Category: Recensies

Corridor – Mourir Demain

Corridor komt uit Canada, uit Quebec om precies te zijn, het Franstalige deel dus van dat immense land.

Corridor betekent gang. Dat weten zelfs mensen die verder geen woord Frans spreken. Mourir Demain betekent morgen sterven. Met zo’n titel zou je denken met een zwaarmoedig nummer te maken te hebben, maar dat is maar ten dele waar. Mourir Demain is een meerstemmig gezongen beetje weird nummer. Er gebeurt tegelijkertijd veel en weinig. Qua compositie is de single niet meer dan een paar herhalingen, maar instrumentaal blijft de band constant in beweging. Dit is een wat omslachtige manier om te zeggen dat Mourir Demain behoorlijk psychedelisch is alleen niet op de gebruikelijke manier van een solootje hier en een solootje daar. De band uit Montreal viert dit voorjaar haar tweede lustrum  met een derde album, Mimi, hun eerste in vijf jaar.

Brainstory – Hanging On

Brainstory komt uit California en maakt muziek die als psychedelische soul wordt aangemerkt.

De mannen zijn wit en maar met zijn drieën dus verwacht niet dat ze klinken als Sly & The Family Stone of The Temptations ten tijde van Papa Was A Rolling Stone. Het funky karakter van nieuwe single Hanging On zit hem in de coole koortjes, het slaggitaartje en de bubbelende bas. Pas tegen het eind, als de gitarist zijn ding mag doen komt de psychedelica om de hoek kijken. Brainstory is de band van de broers Kevin en Tony Martin en bloedbroeder Eric Hagstrom. Een vierde naam die het vermelden waard is is die van Leon Michaels die wellicht beter bekend is als Ed Michaels Affair. Mocht zijn naam je niks zeggen dan ligt er nog een weelde aan muziek op je te wachten, al helemaal als je van psychedelische soul houdt.

Fat White Family – Bullet Of Dignity

Het tweede vooruitgeschoven nummer van het nieuwe album van Fat White Family is net als Religion For One voor de band’s doen opvallend gedisciplineerd, maar ook weer prettig gestoord.

Opvallende kenmerken van Bullet Of Dignity zijn een als misthoorn vermomde saxofoon, een Oosters aandoende gitaarlick en een iets dat zich moeilijk laat benoemen, maar de luisteraar het gevoel geeft in een draaimolen te zitten. Easy listening is anders. Daar staan echter een fijne groove tegenover en een geïnspireerde gekte die maakt dat veel collega’s van Fat White Family ineens wat gewoontjes klinken.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – januari 2024

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van januari 2024:

  • Eye Flys – Eye Flys
  • Froukje – Noodzakelijk Verdriet
  • HEALTH – RAT WARS
  • Het Zesde Metaal – Het Langste Jaar
  • Igor – Kind Aan Zee
  • JOHAN – The Great Vacation
  • John Francis Flynn – Look Over The Wall, See The Sky
  • Kali Uchis – ORQUÍDEAS
  • ØXN – CYRM
  • SLIFT – ILION
  • SPRINTS – Letter to Self
  • Teddy’s Hit – Scratch
  • The Smile – Wall Of Eyes

The Smile – Read The Room

Louter superlatieven vallen Thom Yorke, Jonny Greenwood en Tom Skinner ten deel. Nergens hoor je nog de wens om een reünie van Radiohead, dat in 2024 veertig jaar bestaat. Dat de oude band van Thom en Jonny nog nauwelijks wordt wordt gemist komt omdat The Smile verder gaat waar Radiohead is gestopt. Wie nog niet het genoegen heeft mogen smaken om kennis te maken met The Smile kan er slechter aan doen dan met Read The Room te beginnen. Read The Room is  een superieur staaltje introverte, intellectuele, experimentele en bedwelmende indie-rock. Kortom, een track die alles heeft wat The Smile tot een waardige opvolger maakt van Radiohead.

