Category: Recensies

Vienna Vienna – God Save The Queens

Vienna Vienna is een queer artiest uit Californië – echte naam James Barrie – die zich heeft ontworsteld aan zijn streng christelijke milieu en met God Save The Queens een LBTHQ strijdlied heeft afgeleverd dat kan wedijveren met Tom Robinson’s Glad To Be Gay.

De titel is natuurlijk een woordspeling op het Britse volkslied dat ooit met smaak is verkracht door The Sex Pistols. Vienna Vienna is ook van de punk, maar dan American style a la Iggy en Lou. Op Youtube ontdekten we een liveversie van God Save The Queens die net even wat feller is dan de studio-uitvoering. Die bleek ook officieel uit, dus die draaien we. Op Spotify is deze versie helaas (nog) niet te vinden.

Yan Lâle – Meftunum Sana

Kruis Altin Gün met Epica en je krijgt iets dat klinkt als Yan Lâle. De band heeft er een geslaagde popronde, een finaleplek in de Amsterdamse Popprijs en een debuut EP opzitten en is nu klaar voor de toekomst.

Misschien speelt Yan Yâle op safe door met een cover te komen. Meftunum Sana is oorspronkelijk van de Turkse zangeres Gaye Su Akyol. Maar het is zeker geen klakkeloze cover. De sterke punten van de band – een kosmopolitische sound, een geweldige zangeres en solisten die van wanten weten- komen goed uit de verf. Gevaar dat Yan Lâle verward wordt met Altin Gün is er niet. De band is heavy, psychedelisch en zelfs een beetje gothic.  Vandaar ook de vergelijking met Epica. En vanwege de met gemak toonladders beklimmende frontvrouw.

Mark Pritchard & Thom Yorke – Back In The Game

Alles met Thom Yorke is een moetje. De man staat op zo’n hoog voetstuk in Pinguinland, dat elke vloek en zucht moet worden gerapporteerd.

Thom’s meer experimentele werken willen nog wel eens schuren, maar zijn muzikaal samengaan met Mark Pritchard is opvallend toegankelijk. Wellicht behoeft de naam Mark Pritchard enige toelichting. Pritchard is een in Australië werkende Brit. Hij heeft muziek uitgebracht onder eigen naam en in collaboratie met tal van gelijkgestemden, waaronder ook al eerder onze Thom.

Het leeuwendeel van zijn releases spelen zich af op de dansvloer. De laatste jaren zoekt Pritchard het echter meer in de ambient hoek. Dat zal ook de leeftijd zijn hij is 53. Back In The Game, zijn samenwerking met Yorke is een 80’s klinkende electro-popsong. De Radiohead/Smile voorman zingt dus, maar zijn stem is zo vervormd dat hij niet echt herkenbaar is. Dat doet echter niets af aan de kwaliteit van de song die we waarschijnlijk ook wel hadden opgepikt als master Yorke er niet aan had meegewerkt.

Robin Kester – Departure feat. Rozi Plain

Robin goes international! Je kon er op wachten: een talent van het kaliber van Robin Kester is te groot voor ons kleine kikkerlandje.

Nieuwe single Departure is opgenomen door Engelsman Ali Chant*. De eveneens Britse Rozi Plain speelt synthesizer en zingt koortjes. Het nummer is uit op Memphis Industries, een ondanks de naam toch ook Engelse onderneming en thuisbasis van o.a. Fat Dog, Poliça en Yard Act. Nu is dat natuurlijk allemaal geen garantie voor kwaliteit, maar dat zijn Robin’s in het verleden behaalde successen wel. Departure wijkt niet heel veel af van songs als Cat 13 en The Dirt, maar heeft net even meer schwung en iets dat de Fransen ‘je ne sais quoi’ noemen.

*(PJ Harvey/King Hannah/Perfume Genius)

Live Foto Review: Ramkot @ Patronaat

Live Foto Review: Ramkot @ Patronaat, Haarlem
21 februari 2025
Foto’s Peter van Heun

Een muzikale sloopkogel uit Gent knalt door Patronaat op vrijdag 21 februari 2025! Met een patent op potige, maar toch dansbare rock die hoofd noch heupen spaart, krijgt Ramkot in Nederland steeds meer bekijks. Hun muziek bevat stonerrock-invloeden en echo’s van bands als The Dead Weather en Nine Inch Nails, maar blijft onmiskenbaar Ramkot. Zien we je bij de show?

Hun debuutalbum “In Between Borderlines” verscheen in 2023 en was een intense 25 minuten rock. De band tourde veel, met meer dan 100 shows in één jaar. Voor hun tweede album werkten ze in de legendarische Rancho De La Luna-studio in Joshua Tree, en dat werpt zijn vruchten af. Het resultaat is een stevige en nog gevarieerdere rockplaat.

