Category: Recensies

Wodan Boys – Fun Fact

Wodan Boys maakt volksrock. Dat klinkt misschien een beetje denigrerend, maar zo bedoelen we het absoluut niet.

Wat we wel bedoelen is dat de Haagse boys muziek maken vol inhaak en aanknopingspunten; dansen, stampen, klappen, meezingen, stagediven, moshen, headbangen en luchtgitaarspelen, het is allemaal mogelijk. Vaak is het zelfs onmogelijk om niet te worden meegesleept door hun aanstekelijke gerock en geroll. Fun Fact is de nieuwste troef van de volksrockers en typisch zo’n nummer waarbij stil zitten gewoon geen optie is.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – februari 2024

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van februari 2024:

  • Brittany Howard – What Now
  • Chelsea Wolfe – She Reaches Out To She Reaches Out To She
  • Dina Ögon – Orion
  • Friko – Where we’ve been, Where we go from here
  • Gruff Rhys – Sadness Sets Me Free
  • Helado Negro – PHASOR
  • IDLES – TANGK
  • Les Amazones d’Afrique – Musow Danse
  • Meis – Zwart/Wit
  • MGMT – Loss Of Life
  • The Last Dinner Party – Prelude to Ecstacy
  • The Maureens – Everyone Smiles

Bored At My Grandmas House – Show & Tell

Amber Strawbridge is een 22 jarige ingezetene van de Engelse stad Leeds. Zij legt momenteel de laatste hand aan haar debuutalbum dat niet onder eigen naam zal verschijnen maar onder haar alias, Bored At My Grandmas House.

Het album komt niet zomaar uit de lucht vallen. Sinds 2020 heeft Amber al de nodige singles en een EP het licht doen zien. Die bleven ook niet onopgemerkt. BAMGH komt uit de bdrmm lo fi. Haar nieuwe werkt klinkt verfijnd en verzorgd en zoekt aansluiting bij de dreampop-stroming. Show & Tell zou ook makkelijk op de radio kunnen, ware het niet dat het diverse keren bezigde f-woord airplay in ieder geval op de Britse/Amerikaanse radio in de weg staat. Wel goed natuurlijk dat ze daar sch#*t aan heeft.

Real Estate – Flowers

Soms gaat Real Estate over het randje en wordt het allemaal net even te glad en gezapig, maar op die momenten dat de band wel de juiste balans weet te vinden tussen vorm en inhoud, sound en sfeer dan is het raak ook.

Flowers is zo’n nummer dat past in het rijtje Talking Backwards, Had To Hear en Paper Cup. Stuk voor stuks gesofisticeerde Yacht Rock songs, maar met een bite. Die bite zit hem meestal in de gitaarsolo. Zo ook bij Flowers. Ondanks de geringe lengte, net iets meer dan tweeënhalve minuut krijgt de snarenman alle ruimte om zijn instrument te laten spreken. Dat doet hij met smaak en verve en met een licht country-rock accent. Flowers staat op Daniel, het zesde album van Real Estate dat dit jaar zijn derde lustrum viert.

Khruangbin – May Ninth

Het Texaanse Khruangbin staat voor ontspanning en onthaasting in deze turbulente tijden.

Zet een plaat op van het trio en het is alsof er een last van je afvalt. Het is een illusie natuurlijk, de psychologische term is escapisme, maar het werkt wel. En is goedkoper (en gezonder) dan drugs. Toch blijft het bijzonder dat Khraungbin zo aanslaat in alternatieve kringen; muzikaal staat de band dichter bij Andy Williams dan Nick Cave zeg maar.

Tien jaar geleden lieten Laura Lee, Mark Speer en DJ Johnson voor het eerst van zich horen en eigenlijk is het daarna vrij snel gegaan. Het debuutalbum sloeg niet in, maar aan. Toen bleek dat de betovering van hun muziek live misschien nog wel beter werkte dan op plaat was hun kostje gekocht. Op dat debuut staan nog wel wat uptempo tracks. Afgaand op de twee jongste singles, uitgegeven in de aanloop van de release van A La Sala wordt album zes een plaat om liggend te ondergaan. Liefst in een zon en waterrijke omgeving waar je op je wenken wordt bediend. Er wordt zachtjes gezongen op May Ninth en er zal een reden zijn dat de song zo heet, maar niemand die zich daar druk om maakt. Zolang het zonnetje blijft stralen, het water kabbelen en de tropische cocktails rijkelijk vloeien is er geen wolkje aan de lucht.

Royel Otis – Foam

Van local heroes tot internationaal vermaarde act. We lopen een beetje op de zaken vooruit, maar alles wijst er op dat Royel Otis na de zomer in de V.S. en Europa net zo’n succes zal zijn als nu al thuis in Australië.