My First Time – Workwear

Je zou denken dat de markt voor postpunk en dan met name de praatvariant zolangzamerhand wel verzadigd zou zijn. Maar dan dient zich een nieuwe band aan als My First Time en kan je niet anders dan concluderen dat iedereen even moet opschuiven om plaats te maken voor de boys en girls uit Bristol.

Wat My First Time hoog boven het maaiveld doet uitsteken is hun frontpersoon. De persoonlijkheid van Isaac Stroud-Allen springt uit de virtuele groeven. Zijn voordracht, zijn taal vaardigheid, zijn talent voor rake oneliners het is om opgewonden van te raken. En dan te bedenken dat Workwear pas hun tweede single is! Fontaines DC, IDLES en Dry Cleaning hebben er een interessante concullega bij. Een die hen best nog wel eens naar de kroon zou kunnen steken.

Terra Twin – Losing Your Touch

Terra Twin houdt al een paar maanden een plekje bezet in de Graadmeter. Een hele grote hit is Hanging Around niet, maar wel een nummer waar niemand zich een buil aan valt.

Grote kans dat Losing Your Touch wel verdeeldheid zal zaaien. Waar Hanging Around onbekommerd kabbelt is Losing Your Touch edgy en gespannen. Beide songs staan op de debuut EP van de Britse band die in een ‘mission statement’ verklaart een brug te willen slaan tussen Americana en indierock. Dat klinkt nogal vaag, maar als je de de songs van de Head Leaking EP hoort, begrijp je wel wat ze bedoelen.

Voor een beginnende band klinkt Terra Twin opvallend ‘af’,’ alsof er veel ervaring in de band zit. Dat klopt ook. Alleen is die ervaring opgedaan op een ander terrein dan muziek. Zanger Maxim Baldry is acteur van beroep en in die hoedanigheid te zien in de tv-series Rome, Dr Who en The Lord of the Rings: The Rings of Power. De drie overige bandleden zijn oude schoolvrienden van Baldry. Producer van de Terra Twin EP is James Dring. Hij kan wel bogen op ruime ervaring in de muziekwereld, want werkzaam geweest met o.a. met Gorillaz, Lana Del Rey, Beyoncé en (de band) Sorry. .

Liam Gallagher, John Squire – Mars To Liverpool

Ook de tweede single van Liam en John is te herleiden tot het latere oeuvre van Lennon & McCartney.

Dat neemt niet weg dat met name John Squire schittert op het door hem geschreven Mars To Liverpool. Het duurt even voordat Liam Gallagher hem zijn solo gunt, maar dan maakt hij er ook iets van. Ondertussen houden de ritmeboys het tempo er lekker in. Door meteen al in de openingszin  ‘Jesus Christ’ te verzuchten riskeert Liam een radioboycot, maar misschien hoopt hij juist op een relletje. Inmiddels is duidelijk dat er een heel album aan zit te komen va de voormalige zanger van Oasis en de gitarist van The Stone Roses. De plaat draagt de naam van de makers en zal worden ondersteund met een tour. Helaas staat een bezoek aan ons land nog niet op de planning.

Winter – the lonely girl

Winter is haar artiestennaam. Samira Winter haar naam voor de burgerlijke stand. Samira is actief in het grijze gebied tussen droompop en shoegaze.

De zingende songwriter, kind van een Amerikaanse vader en Braziliaanse moeder draait al een tijdje mee is. Haar eerste van inmiddels vier albums verscheen al in 2015. Maar zoveel aandacht als ze nu met the lonely girl genereert had ze zelden eerder. De nieuwe single doet denken aan een vulkaan.  Na een bescheiden begin waarin Winter de hoofdpersoon van haar song voorstelt volgt een eruptie van zware gitaren. Het refrein zingt ze niet, maar wordt gefluisterd. Het slot komt onverwacht. Winter zingt over het gevoel van eenzaamheid dat zich van haar meester maakte na de scheiding van haar ouders. Al zingt ze in de derde persoon enkelvoud, de tekst is duidelijk autobiografisch. Reken erop dat de release van album vijf van Winter niet onopgemerkt zal blijven.