De Zwerver, Leffinge 26/04 The Life I Live Festival, Den Haag 05/05 Bevrijdingsfestival Wageningen 04/06 Ribs en Blues, Raalte

Lees hier ons interview met Cato van Dijck van MY BABY.

Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo (PIAS)
Stef Kamil Carlens, bekend van Deus en Zita Swoon, brengt met Stuck In The Status Quo een prachtig album uit. Opener The Journey Will Be Long heeft een interessante begeleiding met mooie strijkers. Dit gecombineerd met het altijd prachtige stemgeluid van Stef Kamil Carlens pakt je meteen in. Het is een uitstekend beginpunt voor een album dat een coherent geheel is en bij vlagen mooie country-trekjes vertoont in de samenzang en de gitaarsolo’s.

Hoogtepunten zijn het onheilspellende I’m Going Away, het laid back aanvoelende Dream Blues, het zwevende The Longing Stays Inside en vooral het pakkende After I’m Gone. After I’m Gone doet de gouden Zita Swoon-tijden van Ragdoll Blues herleven. Is er dan geen enkel kritiekpunt te verzinnen op dit album? Jawel: het heeft slechts acht liedjes terwijl het eigenlijk eeuwig zou mogen duren. Tekst Mania | Sanna Marije van Elst

LIVEDATA 21/04 Cactus Club, Brugge (Try-Out) 22/04 Naked Song Festival @ Muziekgebouw Eindhoven 06/05 Ancienne Belgique, Brussel 07/05 Mezz, Breda 10/05 Bitterzoet, Amsterdam 12/05 Muziekgieterij, Maastricht

The Shins – Heartworms (Colombia / Sony Music)
Het is een tijd stil geweest rond de band van James Mercer, die in jaren nul furore maakte met melodieuze indierock. New Slang van debuutplaat Oh, Inverted World (2001) was een alternatief volkslied en ook Chutes Too Narrow (2004) en Wincing The Night Away (2007) zijn klassiekers in het genre. Daarna ging Mercer in zee met Brian ‘Danger Mouse’ Burton, met wie hij als Broken Bells twee platen met electropop maakte, al leverden The Shins vijf jaar geleden nog het fraaie Port Of Morrow af.

Misschien kwam het door Broken Bells, misschien wilde Mercer het gewoon anders. Feit is dat Heartworms veel meer op electronica (toetsen, drumcomputers) leunt dan we van The Shins gewend zijn. Opener Name For You klinkt heel poppy, maar wel vertrouwd. De drie songs die volgen gaan richting eighties-pop, met echo’s van bijvoorbeeld Depeche Mode. De fans van het eerste uur zullen zich op het achterhoofd krabben, maar dan slaat Mercer terug met het prachtige Mildenhall, een soort New Slang 2.0.

Ook op Rubber Ballz, Half A Million, Dead Alive en So Now What voeren electronica de boventoon, maar wel met een klassieke Shins-melodielijn (let op de refreinen!). Dat geldt ook voor titeltrack Heartworms, dat weer veel lijkt op eerder werk van The Shins. De plaat sluit af met het zwoele The Fea, waarop ze zich aan een soort latin wagen. Dit alles maakt Heartworms een gedurfde plaat. The Shins hebben duidelijk de gebaande paden gemeden en dat siert ze. Tekst Mania | Louk Vanderschuren

LIVEDATUM 30/03 Paradiso, Amsterdam (Uitverkocht)

Chef’Special – Amigo (Kaiser records / Caroline)
De Haarlemse formatie Chef’Special is al enkele jaren bezig aan een stevige opmars en gaat daar nu ook een internationaal vervolg aan geven. De band tekende in 2015 bij het vermaarde Atlantic Records, waarmee hun ambities bepaald niet onder stoelen of banken werden geschoven. Ook mocht de band mee als supportact voor het superpopulaire duo Twenty One Pilots tijdens hun Amerikaanse tournee. Hierdoor betraden de Cheffies al menig groot podium, wat te denken van Madison Square Garden…

Amigo is voor, tijdens en na deze tour tot stand gekomen. Diverse jonge en getalenteerde producers zijn in de arm genomen om met het aangeleverde materiaal aan de slag te gaan, maar mede dankzij gitarist Guido Joseph zijn de songs om geproduceerd naar de eigen wensen en identiteit. Amigo is een consistente, frisse en krachtige plaat geworden waarmee hoge ogen kan worden gegooid.

Plaatopener Because I Love You tekent de nieuwe motto’s van het volwassener geworden Chef’Special: geen wantrouwen en achterdocht, maar met een open blik naar de wereld kijken. Dat de band is doorgegroeid valt ook af te leiden uit de diverse levenswijsheden die voorbij komen. ‘Money Is The Root Of Our Evil’, uit het über-aanstekelijke Money is daar een mooi voorbeeld van. Maar verder laten ze zich horen zoals we de Cheffies inmiddels kennen: veel energie (Amigo), veel hitpotentie (Into The Future) en ruimte voor ingetogenheid (Nicotine). Chef’ Special is er meer dan klaar voor om door de landsgrenzen heen door te beuken naar de echte grote podia. Maar dan met de eigen bandnaam als headliner. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA 15/04 Paaspop, Schijndel 05/05 Bevrijdingsfestival, Groningen 25/05 Dauwpop, Hellendoorn 26/05 Nirwana Live, Lierop 03/06 Pinkpop, Landgraaf  04/06 Zomerspektakel aan het Meer, Alphen aan de Rijn 30/06 Indian Summer, Broek op Langedijk 10/08 Sziget Festival, Budapest 19/08 ZAND, Almere 07/10 Ziggo Dome, Amsterdam