Twee jaar zit er tussen doorbraak single Oysters In My Pocket en de release van het debuutalbum van het duo. Je kunt zeggen dat het allemaal gepland is.  Voor de opnamen van dat debuut zijn de heren overgevlogen naar Engeland om daar te werken met Dan Carey, de heetste producer van dit moment. Maar tussen planning en werkelijkheid staat vaak het onvoorziene in de weg.

Terwijl Velvet nog goed gaat in de Graadmeter is er alweer een nieuwere single. Die willen we je niet onthouden. Foam is Royel Otis (en Dan Carey) in optima forma; een licht exotische beat, up, maar toch ook een beetje down, en een melodie die niet misschien meteen maar wel geleidelijk blijft hangen. En zo hebben Otis Pavlovic en Royel Maddell er nog wel meer op het PRATTS & PAIN album. En o ja, Royel Otis staat op BKS 24.

The Bevis Frond – Focus On Nature

The Bevis Frond – Focus On Nature (Fire)

Nick Saloman is sinds 1986 de frontman van The Bevis Frond uit Londen. Geweldig gezelschap, dat in de loop der jaren een album of 30 opnam. Graaggehoorde gast op Pinguin Radio en da´s niet zomaar natuurlijk. Want we hebben te maken met kwaliteitsrock.

Focus On Nature is de nieuwste worp van het kwartet en wát voor een worp. Negentien nummers maar liefst en geen miskleun te bekennen. Je zou dat razendknap kunnen vinden na al die jaren en dat doen we dan ook.

Neem een punky rocksong als Empty, die je wel veertig keer achter elkaar wil horen. Het is een van de nummers waarop ook Salomans dochter Debbie te horen is. Haar geluid is zonder meer complementair aan dat van pa.

Focus On Nature is 75 minuten lang hoogstaande poprock, die zijn oorsprong vindt in de jaren 60. Waarin we absoluut vlagen Dinosaur Jr voorbij horen komen. Saloman (70) bespeelt wederom alle instrumenten en is ook weer verantwoordelijk voor de productie. Wat. Een. Geweldige. Plaat. Pieter Visscher

 

Full Flower Moon Band – West Side

Full Flower Moon Band is een stroperige rockband uit het Australische Brisbane. Twee jaar geleden bracht de band een eerste album uit.

Dat debuut is dus volledig langs ons heen gegaan. Ter verdediging voeren we aan dat de band van Katherine Herington alias Babyshakes Dillon toen nog niet zo lekker klonk als op nieuwe single West Side. Daarop horen de frontvrouw zuchten, kreunen en jodelen. Althans een geluid produceert dat daar enigszins op lijkt. Het tempo ligt plagerige laag op het rijkelijk met gitaar gevulde nummer, dat we zouden willen rubriceren onder het kopje moerasrock.

Mary in the junkyard – Ghost

De tweede single van mary in the junkyard valt in eerste instantie een beetje tegen. Je lijkt een Britse tegenhanger van Big Thief te horen.

Maar na een paar draaibeurten openbaart zich toch een band die een eigen manier heeft om de luisteraar om de vinger te winden. Net als Adrianne Lenker zingt Clari Freeman-Taylor met een ogenschijnlijk onvaste en omfloerste stem. Dat is echter geen imitatie of gebrek aan techniek, maar een manier om contrast te scheppen met haar band die een zwaarmoedig, grungy gitaarlandschap neerzet. Dit spel met licht en donker geeft Ghost een eigen emotionele impact. Big Thief blijft het meest voor de hand liggende vergelijkingsmateriaal, maar de verschillen zijn dus net zo groot als de overeenkomsten.

The Maureens – Everyone Smiles

The Maureens – Everyone Smiles (Meritorio Records/Mattan)

Ze geven volmondig toe dat ze flink beïnvloed zijn door The Beatles, maar we horen veel meer raakvlakken met bands uit de jaren 60, zo ook met die uit de jaren 70 van de vorige eeuw. Het levert een geslaagd ratjetoe aan stijlen op. Ook op de vierde worp van de Nederlandse formatie The Maureens, oorspronkelijk gestart in Utrecht.

De ongedwongen indiepop/rock van het kwartet wordt gekenmerkt door volle arrangementen, harmonieuze zangpartijen en een hoofdrol voor de gitaar. Er zijn raakvlakken met Johan en ook Daryll-Ann is geregeld in de buurt. Het album is geproduceerd door Frans Hagenaars, die we onder meer kennen van zijn werk voor de zojuist genoemde formaties.

Wat je met name heel sterk hoort is de liefde voor muziek van Hendrik-Jan de Wolff (vocalen), Wouter Zijlstra (bas), Stefan Broos (drums) en Ruud Oude Avenhuis (gitaar). Die ligt er heel dik bovenop en levert pure liedjes op. Muziek uit het hart.

Dertien songs maar liefst staan er op Everyone Smiles en door de zonnige sound, die escapistisch werkt, is de titel van het album relevanter dan ooit. Pieter Visscher