Voorprogramma: Mother Vulture

Fontaines DC – It’s Amazing To Be Young

Na doorbraak jaar 2024 zou je verwachten dat Fontaines DC zich even zou terugrekken om op hun welverdiende lauweren te rusten.

Maar niets van dit al. 2025 is nog maar net begonnen of er is alweer een nieuwe single van de boys uit Dublin. En nog een goede ook! Zo toegankelijk als op It’s Amazing To Be Young hoorden we ze zelden eerder. Fontaines DC klinkt hier zelfs wel wat als U2, maar dan zonder spatsies. Aan de andere kant, Grian Chatten is geen charmezanger en de Sky Radio luisteraar zal vast moeite hebben met het eind dat klinkt als een 45 toeren plaatje waarvan het gat niet in het midden zit.

It’s Amazing To Be Young is een optimistisch nummer. De band viert de hoop en onbezorgdheid van een nieuw leven, de vrijheid van jeugd. Waar hebben we deze uitbarsting van positivisme aan te danken? Aan de geboorte van de baby van gitarist Carlos O’Connell. Een straaltje licht in deze donkere tijd, precies wat we nodig hebben!

Concert: 3 juli Rock Werchter, 15-17 augustus Lowlands.

Elephant – Memories

Met vorige single, 20k kleunde Elephant een beetje mis, te experimenteel te anders. Maar op Memories horen we weer de elegante nedercountryrockband van Calling en For A Friend.

We hebben het vast wel eens eerder gefluisterd, maar de Rotterdammers hebben wel iets weg van America, die van van Horse With No Name. Dat zit hem vooral in de klank van de samenzang. Helemaal eigen is de rafelige gitaarsolo die zorgt voor het nodige venijn. De productie was wederom in de vaardige handen van Pablo Van DeWolff.

Jacob Alon – Liquid Gold 25

Nog maar drie singles heeft Jacob Alon online staan, maar nu al is duidelijk dat hij een hele grote gaat worden.

Jacob Alon is een Schotse schoonzanger in de lijn van Jeff Buckley, Rufus Wainwright en Anohni. Zelf zegt hij te zijn geïnspireerd Nick Drake en Adrianne Lenker. Jacob werkt samen met Dan Carey, die zorgt voor een folky, bijna barokke omlijsting. In dat weelderige decor staan de stem en autobiografische teksten van de artiest centraal. Nieuwe single Liquid Gold 25 gaat over het onvermogen relaties aan te gaan en de bedrieglijke troost van een liederlijk leven. Serieuze zaken van een serieus artiest van wie we nog heel veel gaan horen

Heartworms – Just To Ask A Dance

Het langverwachte debuutalbum van Heartworms is nu eindelijk uit. Een eerste kennismaking leert dat de hooggespannen verwachtingen geheel worden waargemaakt.

De drie vooruitgestuurde singles, Jacked, Warplane en Extraordinary Wings blijken niet eens de beste nummers te zijn. Dat is (waarschijnlijk) Just To Ask A Dance. Alleen het intro al, dat klinkt als de heroïsche titeltrack van een sciencefictionfilm. De song zelf heeft  wel iets Kate Bush achtigs, vooral in het refrein waarin ze klinkt als een heks. En wat kan ze zigen!  In den beginne kreeg Heartworms nog wel eens het postpunkstempel opgeplakt. Just Ask To Dance is pure en superieure pop. Muzikaal dan, tekstueel is de wereld van Jojo Orme een stuk donkerder dan de muziek hier doet vermoeden. Just Ask To Dance gaat over de dunne scheidslijn tussen liefde en obsessie. De eerste kandidaat voor de eindejaarslijstjes is binnen!

Concert: 3 maart Melkweg OZ, Amsterdam.

Droom Dit – De Grens Tussen Ons

Begin deze maand is het debuutalbum uitgekomen van Droom Dit uit Eindhoven/Enschede.

Op de langspeler toont de band zich veelzijdig in zowel stemming als stijl en absoluut niet bang voor avontuur en experiment. De Grens Tussen Ons is een van de meer conventionele nummers. Het doet (ons) wel denken aan ‘klassieke’ Nederlandstalige rockbands als De Dijk, The Scene en het Vlaamse Gorki. Ook goed aan De Grens Tussen Ons is dat het nummer die dynamiek heeft die Droom Dit tot een van de beste live-bands maakt van de lage landen.

Droom Dit Staat op Best Kept Secret 25.